(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Henk Seppen & Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Bill Froberg...
(1957 - 2020)...
(© Foto: Henk Seppen) |
 Langdurig Hoofdklasse- en Nederlands Team-coach Bill Froberg overleden
English
 BILTHOVEN -
De Nederlandse honkbalfamilie heeft helaas weer afscheid moeten nemen van één van haar geliefde leden, want de ervaren honkbalcoach Bill Froberg is op zaterdag 19 december overleden op de veel te jonge leeftijd van 63 jaar.
Froberg, die over enorm veel honkbalkennis beschikte, was een succesvolle en gepassioneerde coach en leidde verschillende teams in de Hoofdklasse.
Hij was ook actief als coach van zowel het Nederlands Honkbal Team als van Jong Oranje.
Vanwege de huidige corona-maatregelen zal de afscheidsplechtigheid op 30 december in besloten kring plaatsvinden.
William Benjamin Froberg werd geboren op 7 november 1957 in Weymouth, de tweede oudste nederzetting in de Staat Massachusetts (USA).
De stad werd gevormd in 1622, twee jaar na Plymouth, de eerste nederzetting in Massachusetts.
Beide steden maken deel uit van gebied met een bekende geschiedenis, want het was hier waar de eerste Engelse kolonisten in Massachusetts arriveerden met de Mayflower in Plymouth in 1620 en daar vriendschappelijke banden aangingen met de leden van de Wampanoag-gemeenschap.
Na zijn schooltijd op Weymouth South High School ging Bill Froberg naar Massasoit Community College in Brockton, in de regio Boston, waar hij opgroeide.
Daar studeerde Froberg en speelde in het honkbalteam in de college-seizoenen 1977-1979.
In Froberg's seizoenen als speler van de Warriors werd de ploeg gecoached door Phil Pergola (1977) en Rich Scherza (1978-1979).
In al deze drie seizoenen had de ploeg een 'winning record' in de lokale competitie.
Hierna, in 1979, was Froberg nog student op Boston State College, dat in 1982 fuseerde met de University of Massachusetts Boston.
Froberg was een getalenteerde speler (catcher/infielder) en werd gecontracteerd door Kansas City Royals voor wie hij in 1980 uitkwam in het Rookie League-team.
Na een korte Minor League-loopbaan reisde Froberg een jaar later naar Europa en ging spelen in Nederland.
Hij richtte zich vervolgens op coaching en dat werd zijn echte talent, want Froberg was een meester in het communiceren en het instrueren van jonge spelers.
Hij had een oog voor detals, wist zijn honkbalkennis over te brengen en was een uitgekiende coach.
Bill Froberg kwam in 1981 naar Nederland om te spelen voor het Utrechtse HMS waarvan hij later de Hoofd Coach werd.
Froberg speelde voor de ploeg in 1981 en 1982 in de Tweede Klasse.
Hierna was hij de 'playing coach' in 1983 en 1984 van HMS, waar voormalig honkbaljournalist Johan Carbo de verenigingsssecretaris en team manager was.
Na te zijn gestopt als speler was hij in 1985 de Hoofd Coach van de ploeg en leidde HMS naar de eerste plaats wat resulteerde in promotie naar de Eerste Klasse.
Froberg toonde zijn coaching-kwalitetein al in 1982 toen hij binnen HMS een belangrijke rol speelde.
In dat jaar besloot de vereniging een gezamenlijke interregionale jeugdhonkbalploeg te vormen met BSCU, eveneens uit Utrecht, omdat HMS te weinig spelers had om zelf een team samen te stellen.
Nico de Bie stopte als speler bij BSCU om de ploeg (die speelde onder de naam Mets) te coachen en Froberg assisteerde hem op de trainingsdagen.
Het was ook in 1982 dat Froberg een andere kant van zichzelf liet zien.
Doordat hij al enige journalistieke ervaring had opgedaan in eigen land deed Froberg in dit jaar verslag van Haarlemse Honkbal Week voor Inside.
Dit maandelijkse magazine deed 18 jaar verslag over honkbal- en softbal onder eindredactie van Joop Köhler.
HMS-bestuurslid Johan Carbo was ook één van de geregelde medewerkers, net als de schrijver van dit artikel.
...Bill Froberg met Pitching Coach Bert Blyleven tijdens...
...een oefenduel van het Nederlands Team in Florida (USA)...
...ter voorbereiding op de World Baseball Classic 2009...
(© Foto: Henk Seppen) |
Onder de Amerikaanse spelers die in het begin van de jaren tachtig in de Hoofdklasse uitkwamen toen Froberg voor het eerst in Nederland speelde waren John Brickley, Scott Donop, Steve Donovan, Kerry Freedman, Bob Frishette, Steve Matthew, Kevin McDonald, Craig McGinnis, Douglas Morton, Craig Montvidas, Eddy Rose, Joe Ross en Joe Westmoreland.
In deze jaren speelden de meeste Amerikanen die in de verschillende Nederlandse competities actief waren jaarlijks gezamenlijk een aantal wedstrijden voor de Dutch American All Stars.
Die ploeg speelde wedstrijden tegen het Nederlands Honkbal Team als onderdeel van de voorbereiding van Oranje op bijvoorbeeld de Haarlemse Honkbal Week of een Europees Kampioenschap.
Zijn coachingtalent werd al snel opgepikt en in 1986 maakte hij zijn debuut als coach in de Hoofdklasse.
In dat jaar zou Haarlem Nicols, één van de meeste succesvolle ploegen in de Nederlandse historie, worden geleid door Berry Eijgendaal, die de opvolger was van langdurig coach Jan-Dick Leurs.
Echter, Eijgendaal trok zich kort voor het seizoen terug en Bill Froberg nam de positie van Hoofd Coach over.
In dat seizoen was Froberg één van de twee Amerikaanse coaches in de hoogste afdeling, de andere was Lyle Olsen (Kinheim).
In zijn eerste seizoen leidde hij Nicols naar een 25-20 'record' en eindigde op de vierde plaats.
Het volgende jaar was Froberg ook de Hoofd Coach van Haarlem Nicols, geassisteerd door eerst Herman Beidschat en later door Leo Naaktgeboren.
In dit seizoen (1987) was Froberg de enige Amerikaanse Hoofd Coach, maar Dave Daniels was een Assistent Coach bij Amsterdam Pirates.
Voor het eerst zouden de winnaars van de eerste en tweede helft van de reguliere competitie elkaar gaan ontmoeten in de eerste Holland Series.
In de eerste helft was Nicols 19-8 en eindigde op de tweede plaats achter Neptunus, dat zich hierdoor plaatste voor de Kampioensfinale.
In de tweede helft was de ploeg 10-5, maar verloor een cruciale ontmoeting tegen Amsterdam Pirates, dat hierdoor de eerste plaats veroverde.
In de Holland Series won Amsterdam Pirates de best-of-three tegen Neptunus en werd voor het eerst landskampioen.
Na het seizoen 1987 keerde Jan-Dick Leurs, die in augustus de General Manager van Nicols was geworden, terug als Hoofd Coach voor het seizoen 1988.
De spelers van Haarlem Nicols in deze twee seizoenen waren Frank Bos (1987), Robert Eenhoorn (1987), Mark Giroldi (1987), Ron Giroldi, Jan van Gorkum, Bill Groot (1987), Gerlach Halderman, Martin Helmig (1986), Marcel Joost, Frank Koks, Hans Lemmink, Craig McGinnis (1987), Bob Pels (1986), Han Prinsen, Elliot Rivera (1986), Danny Scheer, Jim Sieval (1986), Thijs Vervaat en Haitze de Vries.
Veel van deze spelers kwamen ook uit voor het Nederlands Team.
Na zijn eerste jaren bij HMS besloot Froberg zich in Nederland te vestigen.
In 1986 ging hij werken voor het Utrechtse Capgemini als facility manager (later contract manager) en bleef tot en met 2012 voor het bedrijf werken.
Froberg trouwde en zijn zoon Jim Froberg ging ook honkballen.
Froberg Junior speelde in de Hoofdklasse voor HCAW in 2011-2015.
...Als Hoofd Coach van HCAW heeft Bill Froberg een gesprek...
...met pitcher Robin van Eis en catcher Joep van Els tijdens...
...een wedstrijd in 2010 tegen Amsterdam Pirates...
(© Foto: Henk Seppen) |
Na het seizoen 1987 keerde Bill Froberg terug naar HMS waar hij weer Hoofd Coach was in 1988 en 1989 toen de ploeg uitkwam in de Eerste Klasse.
De ploeg eindigde in 1989 op de tweede plaats en na afloop van het seizoen kreeg Froberg de prijs voor Coach of the Year.
Hierna vervolgde Froberg zijn coach-loopbaan bij Twins Oosterhout, dat toen uitkwam in de tweede hoogste afdeling (Overgangsklasse).
Froberg leidde de ploeg in drie seizoenen en kwam tweemaal dicht bij promotie naar de Hoofdklasse.
In 1991 eindigde Twins op de eerste plaats, maar verloor daarna de Promotie/Degradatie Series tegen Quick Amersfoort.
In het volgende seizoen eindigde Twins op de tweede plaats.
Zoals gezegd had Froberg een oog voor details, maar ook voor talent.
Hij gaf adviezen aan spelers wanneer dat nodig was, of dat nou voor hitting, pitching of fielding was.
Dat maakte van hem een uitstekende scout.
En dat is iets wat hij sinds 1992 deed, want toen werd hij aangesteld als scout van Major League-organisatie Atlanta Braves.
Later werd hij een scouting coordinator in Europa voor de organisatie.
Bill Froberg keerde terug als coach in de Hoofdklasse in 1993, zijn eerste als Hoofd Coach van Quick Amersfoort, waar hij de opvolger was van Richard Simon.
Zijn eerste seizoen in Amersfoort was vanaf het begin succesvol.
De ploeg sloot de competitie af met een 27-14-1 'record' om op de eerste plaats te eindigen en zich te plaatsen voor de Play-Offs.
Quick speelde hierna een enerverende en spannende best-of-five tegen Neptunus, dat de reeks met 3-2 won om de Holland Series te bereiken.
1993 was het eerste van vier seizoenen waarin Bill Froberg Hoofd Coach was van Quick Amersfoort.
In de eerste drie seizoenen werd hij geassisteerd door club-iconen Jerrel Bernardus en Ricardo Bryson.
In 1996 assisteerde Franco Martis Froberg.
In 1994 miste Quick Amersfoort de Play-Offs en eindigde op de vijfde plaats.
Hoewel er een solide team op het veld stond volgden twee zware seizoenen in 1995 en 1996.
De ploeg eindigde toen respectievelijk op de zesde en achtste plaats.
Door in 1996 achtste te worden degradeerde de ploeg uit de Hoofdklasse.
Onder de spelers die Froberg coachte bij Quick Amersfoort waren Ron Agterberg, Peter Callenbach, Marlon Fluonia, Patrick van Heyningen, Anthony Hosé, Jacky Jaoba, Dirk van 't Klooster, Clive Mendes, Nelson Orman, Lloyd Todman, Renier de Vries en Juani Werleman.
|
|
|
...Bill Froberg tijdens zijn eerste evenement als coach van het...
...Nederlands Team tijdens het Wereldkampioenschap 2007 in Taiwan...
...Rechts op een televisiebeeld in de stadion press box...
(© Beide Foto's: Marco Stoovelaar) |
Sinds eind jaren tachtig tot in de jaren negentig werden verschillende Hoofdklasse-teams gecoached door Amerikanen die meestal eerder in de hoogste afdeling hadden gespeeld, of lager.
Daaronder Craig Montvidas (HCAW), Jim Shuster (Sparta), Dave Daniels (verschillende teams), Mike Baker (Haarlem Nicols), Craig McGinnis (HCAW), Brian Farley (Twins Oosterhout), Bruce Heiser (Hoofddorp Pioniers) en Jeffery Calderone (RCH).
In deze jaren was er een aantal seizoenen waarin vier van de acht teams in de Hoofdklasse een Amerikaanse Hoofd Coach hadden.
Na het seizoen 1996 werd Bill Froberg aangesteld als Hoofd Coach van het Rotterdamse Neptunus, dat toen was uitgeschakeld in de Play-Offs door HCAW.
Froberg was de opvolger van Jan Collins, die Froberg's assistent was in 1997.
De ploeg was 31-10-1, maar werd in de Play-Offs uitgeschakeld door Hoofddorp Pioniers, dat later landskampioen werd.
In het seizoen 1998 waren er verschillende coachwijzigingen bij Neptunus.
Aanvankelijk keerde Jan Collins terug als Hoofd Coach met Froberg als zijn Assistent Coach.
Begin juni wisselden de twee weer van positie.
In de daaropvolgende 13 wedstrijden won Neptunus er elf, maar begin augustus gingen de club en Froberg uit elkaar.
Collins werd weer Hoofd Coach en Paul van den Oever verving Froberg.
Deze constructie duurde zes wedstrijden.
Hierna werd de ploeg in het restant van het seizoen geleid door Robert Eenhoorn, die net was teruggekeerd uit de USA waar hij zijn professionele spelersloopbaan had afgesloten in de organisatie van New York Mets.
Eenhoorn werd hierna ook de Hoofd Coach voor het seizoen 1999.
Onder de Neptunus-spelers in 1997 en 1998 waren Bob van Aalen, Ron Agterberg, Johnny Balentina, Ken Brauckmiller, Eric de Bruin, Marcel Buurman, Rob Cordemans, Eddie Dix, Pecy Isenia, Ronald Jaarsma, Adonis Kemp, Elton Koeiman, Geoffry Kohl, Marcel Kruyt, Wim Martinus, Erik Remmerswaal en Jeroen Sluijter.
Bill Froberg's coaching-kwaliteiten werden ook opgemerkt door de KNBSB.
De zeer bekwame en over veel kennis beschikkende coach werd aangesteld als Manager van het Nederlands Junioren Team/Jong Oranje in 1999, een positie die hij tot en met 2003 vervulde.
In deze jaren onderstreepte Froberg andermaal dat hij op zijn plaats was en een uitstekende honkbal-docent was, veel kennis had en een goede werkrelatie had met jonge spelers.
In zijn periode bij Jong Oranje werd Froberg in de eerste vier jaar geassisteerd door Peter Boon, terwijl Frans Groot in de eerste twee jaar de Pitching Coach was.
In 2001 kwamen Tom Geestman en Peter van Dalen in de coaching-staf als respectievelijk Pitching Coach en Hitting Coach.
In 2003 maakte Bill Froberg zijn rentree als clubcoach.
In juli van dat jaar werd hij Bench Coach bij HCAW voor de laatste tien wedstrijden van de competitie.
HCAW, dat toen onder leiding stond van Nelson Orman, plaatste zich voor de Holland Series, maar verloor de best-of-five Finale met 3-2.
...Bill Froberg tijdens het spelen van het volkslied voor een...
...oefenduel van het Nederlands Team in Florida (USA)...
...ter voorbereiding op de World Baseball Classic 2009...
...Naast Froberg staan infielder Sharlon Schoop,...
...coach Ben Thijssen, pitcher Berry van Driel en...
...coach Hensley Meulens...
(© Foto: Henk Seppen) |
Na het seizoen volgde Froberg Orman op en was HCAW's Hoofd Coach in 2004 en 2005.
In deze twee seizoenen was Maurice De Conge zijn Pitching Coach (en gooide zelf ook), terwijl Maurice Cranston (2004) en Clive Mendes (2005) Bench Coach waren.
Beide seizoenen waren succesvol voor de Bussumse ploeg, maar het lukte niet de kampioenstitel te veroveren.
In 2004 eindigde HCAW op de eerste plaats in de competitie met een 34-6 'record' en bereikte de Holland Series.
Echter, net als een jaar eerder, verloor de ploeg daarna in de Finale tegen Neptunus.
In 2005 eindigde het team op de derde plaats, maar bereikte ook nu weer de Play-Offs en speelde wederom in de Holland Series.
Maar in de Finale stond HCAW weer met lege handen tegen Neptunus.
Na het seizoen werd Froberg als Hoofd Coach opgevolgd door De Conge.
Onder de spelers die in 2004 en 2005 in actie kwamen voor HCAW waren Jeffrey Cranston, Maurice De Conge, Jeroen Deken, Dave Draijer, Cliff Foster, Nick Fridsma, Eugene Henson, Ronald Jaarsma, Bas de Jong, Jos de Jong, Sidney de Jong, Michiel van Kampen, Lars Koehorst, Jurjan Koenen, Patrick de Lange, Loek van Mil, Ralph Milliard en Nick Stuifbergen.
2005 was het laatste jaar waarin HCAW zich plaatste voor de Play-Offs die beslissend waren voor de landstitel.
Het duurde tot 2017 voordat de ploeg weer terugkeerde in de Top-4 Poule.
In 2007 was Bill Froberg weer Manager van Jong Oranje, geassisteerd door Eddie Dix (infield/outfield), Peter van Dalen (hitting) en Ken Brauckmiller (pitching).
In dat jaar won de ploeg het brons op het Europees Kampioenschap, dat werd georganiseerd in Rosmalen.
Ook in dat jaar nam Jong Oranje deel aan de Koninkrijksspelen in Den Haag.
,,Hij was een aimabel persoon'', aldus Peter van Dalen, die tegenwoordig de Hoofd Coach is van het softbalteam van Sparks Haarlem in de Hoofdklasse.
,,We hebben een fijne tijd gehad samen, onwijs veel gelachen.
Op trips ben je soms een week of langer samen.
Na een wedstrijd was het altijd gezellig en we hebben enorm veel over honkbal met elkaar gesproken.
Hij was een winnaar.
Ik heb veel van hem geleerd, over coaching, ook in tactisch opzicht.
Bill was een fijn persoon.''
Met Jong Oranje nam Froberg deel aan drie Wereldkampioenschappen, drie Europese Kampioenshappen en twee Koninkrijksspelen.
Op het Onder-18 Wereldkampioenschap lukte het Jong Oranje niet de Play-Offs te bereiken in 1999, 2000 en 2002.
De ploeg was succesvoller tijdens de Europese Kampioenschappen.
Met een jonge spelersgroep eindigde de ploeg op een derde plaats in 2001.
Jong Oranje veroverde daarna de titel in 2003 na winst tegen Italië in de Finale.
Zoals gezegd, in zijn comeback-jaar bij de ploeg in 2007, eindigde Nederland op de derde plaats.
Jong Oranje won ook de Koninkrijksspelen in 2001 toen dat evenement plaatsvond in Rotterdam.
Later in 2007 voegde toenmalig Nederlands Team Manager Robert Eenhoorn Froberg aan zijn coaching-staf toe als 1B Coach voor het Wereldkampioenschap, dat in november werd georganiseerd in Taiwan.
Froberg verving Jack Hubbard, die deel uitmaakte van de coaching-staf, maar aan het einde van het jaar niet beschikbaar was.
In 2009 keerde Froberg terug bij de Nationale Ploeg als 1B Coach voor de World Baseball Classic met Rod Delmonico als Manager.
Tijdens de tweede editie van dit mondiale evenement speelde het Nederlands Team een paar uitstekende wedstrijden.
In San Juan (Puerto Rico) versloeg Oranje het professionele sterrenteam van de Dominicaanse Republiek tweemaal.
Eerst met 3-2 in de Eerste Ronde, daarna met 2-1 in elf innings in de Eliminatie-wedstrijd.
Hierdoor plaatste Nederland zich voor de Tweede Ronde, die werd afgewerkt in Miami, Florida (USA).
De andere leden van de coaching-staf waren Hensley Meulens, Bert Blyleven, Jim Stoeckel, Wim Martinus en Ben Thijssen.
Froberg was ook de 1B Coach van de ploeg later in het jaar tijdens het World Port Tournament, waar Oranje op de vierde plaats eindigde.
...Bill Froberg als Hoofd Coach...
...van HCAW in 2011...
(© Foto: Henk Seppen) |
Op 24 augustus 2009 keerde Bill Froberg weer terug naar club-coaching en maakte zijn rentree zijn HCAW.
Op die dag volgde Froberg Jurjan Koenen op als Hoofd Coach voor het restant van het seizoen (Play-Downs), waarbij Ronald Jaarsma aanbleef als 3B Coach en Frans Groot als Pitching Coach.
In 2010 leidde Froberg HCAW het hele seizoen, bijgestaan door Jaarsma en Groot.
In dat seizoen beschikte de Bussumse ploeg over drie Venezolaanse spelers, pitcher Roger Luque en powerhitting infielders Wuillians Vasquez en Dirimo Chavez.
Froberg, Jaarsma en Groot keerden terug voor het seizoen 2011, maar op 31 mei gingen HCAW en Froberg uit elkaar na een teleurstellende seizoenstart.
De ploeg was 6-15 toen Froberg werd opgevolgd door Ronald Jaarsma, terwijl Roy Berrevoets werd toegevoegd als Bench Coach.
2011 was het laatste jaar waarin Froberg actief was als club-coach.
In zijn twaalf seizoenen als Hoofd Coach in de Hoofdklasse was Froberg 245-188 en eindigden acht wedstrijden met een gelijke stand.
Met drie teams nam hij deel aan een Europa Cup-toernooi.
In 1986 leidde Froberg Haarlem Nicols naar de derde plaats.
Hij eindigde op de tweede plaats met Neptunus (1997) en HCAW (2005).
,,Bill was de rode draad in mijn loopbaan'', reageerde Ronald Jaarsma, die voor Froberg speelde bij Neptunus en HCAW en samen met hem coachte bij HCAW.
,,Hij was mijn eerste coach in de Hoofdklasse toen ik speelde voor Neptunus.
Dat was onze eerste kennismaking.
Later speelde ik voor hem bij HCAW en coachten we samen.
Ik volgde hem op als Hoofd Coach nadat de ploeg wat tegenvallende resultaten had.
Dat lag zeker niet aan hem, maar je weet dat dit als coach gebeuren.
Het was de enige keer in zijn loopbaan dat hij werd ontslagen.
Hij coachte op veel verschillende niveaus.''
Jaarsma, tegenwoordig de Hoofd Coach van Hoofdklasser Neptunus, vervolgt: ,,Hij was een lieve man die alles deed voor het team en voor een persoon, soms tot in het uiterste.
Soms botste dat wel eens met een eigenzinnige speler.
Maar Bill ging altijd het gesprek aan om de zaken toe te lichten en te bespreken.
Hierdoor kreeg hij veel respect van de spelers.''
Froberg was terug in uniform in 2013 toen hij coach was van Cavaliers, één van de deelnemende teams aan de eerste editie van het Under-12 toernooi Battle at the Castle, georganiseerd door Twins Oosterhout.
In die ploeg speelden latere Hoofdklassers Finn Kops, Scott Prins en Mick Vos.
Hij coachte ook in volgende jaren tijdens het evenement en maakte ondermeer deel uit van de staf van John Debbaut, die het Under-14 team Emperors coachte in 2015 en 2016.
Door de jaren heen was Froberg ook regelmatig instructeur tijdens jeugdhonkbal trainingskampen.
In 2009 werd de eerste National Baseball and Softball Clinic (NBSC) georganiseerd en Froberg was één van de eerste instructeurs.
Voor zijn vele bijdragen aan deze organisatie werd hij opgenomen in de Wall of Fame van de NBSC.
Froberg was ook vele jaren actief als instructeur van de HCAW Baseball Academy.
Hiermee leverde Froberg, in combinatie met zijn coaching op club-niveau en bij Nationale Teams, een grote bijdrage aan de spelersontwikkelingen door de jaren heen.
Hiervoor werd hij in 2003 onderscheiden met de Leen Volkerijk Award.
Bill Froberg was een sympathieke en benaderbare coach, die altijd tijd had voor een praatje.
Of dat nou iemand van de media was, een speler, een clublid of een toeschouwer.
Buiten het veld had hij bijna altijd een lachend gezicht.
Op het veld was hij gepassioneerd en gedreven en wilde het beste en uiterste van zijn spelers en zijn team.
Dat resulteerde soms in verhitte confrontraties met umpires wanneer hij het nodig vond om in discussie te gaan.
Maar hij heeft altijd veel respect gehad voor de umpires en accepteerde hun beslissingen.
Bill Froberg's honkbalkennis, zijn vriendschap en zijn aanwezigheid zullen door velen van ons zeker worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Bill's vrouw Lilian, hun zoon Jim en verdere familie en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(22 december)
|
