 Italië prolongeert Europese titel tegen Oranje
English
...De Italiaanse captain Mario Chiarini (rechts)...
...met de Kampioensbeker...
(© Foto: Henk Seppen) |
 ROTTERDAM -
Italië boekte zondagmiddag een overtuigende 8-3 overwinning in de finale van het Europees Kampioenschap tegen Nederland om de titel te prolongeren, die men twee jaar geleden veroverde.
Met de winst in de finale verlengde Italië hun winning streak tegen Oranje naar vier wedstrijden.
Tijdens het EK van 2010 in Duitsland won Italië in de finalepoule met 11-3, waarna men de titel pakte door in de finale met 8-4 te winnen.
Zaterdagavond sloot Italië de finaleronde af met een 4-3 zege, won vandaag opnieuw en werd voor de tiende keer in de geschiedenis Europees kampioen.
De winst van zaterdag was de 50e in de historie voor Italië tegen Oranje en dat betekent dat vandaag overwinning nummer 51 was.
In 124 onderlinge wedstrijden won Nederland er 72, terwijl één duel in een gelijkspel eindigde.
En zo stond Oranje, ondanks de status van regerend wereldkampioen, opnieuw met lege handen op een Europees Kampioenschap.
Oranje moet nu de wonden likken en twee jaar wachten op de volgende mogelijkheid om de Europese titel weer terug te halen als het EK zal plaatsvinden in Tsjechië.
Hoewel de exacte data en speellocaties nog niet bekend zijn zal het EK 2014 waarschijnlijk worden gehouden in juli en/of begin augustus.
Voor Italië was de winst van zaterdag de eerste tegen Oranje op Nederlandse grond sinds 27 juli 2003 toen de ploeg in Haarlem met 4-3 won tijdens het Olympisch Kwalificatie Toernooi.
De winst van zaterdag was de eerste voor Italië tegen Oranje tijdens een Europees Kampioenschap in Nederland sinds 13 juli 1995, dus iets meer dan 17 jaar geleden!
Op die datum won Italië in Haarlem met 12-9 in 10 innings in de play-off ronde.
Hierna won Oranje de volgende drie wedstrijden tegen Italië in de finale om de titel te pakken.
1995 was het laatste toernooi, waarin het kampioenschap werd beslist via een best-of-five.
Het was pas de tweede keer in de historie dat Nederland tweemaal door Italië werd geslagen tijdens een Europees Kampioenschap in eigen land.
35 jaar geleden (!) won Italië in Haarlem driemaal op rij om de titel te veroveren, nadat Oranje de best-of-five finale was begonnen met tweemaal winst.
Aanvankelijk had het Nederlands Team een goede start.
In de eerste helft van de eerste inning sloeg Hainley Statia een tweehonkslag langs de rechtsveldlijn met één uit, schoof op via een wilde worp en scoorde op een opfferingsslag van Kalian Sams.
In de tweede helft van de eerste slagbeurt moest Oranje-starter Shairon Martis lead-off singles toestaan aan Juan Carlos Infante en Lorenzo Avagnina, beide door de rechterkant van het infield.
Maar hierna herstelde Martis zich zeer sterk en schakelde de volgende drie slagmensen met drie slag uit om uit de inning te komen.
De tweede inning behoorde ook nog toe aan Oranje.
In de eerste helft van de beurt sloeg Dwayne Kemp een honkslag met één uit en stal het tweede honk, maar bleef achter.
Maar in de tweede helft draaide de Nederlandse verdediging een dubbelspel na een one-out single.
Het dubbelspel werd gedraaid door korte stop Nick Urbanus, die na afloop werd uitgeroepen tot de Outstanding Defensive Player van het EK.
Echter, vanaf de derde inning draaide het duel richting Italië, dat vanaf dat moment de wedstrijd controleerde en Oranje nog maar een paar scoringsmogelijkheden gaf.
Een aantal 'plays' gingen ook naar Italië en dat resulteerde in soms verhitte discussies tussen Oranje-Manager Brian Farley en de Franse 1B Umpire Frank Lautier, nadat de laatste de slagman-honkloper safe gaf in een dubbelspel-situatie.
Hoewel de acties op het eerste honk erg close waren toonden tv-herhalingen aan dat Lautier vrijwel zeker gelijk had.
Farley had ook een discussie met de Oostenrijks/Amerikaanse Home Plate Umpire Dana Beszczynski.
...Oranje-Manager Brian Farley...
...in discussie met Umpire Frank Lautier...
(© Foto: Henk Seppen) |
De Italiaanse starter en in Amerika geboren John Mariotti zorgde voor drie nullen in de derde inning, waarna hij werd gesteund met drie runs in de tweede helft van de inning.
Stefano De Simoni begon met een tweehonkslag en schoof op na een opofferingsstootslag.
Hij scoorde even later de gelijkmaker na een honkslag van Avagnina, die het tweede honk stal en daarna opschoof na een wilde worp.
Vervolgens kreeg Anthony Granato vier wijd en schoof op na een doorgeschoten bal.
Chris Colabello volgde met een honkslag die Avagnina binnen bracht en Italië op voorsprong zette, 2-1.
De honken kwamen vol toen ook Tyler LaTorre vier wijd kreeg en dat betekende het einde voor Martis.
Juan Carlos Sulbaran nam het over en zag Mario Chiarini een 'force play-grounder' slaan, maar daardoor kon Granato wel het derde punt scoren.
In de vierde inning homerde Quintin de Cuba met twee uit om de achterstand te verkleinen naar 3-2, maar in de 2e4 werd de achterstand erger voor Oranje, want Italië kwam tot een rally van vijf runs om een comfortabele 8-3 voorsprong te nemen.
Alessandro Vaglio opende met een honkslag en schoof op na een OSS, waarna Infante werd geraakt door een worp.
Avagnina volgde met een tweehonkslag door de rechterkant van het veld om een punt binnen te brengen.
Een gedwongen loop werd hierna gecreëerd via het volzetten van de honken middels een opzettelijke vrije loop voor Granato.
Een vangbal leverde vervolgens de tweede honk op, maar LaTorre volgde met een 2-run single en Chiarini voegde een 2-run double toe om de stand op te voeren naar 8-2.
En dat bracht weer een nieuwe werper in, want Tom Stuifbergen nam de pitching over en zag Gabriele Ermini een grounder slaan om de inning af te sluiten.
In de volgende vier innings deed Stuifbergen het uitstekend en legde de Italiaanse aanval het zwijgen op.
Stuifbergen, die uitkomt in de organisatie van de Minnesota Twins, kwam tot vijf strikeouts en stond nog maar twee honkslagen toe aan de Italianen.
Van de vijfde tot in de achtste inning schakelde Stuifbergen tien slagmensen op rij uit.
Die reeks werd gebroken met twee uit in de achtste inning toen Lorenzo Avagnina een honkslag sloeg en daarmee zijn vierde hit in het duel liet noteren.
Avagnina sloeg 4-uit-5, scoorde tweemaal, had twee RBI's en werd uitgeroepen tot Meest Waardevolle Speler van het toernooi.
Maar Stuifbergen's goede optreden kwam te laat, want aan de andere kant slaagde het Nederlands Team er niet in iets terug te doen.
Mariotti, één van de drie actieve profs in de Italiaanse ploeg, zorgde weer voor drie nullen in de vijfde.
Hij zag hierna Hainley Statia als eerste slagman in de zesde inning het honk bereiken via een fout, maar volgde met drie nullen.
Dit seizoen was Mariotti 10-1 als werper van Quebec in een Independent League.
Van 2007-2010 gooide Mariotti in de organisatie van de Baltimore Orioles.
De andere twee actieve profs in de ploeg waren catcher Tyler LaTorre en eerste honkman Chris Colabello.
LaTorre speelde dit seizoen voor de Fresno Grizzlies, het Triple-A team van de San Francisco Giants, waar hij .278 sloeg.
Colabello speelde voor New Britain Rock Cats, het Double-A team van de Minnesota Twins, waar hij .294 sloeg met 19 homeruns, 78 punten scoorde en 98 RBI's had.
Colabello's vader Lou kwam in de jaren zeventig eveneens voor de Italiaanse nationale ploeg uit.
Net als Mariotti zijn ook LaTorre en Colabello in Amerika geboren.
Op het Italiaanse roster stonden acht in Amerika geboren spelers, één die in Canada was geboren, één in Brazilië en twee in Venezuela.
Naast de drie actieve profs speelden tien spelers in het verleden ook profhonkbal.
Met uitzondering van de drie profs spelen de overige spelers uit de ploeg al enige jaren in de hoogste Italiaanse honkbalcompetitie.
Een belangrijke aanwinst voor de Italiaanse ploeg is voormalig Major Leaguer Mike Piazza als Hitting Coach.
Piazza, die op 4 september 44 jaar jaar, speelde 16 seizoenen (1992-2007) in de Majors voor Los Angeles Dodgers, Florida Marlins, New York Mets, San Diego Padres en Oakland A's.
Voor de Marlins kwam Piazza slechts één week uit.
Na door de Dodgers te zijn geruild naar de Marlins werd hij een paar dagen later doorgeruild naar de Mets, met wie hij deelnam aan de World Series tegen de New York Yankees in 2000.
De Yankees wonnen deze 'Subway Series'.
...Mike Piazza wordt geïnterviewd door Grand Slam-Webmaster...
...en Telegraaf-journalist Marco Stoovelaar...
(© Foto: Henk Seppen) |
Piazza speelde in 1912 Major League-wedstrijden en sloeg 2127 honkslagen, waarvan 427 homeruns.
396 van deze homeruns sloeg hij als catcher en dat is een Major League-record.
Piazza, de 1993 National League Rookie of the Year, speelde in 12 All Star Games en werd uitgeroepen tot MVP van de All Star Game in 1996.
In 2006 kwam de catcher voor Italië uit tijdens de eerste World Baseball Classic.
Sinds 2009 is hij de Hitting Coach van de Italiaanse ploeg.
,,Nederland heeft een kwaliteitsteam, het is moeilijk om van ze te winnen, ze zijn niet voor niets de wereldkampioen'', zei Piazza na afloop.
,,Deze titel geeft me een goed gevoel.
Ik wil de spelers graag beter laten worden, vooruit laten gaan.
Ik beleef er veel plezier aan om ze te helpen beter te worden.''
In de zevende inning nam Chris Cooper de pitching van Mariotti over en zorgde voor drie nullen.
In de achtste kreeg hij een 2-out double tegen van Hainley Statia, zijn tweede in de wedstrijd.
Ondanks een lichte knieblessure sloeg Statia 2-uit-4.
Door zijn blessure, die hij opliep bij een botsing op het eerste honk in het duel tegen Spanje, was Statia niet inzetbaar als korte stop.
Nick Urbanus schoof daardoor op van het tweede honk naar kort, terwijl Dwayne Kemp de tweede honkman was.
Maar met Statia als loper op het tweede honk kwam de inning ten einde toen Curt Smith een vangbal sloeg.
In de negende inning, nog steeds met een 8-2 achterstand, wist Oranje het derde punt te scoren.
Tegenover nieuwe werper Marco Grifantini opende Kalian Sams met een tweehonkslag en schoof op toen Wesley Connor werd ujitgevangen.
Sams scoorde hierna toen Quintin de Cuba ook een tweehonkslag sloeg, waardoor het 8-3 werd.
Grifantini werd opgevolgd door Nick Pugliese, die Dwayne Kemp een vangbal zag slaan, waarna hij pinch-hitter Bryan Engelhardt met drie slag uitschakelde om een einde te maken aan de inning en de wedstrijd en het kampioenschap bezegelde.
Oranje-Manager Brian Farley was uiteraard teleurgesteld.
,,We waren gekomen om te winnen. Ik ben niet tevreden, de komende dagen gaan we evalueren waar we hebben gefaald.
Maar ik zoek geen excuses, Italië was vandaag gewoon beter dan wij.''
Farley zou graag zien dat de opzet van de EK-finale teruggaat naar een best-of-five series.
,,Winnen met 17-0 en 15-0 is leuk, maar daar beleef je geen plezier aan zoals winning tegen een ploeg als Italië, wedstrijden waarin vantevoren niets vaststaat.
In een best-of-five moet je aantonen diepte in je pitchingstaf te hebben en zie je ook de karakters van je mensen.
Het verschil in het duel vandaag was de 'big inning', waarin Italië vijfmaal scoorde.
Met de pitching die we voor vandaag beschikbaa hadden had ik niet verwacht dat ik in de vierde inning al naar mijn derde werper moest gaan'', aldus Farley.
De komende week is het 'back to business' voor Farley.
,,Maandag neem ik een dag vrij, maar daarna moeten we het voorlopige 6-man roster samenstellen voor de World Baseball Classic, want dat moet deze week worden ingediend'', aldus Farley.
(16 september)
Individuele Prijzen
Beste Slagman: Francisco Figueroa (Spanje), .600
Beste Pitcher, ERA: Luca Panerati (Italië), 0.00 (13 innings gegooid)
Beste Pitcher, Winst-Verlies Pct.: Luca Panerati (Italië), 2-0
Meeste Binnengeslagen Punten: Dewis Navarro (Spanje), 6
Meeste Homeruns: Kai Gronauer (Duitsland), 1 (11 spelers met één, maar Gronauer had de minste slagbeurten)
Meeste Gestolen Honken: Kalian Sams (Nederland), 2
Meeste Punten Gescoord: Francisco Figueroa (Spanje), 6
Outstanding Defensive Player: Nick Urbanus (Nederland)
Meest Waardvolle Speler: Lorenzo Avangnina (Italië)
(de prijzen zijn gebaseerd op de statistieken van de wedstrijden gespeeld door de ploegen die zich plaatsten voor de finaleronde)
|
