(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Lazio Roma Baseball)
IN MEMORIAM 
...Giulio Glorioso...
(1931 - 2015)
|
 Italiaanse honkbal-icoon Giulio Glorioso overleden
English
 ROME (Italië) -
De Europese en vooral Italiaanse honkbalwereld treurt om het verlies van een legendarische speler, want voormalig werper Giulio Glorioso is vrijdagavond 19 juni overleden.
Glorioso, een icoon in het Italiaanse honkbal, was 84 jaar.
Ter nagedachtenis aan Glorioso was er een minuut stilte voor aanvang van alle wedstrijden op zaterdag en zondag in de Italiaanse competities.
De afscheids- en begrafenisplechtigheid zal plaatsvinden op maandag 22 juni.
Giulio Glorioso was de eerste echte Italiaanse honkbal-ster en maakte de sport populair in het land.
Hij zorgde voor verschillende records, waarvan er één pas na 50 jaar werd gebroken, terwijl andere mogelijk nooit worden gebroken.
Glorioso was niet alleen een uitstekende en dominerende werper, maar ook een prima slagman.
Giulio Glorioso werd op 4 april 1931 geboren in Udine, maar woonde het grootste deel van zijn leven in Rome.
Het was in de buurt van Rome dat hij begon te spelen na het zien van Amerikaanse legerteams die een demonstratiewedstrijd speelden, kort na afloop van de Tweede Wereldoorlog.
Glorioso was 16 jaar toen hij eerst begon te softballen en later ook ging honkballen.
Toen hij ging honkballen was hij aanvankelijk eerst outfielder, net zoals hij was als softballer.
In 1949 werd hij gevraagd te gaan gooien en vanaf dat moment ontwikkelde hij zichzelf niet alleen in een sterke werper in de eigen competitie, maar ook een dominante werper werd op Europees niveau.
In zijn lange loopbaan speelde Glorioso voor Roma, Milano, Nettuno, Parma en Lazio.
Hij sloot zijn loopbaan na afloop van het seizoen 1974 toen hij speelde voor Roma.
Dat kwam na een periode van zeven jaar, waarin hij de ster was voor Lazio, eveneens uit Rome, de club waaraan hij sindsdien bleef verbonden.
Na zijn afscheid als speler werd Glorioso later ook bestuurslid bij Lazio.
Ook ging hij een rol vervullen in het coachen en instrueren van jeugdspelers.
Maar de zeer sympathieke en altijd glimlachende Glorioso was ook betrokken bij de ontwikkeling van het honkbal in Duitsland, Frankrijk en Italië.
...Giulio Glorioso pitchend voor Lazio...
(© Foto: Lazio Baseball) |
Op 31 augustus 1952 speelde de nationale honkbalploeg van Italië hun allereerste internationale wedstrijd.
In Rome speelde de ploeg tegen Spanje en was Glorioso de startende werper.
Onder de toeschouwers destijds was de beroemde Amerikaase acteur Gregory Peck, die in Rome verbleef voor de opnames van de film 'Roman Holiday'.
In een interview zei Glorioso over deze wedstrijd: ,,Dat is een moment en evenement waaraan ik altijd met plezier en trots aan terugdenkt.
Het was de eerste wedstrijd voor Italië.
En hoewel ik de verliezende werper was, was de wedstrijd een groot succes.''
In het seizoen 1952 werd Glorioso de allereerste Meest Waardevolle Speler van de hoogste Italiaanse competitie.
Hij kreeg een uitnodiging voor een scholarship in Florida en tijdens de Spring Training van 1953 nam Glorioso ook deel aan de Major Spring Training van de Cleveland Indians, met wie hij speelde in een oefenduel.
Waarschijnlijk zijn beste seizoenen kwamen in het begin van de jaren zestig.
In 1961, als speler van Milano, was Glorioso 18-0 en kwam tot 218 strikeouts in 156 innings.
Hij zorgde voor een record met een 0.46 ERA.
Een jaar later, eveneens als speler van Milano, bleef Glorioso wederom ongeslagen en was 16-0 met een 1.27 ERA.
In de volgende twee seizoenen speelde Glorioso voor Nettuno en was zijn ERA opnieuw zeer laag, 0.68 in 1963 en 0.81 in 1964.
Glorioso's ERA-record van 0.46 werd vijftig jaar later gebroken, in 2011, door de Venezolaanse werper Darwin Cubillán, die het record verlaagde naar 0.41.
Er is echter een groot verschil tussen Glorioso's oude record en het nieuwe.
Glorioso realiseerde het als startende werper.
In zijn recordjaar gooide Glorioso in 18 wedstrijden (16 compleet) en gooide 156 innings.
Cubillán verbeterde dat record weliswaar, maar was reliever en gooide in 12 wedstrijden voor San Marino, waarin hij slechts 44 innings gooide.
Glorioso leidde de competitie tienmaal in StrikeOuts, waaronder drie seizoenen op rij (1953-1955).
Hij had ook tienmaal de meeste overwinningen en was tweemaal Beste Slagman.
In 1955 verdiende hij zijn eerste Pitching Triple Crown (meeste strikeouts, meeste wins, beste ERA).
In de volgende jaren verdiende Glorioso nog driemaal een Pitching Triple Crown, goed voor een record-aantal van vier.
Naast vier Pitching Triple Crowns won hij ook nog een Batting Triple Crown (beste slagman, meeste RBI's, meeste homeruns) in 1960, die hij niet aanvallend als positiespeler won, maar als een bijzonder sterk slaande werper en dat maakt het nog opmerkelijker.
Hoewel de statistieken niet allemaal zijn bijgehouden sinds het begin van Glorios's loopbaan is wel bekend dat de rechtshandige werper 2884 keer drie slag heeft gegooid in een loopbaan die over drie decennia ging.
Hij moet zo'n 280 wedstrijden hebben gewonnen.
In zijn loopbaan werd Glorioso zevenmaal met zijn club landskampioen.
In 1951 gooide hij de allereerste No-Hitter in de hoogste Italiaanse competitie.
...Giulio Glorioso in actie voor Lazio...
(© Foto: Lazio Baseball) |
Na zijn debuut in de nationale ploeg van Italië in 1952 bleef Giulio Glorioso tot in 1973 uitkomen voor het nationale team.
Hij won de Europese titel met Italië in 1954.
In de daaropvolgende jaren won hij zevenmaal een zilveren medaille tijdens Europese Kampioenschappen.
In die jaren speelde hij vele wedstrijden tegen het toen dominerende team van Nederland.
In die jaren was er meestal een pitching-ontmoeting tussen Glorioso en zijn Nederlandse rivaal Han Urbanus en dat resulteerde altijd in interessante en aantrekkelijke wedstrijden.
In 1960 gooide Glorioso een No-Hitter tegen het Nederlands Team, maar was desondanks de verliezende werper, want Oranje won met 1-0.
Dertien jaar later, toen hij 40 jaar was, gooide Glorioso opnieuw een No-Hitter in de Italiaanse ploeg, dit keer in een 11 inning durende wedstrijden tegen het toenmalige West-Duitsland tijdens het Europees Kampioenschap, dat toen voor eigen publiek werd gespeeld in Parma en Bologna.
In 1970 maakte hij deel uit van de eerste Italiaanse nationale ploeg die deelnaam aan een Wereldkampioenschap en dat vond destijds plaats in Colombia.
In totaal kwam Glorioso uit in 68 officiële interlandswedstrijden voor de Italiaanse ploeg.
Zijn paknummer 34 werd officiëel uit de roulatie genomen.
Op 30 juni 2001 gooide Glorioso de ceremoniële eerste bal voor aanvang van de 100e interlandwedstrijd tussen de nationale ploegen van Italië en Nederland in Rotterdam.
Tijdens dat moment was hij in gezelschap van zijn rivaal en goede vriend Han Urbanus.
In 2005 behoorde Giulio Glorioso tot de eerste groep die werd gekozen in de Italiaanse Honkbal Hall of Fame.
De schrijver van dit artikel heeft nog het geluk gehad Glorioso in actie te zien toen hij met Italië deelnam aan de Haarlemse Honkbal Week in 1972.
Bovendien heb ik Giulio Glorioso een aantal jaar geleden persoonlijk ontmoet en dat was een plezierig gesprek.
Giulio Glorioso was een grote persoonlijkheid, zeer gerespecteerd en een bijzonder icoon in het Europese honkbal, die zeker zal worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Giulio's familie en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(20 juni)
| 
