Honkbal

De beslissende punten werden gelijk in de eerste inning gescoord toen Percy Isenia een 3-run homerun sloeg. ,,Het was een fastball en ik had gelijk een goed gevoel'', zei Isenia na afloop. ,,De drie punten bleken genoeg te zijn'', vervolgde hij. ,,HCAW leek nog even terug te komen in de zevende inning, maar toen maakte Jeroen twee prima plays'', doelde Isenia op derde honkman Jeroen Sluijter, die een 'diving stop' maakte op een line drive van Nick Fridsma met een loper op het eerste honk, waarna hij opnieuw een fraaie actie had met twee uit op een grounder van Dimitri Leon om de inning af te sluiten.

LHP Diegomar Markwell gooide acht innings en won zijn tweede wedstrijd van de Series. De voormalige prof werd uitgeroepen tot Meest Waardevolle Speler van de Series. ,,Bedankt'', reageerde Markwell. ,,We hebben hier als team hard voor gewerkt dit seizoen.''

Geen enkele HCAW-loper was in staat het derde honk te bereiken. In de achtste inning kwam Ronald Jaarsma het dichtste in de buurt. Nadat hij opende met een double langs de linksveld-lijn probeerde hij op te schuiven toen volgende slagman Gino Henson een grounder naar kort sloeg, maar hij werd op drie uitgegooid. Een strikeout en een grounder maakten toen een einde aan de mogelijke scoringskans.

In de negende inning kreeg HCAW nog twee lopers op de honken op closer Robin van Doornspeek. Met één uit kreeg Rodney Michel vier wijd en met twee uit kreeg ook Martijn Meeuwis een vrije loop. Veteraan Roy Berrevoets, die voor het 'post-season' aan de coachingstaf was toegevoegd, werd toen ingezet als pinch-hitter, maar sloeg een pop-out naar eerste honkman Percy Isenia om een einde aan de wedstrijd te maken. Dit was Berrevoets' eerste Holland Series-optreden sinds 3 oktober 1999. Hij nam afscheid na afloop van dat seizoen.

Neptunus' 25 Holland Series HRs
4	Percy Isenia (1999 (2), 2003, 2005) Marcel Buurman (1989, 1994 (2), 1995)
3	Adonis Kemp (1995)
2	Wim Martinus (1989, 1990) Dirk van 't Klooster (2000, 2001)
1	Haime Wiersma (1987), Jim Wasem (1989), Marlon Fluonia (1991), Bob van Aalen (1993), Johnny Balentina (1994), Jeroen Sluijter (1998), Ken Brauckmiller (1998), Eddie Dix (1999), Ron Agterberg (1999), Marcel Kruyt (1999)
Copyright © 2005 Grand Slam * Stats & News/MS

HCAW-starter Cliff Foster kreeg vier hits, waaronder de homerun, tegen in de eerste inning, maar herstelde zich daarna en stond nog slechts drie honkslagen toe in het restant van de wedstrijd. In de tweede en derde inning werd hij gesteund met een dubbelspel. In de zesde maakte HCAW twee fouten en kreeg Neptunus lopers op één en drie met twee uit, maar een grounder voorkwam meer tegenpunten. Foster kreeg slechts één honkslag tegen in de laatste zes innings!

Behalve de twee achtergebleven lopers in de negende inning zag HCAW ook twee lopers stranden in de tweede en vierde inning. In de zevende opende Rodney Michel met een honkslag, maar toen kreeg werper Diegomar Markwell prima steun van zijn derde honkman Jeroen Sluijter.

In de eerste inning bereikte Dirk van 't Klooster het honk na een infield-hit met één uit, waarna Harvey Monte een honkslag sloeg met twee uit. Hierna sloeg Percy Isenia een 3 wijd-1 slag pitch over het linksveldhek voor een 3-run homerun en bezorgde Neptunus een snelle 3-0 voorsprong. Het was de 25e homerun voor Neptunus in de Hollans Series-geschiedenis. Op 20 september 2003 was Isenia ook de laatste speler die homerde in een Holland Series. Die homerun werd ook geslagen vs. HCAW. Isenia heeft nu vier Holland Series-homeruns en komt op gelijke hoogte met Marcel Buurman, die de meeste had geslagen als Neptunus-speler. Het 'all-time career' Holland Series-record is vijf, gerealiseerd door Clive Mendes (HCAW).

Het was voor het eerst sinds 1992 dat een ploeg de openingswedstrijd verloor, maar daarna driemaal op rij won om de titel te pakken. In 1992, de enige andere keer dat dit gebeurde, verloor ADO de opener van Kinheim, maar won de volgende drie wedstrijd om kampioen te worden.
Line Score & Box Score
Complete Play-by-Play Game Four HCAW vs. Neptunus
(1 oktober)

Almere nam een 2-0 voorsprong in de tweede inning, maar verzuimde toen meer punten te scoren. Ricardo Miranda en Giovanni Samboe openden met honkslagen en Frank van Leeuwen zorgde met geraakt werper voor volle honken. Miranda scoorde vervolgens het openingspunt toen RCH-werper Al Morales Gomez vier wijd gooide op Daniël Zijdeveld. Hierna ging Samboe gedwongen op thuis uit na een grounder van Jeffrey de Vrieze, maar Van Leeuwen kon even later scoren op een grounder van Wesley Bernardus. De honken kwamen opnieuw vol toen Niels de Lugt vier wijd kreeg, maar Almere liet de drie lopers achter toen Bart Gabriëls drie slag kreeg.

In de derde inning werd een punt toegevoegd. Jurriaan Korff opende met een honkslag en schoof op naar drie na een double van Ricardo Miranda. Met één uit werd een foute aangooi gemaakt op een grounder van Frank van Leeuwen, waardoor Korff kon scoren.

In de 2e5 kwam RCH-Pinguïns plotseling terug en verkleinde de achterstand tot 3-2. Met twee uit kreeg Almere-starter Patrick de Lange een tweehonkslag tegen van Derrick Francisca, die daarna drie stal en scoorde op een foute aangooi. De Lange gooide vervolgens vier wijd op Maarten Hordijk, die twee stal en scoorde op een double van Robbert Vogel. Een honkslag van Ramses Meering volgde, maar De Lange maakte toen een einde aan de inning met een strikeout voor Maarten Bos.

Almere voegde een 'insurance run' toe in de zesde toen Wesley Bernardus vier wijd kreeg en zou scoren op een 2-out single van Ricardo Miranda, die 3-uit-5 sloeg.
RCH kwam niet meer tot scoren. In de zevende nam Kevin Roovers het werpen over van Patrick de Lange met lopers op één en twee en twee uit en schakelde zeven slagmensen op rij uit. Michiel van Kampen gooide de laatste inning, kreeg twee hits tegen met twee uit, maar sloot de wedstrijd daarna af met een strikout.
Line Score & Box Score
(1 oktober)

...Jan Sluimer... ...als HCAW-Scorer... (Foto: Feiko Drost)

Jan Sluimer debuteerde als Official Scorer in 1978 en nam afscheid na het seizoen 1999. Hij scoorde wedstrijden in zowel de Hoofdklasse honkbal, als de Hoofdklasse softbal dames en heren. Zijn loopbaan van 22 jaar is één van de langste in de geschiedenis en hij is slechts één van zeven Official Scorers die 200 of meer wedstrijden in de Honkbal Hoofdklasse hebben gescoord. Op 11 juli 1989 was hij de Official Scorer toen Craig McGinnis de eerste Perfect Game in de Hoofdklasse-geschiedenis gooide. Hij scoorde ook bij Play-Off en Holland Series-wedstrijden. Jan Sluimer was altijd beschikbaar om waar dan ook in het land te scoren, zelfs wanneer hij op het laatste moment werd gevraagd ergens in te vallen.

Als Official Scorer nam de heer Sluimer deel aan meer dan 20 internationale honkbal- en softbal-evenementen, waaronder het WK Honkbal 1986, dat in dat jaar voor het eerst in Nederland werd gehouden.
Andere toernooien waar hij aan deelnam waren ondermeer het 1e World Port Tournament in 1985, vier Haarlemse Softbal Weken, twee Europese Kampioenschappen Softbal, twee Europese Kampioenschappen Junioren Honkbal en acht Europa Cup Toernooien voor zowel honkbal, softbal dames als softbal heren. Hij was ook één van de wedstrijdofficials tijdens de succesvolle Indoor Softbal Competities in de jaren negentig.

Na zijn afscheid als Official Scorer bleef Jan Sluimer actief en werd de dug-out scorer van Mr. Cocker HCAW 2, dat dit jaar landskampioen werd in de Eerste Klasse. Tijdens het seizoen zette hij definitief een punt achter het scoren en stopte als team scorer, maar bleef een geïnteresseerd toeschouwer van HCAW, de club waar hij jarenlang aan was verbonden. Afgelopen zaterdag was Jan Sluimer nog aanwezig bij de vierde en laatste wedstrijd van de Holland Series in Bussum.
Jan Sluimer was een markante verschijning op en rond de velden en de Nederlandse honkbal- en softbalfamilie zal hem dan ook zeker missen.
(6 oktober)

Johnny Balentina zal voor de derde keer uitkomen voor Neptunus. In 1990 debuteerde hij in de Hoofdklasse bij Neptunus, maar speelde zijn eerste volledige seizoen in 1991 voor Sparta. Hij keerde in 1992 terug naar Neptunus, waar hij bleef t/m het seizoen 1999. In 2000-2003 speelde hij voor ADO (Tornado's) en in 2004-2005 voor Kinheim. Vorig jaar maakte Balentina zijn rentree in Oranje en was ook dit jaar speler van de nationale ploeg.
Gregory Gustina zal volgend jaar voor zijn zesde verschillende Hoofdklasse-ploeg in zeven seizoenen spelen. Hij debuteerde in 1999 bij Sparta/Feyenoord en speelde vervolgens voor Amsterdam Pirates (2001), PSV (2002-2003), Almere (2004) en Kinheim (2005). Dit jaar debuteerde hij in Oranje.
Benjamin Dille debuteerde in 2004 bij Neptunus, voordat hij dit jaar uitkwam voor Sparta/Feyenoord.
Jeffrey Arends debuteerde eveneens bij Neptunus, waar hij speelde in delen van de seizoenen 2003-2004, voordat ook hij dit seizoen speelde voor Sparta/Feyenoord.
Maikel Benner speelde voor Sparta/Feyenoord van 1996-2000, voordat hij overkwam naar Neptunus, waar hij sindsdien steeds speelde. Benner is international, maar maakte geen deel uit van de WK-selectie.
Robin van Doornspeek debuteerde bij Kinheim, waar hij speelde in 1999-2000, waarna hij speelde voor Pioniers van 2001-2004. Dit was zijn eerste seizoen bij Neptunus. Van Doornspeek is ook international.
Percy Isenia speelde zijn hele Hoofdklasse-loopbaan voor Neptunus en debuteerde in 1996. Isenia is eveneens speler van de nationale ploeg.
(11 oktober)

De 33-jarige Maurice DeConge maakte dit jaar deel uit van de werpersstaf en was tevens Pitching Coach van de ploeg. In 2003 debuteerde hij in de Nederlandse Hoofdklasse en bij HCAW. In drie seizoenen kwam hij tot een 'record' van 12-4. In 2006 wordt DeConge geassisteerd door Cliff Foster en de ervaren coach Chicho Jesurun.
Cliff Foster speelde dit jaar voor het eerst in de Hoofdklasse en kwam tot 5-1 bij HCAW, waar hij voornamelijk werd gebruikt als reliever en closer. Volgend seizoen blijft Foster als werper actief, maar wordt ook Pitching Coach.
Chicho Jesurun wordt Bench Coach en volgt in die positie Clive Mendes op. Jesurun neemt veel ervaring mee naar Bussum. Hij is niet alleen scout van Major League-organisatie Florida Marlins, maar is in het verleden Hoofd Coach op het hoogstea niveau geweest bij ADO, Amsterdam Pirates en Almere '90. Bij de laatste club is Jesurun ook General Manager geweest.
(11 oktober)

Net als Percy Isenia speelde ook Rob Cordemans zijn gehele Hoofdklasse-loopbaan voor Neptunus. Hij debuteerde in 1994. Dit seizoen had de rechtshander het beste 'record' in de Hoofdklasse met 13-1 en het laagste ERA met 0.77.
Outfielder Harvey Monte kwam naar Neptunus na afloop van het seizoen 1998. In dat jaar debuteerde hij op het hoogste niveau bij Twins. Monte speelde kort professioneel in de States en kwam na zijn 'release' terug naar Neptunus.
(20 oktober)

Outfielder Dirk van 't Klooster, die in de regio woont, was dit seizoen met een slaggemiddelde van .403 Beste Slagman en stond ook hoog in andere aanvallende categoriën met 71 Honkslagen (1e), 5 Homeruns (2e), 34 RBI's (2e), 44 Gescoorde Punten (1e), 15 Doubles (1e) en 105 Totaal Honken (1e), waardoor hij een serieuze kandidaat is voor de MVP-titel. Van 't Klooster debuteerde in 1993 in de Hoofdklasse als speler van Amsterdam Pirates. Na gespeeld te hebben voor Quick Amersfoort en RCH kwam Van 't Klooster sinds het seizoen 2000 uit voor Neptunus, met wie hij zesmaal op rij landskampioen werd.
RH Closer Michiel van Kampen debuteerde in de Hoofdklasse als speler van Hoofddorp Pioniers in 1998, maar speelde ook voor RCH, Amsterdam Pirates en HCAW, waar hij vier seizoenen speelde, voordat hij in 2005 uitkwam voor Almere. Van Kampen neemt de rol van closer over van RHP Richard Beljaards, die niet meer op topniveau zal spelen in 2006.
Rechtshandige Werper David Bergman speelde zijn hele Hoofdklasse-loopban voor Hoofddorp Pioniers, waar hij in 1999 debuteerde.
Catcher Tjerk Smeets speelde eveneens zijn gehele Hoofdklasse-carrière voor één club, Amsterdam Pirates, waar hij in 1999 zijn eerste wedstrijd op het hoogste niveau speelde.
Infielder Roel Koolen speelde sinds het seizoen 2000 voor Neptunus, maar was pas de laatste seizoenen een basisspeler.
Tweede Honkman Randy Daal keert terug naar Almere, waar hij in 2001 zijn Hoofdklasse-debuut maakte. Na dat seizoen speelde hij één jaar voor Amsterdam Pirates, voordat hij naar Kinheim, waar hij speelde sinds 2003.
Outfielder Jermaine Esprit keert ook naar een oude ploeg terug, ADO. Esprit speelt in de Hoofdklasse sinds 2002 toen hij uitkwam voor Almere. Vervolgens speelde hij voor Tornado's (nu ADO), voordat hij in 2004 naar Kinheim ging. Dit jaar kwam hij, vanwege een knieblessure, niet in actie.
(24 oktober)

RHP Patrick de Lange maakte acht seizoenen (1997-2004) deel uit van HCAW, voordat hij voor het seizoen 2005 voor Almere koos. Hij miste één jaar vanwege een blessure. De Lange debuteerde in 1994 in de Hoofdklasse als speler van Amsterdam Pirates.
RHP Kevin Roovers, IF Bart Gabriëls en OF Siemen Korff speelden allen drie Hoofdklasse-seizoenen voor Twins, voordat het trio dit seizoen voor Almere uitkwam.
OF/P Kenny Berkenbosch debuteerde in de Hoofdklasse als speler van Almere in 2001, maar begon in 2002 met zijn profloopbaan.
C Nick Fridsma en 3B Jurjan Koenen speelden beiden hun gehele Hoofdklasse-loopbaan voor HCAW. Fridsma maakte zijn Hoofdklasse-debuut bij de club in 1993 en stopt na 13 seizoenen. Koenen speelde zijn eerste wedstrijd op het hoogste niveau in 1988 en zet na 18 seizoenen bij de Bussumers een punt achter zijn lange loopbaan.
(27 oktober)

RHP Erik de Rijcke speelde in de Hoofdklasse sinds 1998 toen hij debuteerde bij Twins. Een jaar later begon hij een periode van vijf seizoenen bij Neptunus, voordat hij naar Sparta/Feyenoord ging.
RHP Edward Beerthuizen debuteerde op het hoogste niveau in 1997 als speler van ADO. Na vier seizoenen ging hij naar Neptunus, waarna hij naar Sparta/Feyenoord kwam voor het seizoen 2004.
IF Marcel Buurman speelde 19 seizoenen in de hoogste afdeling na zijn debuut te maken bij Sparta in 1986. Hij speelde voor Neptunus, Twins, Kinheim en Tornado's, voordat hij terugkeerde naar Sparta/Feyenoord voor het seizoen 2003 en daar aan een derde periode begon. Hij speelde ook één seizoen in de Belgische competitie.
(31 oktober)

Neptunus voegde RHP Calvin Maduro toe, die in 2004 in de Hoofdklasse debuteerde toen hij in negen wedstrijden gooide voor Mr. Cocker HCAW. Na het seizoen 2003 was Maduro released in de States. Dit jaar keerde de rechtshander terug in het professionele honkbal en speelde in de organisatie van de New York Yankees. Hij speelde in 16 wedstrijden, waarvan zes in het Triple-A team in Columbus.
De Rotterdammers lijfden ook Outfielder Rogearvin Bernadina in, die dit seizoen .233 sloeg in het Single-A team van de Washington Nationals. Bernadina debuteerde in de Hoofdklasse in 2001 als speler van Sparta/Feyenoord.

Kinheim trok Infielder Vince Rooi aan, die dit jaar een periode van zeven seizoenen afsloot in de organisatie van de Washington Nationals (voormalige Montreal Expos) en minor league Free Agent werd. Onlangs tekende hij een nieuw contract bij de Pittsburgh Pirates-organisatie. Dit seizoen speelde Rooi in het Single-A team (waar hij .300 sloeg) en promoveerde in september naar het Double-A team waar hij vijf wedstrijden speelde. In 1998 debuteerde hij in de Hoofdklasse als speler van Amsterdam Pirates.
(31 oktober)

Wat de spelersmutaties betreft bleef het traditioneel rustig in Hoofddorp, maar de ploeg zag wel RHP David Bergman vertrekken naar DPA Kinheim. Veteraan 1B/DH Griffith Cathalina zette een punt achter zijn loopbaan, terwijl IF Jochem Theunissen besloot in een lager team bij Pioniers te gaan spelen. Cathalina speelde sinds 1997 voor Pioniers.
Pioniers trok RHP Erik Jan Lind aan van Eerste Klasser Alcmaria Victrix en zag drie spelers terugkomen: 1B/LHP Mark-Jan Moorman (Amsterdam Pirates), LHP Daniël Overbeek en OF Jaïr Roseburg (beiden ADO). De laatste overwoog aanvankelijk zijn overschrijving in te trekken en bij ADO te blijven, maar besloot maandagavond alsnog naar Pioniers te gaan. Roseburg debuteerde dit seizoen in de Hoofdklasse.
(31 oktober)

Almere voegde drie spelers toe van DPA Kinheim, waaronder oud-speler en IF Randy Daal. De anderen zijn RHP Forstin Coenraad en RHP Jerry Breek, die sinds 1998 in de Hoofdklasse speelt.
Drie spelers van Amsterdam Pirates besloten ook naar Almere te gaan: C Jason Halman, IF Sidney Ensermo en OF Shaldimar Daantji. Halman en Ensermo debuteerden dit seizoen in de Hoofdklasse, terwijl Daantji op het hoogste niveau speelt sinds 2002, toen hij debuteerde bij Neptunus.
RHP Derrick Isenia keert terug naar Almere na dit seizoen te hebben gespeeld voor Eerste Klasser Storks. Isenia debuteerde in de Hoofdklasse in 1999. Ook keert C Jeffrey de Vrieze terug, die onlangs als profspeler werd released door de Florida Marlins-organisatie, waar hij dit seizoen 30 wedstrijden in de Rookie League speelde. De Vrieze heeft slechts 10 Hoofdklasse-wedstrijden op zijn naam staan (5 in 2002 en 5 in 2004). OF Ferd van Stekelenburg, die vorige week werd genoemd als nieuwkomer bij Amsterdam Pirates, komt over van Eerste Klasser Vreeburg Kinheim.
Oud-international en LHP Jurriaan Lobbezoo is benoemd tot Pitching Coach van de ploeg, maar wil ook zelf weer gaan gooiden. Lobbezoo gooide in 2000 voor het laatst in de Hoofdklasse, waarna er een einde aan zijn loopbaan kwam vanwege een armblessure, die ook een mogelijke profloopbaan in de USA in de weg stond.
(31 oktober)

De ervaring komt van Utility Roderick Simon (Kinheim), IF Boudewijn van Elswijk (ADO), voormalig prof Derrick Francisca (RCH-Pinguïns) en voormalig Cubaans international Fausto Alvarez, die in Nederland woonachtig is en dit seizoen uitkwam voor het derde team van Pirates.
Simon, die op de laatste transferdag naar Pirates kwam, debuteerde in de Hoofdklasse in 2000 als speler van Neptunus en speelde drie seizoenen voor PSV, voordat hij voor het seizoen 2004 naar Kinheim ging. Van Elswijk speelt sinds 2001 in de Hoofdklasse.
Een andere ervaren toegevoegde speler is OF Edsel Martis, die uit 'retirement' komt. Martis speelde zijn laatste Hoofdklasse-wedstrijd in 1996. De linkshandige slagman speelde al eerder voor Pirates, bij wie hij op het hoogste niveau debuteerde in 1982, het eerste jaar waarin de Amsterdammers in de Hoofdklasse speelde. Na zes seizoenen bij Pirates, speelde Martis ook voor Almere Giants, Haarlem Nicols, HCAW/Tijgers en Hoofddorp Pioniers.
Getalenteerde nieuwkomers zijn RHP Jan-Willem Geerts (Pirates-2), RHP Robbert v.d. Pol (Sparks Haarlem), C Bas Nooij (Pirates-2), C/OF Maxim Picauly (Vreeburg Kinheim), IF Kevin Gerard (Pirates-2) en OF Remco Draijer (RCH-Pinguïns), die allen in 2006 in de Hoofdklasse zullen debuteren, met uitzondering van Nooij die aan het begin van vorig seizoen op het hoogste niveau debuteerde.

Het vertrek van C Tjerk Smeets naar DPA Kinheim was al bekendgemaakt. Ook was al genoemd waren het vertrek van 1B/LHP Mark-Jan Moorman, die naar Konica Minolta Pioniers, IF Sjoerd Hermans en OF Jeroen Hermans, die gaan spelen voor Sparta/Feyenoord en C Jason Halman, IF Sidney Ensermo en OF Shaldimar Daantji, die hebben gekozen voor Instant Holland Almere '90.
Ook werd afscheid genomen van RHP Alexander Plakke (Omron Pionier) en OF Jeroen Stentler (Euro Stars). IF Bas Kuijer en OF/P Rikkert Faneyte zijn gestopt. RHP Jeroen Deken besloot terug te keren naar Tweede Klasser The Herons, de club bij wie hij ooit is begonnen.
(31 oktober)

Compleet Overzicht Honkbal Transfers 2005

Softbal Dames

Terrasvogels nam een 2-0 voorsprong in de vierde inning toen Hannah Owings een 2-run homerun sloeg. Sparks-starter Rebecca Soumeru, die ook gisteravond in Game One het hele duel gooide, had slechts één honkslag toegestaan en slechts negen slagvrouwen tegenover zich gehad in de eerste drie innings, voordat ze een lead-off single moest incasseren van Linda Hoenderdos in de vierde. Een gedwongen loop-grounder van Petra van Heijst resulteerde daarna in een nul, maar vervolgens homerde Hannah Owings.
In de zesde inning kreeg Soumeru steun van een dubbelspel toen Linda Hoenderdos, met een loopster op één, een line drive sloeg naar derde honkvrouw Noémi Boekel, resulterend in een dubbelspel.

Terrasvogels-starter Kirsten Scheele kwam de eerste zes innings nauwelijks in de problemen. Ze stond slechts vier speelsters tot de honken toe, waarvan er maar twee het tweede honk bereikten. Vanaf de derde tot en met het einde van de zesde inning schakelde ze elf slagvrouwen op rij uit en werd gesteund met een paar fraaie verdedigende acties. In de vierde maakte midveldster Marissa Wienholds een fraaie vangbal op een lead-off klap van Jolanda Kroesen en in de vijfde maakte tweede honkvrouw Petra van Heijst een mooie play op een lead-off grounder van Kinge Bouma.

Maar in de zevende inning kreeg Kirsten Scheele twee openings-singles tegen van Jolanda Kroesen en Mariska Greve, waarna ze werd vervangen door Judith van Kampen. De twee loopsters schoven op na een OSS van Noémi Boekel, waarna Kinge Bouma uitging na een pop-fly. Met pinch-hitter Sandra Catoen in het slagperk gooide Judith van Kampen een wilde worp, waardoor Jolanda Kroesen kon scoren. Even later bracht Catoen met een double Mariska Greve over de thuisplaat voor de gelijkmaker. Pinch-hitter Andrea Lindgren kreeg toen drie slag, waardoor er een einde aan de inning kwam, maar de stand was gelijk geworden en een tie-break werd noodzakelijk.

In de achtste schoof loopster Nathalie Gosewehr op na een OSS van Nina van Huissteden en scoorde op een force play-grounder van Marije Bakker. De bal werd geslagen naar korte stop Kinge Bouma, die naar thuis gooide, maar Gosewehr was net wat sneller en bezorgde Terrasvogels een hernieuwde voorsprong.
In de 2e8 liet Sparks drie loopsters achter. Tie-break loopster Sabine Franssen schoof op na een grounder, waarna een vangbal voor de tweede nul zorgde. Marloes Fellinger kreeg toen vier wijd en vervolgens kreeg Jolanda Kroesen een opzettelijke vrije loop, waardoor de honken vol kwamen te staan. Volgende slagvrouw Mariska Greve sloeg echter een vangbal in het midveld en kwam er een einde aan de wedstrijd.
Line Score & Box Score Game Two Holland Series
(1 oktober)

Sparks nam een 1-0 voorsprong in de derde inning op Maaike Zijlstra, die ook verliezende werpster was in Game One afgelopen vrijdag. Ze gooide vier wijd op openingsslagvrouw Sabine Franssen, die opschoof na een OSS van Kim Kluijskens en vervolgens scoorde op een 2-out single van Marloes Fellinger.
In de zesde inning verhoogde Sparks de voorsprong naar 3-0. Met één uit sloegen Jolanda Kroesen en Mariska Greve een honkslag en scoorden beiden toen Noémi Boekel volgde met een 2-run triple.

Terrasvogels was dicht bij het openingspunt in de tweede inning toen Hannah Owings vier wijd kreeg en opschoof na een OSS en een grounder, maar een nieuwe groundout maakte een einde aan de slagbeurt.
In de zesde inning kwam Terrasvogels wel tot scoren. Maaike Zijlstra opende met een honkslag op starter Andrea Lindgren, die toen werd vervangen door Rebecca Soumeru, die twee complete wedstrijden had gegooid op vrijdag en zaterdag in Game One en Two en nu een save op haar naam kreeg. Na een vangbal kreeg Soumeru een honkslag tegen van Hannah Owings, die werd vervangen door pinch-runner Marije Bakker. Er volgde een nieuwe vangbal en Nathalie Gosewehr leek de derde nul in de inning te worden toen ze de bal naar het midveld sloeg, maar daar miste Jolanda Kroesen de bal en stelde Zijlstra in staat te scoren. Even later werd Bakker op thuis uitgeschakeld toen op een volgende worp probeerde te scoren, nadat de bal langs de catcher ging.
Line Score & Box Score Game Three Holland Series
(2 oktober)

Sparks zette gelijk in de eerste inning de toon door tweemaal te scoren. Kim Kluijskens opende met een double, schoof op na een infield-hit van volgende slagvrouw Lynn Geertman en scoorde op een honkslag van Marloes Fellinger. De honken kwamen vol toen een foute aangooi werd gemaakt op een force play-grounder van Jolanda Kroesen, maar daarna ging Geertman gedwongen uit op thuis na een grounder van Mariska Greve. Noémi Boekel volgde met een RBI-single waarop ook Kroesen probeerde te scoren, maar die werd op thuis uitgegooid. Na Boekel's single werd Terrasvogels-starter Kirsten Scheele vervangen door Maaike Zijlstra, die de inning afsloot toen Kinge Bouma een pop-fly sloeg.
Na een puntloze tweede inning voegde Sparks drie runs toe in de derde inning op een aantal harde klappen. Met één uit sloeg Marloes Fellinger een triple en scoorde toen Jolanda Kroesen volgde met een double. Judith van Kampen werd daarna ingebracht als de derde werpster voor Terrasvogels en zag Mariska Greve een vangbal slaan, maar daarna volgde Noémi Boekel met een 2-run homerun om de stand op 5-0 te brengen.

Terrasvogels scoorde het punt in de vierde inning toen werpster Andrea Lindgren drie hits op rij tegen kreeg met één uit. Eerst sloeg Marissa Wienholds een honkslag en schoof op na een single van Dana Horeman, voordat ze scoorde op een honkslag van Hannah Owings. Maar toen schakelde Lindgren de volgende twee slagvrouwen uit en stond nog slechts één honkslag toe in de rest van het duel.
Sparks pakte het punt terug in de vierde toen Sabine Franssen vier wijd kreeg en scoorde op een 2-out single van Marloes Fellinger. Een ander punt werd daarna nog gescoord in de zesde. Mariska Greve kreeg vier wijd en scoorde op een 2-out, infield-hit van Sabine Franssen, die na afloop afscheid nam als speelster. Terrasvogels-werpster Maaike Zijlstra zette eveneens een punt achter haar lange Hoofdklasse- en Oranje-loopbaan.

Ook werd bekend dat Johan Kluijskens, die vorig jaar bij Sparks inviel als Hoofd Coach en de ploeg naar de Europa Cup en de titel loodste, volgend seizoen zal terugkeren als Assistent Coach van Bas Langezaal, die dit seizoen zijn coaching debuut vierde met een kampioenschap.
Na afloop van Game Two vorige week kwam het tot een breuk tussen Terrasvogels en Hoofd Coach Michel Croes, die ook debuteerde, en zijn assistent Renée van den Berg. Oud-speelster Ingeborg Berk-Cleeren en Marco Molleman namen in de laatste twee wedstrijden de honneurs waar.
Line Score & Box Score Game Four Holland Series
(8 oktober)

Op zaterdag opende Birds met een 14-4 zege in Amsterdam.
De ploeg stond al met 8-0 voor in de derde inning. Birds kwam tot 15 honkslagen op twee werpsters, waaronder oud-Oranje werpster Mirjam Hellinga-Sluijters, die normaal in een lager team speelde, maar haar rentree maakte in de selectie. Onder de 15 hits waren vier triples, waarvan twee op naam van Chantal Versluis, die vier RBI's had. In de tweede inning maakte ze de honken schoon met een 3-triple. In de eerste inning sloeg ze met een triple het openingspunt binnen, nadat Kim Kafoè was begonnen met een honkslag. Claire Lutz en Daisy Verstappen sloegen ook een driehonkslag.
Pirates kwam terug met twee punten in de tweede helft van de derde en de vierde inning om de achterstand terug te brengen tot 8-4, maar was daarna niet meer in staat punten toe te voegen in het restant van de wedstrijd, nadat Marjan Verhart starter Rebecca Antonissen was opgevolgd in de vierde inning.

Zondag keek Pirates in de eerste inning tegen een 4-0 achterstand aan, maar kwam in de derde inning langszij.
In de vijfde slagbeurt kreeg Pirates de honken vol met twee uit. Judith Stoovelaar-Van Erk, ook een oud-international op het Pirates-roster die is opgeroepen uit een lagere ploeg, sloeg toen een 'baseclearing', 3-run double en bezorgde Pirates een 7-4 voorsprong.
Birds antwoordde met een punt in de 2e5, maar Pirates pakte dat punt weer terug in de zevende inning na een honkslag van Chantal van Loosdrecht om met 8-5 te winnen en de Series in evenwicht te brengen.
Birds zag 12 loopsters op de honken stranden, waaronder drie in de zesde. Pirates liet zes loopsters achter, waaronder twee in de zesde en drie in de zevende inning.
Birds nam een 4-0 voorsprong in de eerste inning op honkslagen van Michelle van Driel en oud-Piraat Sandra Rusman, een wilde worp en een OSS. In de derde beurt scoorde Pirates viermaal op een 2-run single van Gallieth Haaker, een fout en een doorgeschoten bal.
Line Scores & Box Scores Degradatie Play-Off
(1-2 oktober)

Pirates arriveerde op tijd in Zoetermeer en was dicht bij een punt in de tweede inning toen lead-off slagvrouw Chantal van Loosdrecht op het derde honk stond met twee uit, maar een grounder maakte een einde aan de slagbeurt.
Birds, dat een loopster op drie achterliet in de eerste inning, kwam tot een rally van vier (onverdiende) punten in de tweede helft van de tweede inning. Michelle van Driel en Claire Lutz openden met honkslagen en schoven beiden twee honken op toen een fout werd gemaakt op een OSS van Sandra Rusman, resulterend in een 1-0 voorsprong. Een pop-fly en een strikeout zorgden toen voor twee nullen, maar Kim Kafoè volgde daarna met een 3-run homerun om de stand op 4-0 te brengen. Hierna volgden nog een stootslag-honkslag en een infield-hit, maafr een vangbal sloot de inning af.
Birds dreigde meer punten te scoren in de derde inning. Een fout en een vrije loop zorgden voor twee loopsters, die opschoven na een double-steal. Na een vangbal resulteerde Pauline van Leeuwen's stootslag in een nul op de plaat, gevolgd door een andere vangbal.

Pirates verkleinde de achterstand tot 4-3 in de vijfde inning door driemaal te scoren. Maartje Fontani opende met een driehonkslag en scoorde op een doorgeschoten bal. Iris Kolman sloeg vervolgens een honkslag en scoorde toen Gallieth Haaker een single sloeg met twee uit. Hierna sloeg ook Astrid Crebas een honkslag en stelde Haaker in staat te scoren, maar twee groundouts voorkwamen toen meer punten.
Pirates was niet meer in staat tot scoren te komen in de resterende twee innings.

Birds pakte een punt terug in de vijfde inning. Claire Lutz begon met een vrije loop en schoof op na een honkslag van Sandra Rusman. De twee bereikten het volgende honk na een OSS. Na een stootslag van Valerie Grampon werd de bal naar thuis gegooid, waardoor Lutz terugkeerde naar drie, maar Rusman werd uitgegooid op het tweede honk. Grampon schoof op na een velderskeus, waarna Kim Kafoè opzettelijk vier wijd kreeg om de honken vol te zetten en een gedwongen loop te creëren. Echter, een 'gewone' vier wijd voor Marsha Smulders bezorgde Birds alsnog een extra punt, maar de ploeg liet drie loopsters op de honken achter.
In de zesde scoorde Birds het zesde punt toen Daisy Verstappen een honkslag sloeg en zou scoren op een infield-hit van Sandra Rusman.
Line Score & Box Score
(4 oktober)

Birds was zaterdagmiddag de betere ploeg, want Pirates maakte verdedigend vier fouten, die leidden tot drie onverdiende punten.
Birds opende de score in de tweede inning. Met Michelle van Driel op het honk sloeg Claudia Ansems een double in het linksveld, resulterend in het eerste punt.
De ploeg uit Zoetermeer voegde drie onverdiende punten toe in de volgende slagbeurt. Met twee uit en een loopster op het eerste honk sloeg Daisy Verstappen een honkslag, maar daarna werd een line drive van Michelle van Driel gemist, waardoor de honken vol kwamen. Hierna bezorgden een 'basesloaded walk' en een 2-run fout Birds de drie extra punten.

Pirates scoorde het enige punt in de 2e4. Met één uit sloegen oud-international Judith van Erk (die Pirates in 1988 hielp te promoveren en de MVP was in het CupWinners-toernooi in 1996) en Martine van Axel Dongen een honkslag. Na een strikeout produceerde Manon Scholte Pirates' enige punt.
Birds bracht de wedstrijd buiten bereik in de vijfde inning door nog eens vier punten te scoren en zo een verschil van zeven punten op te bouwen, waardoor het duel na vijf innings kon worden afgesloten. Alle punten werden gescoord met twee uit. Sandra Rusman had een RBI-single, Kim Kafoé kreeg vier wijd met volle honken en Mascha Smulders volgde met een 2-run single om de stand op 8-1 te brengen.
Line Score & Box Score
(8 oktober)

Softbal Heren

In de openingswedstrijd scoorde Storks beide punten in de eerste inning. Rob van der Vlist opende met een honkslag en was in staat helemaal vanaf het eerste honk te scoren toen een foute aangooi werd gemaakt op een 'force play'-grounder van volgende slagman Joost Droog, die zelf ook door bleef lopen, maar werd uitgegooid na het ronden van het tweede honk. Hierna volgde Kenny Dame met een homerun op Argentijnse starter Roberto Bahler, die zich herstelde en de volgende zeven slagmensen op rij uitschakelde. Nadat hij drie slag gooide op Rob van der Vlist in de derde inning voor de tweede nul werd Bahler vervangen door Erik Zomerdijk. Die zou nog slechts drie Storks-spelers tot de honken toestaan, waarvan slechts één met een honkslag en dat was een single van Ed Hoet in de vierde inning.
EHS 'outhit' Storks met 4-3, maar was niet in staat tot scoren te komen op Tony Moyo, die 16 keer drie slag gooide. De Botswaanse werper schakelde de eerste zeven slagmensen (inclusief een slagman die het honk bereikte op 3 slag-wild worp) die hij tegenover zich kreeg uit met drie slag en tien van de eerste elf!
In de vierde inning kwam EHS dicht bij een punt toen het de honken vol had met slechts één uit. Nadat Moyo zijn tiende strikeout had gegooid brak Anthony Beaumont zijn No-Hitter met een single, gevolgd door een honkslag van Ciro Ricardo. De honken kwam vol toen Milton Gilbert vier wijd kreeg, maar een strikeout en een groundout maakten daarna een einde aan de scoringskans.

In Game Two kwam Tony Moyo tot tien strikeouts en gooide een one-hitter. Hij kreeg alleen een lead-off single tegen van Anthony Beaumont in de vierde inning. Beaumont brak daardoor tweemaal een No-Hit poging van Moyo in de vierde inning! Hij was ook één van de slechts twee EHS-spelers in deze wedstrijd die het tweede honk bereikte. De andere was Maurice Meijer, die het duel opende met vier wijd en opschoof na een OSS.
In de derde inning opende Pim Winkel met een vrije loop, maar sloeg Jeffrey Visser vervolgens met een line drive in een dubbelspel.
Storks scoorde het eerste punt in de tweede inning. Steven Ketting begon met een stootslag-honkslag en schoof op toen een foute aangooi volgde. Nadat hij het derde honk had gestolen scoorde hij op een one-out single van René Nieveld, die 2-uit-3 sloeg.
In de vierde inning opende Kenny Dame met een homerun, zijn tweede van de dag.
EHS-werper Glen Moreland schakelde daarna de volgende zes slagmensen op rij uit, voordat Rob van der Vlist een honkslag sloeg in de zesde slagbeurt. Joost Droog bereikte daarna het honk op een velderskeus-grounder, waarna de honken volkwamen na een vrije loop voor Kenny Dame en een infield-hit van Steven Ketting. Na een strikeout leverde René Nieveld opnieuw een RBI-single af en bracht de stand op 3-0, maar Storks liet ook drie lopers achter, omdat de volgende slagman eveneens drie slag kreeg.
Line Scores & Box Scores Games One & Two Holland Series
(1 oktober)

In de eerste wedstrijd zaterdag tekende Roberto Bahler (EHS) en Tony Moyo (Storks) voor een werpersduel. De twee 'heuvel'troeven kwamen samen tot 27 keer drie slag en stonden slechts drie hits toe. Bahler gooide een one-hitter en had 11 strikeouts, Moyo schakelde zestien slagmensen met drie slag uit en kreeg twee honkslagen tegen.
EHS opende de score in de eerste inning toen Anthony Beaumont een double sloeg met één uit, opschoof na een grounder en scoorde na een doorgeschoten bal. In de derde inning, nadat Moyo de eerste twee slagmensen drie slag had gegeven, homerde Michel Groenhart om de stand op 2-0 te brengen. Twee innings later werd Groenhart uit het veld gestuurd, omdat hij het niet eens was met een strike-out call van Home Plate Umpire Rob Veldkamp.
De laatste zes slagmensen in de EHS-slagvolgorde kregen samen elf keer drie slag en ontvingen ook de vijf vrije lopen die Moyo gooide en dat waren ook tevens de enige keren dat deze slagmensen de honken bereikten. Eén van de vrije lopen was een lead-off (!) opzettelijk vier wijd voor Milton Gilbert in de vierde inning.
Storks had lopers op het eerste en tweede honk met één uit in de eerste inning, maar toen sloeg Steven Ketting in een dubbelspel. In de tweede inning liet Storks een loper op het derde honk achter.
In de derde inning kreeg Kenny Dame vier wijd met twee uit, maar toen schakelde Roberto Bahler de volgende acht slagmensen op rij uit, voordat hij opnieuw vier wijd gooide op Dame in de zesde slagbeurt. Dame zou opschuiven naar het derde honk na een OSS en een doorgeschoten bal, maar Bahler sloot de wedstrijd af met een nieuwe strikeout.
De enige honkslag die Bahler kreeg te verwerken kwam van de knuppel van Ed Hoet, die de tweede inning opende met een single.

In de volgende wedstrijd herstelde Storks zich van de nederlaag en won met 5-0 om de Holland Series af te sluiten en de titel te pakken.
Na lopers achter te hebben gelaten in de eerste en tweede inning scoorde Storks het eerste punt in de derde inning, maar liet toen opnieuw twee lopers achter. In de derde inning opende Robet van der Vlist met een vrije loop, schoof op na een OSS en scoorde op een honkslag van Kenny Dame.
In de vijfde inning voegde Storks twee runs toe. Van der Vlist begon opnieuw met vier en schoof op naar het derde honk op een 2-out single van Steven Ketting. Hij scoorde vervolgens op een wilde worp, die Ketting naar het tweede honk bracht. Hierna kreeg ook Ed Hoet vier wijd. Ketting scoorde vervolgens op een honkslag van Ronald Romijn, waarna starter Roberto Bahler werd vervangen door Glen Moreland, die Hoet in staat stelde te scoren op een wilde worp.
Met twee uit in de zesde inning sloeg Robert van der Vlist een honkslag en, na twee te hebben gestolen, scoorde zijn derde punt in het duel op een honkslag van Joost Droog.
Storks-werper Tony Moyo gooide elfmaal drie slag en kreeg drie hits tegen. De grootste scoringskans voor EHS kwam in de zevende inning. Daarvoor had Anthony Beaumont de derde inning geopend met een infield-hit, maar Moyo schakelde daarna de volgende negen slagmensen op rij uit. Beaumont zou in de derde inning achterblijven op het tweede honk. In de zevende begon Michel Groenhart met vier wijd, waarna Ciro Ricardo werd geraakt door een worp, maar Moyo volgde met een strikeout. De twee lopers schoven op na een een grounder, maar de wedstrijd eindigde in stijl, want Moyo kreeg een gecallde strikeout op Etiënne Meijer, waarna het feesten kon beginnen.

Tony Moyo (3-1) gooide alle vier de wedstrijden voor Storks. In de 27 innings die hij gooide kwam Moyo tot 53 keer drie slag, elfmaal vier wijd, kreeg slechts tien honkslagen tegen en stond maar twee punten (één verdiend) toe. Moyo werd dan ook ook uitgeroepen tot de Meest Waardevolle Speler van de Series.
Tony Moyo na afloop: ,,Na het behalen van het kampioenschap in 2004 waren wij dit jaar de te kloppen ploeg. Een kampioenschap behouden is moeilijker dan hem voor de eerste keer te winnen. Ik ben dolgelukkig met deze prijs en ik kan over enkele weken met een goed gevoel terugreizen naar Botswana.''
Midvelder Robert van der Vlist, die in het laatste duel het eerste punt scoorde: ,,Het eerste punt is belangrijk. In andere duels zie je dat degene die als eerste scoort vaak wint. Door het feit dat we dit punt scoorde op een tactische manier hebben we EHS ook een beetje softballes mogen geven.''
Hoofd Coach Fred Bergenhenegouwen: ,,Ik heb vandaag geen moment getwijfeld dat we hier het kampioenschap zouden behalen''.
Coach/speler Peter Noordermeer: ,,Zo'n titel is natuurlijk fantastisch. Maar nog belangrijker, het is ook weer een ticket voor de Europa Cup 1 en dus weer een nieuwe uitdaging voor volgend jaar.''
Line Scores & Box Scores Games Three & Four Holland Series
(8 oktober)

Internationaal Honkbal

In St. Louis versloegen de Cardinals, die in het reguliere seizoen 100 wedstrijden wonnen op weg naar de titel in de National League Central Division, NL-West kampioen San Diego Padres met 8-3.
In de eerste inning bezorgde Jim Edmonds de Cards een 1-0 voorsprong met een homerun.
In de vierde werd een punt toegevoegd na een wilde worp, waarna nog tweemaal werd gescoord op een 2-run single van Reggie Sanders, die bijna twee maanden miste vanwege een blessure. In de volgende inning raakte Sanders de bal opnieuw goed, want nu sloeg hij een grand slam homerun om de stand op 8-0 te brengen en een NLDS record te realiseren met zes RBI's.
De Padres kwamen terug met een punt in de zevende en achtste inning (pinch-hit HR Eric Young), waarna driemaal werd gescoord in de negende en men ook nog de honken vol kreeg met twee uit, maar uiteindelijk stond de ploeg toch met lege handen.
San Diego-starter Jake Peavy had last van een blessure en vertrok in de vijfde inning. Later werd geconstateerd dat hij een gebroken rib heeft.

In Chicago sloegen de White Sox er op los tegen de Boston Red Sox, de World Series-winnaar van vorig jaar, en wonnen met 14-2. De White Sox wonnen 99 wedstrijden en pakten de titel in de American League Central Division. De Red Sox verzekerden zich van deelname aan de Play-Offs op zondag, de laatste speeldag van het reguliere seizoen en wonnen de wild card.
De White Sox hadden vijf homeruns, waaronder twee van A.J. Pierzynski, die een 3-run homerun sloeg in een 5-run eerste inning. Paul Konerko (solo), Juan Uribe (2-run) en Scott Podsednik (3-run) homerden ook. Podsednik sloeg in het hele seizoen geen enkele homerun.
Winnende werper was Cubaan José Contreras, die in de achtste inning werd vervangen.

In Anaheim won AL-East kampioen Yankees (dat voor het achtste jaar op rij de titel pakte) met 4-2 vs. AL-West kampioen Los Angeles Angels of Anaheim.
De Yankees namen een 3-0 voorsprong toen Robinson Cano een 2-out, 3-run double sloeg in de eerste inning.
In de zevende inning homerde Bengie Molina voor de Angels.

De Division Series tussen NL-East kampioen Atlanta Braves en NL-Wild Card Houston Astros gaat woensdag van start.
(5 oktober)

In Chicago stonden de Red Sox met 4-0 voor na drie innings, maar de White Sox kwamen tot een rally van vijf punten in de vijfde inning om het duel in eigen voordeel om te draaien.
Boston opende de score in de eerste slagbeurt toen Johnny Damon begon met een honkslag en Edgar Renteria volgde met een double. De twee scoorden vervolgens op een 2-out single van Manny Ramirez. In de derde inning sloeg Damon opnieuw een honkslag en produceerde David Ortize een double met één uit. Nadat Manny Ramirez met opzettelijk vier wijd voor volle honken zorgde, leverde Jason Varitek een RBI-single, waarna nog een punt werd gescoord op een grounder van Trot Nixon. Maar dat bleek alles te zijn voor de BoSox, die daarna nog tot slechts drie honkslagen kwamen in de laatste zes innings.
De White Sox kwamen terug in de vijfde inning, maar kregen hulp van een fout. Boston-starter David Wells kreeg eerst een honkslag tegen van Carl Everett, die zou gaan scoren op een double van Aaron Rowand. Na een groundout scoorde Rowand op een honkslag van Joe Crede. Hierna sloeg Juan Uribe een grounder naar tweede honkman Tony Graffanino voor een ogenschijnlijk, 'inning-ending' dubbelspel. Echter, de bal ging door de benen van Graffanino en iedereen was safe. Scott Podsednik ging daarna uit na een vangbal, maar Tadahito Iguchi volgde met een 3-run homerun en bezorgde Chicago een 5-4 voorsprong. De Japanner is een Major League-rookie, maar heeft reeds acht professionele seizoenen in Japan achter de rug, waar hij tweemaal kampioen werd met de Fukuoka Daiei Hawks.
Bobby Jenks nam het werpen van Chicago-starter Mark Buehrle over in de achtste inning en maakte het duel af, ondanks nog een double van Graffanino in de negende inning.

In Anaheim stonden de Yankees met 2-0 voor toen de Angels terugkwamen, de stand in evenwicht brachten en uiteindelijk zouden winnen.
Robinson Cano zorgde met een double voor een punt in de eerste inning en een grounder van Gary Sheffield bezorgde New York een 2-0 voorsprong in de vijfde beurt. In de 2e5 homerde ex-Yankee Juan Rivera voor de Angels op de Taiwanese starter Chien-Ming Wang. In de volgende slagbeurt bereikte Orlando Cabrera het honk op een fout van derde honkman Alex Rodriguez, waarna hij de gelijkmaker scoorde op een honkslag van Bengie Molina.
De Angels braken de 2-2 stand in de zevende inning. Juan Rivera begon met een infield-hit en Steve Finley was safe toen Wang een foute aangooi maakte op zijn OSS. De twee zouden even later scoren op een 2-run single van Cabrera.
In de achtste bracht Molina de stand op 5-2 met het slaan van een homerun. De Yankees kwamen nog eenmaal tot scoren in de negende toen Jorge Posada homerde.

In Atlanta had Morgan Ensberg vijf RBI's en leidde de Astros naar een 10-5 overwinning vs. de Braves.
Ensberg's RBI-single in de eerste en 2-run single in de derde bezorgden de Astros de eerste drie punten. In de 2e1 homerde Chipper Jones voor de Braves, waardoor het 1-1 werd, maar na Ensberg's 2-run single in de derde werd nog een punt gescoord na een opofferingsslag van Craig Biggio in de vierde inning. De Braves verkleinden de achterstand tot 4-3 toen Andruw Jones een 2-run homerun sloeg in de 2e4.
In de zevende inning pakte Houston een punt terug op een andere RBI-single van Ensberg, waarna een rally van vijf punten volgde in de achtste inning om de stand op te voeren naar 10-3. De punten kwamen tot stand na een RBI-single van Jeff Bagwell, een vrije loop met volle honken voor Ensberg, een wilde worp en een 2-run single van Orlando Palmeiro.
Atlanta kon nog slechts tweemaal scoren in de achtste inning.
(6 oktober)

In St. Louis scoorden de Cardinals tweemaal in de derde en de vierde inning, maar alle punten kwamen tot stand zonder dat de bal het infield verliet. Een grounder en een squeeze van David Eckstein, een grounder van Yadier Molina en een vrije loop met volle honken voor Albert Pujols zorgden voor de eerste vier punten.
Nadat de Padres hun eerste punt scoorden in de zevende voegden de Cardinals twee runs toe in de 2e7 op een 2-run double van Reggie Sanders.
Winnende werper Mark Mulder, die hard op zijn schouder werd geraakt door een line drive in de tweede inning, kreeg geen punt tegen en werd pas in de zevende inning vervangen. De Cardinals draaiden vier dubbelspelen en korte stop David Eckstein was bij allen betrokken.

In Atlanta sloeg rookie Brian McCann een 3-run homerun in de tweede inning op veteraan Roger Clemens om de Braves een 3-1 voorsprong te bezorgen. Atlanta voegde twee runs toe in de derde op een double van Adam LaRoche.
In de zevende inning verhoogden RBI-singles van Andruw Jones en Jeff Francoeur de stand naar 7-1.
Houston had een 1-0 voorsprong genomen in de eerste inning.
Startende werpers John Smoltz (Braves) (38) en Roger Clemens (Astros) (43) waren samen het oudste startende werpersduo in de Play-Off geschiedenis. Maar in de tweede inning was het een rookie die het duel besliste. De 21-jarige Brian McCann, die nog geen drie maanden oud was toen Clemens in de Major League debuteerde bij de Boston Red Sox in 1984 en het seizoen begon in double-A, bezorgde de Braves de leiding met zijn homerun, die hij sloeg in zijn allereerste Play-Off slagbeurt.
Andruw Jones sloeg 3-uit-4 en scoorde driemaal.
(7 oktober)

In Boston namen de White Sox een 2-0 voorsprong in de derde inning op een double van Scott Podsednik en een single van Tadahito Iguchi, maar in de 2e4 kwamen de Red Sox langszij na back-to-back homeruns van David Ortiz en Manny Ramirez.
De zesde inning werd vervolgens cruciaal en een keerpunt in de wedstrijd.
In de 1e6 sloeg Paul Konerko een 2-run homerun en bezorgde Chicago een 4-2 voorsprong.
In de 2e6 sloeg Manny Ramirez zijn tweede homer van de wedstrijd en verkleinde de achterstand tot 4-3. Met de honken vol en nul uit leken de Red Sox terug te komen en de leiding te gaan nemen. Cubaan Orlando Hernandez werd toen als reliever ingebracht en deed het uitstekend. 'El Duque' kwam ongeschonden uit de inning en gooide nog eens drie puntloze innings om de winst veilig te stellen.
Chicago voegde nog een 'insurance run' toe in de negende inning op een squeeze van Juan Uribe.

In New York namen de Angels een snelle 5-0 voorsprong, maar de Yankees kwamen terug en namen de leiding met 6-5 over, voordat de Angels uiteindelijk toch met 11-7 wonnen. Het regende het gehele duel, maar ondanks de soms hevige buien kon de wedstrijd zonder onderbrekingen worden uitgespeeld. En ondanks het weer was het een fantastische wedstrijd met een aantal fraaie defensieve acties.
Yankee-linkshander Randy Johnson werd hard geraakt in de eerste drie innings. Hij kreeg een 3-run homerun tegen van Garret Anderson (vier hits, vijf RBI's) in de eerste inning en een 2-run homerun van Bengie Molina in de derde, waardoor de Angels op 5-0 kwamen. Johnson verliet de heuvel in de vierde inning en werd uitgejoeld door de fanatieke Yankee-aanhang.
In de vierde en vijfde inning kwam New York sterk terug. In de vierde kwamen de Yanks tot een rally van vier runs. Nadat Hideki Matsui opende met een homerun zorgden een RBI-grounder en twee RBI-singles ervoor dat New York tot op één punt naderde. Maar toen maakte midvelder Chone Figgins met een uitstekende, diving catch een einde aan de inning. In de vijfde zorgde Robinson Cano met een double voor de gelijkmaker. Even later nam New York een 6-5 voorsprong na een OS van Bernie Williams.
De Angels antwoordden met twee punten in de zesde inning, waarna er nogmaals twee werden gescoord in de zevende en achtste slagbeurt om een 11-6 voorsprong te nemen. In de achtste homerde Derek Jeter nog voor de Yankees, maar dat was alles voor de Bronx Bombers.
De Angels kwamen tot 19 honkslagen.
(8 oktober)

In San Diego stonden de Cardinals al na twee innings met 5-0 voor.
De ploeg opende de score in de eerste inning op een RBI-double van Albert Pujols, waarna viermaal werd gescoord in de volgende slagbeurt. David Eckstein sloeg in deze inning een 2-run homerun, gevolgd door een 2-run double van de aanvallende held Reggie Sanders, die een series-record realiseerde met 10 RBI's. Hij had er zes in de eerste wedstrijd en twee in de volgende.
In de vijfde inning verhoogde St. Louis de stand naar 7-0 op een 2-run single van Yadier Molina, voordat San Diego iets kon terugdoen.
In de 2e5 scoorden de Padres tweemaal op RBI-singles van Eric Young en Mark Loretta, waarna Dave Roberts (zevende inning) en Ramon Hernandez (achtste) homerden, maar de ploeg was niet meer in staat het duel om te draaien.

In Houston namen de Astros een 2-0 voorsprong in de eerste inning op een double van Morgan Ensberg en een OS van Jason Lane, maar de Braves kwamen langszij in de volgende inning. Brian McCann en werper Jorge Sosa zorgden toen voor de punten met honkslagen.
Houston brak de 2-2 stand in de derde inning toen Mike Lamb een homerun sloeg.
Atlanta-werper Jorge Sosa herstelde zich en gooide drie puntloze innings, voordat hij werd vervangen door Chris Reitsma, die de zevende inning begon, maar zijn optreden was kort. In die slagbeurt kwamen de Astros viermaal tot scoren op vier verschillende werpers en beslisten het duel.
Atlanta scoorde nog eenmaal in de achtste inning op een double van Andruw Jones.
(9 oktober)

In Houston leek het er op dat Atlanta op weg was de best-of-five in evenwicht te brengen, want de Braves stonden in de achtste inning 6-1 voor. Adam LaRoche had een grand slam geslagen voor Atlanta, maar de voorsprong bleek niet genoeg.
In de 2e8 sloeg ook Lance Berkman een grand slam homerun en bracht de achterstand terug tot 6-5. In de negende sloeg Brad Ausmus, die in het hele seizoen slechts driemaal homerde, een homerun en bracht de stand in evenwicht. De bal raakte de omheining in het links-midveld net boven de gele markering en net buiten bereik van midvelder Andruw Jones.
Daarna moest een gehele extra wedstrijd worden gespeeld om tot een beslissing te komen. Want pas in de achttiende inning was het rookie Chris Burke, die in de 10e inning was ingezet als pinch-runner, die homerde en de Astros een 7-6 winst bezorgde en de zege in de Series. De overwinning kwam na bij zes uur spelen.

Het was een wedstrijd vol records, een echte klassieker. Houston-manager Phil Garner gebruikte alle 23 beschikbare spelers die hij had. Hij maakte geen gebruik van werper Roy Oswalt, die de dag ervoor had gestart, en werper Andy Pettitte, die reeds in Atlanta verbleef om de eventuele vijfde wedstrijd te starten. Atlanta-manager Bobby Cox gebruikte 19 spelers.
De 43-jarige Roger Clemens werd zelfs voor het eerst in zijn 22-jarige loopbaan als pinch-hitter ingezet en gooide de laatste drie innings in relief. Zijn eerste en enige andere relief-optreden was 21 jaar geleden! Clemens werd de winnende werper, stond slechts één hit toe en kwam tot vier strikeouts. Om een werper van hetzelfde kaliber en met dezelfde loopbaan als Clemens, die 341 overwinningen op zijn naam heeft staan, te vinden die als reliever gooit in het naseizoen, moeten we 81 jaar teruggaan. Toen was het de grote en fameuze Walter Johnson, 377 overwinningen, die de laatste vier innings gooide en de winnaar was in Game 7 van de World Series voor de Washington Senators.
Net als vorig jaar moeten de Astros het in de NLDS opnemen tegen de St. Louis Cardinals. De Series gaat woensdag van start in St. Louis.

In New York stonden de Yankees met 2-0 achter in de zesde inning, maar kwamen terug en wonnen met 3-2.
In de zesde waren het RBI-doubles van Chone Figgins en Orlando Cabrera, die de Angels een 2-0 voorsprong bezorgden.
In de 2e6 sloeg Gary Sheffield een 2-out, RBI-single voor het eerste Yankee-punt.
Daarna, in de zevende inning, nam New York een 3-2 voorsprong. Robinson Cano opende met een infield-hit en Jorge Posada kreeg vier wijd. Pinch-hitter Ruben Sierra volgde daarna met een RBI-single voor de gelijkmaker. Vervolgens sloeg Derek Jeter een grounder naar derde honkman Figgins, die de bal naar catcher Bengie Molina gooide, maar Posada was net wat sneller, ontweek de tik en scoorde het leidende punt.
Na afloop van de wedstrijd vertrokken beide ploegen onmiddellijk naar het vliegveld voor een nachtvlucht naar Anaheim, waar maandag Game 5 wordt gespeeld.
(10 oktober)

Eerst leek het de kant op te gaan voor de Yankees. Na twee punten tegen te hebben gekregen in de tweede inning moest Anaheim-starter Bartolo Colon de heuvel verlaten met een 3 wijd, 1 slag count op de slagman, vanwege een schouderblessure. Ervin Santana nam het over, begon met wat controleproblemen, maar kwam daarna 5 1/3 inning lang geen moment in de problemen en werd de winnende werper.
In de tweede inning namen de Yankees de leiding op een honkslag van Bubba Crosby en een OS van Derek Jeter.
Die voorsprong duurde niet lang. In de 2e2 was het eerst Garret Anderson die opende met een homerun om de stand op 2-1 te brengen. Daarna, met twee lopers op de honken, sloeg Adam Kennedy de bal het rechts-midveld in waar midvelder Bubba Crosby en rechtsvelder Gary Sheffield met elkaar in botsing kwamen. Kennedy kreeg een 2-run triple op zijn naam en de Angels stonden met 3-2 voor. In de derde inning werd de voorsprong verhoogd naar 5-2 via een OS en een grounder.
Het derde Yankee-punt kwam tot stand in de zevende inning toen Derek Jeter homerde.
De Yankees werden hierdoor voor het vijfde jaar op rij in de play-offs uitgeschakeld, ondanks de hoogste loonlijst in de Majors, namelijk 203 miljoen dollar.
(11 oktober)

De Angels openden de score in de tweede inning toen Garret Anderson een lead-off homerun sloeg. In de volgende inning werd de voorsprong verhoogd naar 3-0 na een infield-hit van Orlando Cabrera en een velderskeus-grounder van Vladimir Guerrero.
De White Sox kwamen terug met een punt in de derde inning toen Joe Crede homerde. De homerun was de eerste honkslag op starter Paul Byrd, die de eerste zeven slagmensen op rij had uitgeschakeld. In de vierde inning verkleinde Chicago de achterstand tot 3-2 toen Chad Everett een honkslag sloeg en scoorde op een 2-out single van A.J. Pierzynski. Maar in het restant van de wedstrijd waren de White Sox niet meer in staat tot scoren te komen en bereikten nog slechts eenmaal het tweede honk.

Anaheim-starter Paul Byrd werd maandagavond aangewezen door Manager Mike Scioscia, die dinsdagavond nog niet wist wie zijn starter zou zijn in Game 2 op woensdag. Heuveltroef Bartolo Colon moest de heuvel maandag in de tweede inning van Game 5 vs. de New York Yankees verlaten met een schouderblessure. Hij zal niet gooien in de ALCS en staat niet eens op het roster van de Angels voor deze series. Nummer twee-werper Jarrod Washburn's status wordt per dag bekeken, omdat hij last heeft van een hardnekkige keelonsteking. Maar Byrd deed het uitstekend en werd pas in de zevende inning vervangen.
Cubaan José Ariel Contreras gooide 8 1/3 inning voor de White Sox, maar kreeg onvoldoende aanvallende steun, nadat hij al vroeg in de wedstrijd op een achterstand werd gezet.
(12 oktober)

In Chicago was de stand 1-1 met twee uit in de 2e9 toen ChiSox-catcher A.J. Pierzynski drie slag kreeg door te slaan op een lage bal. Echter, hij rende richting eerste honk waar hij uiteindelijk mocht blijven staan en dat leidde tot een lange discussie. Catcher Josh Paul, denkende dat Pierzynski uit was, rolde de bal terug naar de heuvel en was bezig het veld te verlaten, net als de meeste van zijn teamgenoten. Pierzynski werd vervangen door pinch-runner Pablo Osuna, die het tweede honk stal en daarna het winnende punt scoorde op een daverende double van Joe Crede. Home Plate Umpire Doug Eddings stelde dat de bal de grond had geraakt, voordat die in de handschoen van Catcher Josh Paul kwam.
Eddings had duidelijk het teken voor een slag gegeven (gebalde rechtervuist) toen Pierzynski missloeg. Echter, Eddings heeft nooit verbaal laten weten dat de slagman uit was, maar maakte ook niet kenbaar dat de bal de grond had geraakt en dus in het spel bleef. Door het signaal met de rechterarm stelde Angels-Manager Mike Scioscia dat Eddings Pierzynski 'uit' gaf. Eddings ging nog in overleg met 3B Umpire Ed Rapuano, maar die bevestigde diens visie, namelijk dat de bal de grond had geraakt. De call was controversiëel, want TV-herhalingen tonen aan dat de bal nooit de grond heeft geraakt. Er werd ook gesteld dat de catcher de slagman had moeten tikken of de bal naar het eerste honk had moeten gooien, gewoon voor alle zekerheid, omdat de bal zo laag en dicht bij de grond was. Na afloop van de wedstrijd zei Eddings dat de beweging met zijn rechterarm zijn normale routine is zoals hij die de gehele wedstrijd gebruikte en bleef bij zijn standpunt, ook na het bekijken van herhalingen.
De White Sox hadden een 1-0 voorsprong genomen in de eerste inning toen lead-off hitter Scott Podsednik de bal naar werper Jarrod Washburn sloeg, maar het tweede honk bereikte na een foute aangooi. Podsednik schoof op na een OSS en scoorde op een grounder van Jermaine Dye.
De Angels kwamen langszij in de zesde inning toen Robb Quinlan homerde.

In St. Louis bleef Reggie Sanders hot, want hij een sloeg een 2-run homerun in de eerste inning en bezorgde de Cardinals een snelle voorsprong. Een punt werd toegevoegd in de volgende slagbeurt na een squeeze van werper Chris Carpenter, waarna nog tweemaal werd gescoord in de vijfde.
Met een 5-0 achterstand kwam Houston terug met twee punten in de zevende inning toen pinch-hitter Chris Burke een 2-run homerun sloeg. Afgelopen zondag sloeg Burke de game-winning homerun in de marathon van 18 innings. In de negende inning bracht Houston de stand op 5-3.
(13 oktober)

Houston opende de score in de tweede inning. Met één uit sloeg Chris Burke een triple en scoorde na een doorgeschoten bal.
Twee innings later werd de voorsprong verdubbeld toen Brad Ausmus een tweehonkslag sloeg en scoorde op een grounder van Craig Biggio, maar daarna kwamen de Cardinals terug met een punt in de zesde toen Albert Pujols homerde. Maar dat was alles wat Houston-starter Roy Oswalt toestond in de acht innings die hij gooide. Met uitzonder van Pujols bereikte geen enkele Cardinal het derde honk.
Houston voegde twee 'insurance runs' toe in de achtste inning nadat St. Louis-starter Mark Mulder was vervangen. Lance Berkman scoorde op een 2-out single van Chris Burke, die op zijn beurt scoorde op een triple van Adam Everett. In een poging de door Everett geslagen bal te vangen blesseerde Cardinals-linksvelder Reggie Sanders zich en moest de wedstrijd verlaten. Sanders is tijdens de Play-Offs de aanvallende hoofdrolspeler voor de Cards.
(14 oktober)

De White Sox trokken het duel al gelijk in de eerste inning naar zich toe met het scoren van drie punten. Scott Podsednik opende met een honkslag, schoof op na een OSS en scoorde op een double van Jermaine Dye, die werd gevolgd door een 2-run homerun van Paul Konerko.
In de derde inning sloeg Tadahito Iguchi een honkslag en bracht de stand op 4-0 door te scoren op een honkslag van Carl Everett.
Twee innings later werd de stand verhoogd naar 5-0 toen Iguchi een double sloeg en scoorde op een 2-out single van Konerko.

Chicago-starter Jon Garland domineerde en gooide het gehele duel. Hij kreeg alleen een 2-run homerun tegen van Orlando Cabrera in de zesde inning, maar kwam verder geen moment in gevaar, want hij kreeg slechts vier honkslagen tegen. Garland stond slechts vijf Angels tot de honken toe, waarvan niemand in scoringspositie kwam te staan. In de tweede inning sloeg Darrin Erstad een double, maar werd op drie uitgegooid toen hij probeerde er een triple van te maken. In de zesde inning sloeg Adam Kennedy een honkslag met één uit en scoorde vervolgens op de 2-out, 2-run homerun van Cabrera. Garland schakelde de laatste tien slagmensen van de wedstrijd op rij uit.
(15 oktober)

In Anaheim vormde een aantal discutabele scheidsrechterlijke beslissingen andermaal het 'hoogtepunt'.
In de eerste inning had Chicago lopers op het tweede en derde honk met één uit toen Paul Konerko de slagman was. In Game 3 sloeg hij een 2-run homerun in de eerste inning. Nu, met 2 slag, 2 wijd had hij een 'checked swing', maar eerste honk-umpire Ed Rapuano stelde dat hij niet ver genoeg was gegaan, waardoor Konerko's count naar 3 wijd, 2 slag ging. Op de volgende worp sloeg hij een 3-run homerun en bezorgde de ChiSox een 3-0 voorsprong.
In de tweede inning kwamen de Angels terug tot 3-1 en hadden lopers op het eerste en derde honk met één uit. Steve Finley sloeg hierna een grounder naar het tweede honk, maar terwijl hij naar het eerste honk rende wees hij richting thuisplaat dat daar iets niet goed gegaan was. Tijdens zijn swing had Finley de handschoen geraakt van catcher A.J. Pierzynski, maar dit hinderen-catcher werd niet gezien door Home Plate Umpire Ron Kulpa. Anders zou Finley het eerste honk hebben gekregen en waren de honken vol gekomen met slechts één uit. Maar nu eindigde Finley's grounder in een inning-ending double play.
In de derde inning bereikte Jermaine Dye het eerste honk na een hoge aangooi van korte stop Orlando Cabrera. Ondanks de hoge aangooi leek het erop dat eerste honkman Darin Erstad Dye op zijn rug tikte vlak voordat die op het eerste honk stapte. Even later scoorde Dye het vierde Chicago-punt op een 2-out single van Carl Everett.
In de vierde inning kon niemand in discussie gaan over het vijfde Chicago-punt, omdat A.J. Pierzynski een homerun sloeg in diep midveld. In de 2e4 voegde Anaheim een punt toe op een 2-out, RBI-double.
In de vijfde inning opende Scott Podsednik met een vrije loop. Volgende slagman Tadahito Iguchi ging uit na een vangbal, waarna starter Ervin Santana werd vervangen door Scot Shields. Op een pick-off poging van Shields leek Podsednik uit te worden getikt, voordat hij naar het eerste honk terugdook, maar 1B Umpire Ed Rapuano zag dat anders. Podsednik stal even later het tweede honk en scoorde het zesde punt op een 2-out single van Everett.
In de achtste inning voegde Chicago twee niet-discutabele punten toe op een 1-out, 2-run single van Joe Crede.
Maar ondanks alle 'umpiring breaks' in het voordeel van Chicago werden de Angels het zwijgen opgelegd door Freddy Garcia, die het gehele duel gooide. Garcia kreeg slechts zes honkslagen tegen en werd de derde Chicago-starter op rij die het gehele duel gooide. De laatste keer dat drie werpers drie complete wedstrijden op rij gooiden was in de Play-Offs van 1973 toen Tom Seaver, Jon Matlack en Jerry Koosman hetzelfde deden voor de New York Mets.

In Houston gooide Roger Clemens zes sterke innings, ondanks een hamstring-probleem. De 43-jarige rechtshander werd vervangen, nadat de Astros een 4-2 voorsprong hadden genomen en werd zodoende de winnende werper.
De Astros namen een 2-0 voorsprong in de vierde inning toen Mike Lamb een 2-run homerun sloeg, maar St. Louis kwam terug en bracht de stand in evenwicht. In de vijfde inning sloeg Yadier Molina een honkslag en scoorde op een opofferingsslag en in de zesde slagbeurt scoorde ook Albert Pujols na een OS.
In de 2e6 hernamen de Astros de leiding door tweemaal te scoren. Met één uit sloeg Mike Lamb een double en scoorde op een honkslag van Jason Lane, die het derde honk bereikte op een honkslag van Brad Ausmus. Lane kwam in botsing met derde honkman Abraham Nunez, die moest worden vervangen. Na een werperswissel scoorde Lane op een foute aangooi van nieuwe derde honkman Hector Luna en bracht de stand op 4-2.
De Cardinals waren niet in staat iets terug te doen op Chad Qualls, die het werpen van Clemens overnam en twee 'perfect' innings gooide in de zevende en achtste. In de negende nam Brad Lidge het over en kreeg twee snelle nullen, maar, na een vrije loop, kreeg hij een double tegen van pinch-hitter John Mabry, die het derde Cardinal-punt produceerde. Maar een vangbal geslagen door David Eckstein maakte daarna een einde aan de wedstrijd.
(16 oktober)

In Anaheim, waar het licht regende, droeg Joe Crede bij met drie RBI's en werd José Ariel Contreras de vierde Chicago-starter op rij die een complete wedstrijd gooide. De laatste keer dat in het 'postseason' vier complete wedstrijden werden gegooid was in 1956 en dat werd toen gepresteerd door de New York Yankees in de World Series. De Chicago-bullpen hjeeft slechts 2/3 inning gegooid in deze series en kreeg slechts twee slagmensen tegenover zich. In de opener gooide Contreras 8 1/3 inning, gevolgd door complete wedstrijden van Mark Buehrle, Jon Garland en Freddy Garcia.
De White Sox namen een 1-0 voorsprong in de tweede inning toen Aaron Rowand een double sloeg en scoorde op een OS van Joe Crede. In de derde inning kwamen de Angels langszij. Juan Rivera opende met een double, schoof op na een mislukte pick-off en scoorde op een honkslag van Adam Kennedy, die later op het derde honk zou achterblijven.
Chicago hernam de leiding in de vijfde toen Juan Uribe een double sloeg en scoorde op een 2-out single van Jermaine Dye, maar in de 2e5 scoorden de Angels tweemaal. Adam Kennedy sloeg een honkslag en scoorde op een double van Chone Figgins, die zelf scoorde op een OS van Garret Anderson.
De White Sox kwamen langszij opnieuw dankzij Joe Crede, die homerde in de zevende inning. In de volgende slagbeurt was het Crede opnieuw die de White Sox voor de derde maal aan de leiding bracht, dit keer voorgoed. Met twee uit in de achtste inning en Aaron Rowand op het eerste honk was A.J. Pierzynski opnieuw betrokken bij een cruciale situatie. In Game Two scoorde hij het winnende punt na het honk te hebben bereikt op de controversiële drie slag, maar niet uit-call van HP Umpire Doug Eddings, in Game Four werd zijn hinderen-catcher (hij gaf toe dat zijn handschoen de knuppel raakte) niet geconstateerd en draaide een honken-vol-één-uit-situatie voor de Angels om in een inning-ending double play. Maar dit keer was de call wel goed. Pierzynski sloeg een grounder naar werper Kelvim Escobar, die de bal oppakte, naar het eerste honk rende en Pierzynski tikte, waarna hij werd uitgegeven (en dat zou de inning hebben afgesloten). Maar nadat Chicago-Manager Ozzie Guillen de call in twijfel trok, namen de umpires de zaak door en draaiden de beslissing om, want Escobar had Pierzynski namelijk met zijn handschoen getikt, terwijl hij de bal in zijn blote hand hield. Escobar werd vervangen door Francisco Rodriguez, die een honkslag tegen kreeg van Joe Crede, waardoor Roward het 'go-ahead' punt kon scoren.
In de negende inning voegde Chicago nog twee 'insurance runs' toe op een double van Paul Konerko (de Series MVP) en een OS van Aaron Rowand, die eindigde in een inning-ending dubbelspel, omdat Konerko op drie werd uitgegooid, maar dat gebeurde nadat het punt was gescoord.

In Houston waren er ook kritische geluiden richting één van de umpires. Een aantal slagmensen van beide ploegen reageerde op de grote slagzone van Home Plate Umpire Phil Cuzzi. In de zevende inning hadden de Astros lopers op het eerste en tweede honk met één uit toen Lance Berkman vier wijd kreeg en de honken vol kwamen. Cardinal-Manager Tony LaRussa reageerde op de laatste call vanuit de dug-out en werd weggestuurd, waarna een verhitte discussie volgde tussen LaRussa en Cuzzi. In de achtste inning, met een loper op één en twee uit, stond Cardinal-midvelder Jim Edmonds op 3 wijd en 1 slag toen de volgende het predikaat 'slag' kreeg. Edmonds reageerde en werd ook weggestuurd met als gevolg dat een pinch-hitter zijn slagbeurt moest overnemen met een 3 wijd, 2 slag count. Die pinch-hitter joeg de bal diep het midveld in waar Willy Taveras, die net in de wedstrijd was gekomen, een uitstekende vangbal maakte op de heuvel in het midveld. Jawel, er is een oplopende heuvel in het midveld!
De Cardinals openden de score in de vierde inning. David Eckstein begon met vier wijd, schoof op naar het derde honk op een double van Jim Edmonds en scoorde op een OS van Albert Pujols.
In de 2e4 kwamen de Astros langszij toen Jason Lane homerde.
In de zevende inning name Houston een 2-1 voorsprong. Pinch-hitter Orlando Palmeiro opende met een vrije loop en schoof op toen werper Jason Marquis misgreep bij een OSS van Craig Biggio. Met éen uit kreeg Lance Berkman vier wijd, resulterend in een reactie van Manager Tony LaRussa, die vervolgens werd weggestuurd. Willy Taveras werd toen ingezet als loper voor Palmeiro op het derde honk en scoorde het leidende punt op een OS van Morgan Ensberg. Even later maakte Taveras zijn mogelijke wedstrijdwinnende vangbal in het midveld.
Een spannende inning volgde in de negende. Closer Brad Lidge beklom de heuvel voor de Astros en kreeg lead-off singles tegen van Albert Pujols en Larry Walker, waardoor er lopers op het eerste en derde honk kwamen. Hierna sloeg Reggie Sanders richting derde honk waar Morgan Ensberg een prima play maakte en de bal naar thuis gooide waar catcher Brad Ausmus Pujols uittikte. Volgende slagman John Mabry sloeg hierna in een 4-6-3 dubbelspel met een close call op het eerste honk om een einde aan de wedstrijd te maken. Het gevolg was een groot feest op het veld en leek het erop dat de Astros de World Series hadden gewonnen. Maar zover is het nog niet, men moet eerst nog een andere wedstrijd winnen om de finale te bereiken.
(17 oktober)

Houston nam een 1-0 voorsprong in de tweede inning. Jason Lane opende met een honkslag en Brad Ausmus volgde met een double. Met één uit sloeg werper Andy Pettitte een grounder naar het eerste honk waar Albert Pujols de bal fielde en Lane op thuis uitgooide. Maar toen sloeg Craig Biggio Ausmus met een honkslag over de thuisplaat en bezorgde de Astros een vroege voorsprong.
In de derde inning openden David Eckstein en Jim Edmonds met honkslagen voor de Cardinals. Pettitte schakelde hierna twee slagmensen met drie slag uit, voordat hij vier wijd gooide op Larry Walker en de honken vol kwamen. Met een 2 wijd, 2 slag count miste Pettitte tweemaal de slagzone in de vier wijd op Walker. Mark Grudzielanek volgde met een 'bloop' single in het rechtsveld, waarop tweemaal werd gescoord, resulterend in een 2-1 voorsprong voor St. Louis.

Die voorsprong bleef tot de zevende inning op het scorebord staan. In de 2e7 bereikte Craig Biggio het honk na een fout met één uit, waarna Chris Burke een honkslag sloeg. Hierna homerde Lance Berkman naar het linksveld, bracht drie punten binnen en bezorgde de Astros een 4-2 voorsprong. De ruim 43.000 toeschouwers in het Minute Maid Park maakten nog meer lawaai dan daarvoor, want de World Series kwamen in het vizier.
De toejuichingen en het feestvieren bleef doorgaan op de tribunes en zelfs in Houston's dug-out waren al high-fives te zien. Zeker toen top-closer Brad Lidge de heuvel beklom in de negende inning en drie slag gooide op de eerste twee slagmensen die hij tegenover zich kreeg. Maar toen beslisten de sportwetten anders en werd de uitspraak van Berra opnieuw onderstreept. Met twee uit had Lidge twee slag op David Eckstein, één van de spelers die het moeilijkst op drie slag is uit te schakelen. En dat gebeurde ook dit keer niet, want Eckstein sloeg een honkslag langs het derde honk in het linksveld. Lidge verloor even de controle en gooide vier wijd op volgende slagman Jim Edmonds, waarna het tot een klassieke confrontatie kwam. Lidge, vaak bestempeld als de beste closer, moest het opnemen tegen Albert Pujols, één van de beste, misschien wel de beste, slagmensen in de Major league. Nadat Houston-Manager Phil Garner met Lidge had gesproken sloeg Pujols mis op de eerste worp, maar maakte daarna vol contact op de volgende pitch, een slider die niet brak. Pujols wist dat hij de bal goed had geraakt en keek hem na toen die in het linksveld verdween over de muur en tegen het glas daarachter voor een 3-run homerun. De uithaal zorgde voor een 5-4 voorsprong voor de Cardinals en resulteerde en complete stilte in het stadion. De Astros konden niet meer terugkomen en moeten nu weer afreizen naar St. Louis, waar ze nog twee kansen krijgen om die ene zege te boeken op weg naar de World Series.
(18 oktober)

Roy Oswalt domineerde, gooide zeven solide innings en werd uitgeroepen tot Series MVP. Oswalt kreeg zijn eerste honkslag tegen in de vijfde inning en was de drijvende kracht op weg naar de plaatsing.
Nadat de Cardinals een mokerslag uitdeelden in Game 5 toen Albert Pujols een 3-run homerun sloeg in de negende inning en daarmee een 4-2 voorsprong omdraaide in een 5-4 nederlaag, was iedereen benieuwd hoe de Astros zich zouden herstellen. Maar de Astros herstelden zich perfect en namen al in de derde inning een 2-0 voorsprong. Brad Ausmus (die drie hits sloeg) opende met een single en schoof op na een infield-hit van Adam Everett. De twee bereikten het volgende honk na een OSS van Roy Oswalt. Ausmus scoorde hierna het eerste punt toen Mark Mulder een wilde worp gooide. Even later scoorde Everett toen Craig Biggio een honkslag sloeg.
In de vierde inning werd de voorsprong verhoogd naar 3-0 toen Jason Lane homerde.

De Cardinals kwamen terug met een punt in de vijfde slagbeurt. Oswalt, die vier hitloze innings had gegooid, raakte lead-off hitter Mark Grudzielanek met een worp, waarna hij zijn eerste hit tegenkreeg toen Yadier Molina een single sloeg. Na een velderskeus-grounder bereikte Grudzielanek het derde honk en scoorde op een OS.
Houston pakte het punt gelijk in de volgende inning terug. Met één uit sloegen Chris Burke en Brad Ausmus een honkslag, waardoor er lopers op het eerste en derde honk kwamen. Burke scoorde op een perfect uitgevoerde squeeze van Adam Everett, zodat een extra punt werd gescoord.
In de zevende voegde Houston nog een punt toe toen Craig Biggio een honkslag sloeg en scoorde op een 2-out single van Morgan Ensberg.
Naast Grudzielanek bereikten de Cardinals nog slechts eenmaal het tweede honk, namelijk toen Larry Walker een double sloeg in de zesde inning.

Voor veteranen Craig Biggio (39) en Jeff Bagwell (37) wordt dit de eerste trip naar de World Series. De twee speelden hun hele loopbaan voor de Astros. Biggio speelde in 2564 wedstrijden in 18 seizoenen sinds 1988 en Bagwell nam deel aan 2150 wedstrijden in 15 seizoenen sinds 1991, maar de twee bereikten nooit de allesbeslissende finale. Voor hun komt zaterdag een droom uit.
De wedstrijd was de laatste die werd gespeeld in het Busch Stadium in St. Louis, dat vanaf volgend seizoen wordt vervangen door een nieuw onderkomen. Het was mogelijk ook de laatste wedstrijd voor St. Louis-outfielder Larry Walker, die aan stoppen denkt.
(20 oktober)

Startende werpers waren voormalige teamgenoten Roger Clemens (Houston) en José Contreras (Chicago), die samenspeelden in 2003 bij de New York Yankees waar toen ook Andy Pettitte (Houston's Game 2 starter) de Yankee-pinstripes droeg. Maar beide werpers kregen in de eerste drie innings genoeg hits en punten tegen, resulterend in een 3-3 stand. Clemens had veel worpen nodig en had last van een hamstring-blessure. De veteraan verliet de heuvel na twee innings, omdat hij zijn linker hamstring had geforceerd. De 43-jarige Clemens was de tweede oudste werper in de World Series-historie. Alleen Jake Quinn was drie jaar ouder toen die gooide voor de Philadelphia Athletics op 12 oktober 1929 tegen de Chicago Cubs. In de eerste inning kreeg Clemens een 2-out homerun tegen van Jermaine Dye, maar in de tweede inning bracht Mike Lamb de stand in evenwicht met het slaan van een homerun op Contreras.

In de 2e2 bracht Chicago Clemens opnieuw in de problemen. Carl Everett opende met een honkslag en schoof op naar het derde honk op een hit-and-run single van Aaron Rowand. Een grounder van A.J. Pierzynski resulteerde in een gedwongen nul, maar stelde wel Everett in staat te scoren. Na een groundout scoorde Pierzynski toen Juan Uribe een double sloeg.
De stand kwam opnieuw gelijk in de derde inning. Met één uit en Adam Everett (velderskeus) op één sloeg Craig Biggio een honkslag. De twee schoven op na een OSS van Willy Taveras en scoorden op een double van Lance Berkman.

In de vierde inning homerde Joe Crede op Wandy Rodriguez, die Clemens in de derde inning opvolgde. Contreras herstelde zich na de tweehonkslag van Berkman en schakelde zeven slagmensen op rij uit, voordat hij een lead-off double tegen kreeg van Willy Taveras in de zesde. Taveras bleef echter op het derde honk achter.
In de zevende inning was Houston opnieuw dicht bij het gelijkmakende punt. Contreras raakte twee slagmensen met een worp en had lopers op één en drie met twee uit toen Biggio de inning afsloot met een groundout.
In de achtste inning kreeg Contreras opnieuw een lead-off double tegen van Taveras en werd vervangen door Neal Cotts. Na vier opeenvolgende complete wedstrijden in de American League Championship Series ging Chicago-Manager Ozzie Guillen voor het eerst naar zijn bullpen since Game One van de ALCS. Neal Cotts nam het het over, maar kreeg een single tegen van Lance Berkman, maar gooide toen tweemaal drie slag. Bobby Jenks werd toen ingebracht om het op te nemen tegen Joe Bagwell en registreerde ook een strikeout om de voorsprong voor Contreras veilig te stellen.
De White Sox voegde een 'insurance run' toe in de achtste inning. A.J. Pierzynski opende met een honkslag en stal het tweede honk. Met twee uit scoorde hij op een triple van Scott Podsednik om de stand op 5-3 te brengen.
(23 oktober)

Opnieuw kregen de startende werpers vroeg in de wedstrijd veel honkslagen en punten tegen. Was de stand in Game One 3-3 na drie innings, nu was het 2-2. De Astros namen een 1-0 voorsprong in de tweede inning toen Morgan Ensberg homerde op de eerste worp van werper Mark Buehrle. In de 2e2 scoorden de White Sox tweemaal en namen een 2-1 voorsprong. Met één uit sloegen Aaron Rowand en A.J. Pierzynski honkslagen, waarna Joe Crede (de held van Game One) volgde met een RBI-single en de gelijkmaker binnenbracht. Hierna sloeg Juan Uribe een pop-fly naar tweede honkman Craig Biggio die de bal echter liet vallen, maar rechtsvelder Jason Lane was in staat Crede gedwongen uit te gooien op het tweede honk. Intussen scoorde Pierzynski het leidende punt. In de derde inning kwam Houston langszij toen de snelle Willy Taveras een triple sloeg met één uit en scoorde op een OS van Lance Berkman.
Twee innings later hernamen de Astros de leiding door tweemaal te scoren. Brad Ausmus opende met een double en schoof op naar het derde honk op een two-out infield-hit van Willy Taveras. De twee scoorden op een double van Lance Berkman.

Het leek erop dat Houston op weg was naar de eerste overwinning, want starter Andy Pettitte herstelde zich prima na de twee runs in de tweede inning en gooide zes solide innings. In de zevende inning nam Dan Wheeler de pitching over, in plaats van Chad Qualls, die al stond los te gooien in de bullpen. De beslissing was niet succesvol, want Wheeler verliet de heuvel na slechts vijf slagmensen en had de honken volstaan. Met één uit sloeg Juan Uribe een double en met twee uit kreeg Tadahito Iguchi vier wijd. Hierna raakte een worp van Wheeler de knuppel van Jermaine Dye (zoals op herhalingen te zien was), maar in plaats daarvan stelde Home Plate Umpire Jeff Nelson dat het geen foutbal was, maar dat Dye was geraakt door de worp, waardoor hij naar het eerste honk mocht en de honken vol kwamen te staan. Qualls kwam toen Wheeler relieven, maar zijn eerste worp naar Paul Konerko eindigde in een grand slam homerun (de 18e in de World Series-historie) en een 6-4 voorsprong voor Chicago.

In de negende inning was Houston in staat terug te komen en bracht de stand opnieuw in evenwicht. Na Berkman's double in de vijfde inning waren tien slagmensen op rij uitgeschakeld. Rookie closer Bobby Jenks kwam op de heuvel voor de negende inning om de wedstrijd veilig te stellen voor de White Sox. In Game One was Jenks indrukwekkend, maar nu maakte hij kennis met de andere kant van de medaille. Hij kreeg een lead-off single tegen van veteraan Jeff Bagwell, waarna hij drie slag gooide op Jason Lane. Maar hierna gaf hij een vrije loop aan Chris Burke, voordat Brad Ausmus een groundout sloeg. José Vizcaino werd toen ingezet als pinch-hitter voor Adam Everett en sloeg een honkslag net over drie in het linksveld. Bagwell en Burke renden beiden naar thuis om te scoren, waarbij Burke net de tik van catcher A.J. Pierzynski wist te ontwijken.
Terwijl iedereen zich al voorbereidde op een verlenging kwam de beslissing toch eerder dan verwacht. In de 2e9 sloeg Juan Uribe een vangbal, maar daarna werd Scott Podsednik de held toen hij een homerun sloeg. In het reguliere seizoen sloeg Podsednik geen homeruns. Hij sloeg er wel één in Game One van de American League Division Series vs. de Boston Red Sox.
(24 oktober)

De twee ploegen zetten samen een recordaantal van 43 spelers in (Chicago 22, Houston 21), waaronder 17 werpers (Chicago 9, Houston 8), die samen 482 worpen afleverden. De allereerste World Series-wedstrijd in de staat Texas werd memorabel en was met 5 uur en 41 minuten de langste ooit. De wedstrijd kwam om 1:20 uur 's nachts ten einde. In 2000 speelden de New York Yankees en New York Mets de vorige langste wedstrijd, die 4 uur en 51 minuten duurde. De 14 innings zijn een record-evenaring. Op 6 oktober 1916 stonden de Boston Red Sox and Brooklyn Dodgers ook veertien innings tegenover in Game Two van die Series. De Red Sox wonnen dat duel met 2-1 en Babe Ruth was de winnende werper. Ruth gooide het gehele duel, net als Sherry Smith van de Dodgers. Maar van een werpersduel in Game Three tussen de Astros en White Sox was absoluut geen sprake.

Het begon als een 'normale' wedstrijd vol actie en zag vier fraaie dubbelspelen in de eerste twee innings. De Astros begonnen voortvarend en stonden na vier innings met 4-0 voor. Veteraan Craig Biggio had een aandeel in drie punten. Hij opende de eerste inning met een double en scoorde op een one-out single van Lance Berkman.
In de derde inning begon Adam Everett met een honkslag. Hij kwam daarna in een rundown terecht, maar korte stop Juan Uribe gooide de bal op Everett's, die daardoor langer op het eerste honk kon blijven staan. Hij schoof op na een OSS van Roy Oswalt en scoorde op een honkslag van Craig Biggio. Met twee uit schoof Biggio op naar het derde honk na een honkslag van Lance Berkman en scoorde op een single van Morgan Ensberg.
In de vierde inning opende Jason Lane met een homerun en verhoogde de stand naar 4-0. Echter, een uitvergrote TV-herhaling toonde dat de bal een bespeelbaar gebied raakte en dus helemaal geen homerun was. Het outfield in Minute Maid Park heeft een vreemde constructie. Niet alleen is er een bespeelbaar heuvel achter (!) de warning track in het midveld, maar er is ook een hoek in het linksveld, waar de gele horizontale homerun-lijn op de muur ineens een verticale route neemt, voordat het weer horizontaal verder gaat. Het linkergedeelte van de verticale lijn is bespeelbaar gebied, het rechts deel niet, dus wanneer een bal daar de muur raakt is het een homerun. Maar de herhaling toonde dat de bal de muur links van de lijn raakte en dus eigenlijk in het spel bleef.

Het keerpunt in de wedstrijd kwam in de vijfde inning toen de White Sox een rally hadden van vijf runs op Oswalt, die 46 worpen nodig had om uit de inning te komen. Ondanks het toestaan van zes hits, eenmaal vier wijd en een slagman te raken, liet Manager Phil Garner Oswalt in de wedstrijd en deed geen beroep op zijn bullpen, die in recente wedstrijden had gefaald. Maar dit keer deed zijn starter niet wat van hem werd verwacht. Oswalt, die de laatste twee seizoenen 40 wedstrijden won, leek gewoon niet over zijn normale 'stuff' te beschikken en was niet zo dominerend als eerder, zoals in de Play-Offs.
Joe Crede opende de slagbeurt met een homerun, waarna Juan Uribe volgde met een honkslag. Na een strikeout sloeg ook Scott Podsednik een honkslag, gevolgd door RBI-singles van Tadahito Iguchi en Jermaine Dye. Hierna ging Paul Konerko uit na een vangbal, maar sloeg A.J. Pierzynski een 2-run double om het 5-4 in het voordeel van Chicago te brengen. De honken kwamen nog vol na een vrije loop voor Aaron Rowand en een geraakt werper voor Joe Crede, voordat de inning eindelijk werd afgesloten met een vangbal voor Juan Uribe.
De dreun was groot, zeker ook omdat want Chicago-starter Jon Garland herstelde. Na de homerun van Jason Lane in de vierde inning schakelde Garland negen slagmensen op rij uit en 12 van de laatste 13 die hij tegenover zich kreeg.

In de zevende inning brachten de Astros de stand in evenwicht. Nieuwe werper Cliff Politte kreeg twee snelle nullen, maar gooide toen vier wijd op Morgan Ensberg. Politte werd vervangen door Neal Cotts, die ook vier wijd gooide op Mike Lamb, die vervolgens werd vervangen door pinch-runner Eric Brunkett. Cotts werd ook vervangen en Dustin Hermanson nam het over. Die kreeg een double tegen van Jason Lane, waardoor de stand gelijk werd. Lane's double was niet alleen de enige honkslag sinds hij zelf had gehomerd in de vierde inning, het was ook de enige honkslag van de Astros in de laatste tien (!) innings van de wedstrijd. Met lopers op twee en drie kwam de inning ten einde toen Brad Ausmus drie slag kreeg.

In de negende inning kreeg Houston opnieuw de kans het winnende punt te scoren op Orlando 'El Duque' Hernandez, die de nieuwe Chicago-werper was toen de inning begon. Met één uit gooide Hernandez vier wijd op Chris Burke, die het tweede honk bereikt na een mislukte pick-off van de Cubaanse werper. Nadat Burke het derde honk had gestolen kreeg Craig Biggio (overigens één van de slechts drie Astros zonder baard!) ook vier wijd. Willy Taveras kreeg toen drie slag. Hierna ontving Lance Berkman een opzettelijke vrije loop en kwamen de honken vol, maar Hernandez gooide toen drie slag op powerhitter Morgan Ensberg.
In de tiende en elfde inning zagen de Astros opnieuw twee lopers stranden. De White Sox lieten twee lopers achter in de elfde slagbeurt en werden het slachtoffer van een puik dubbelspel in de 13e inning.

Maar toen, in de veertiende inning, sloeg Chicago toe op Ezequiel Astacio, één van de twee mogelijke starterd voor Game Five in het geval dat Roger Clemens niet kan starten, vanwege zijn blessure. Nadat Paul Konerko in een schitterend dubbelspel had geslagen, homerde back-up infielder Geoff Blum in het rechtsveld in zijn allereerste World Series-slagbeurt. Aaron Rowand en Joe Crede volgden met infield-hits, waarna de honken vol kwamen toen Juan Uribe vier wijd kreeg. Astacio gooide daarna ook vier wijd op Chris Widger, de back-up catcher, die in de negende inning was ingezet. Door de vrije loop kon Rowand scoren en werd het 7-5.
In de 2e14 kreeg Orlando Palmeiro vier wijd met één uit en bereikte Brad Ausmus het honk op een fout met twee uit. Chicago-Manager Ozzie Guillen bracht toen Mark Buehrle in, de startende werper van Game Two om het op te nemen tegen Adam Everett. De langste wedstrijd in de World Series-geschiedenis kwam drie worpen later ten einde toen Everett een pop-fly sloeg naar korte stop Juan Uribe.
In de wedstrijd bleef een recordaantal van 30 lopers op de honken achter.
(26 oktober)

Voor het eerst in deze Series hadden we een werpersduel. Brendan Backe (Houston) en Freddy Garcia (Chicago) hielden elkaar in balans, gooiden beiden zeven innings en werden gesteund door uitstekend veldwerk. Voor aanvang van de World Series was de verwachting dat de werpers zouden domineren, maar in de eerste drie ontmoetingen was daar geen sprake van. De twee ploegen waren gelijkwaardig, hadden dezelfde speelstijl ('small ball', 'situation hitting', stootslagen, hit-and-run), prima pitching, power hitting en solide verdediging. De uitslagen waren klein, de wedstrijden waren spannend, maar de ChiSox liepen makkelijker over de honken dan de Astros, die teveel lopers in scoringspositie achterlieten. ,,We sloegen simpel te weinig'', stelde Houston-Manager Phil Garner keer op keer en hij was op sommige momenten in de dug-out zichtbaar geërgerd. Zijn Chicago-collega Ozzie Guillen liet ook regelmatig duidelijk zijn onvrede zien als het niet ging zoals hij wilde. Maar zijn spelers plaatsten wel de honkslagen wanneer die nodig waren.

Het enige punt van de vierde wedstrijd werd gescoord in de achtste inning en kwam op een karakteristieke manier tot stand. Pinch-hitter Willie Harris opende met een honkslag en schoof een honk op via een opofferingsstootslag van Scott Podsednik. Een grondbal van pinch-hitter Carl Everett stelde Harris in staat het derde honk te bereiken, waarna een honkslag van Jermaine Dye het karwei afmaakte en het punt produceerde. Wederom een belangrijke bijdrage van Dye, die werd uitgeroepen tot meest waardevolle speler van de Series.

De White Sox kregen hun eerste scoringskans in de eerste inning toen Jermaine Dye een double sloeg met twee uit, maar toen sloeg Paul Konerko een groundout. In de derde inning sloeg Scott Podsednik een triple met twee uit, maar dit keer kwam de slagbeurt ten einde na een groundout van Tadahito Iguchi. Nadat Jermaine Dye de vierde inning opende met een honkslag schakelde Houston-starter Brendan Backe elf slagmensen (waarvan de eerste vijf met drie slag) op rij uit, voordat hij in de zevende inning een honkslag tegen kreeg van Aaron Rowand en een double van Joe Crede, maar gooide toen drie slag op Juan Uribe.
In de achtste inning nam Brad Lidge het over van Backe en kreeg het enige punt tegen. In de negende opende A.J. Pierzynski nog met een double, maar dit keer slaagden de ChiSox er niet in een 'insurance run' toe te voegen, maar dat bleek uiteindelijk niet nodig.

Houston kreeg ook voldoende scoringskansen, maar verzuimde opnieuw lopers op te schuiven of te laten scoren. In dit duel sloegen de Astros 0-uit-11 met lopers in scorinspositie. In de eerste inning opende Craig Biggio met een honkslag, maar strandde op het tweede honk. In de tweede inning begon Mike Lamb met een double, maar kwam niet verder dan het tweede honk. In de vierde begon Lance Berkman met een vrije loop en bereikten zelfs drie slagmensen het honk, maar niemand kwam voorbij het eerste honk. In de vijfde startte Brad Ausmus met een honkslag, maar toen sloeg Adam Everett in een dubbelspel. In de zesde sloeg Willy Taveras een honkslag met één uit en kreeg Lance Berkman vier wijd. De honken kwamen vol na een opzettelijke vrije loop voor Mike Lamb met twee uit, maar Freddy Garcia maakte toen een einde aan de slagbeurt via drie slag op Jason Lane, de meest productieve slagman voor de Astros in de Series. In de achtste inning kregen de Astros opnieuw twee lopers op de honken. Met één uit werd Willy Taveras geraakt door een worp van reliever Cliff Politte en schoof op na een wilde worp. Powerhitter Lance Berkman kreeg vervolgens opzettelijk vier wijd. Taveras schoof op naar het derde honk nadat Morgan Ensberg werd uitgevangen, maar de inning kwam ten einde toen reliever Neal Cotts het overnam en pinch-hitter José Vizcaino een groundout sloeg. Taveras was de enige Astro loper die (tweemaal) het derde honk bereikte.
In de negende inning redde de Chicago-verdediging de wedstrijd voor closer Bobby Jenks, die de voorsprong 'redde'. Jenks kreeg een lead-off single tegen van Jason Lane, die opschoof naar het tweede honk na een OSS van Brad Ausmus. Pinch-hitter Chris Burke sloeg toen een pop-fly op fout gebied achter het derde honk waar korte stop Juan Uribe een schitterende vangbal maakte, terwijl hij in het publiek viel, maar de bal wel wist vast te houden voor de tweede nul. Hierna werd Orlando Palmeiro ingebracht als pinch-hitter en sloeg een grounder naar Uribe, die een prima fielding-actie had en Palmeiro uitgooide in een close play op het eerste honk om een einde aan de wedstrijd te maken. Het feesten kon beginnen!

Voor de White Sox was dit de achtste overwinning op rij in het postseason, dat werd afgesloten met een 'record' van 11-1. Manager Ozzie Guillen stelde voor aanvang van de Play-Offs: ,,Je moet elf wedstrijden winnen om kampioen te worden''. Maar het is iets anders om daadwerkelijk die elf wedstrijden te winnen en de titel te pakken!
Met de World Series-titel konden de White Sox ook een zwarte bladzijde in hun geschiedenis omdraaien. Na het winnen van de World Series in 1917 plaatste de ploeg zich opnieuw voor de finale in 1919, maar verloor toen van de Cincinnati Reds. Tijdens de Series werd al gesproken over omkoping en dat een aantal spelers waren omgekocht om opzettelijk deze Series te verliezen. Twee jaar later werd een rechter, Kenesaw Mountain Landis, benoemd als Commissioner om deze zaak op zich te nemen. Inderdaad bleken acht spelers, waaronder topspeler 'Shoeless' Joe Jackson, daadwerkelijk geldbedragen te hebben aangenomen om de Series te verliezen en werden levenslang geschorst. Sindsdien staat Major League Baseball onder leiding van een Commissioner. De zaak kwam te boek als het Black Sox-schandaal, waarover in 1988 de film 'Eight Men Out' werd gemaakt.
(27 oktober)

Bologna en San Marino deelden na afloop van de reguliere competitie in de Serie A/1 de eerste plaats met hetzelfde 'record' (35-19), dicht gevolgd voor Caffè Danesi Nettuno en Telemarket Rimini, die eveneens hetzelfde resultaat hadden (34-20) en de derde plaats deelden.
In de halve finales won Bologna de best-of-seven vs. Rimini, 4-1. Bologna opende voor eigen publiek met overwinningen van 8-2 en 6-4, maar verloren daarna de eerste wedstrijd in Rimini met 2-0. Bologna herstelde zich en won ook Game 4 en 5 in Rimini, 1-0 en 8-4, om door te gaan naar de finale.
San Marino had zes wedstrijden nodig om Nettuno uit te schakelen, 4-2. Op eigen veld in Serravalle deelde San Marino de eerste twee wedstrijden. Na een 3-1 zege werd de volgende wedstrijd met 4-1 verloren. In Nettuno hernam San Marino de leiding met een 4-3 zege, maar verloor ruim in Game 4, 19-6. Opnieuw kwam San Marino terug en won de volgende twee wedstrijden. Na Game 5 in Nettuno met 4-1 te winnen won San Marino ook Game 6 op eigen veld met 2-1 en plaatste zich voor de finale.

De best-of-seven finale begon op vrijdag 30 september en had veel last van regen, die resulteerde in drie afgelastingen.
De eerste twee wedstrijden werden in Bologna gespeeld. In de opener kwam Bologna tegen San Marino tot een 4-0 shutout. De volgende dag bracht San Marino de reeks in evenwicht door met 5-4 te winnen.
De volgende drie wedstrijden waren geprogrammeerd in de kleine Republiek San Marino. Op maandag 3 oktober kwam Bologna terug met een 14-6 zege, maar opnieuw won San Marino het volgende duel, 2-0. Game 5 op woensdag verregende en werd opnieuw vastgesteld voor donderdag, maar maakte de regen spelen wederom onmogelijk. Het duel werd uiteindelijk op vrijdag gespeeld en San Marino won opnieuw, 7-6, waardoor voor het eerst de leiding werd genomen in de Series (3-2). Door de afgelasting van Game 5 werd de zesde wedstrijd, die vrijdag in Bologna gespeeld had moeten worden, doorgeschoven naar zaterdag.
De Series ging voor de volgende twee wedstrijden weer terug naar Bologna, maar op zaterdag regende het opnieuw. Besloten werd dat duel te verschuiven naar zondagmiddag (alle wedstrijden begonnen om 21:00 uur 's avonds) en de zevende wedstrijd, indien nodig, 's avonds. Het werd een lange dag, want beide wedstrijden waren inderdaad noodzakelijk. Eerst bracht Bologna de Series weer in evenwicht door met 9-2 te winnen. 's Avonds sloot Bologna af op dezelfde wijze als men begon, namelijk met een shutout, dit keer 2-0. Werper Jesus Matos gooide het gehele duel, had 15 strikeouts en kreeg slechts vier hits tegen. Matos en Claudio Liverziani werden samen uitgeroepen tot Series MVP.

Voor Bologna, onder leiding van coach Mauro Mazzoti, was dit de zevende titel in de geschiedenis. Twee jaar geleden pakte Bologna ook de titel, maar vorig seizoen ging het kampioenschap naar Prink Grosseto, dat zich nu niet eens voor de Play-Offs plaatste. Bologna won de andere titels in 1969, 1972, 1974, 1978 en 1984.
(12 oktober)

Op het toernooi met zes deelnemende landen zetten de Verenigde Staten de eerste stappen richting kwalificatie voor de Olympische Spelen 2008 in Beijing (China). Vorig jaar ontbraken de Amerikanen op de Spelen in Athene, omdat de ploeg in 2003 werd uitgeschakeld op het Kwalificatie Toernooi in Panama.
Sindsdien zijn de regels gewijzigd en worden er nu in elke regio Olympische Kwalificatie Toernooien gespeeld.
De top-vier van elk kwalificatietoernooi in Noord- en Zuid-Amerika en het Caribbisch gebied plaatsen zich voor het Americas Qualifier Event, dat volgend jaar augustus wordt gespeeld in Havana (Cuba). De twee beste ploegen daar plaatsen zich voor de Spelen 2008, terwijl de nummer drie en vier een tweede kans zullen krijgen in een Kwalificatie Toernooi dat in 2007 wordt gehouden.

Volgende maand moet Team USA het opnemen tegen Canada, Guatemala, Mexico, Nicaragua en Panama in de Noord-Amerikaanse Qualifier, die zal plaatsvinden tussen 15-19 november in drie Spring Training-stadions in Phoenix, Mesa en Maryvale.
Momenteel is de Caribbische Qualifier aan de gang in San Juan (Puerto Rico). Aan dat toernooi wordt deelgenomen door Amerikaanse Maagden Eilanden, Aruba, Bahamas, Britse Maagden Eilanden, Cuba, Dominicaanse Republiek, Jamaica en Puerto Rico.

Davey Johnson, die Bench Coach is geweest van Oranje-manager Robert Eenhoorn in 2003 en 2004 en ook kort interim-manager was van Oranje, zal de meeste van zijn spelers waarschijnlijk selecteren uit de Arizona Fall League, een Instructional League, die momenteel aan de gang is. Die spelers zijn namelijk de gehele maand actief en dus in vorm, want de overige professionele honkbalafdelingen hebben de seizoenen inmiddels afgesloten. De 62-jarige Johnson speelde 13 seizoenen in de Major League en was 14 jaar manager op het hoogste niveau, waarin hij de New York Mets in 1986 naar de World Series-titel leidde.
(12 oktober)

Bedankt voor het bezoeken van deze site.

Mail suggesties of vragen naar stoov@wxs.nl