 Honkbalwereld verenigd bij afscheid en begrafenis Greg Halman
English
IN MEMORIAM 
...Greg Halman...
(1987 - 2011)
(© Foto: Henk Seppen) |
  HAARLEM / DRIEHUIS -
De Nederlandse honkbal- en softbalwereld vormde op zondag 27 en dinsdag 29 november een hechte gemeenschap en treurde gezamenlijk bij het afscheid van Greg Halman.
Op zondag kwamen zeker 1500 mensen naar de sporthal bij het Pim Mulier Honkbal Stadion in Haarlem, Greg's geboortestad, om samen te zijn.
Op dinsdag woonden zo'n 1000 mensen op Begraafplaats Westerveld in Driehuis 's middags de begrafenis van Greg bij.
Afgelopen maandag 21 november overleed Greg Halman tragisch op 24-jarige leeftijd aan een kleine wond op de verkeerde plek in zijn nek na een steekpartij in Rotterdam.
Na het incident werd zijn twee jaar jongere broer aangehouden.
Op dinsdag vormden de honderden aanwezigen, de meeste getooid met een rode honkbalpet (zoals verzocht door de familie) een lange erehaag langs de weg die naar de aula leidde van de fraaie begraafplaats.
De aula voor de plechtigheid bleek te klein om plaats te bieden aan alle aanwezigen, waardoor zo'n 300 daarvan buiten wachtten tijdens de twee uur durende plechtigheid.
Foto's van Greg werden vertoond en in toespraken werd de outfielder herdacht.
Onder de aanwezigen bij de plechtigheid waren eerste honkman Mike Carp, infielder Alex Liddi, infielder Matt Mangini en werper Dan Cortes, Greg's teamgenoten bij de Seattle Mariners, waarvan een aantal op sprak tijdens de plechtigheid.
Ook werd er gesproken door Greg's ouders en zussen, maar ook door Bob Bergkamp, voorzitter van de KNBSB, Bart Bruin, voorzitter van Kinheim, waar Greg zijn loopbaan begon, Yvonne de Vries, de Public Address Announcer van Kinheim en Jeffrey Arends, de eerste honkman van DOOR Neptunus en een vriend van Greg.
Greg's moeder sprak ook over zijn broer Jason en informeerde de aanwezigen over de periode en de dagen die voorafgingen aan het incident.
De familie hoopt dat ook hij de nodig steun zal krijgen in deze moeilijke periode en niet zal worden vergeten.
Na de plechtigheid werd Greg naar zijn laatste rustplaats gebracht, waarbij zijn Seattle-teamgenoten, met anderen, als dragers fungeerden.
Dominee Keith Louis sprak tijdens de plechtigheid en deed dat in Engels, zodat ook de Amerikaanse gasten de dienst konden volgen.
Op zondag in de sportzaal lag Greg opgebaard, gekleed in zijn Seattle Mariners-uniform met rugnummer 56 en omringd met memorabilia vanuit zijn loopbaan, bloemen en verschillende foto's.
Op een aantal van die foto's was hij te zien met zijn broer Jason, met wie hij een hele hechte band had.
Sinds het nieuws van Greg's overlijden verkeerde de Nederlandse en internationale honkbalwereld in schok.
En is dat nog steeds.
Op zondag tijdens het afscheid en vandaag tijdens de begrafenis voerde het ongeloof nog altijd de boventoon.
Onder de bezoekers waren uiteraard bestuursleden, spelers, oud-spelers, voormalige teamgenoten van Greg, coaches en begeleiders van Greg's voormalige club Kinheim.
Maar honderden bezoekers kwamen ook vanuit andere plaatsen, waaronder spelers, honkbal-internationals, coaches, softbalsters, softbal-internationals, journalisten, fans en vrienden, maar ook een aantal jeugdspelers die één van de clinics hadden bijgewoond van de European Big League Tour begin deze maand, waarbij Greg deel uitmaakte van een groep Major League-spelers die instructies gaven aan de honkbaljeugd.
In zowel Haarlem als Driehuis waren ook aanwezig KNBSB's Technisch Directeur Robert Eenhoorn en Nederlands Team-Manager Brian Farley, maar ook Oranje-coaches Wim Martinus en Tjerk Smeets, Bob Engle, Seattle's Vice President International Operations, en Wayne Norton, Seattle's Coordinator European Scouting, plus de genoemde Major League-spelers.
Op zondag treurden de honderden aanwezigen, luisterden naar muziek, hadden samen emotionele momenten en hadden de legenheid de familie te omhelsen en met hen te praten.
Een bijzonder emotioneel moment was toen tientallen bezoekers spontaan rondom Greg gingen staan en elkaar omarmden toen de klanken van 'You Never Walk Alone' door de sporthal klonken.
De Nederlandse honkbal- en softbalwereld was deze dagen echt één honkbal- en softbalfamilie en dat moet de familie een warm gevoel hebben gegeven in deze bijzonder moeilijke tijd.
Aan het eind van het indrukwekkende afscheid hield oud-international Jacky Jakoba nog een emotionele en warme speech, terwijl hij achter Greg stond.
,,Vandaag is een zwarte dag in het honkbal'', stelde Jakoba, die ook Greg's talenten prijsde voor het bereiken van de Major League, maar iedereen ook opriep om de hele familie van Greg te ondersteunen.
Jakoba hield ook op dinsdag bij de afsluiting van de begrafenisplechtigheid een speech.
Greg, Rust-in-Vrede.
(27-29 november)
|
