 Hall of Famer, oud-bondscoach Ron Fraser overleden
English
IN MEMORIAM 
...Ron Fraser...
(1933 - 2013)
(© Foto: USA Baseball)
|
 WESTON, Florida (USA) -
Ron Fraser, vele jaren coach van de University of Miami en voormalig bondscoach van het Nederlands Honkbal Team in de jaren '60 en '70, is op zondag 20 januari overleden aan de gevolgen van de Ziekte van Alzheimer, waaraan hij al enige jaren leed.
Hoewel Mr. Fraser's leeftijd niet wordt genoemd in een verklaring van de familie was hij 79 jaar, want Ronald George Fraser werd geboren op 25 juni 1933 in Nutley, New Jersey.
Naast zijn coachingcapaciteiten stond Fraser ook bekend om zijn activiteiten buiten het veld ter promotie van college honkbal en het honkbal in het algemeen.
Op 27 januari is er tussen 10 uur 's morgens en 18:00 uur 's avonds gelegenheid tot afscheid nemen in Stanfill Funeral Homes in Miami.
De herdenkingsplechtigheid zal vanaf 10 uur plaatsvinden op 28 januari in de St. Mark the Evangelist Catholic Church in Southwest Ranches.
De begrafenis zal een besloten plechtigheid zijn voor de familie in zijn geboorteplaats Nutley (New Jersey).
Ron Fraser groeide op in zijn geboorteplaats Nutley (New Jersey), waarna hij relief werper was in 1954-1956 voor het honkbalteam van Florida State University.
Een aantal jaar later moest hij in dienst en was gelegerd in het toenmalige West-Duitsland en Nederland.
In 1958 was hij de manager van het Amerikaans Europese Militaire Team in Duitsland en werd gevraagd coach te worden van de Duitse Nationale Ploeg.
,,Maar ik was al coach van het militaire team. Ik wilde ze wel helpen'', zegt Ron Fraser in een interview met de webmaster van Grand Slam * Stats & News in 1996.
,,Ik kreeg de goedkeuring van de Europese commandant en dus was ik 's morgens coach van de militairen en werd vervolgens in een helicopter naar een trainingsveld gebracht en trainde daar de Duitsers.''
Na afloop van het Europees Kampioenschap van dat jaar in Amsterdam kwam hij in contact met officials van de Nederlandse Honkbal Bond.
Fraser in het interview met Marco Stoovelaar: ,,Er volgde een briefwisseling die zelf tot in het Witte Huis terechtkwam.
De bond stuurde een brief aan Ford Frick, destijds Baseball Commissier, die contacten had met Richard Nixon, die toen vice-president was van Dwight Eisenhower.
Nixon was erg geïnteresseerd in internationale sport en dus vloog ik naar Washington, ontmoette Nixon en we spraken met elkaar over honkbal in Europa.
Nixon nam contact op met een aantal consulaten en het volgende moment was ik in een vliegtuig op weg naar Amsterdam.
Dat bleek een 'delivery flight' van een McDonnell-Douglas toestel aan de KLM te zijn.
We vlogen laag over Amsterdam en op het vliegveld stonden duizenden mensen het vliegtuig op te wachten.
Nou, die houden wel heel erg van honkbal, dacht ik nog.
Het duurde 45 minuten voordat ze me hadden gevonden.''
En zo werd Ron Fraser in 1960 de eerste Amerikaanse coach die de leiding kreeg over het Nederlands Honkbal Team.
Fraser leidde Oranje in 1960, 1961 en 1962 en werd in die jaren geassisteerd door Charles Urbanus (Sr.).
In zijn eerste jaar als hoofdcoach van Nederland leidde Fraser de ploeg naar de Europese kampioenstitel in Barcelona (Spanje).
In 1961 reisde Nederland af naar Grand Rapids (Michigan, USA) voor een reeks wedstrijden tegen de Sullivans, dat sinds 1963 een populaire deelnemer werd aan de Haarlemse Honkbal Week.
Later dat jaar leidde hij Oranje tijdens de allereerste Haarlemse Honkbal Week, waarop de ploeg op de vierde plaats eindigde.
Tijdens het toernooi zette Fraser zichzelf eenmaal in als pinch-hitter.
In 1962, in Amsterdam, veroverde Nederland opnieuw een Europese titel onder leiding van Fraser.
,,Three great years.
Ik heb altijd met veel plezier in Nederland gewerkt en heb respect gehad voor de mensen die er vele uren en enthousiasme instopten'', aldus Fraser in het 1996 interview.
,,Het was een ontzettend fijne tijd in Europa en ik heb een 'love affair' met Nederland.
Wat me van de Nederlanders altijd is bijgebleven is hun enorme enthousiasme.''
Een fameus verhaal dateert uit zijn eerste periode in Nederland.
Tijdens de eerste trainingsbijeenkomst van het Nederlands Team besloot Fraser zelf voor te doen hoe je op een correcte manier een sliding moest maken.
Fraser deed dat, maar brak daarbij zijn been en liep wekenlang op krukken, maar was wel op tijd hersteld voor het Europees Kampioenschap.
Onder de spelers die in die periode uitkwamen voor het Nederlands Team waren ondermeer Herman Beidschat, Rob Hoffmann, Jan Smidt, Ruud Zijlstra, Joop Geurts, Simon Heemskerk, Henk Keulemans, Leo Kops, Han Urbanus, Simon Arrindell en Nol Houtkamp.
Na zijn derde jaar in Nederland keerde Fraser terug naar Amerika en werd Hoofd Coach van de Hurricanes, het honkbalteam van de University of Florida.
Het was niet alleen de start van een lange verbintenis met deze school, maar ook de start van een bijzonder succesvolle coachingloopbaan.
Fraser leidde de Hurricanes 30 jaar (1963-1992) en had nooit een 'losing season'.
In zijn 30 seizoenen bij de ploeg won Fraser 1271 wedstrijden, verloor er 438 en zag er negen in een gelijkspel eindigen.
Op een gegeven moment was hij was alle actieve NCAA-coaches degene met de meeste overwinningen en toen hij stopte stond hij in die categorie op de derde plaats op de all-time lijst.
Ron Fraser keerde terug om het Nederlands Team te coachen in 1972 en 1973, tussen twee college-seizoenen in.
In 1972 nam hij met de ploeg deel aan de Haarlemse Honkbal Week in 1973 werd opnieuw een Europese titel gewonnen toen het evenement plaatsvond in Haarlem.
Fraser kwam daarna nog voor een derde keer terug naar Nederland in 1980 toen hij met de Miami Hurricanes deelnam aan de Haarlemse Honkbal Week en het toernooi won.
Zijn laatste verblijf in Nederland was in 1986 toen hij het Wereldkampioenschap hier bijwoonde.
Na het college-seizoen 1992, zijn 30ste bij Miami, kondigde Fraser zijn afscheid aan.
Later in het jaar stopte hij officiëel als coach na dat hij manager was geweest van Team USA tijdens de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona (Spanje) toen honkbal voor het eerst een officiële medaillesport was.
Eerder maakte Fraser deel uit van de coachingstaf van de nationale Amerikaanse ploeg tijdens de Pan American Games in 1987.
...Ron Fraser met Earl Weaver...
(© Foto: University of Miami Media Relations) |
Tijdens zijn periode in Miami leidde Fraser de ploeg twaalfmaal naar de College World Series, die in 1982 en 1985 werd gewonnen.
Fraser werd 26 keer uitgeroepen tot Coach of the Year en was de NCAA Coach of the Year viermaal.
Zijn paknummer 1 werd op 24 april 1993 'retired'.
Het gebouw, waarin het honkbalkantoor zich bevindt op de campus van Miami werd omgedoopt tot Ron Fraser Building.
Na zijn afscheid bleef Fraser een regelmatige bezoeker van wedstrijden van de Hurricanes.
Veel van zijn spelers bereikten de Major League, zoals Mike Pagliarulo, Neal Heaton, Alex Fernandes, Greg Vaughn, Jim Abbott, Robin Ventura, Ed Sprague en Frank Thomas.
Naast coaching was Fraser erg actief in het promoten van college honkbal en lanceerde verschillende ideeën om meer toeschouwers te trekken.
Hij organiseerde loterijen, bikini nights, maaltijden met negen gangen op het infield, introduceerde bat-girls en giveaways op speciale dagen.
In het begin van de jaren zeventig dreigde honkbal van het programma in Miami te worden gehaald, maar Fraser organiseerde een beach benefit banquet en nodigde daarvoor veel van zijn vrienden uit, waaronder St. Louis Cardinals-grootheid Stan Musial, die helaas zelf afgelopen zaterdag op 92-jarige leeftijd overleed.
Ted Williams, de legendarische speler van de Boston Red Sox, was ook een frequente gast in Miami.
Onder Fraser's vrienden behoorde ook Earl Weaver, de bekende Manager van de Baltimore Orioles, die zaterdag eveneens overleed op 82-jarige leeftijd.
Het banket was succesvol, want honkbal bleef op het programma en in plaats daarvan werd in 1972 basketbal geschrapt.
Ron Fraser was enorm gedreven en zijn promotionele activiteiten leidden ertoe dat de Miami Hurricanes de meestbekende college-ploeg van het land werd.
Het toeschouwersaantal steeg en in 1973 werd een stadion gebouwd, grotendeel dankzij de inbreng van Fraser.
En in 1974 plaatsten de Hurricanes zich voor hun eerste College World Series.
Fraser gebruikte zijn invloed en promotionele activiteiten ook om college-honkbal op de landelijke televisie te krijgen en ook daarin was hij succesvol, want ESPN ging de wedstrijden uitzenden.
Tegenwoordig zendt ESPN vele wedstrijden en ook de College World Series rechtstreeks uit.
Fraser, die de bijnaam 'Wizard of College Baseball' droeg, had wereldwijd vele vrienden in het honkbal, waaronder George Steinbrenner, de bekende eigenaar van de New York Yankees.
Op een gegeven moment werd hem een coachbaan bij de Yankees aangeboden (en later ook bij de San Francisco Giants), maar Fraser weigerde.
In het 1996 interview stelt Fraser: ,,Mijn plaats was in het college-honkbal, ik hou erva jonge spelers op te leiden.''
In 1962, in het laatste seizoen van zijn eerste periode in Nederland, stelde Fraser een beker beschikbaar 'to the most promising youthful baseball player in the Netherlands'.
De trofee is sindsdien jaarlijks uitgereikt aan de beste jeudspeler, waaronder spelers, die later zelf ook succesvolle carrières hadden, zoals Ben de Brouwer, Nol Beenders, Win Remmerswaal, Charles Urbanus Jr., Haitze de Vries, Eric de Vries, Robert Eenhoorn, Rikkert Faneyte, Ralph Milliard, Raymond Hofer, Evert-Jan 't Hoen, Michael Duursma, Sidney de Jong, Vince Rooi, Greg Halman en Nick Urbanus.
Veertien van de winnaars van deze award gingen professioneel spelen.
Van hen bereikten Remmerswaal, Eenhoorn, Faneyte, Milliard en Halman de Major League.
Voor zijn vele bijdragen aan het Nederlandse honkbal, waar hij ook betrokken was bij de nodige promotionele activiteiten, werd Ron Fraser op 13 juli 1985 opgenomen in de Eregalerij van het Nederlands Honkbal- en Softbal Museum.
Het is één van tien Halls of Fame, waarin Fraser werd gekozen.
Langs deze weg condoleren Ron's vele Nederlandse honkbalvrienden zijn familie en wensen hen veel sterkte toe.
Via deze link is het mogelijk persoonlijke herinneringen aan Ron Fraser te plaatsen in een guestbook van de New York Times
(23 januari)
|
