Overige Prijzen
...Loek van Mil... ...Holland Series MVP... (© Foto: Henk Seppen) |
Meest Waardevolle Speler Holland Series
De winnaar van deze prijs wordt altijd gelijk aangekondigd na afloop van de laatste wedstrijd van de Holland Series.
Vorig jaar werd deze prijs ook gelijk op dezelfde dag uitgereikt tijdens de huldiging van de landskampioen.
In voorgaande jaren werd de prijs pas uitgereikt tijdens Stars Awards als onderdeel van de grote prijsuiteiking.
Dit jaar ging de prijs naar reliever Loek van Mil van Curaçao Neptunus, dat de vijfde opeenvolgende kampioenstitel veroverde.
In de Series won Van Mil twee wedstrijden en verdiende één save, terwijl hij negenmaal drie slag gooide in 8 1/3 inning, waarin hij zes honkslagen en twee punten toestond.
...Tom de Blok... ...Guus van der Heijden Memorial... (© Foto: Henk Seppen) |
Guus van der Heijden Memorial Trophy
De winnaar van deze prijs is voor de meest talentvolle honkbal-international onder de 23 jaar, die uitkomt in het Nederlands Honkbal Team.
In het verleden werd dat gecombineerd met goede prestaties van de betreffende speler in de Hoofdklasse.
Maar in recente jaren werd de prijs uitgereikt aan internationals, die daarna ook actief waren in het professionele honkbal.
De prijs is vernoemd naar Guus van der Heijden, die vele jaren honkbalbestuurder is geweest en ook vele jaren voorzitter was van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softbal Bond (KNBSB).
Voor het tweede jaar op rij ging de prijs naar pitcher Tom de Blok.
Vorig jaar was De Blok in de Hoofdklasse actief als reliever bij L&D Amsterdam Pirates.
Dit jaar stond hij opnieuw op het roster van Amsterdam, maar kwam niet in actie voor de ploeg, omdat hij zijn professionele debuut maakte.
Het is het derde opeenvolgende jaar dat De Blok de prijs wint, want hij won de Roel de Mon Award voor meest talentvolle jeugdwerper in 2015.
Begin april tekende De Blok een contract bij Detroit Tigers.
Een maand later maakte de rechtshander zijn professionele debuut als speler van West Michigan Whitecaps, één van de Single-A Teams van de Tigers.
In juni werd De Blok kort even teruggezet naar Connecticut Tigers, dat uitkomt in Single-A Short Season, maar hij keerde een paar dagen later terug naar de Whitecaps.
In zijn eerste profseizoen gooide De Blok in 24 wedstrijden, waarvan 12 als starter.
Hij was 4-2 met één save en een 2.74 ERA.
In 82 innings gooide De Blok 78 keer drie slag en gaf slechts 14 vrije lopen weg.
In maart was De Blok één van de werpers die met het Nederlands Koninkrijksteam de Halve Finale bereikte van de World Baseball Classic.
Hij gooide toen in twee wedstrijden, beide in relief, en had twee strikeouts in twee puntloze innings, waarin hij één honkslag toestond.
Hoewel de Trofee wordt uitgereikt aan een speler van het Nederlands Team was dit de vijfde keer dat de prijs ging naar een speler, die was verbonden aan Amsterdam Pirates.
Wismar Ansjeliena was de eerste in 1989.
Hij werd opgevolgd door Rikkert Faneyte (1990), Pim Walsma (2008) en Nick Urbanus (2012).
En zoals gezegd won De Blok vorig jaar ook de prijs.
...Donny Breek... ...Roel de Mon Award... (© Foto: Henk Seppen) |
Roel de Mon Award
Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan de meest talentvolle jeugdwerper van het jaar.
De prijs is vernoemd naar de legendarische werper Roel de Mon, die in 1943 een seizoenrecord realiseerde met 235 strikeouts.
De Mon, die op een bepaald moment in een periode van vier jaar gemiddeld tot 15 keer drie slag per wedstrijd kwam, speelde voor Schoten en SC Haarlem, maar ook voor de nationale ploeg.
Net als vorig jaar ging de prijs naar Donny Breek van DSS.
Dit seizoen, zijn tweede op het hoogste niveau, was de rechtshander 1-3 met een 7.95 ERA.
Hij gooide in 12 wedstrijden, waaronder tien starts, en gooide 34 keer drie slag in 48 2/3 inning, terwijl hij 39 keer vier wijd weggaf en 58 honkslagen moest toestaan.
In de daaropvolgende Promotie/Degradatie-Poule was Breek 2-0 met een 0.84 ERA en 14 strikeouts in 10 2/3 inning.
In augustus nam Breek met het Nederlands Team Onder-18 deel aan het Wereldkampioenschap Onder-18 in Canada.
Daar gooide hij 18 keer drie slag in 16 2/3 inning, terwijl hij maar twee verdiende punten toestond.
Vorige maand tekende Breek een zevenjarig contract bij Minnesota Twins.
Dat betekent dat hij volgend jaar zijn profdebuut zal maken.
Het is pas de derde keer dat een werper van DSS de Roel de Mon Award wint.
De enige andere werper was Robin van Doornspeek, die in 1998 won.
Breek is de zesde pitcher die deze prijs twee jaar op rij wint.
Alexander Smit (PSV) won de prijs in drie opeenvolgende jaren (2000-2002).
Henk Meijer (Sparta, 1972-1973), Christian Ruggenberg (Twins, 1990-1991), Kevin Heijstek (Neptunus, 2004-2005) en Kevin Miner (Amsterdam Pirates, 2006-2007) wonnen de prijs in twee opeenvolgende jaren.
Ron Fraser Award
Deze prijs gaat jaarlijks naar de meest veelbelovende jeugdspeler.
De prijs is vernoemd naar Ron Fraser, de eerste Amerikaanse bondscoach van het Nederlands Honkbal Team.
Hij loodste Oranje naar drie Europese kampioenstitels.
Dit jaar ging de prijs naar Delano Selassa (HCAW).
Na vorig seizoen in een aantal wedstrijden te hebben gespeeld voor HCAW speelde Selassa die jaar in zijn eerste volledige Hoofdklasse-seizoen.
Als middle infielder speelder Selassa in 19 wedstrijden en sloeg .281 (18-uit-64) met drie tweehonkslagen en twee driehonkslagen.
Selassa, die een aantal wedstrijden misten vanwege een blssures, scoorde tien punten en sloeg er zeven binnen.
In augustus won Selassa de titel op het Europees Kampioenschap met het Nederlands Onder-23 Team.
In dat toernooi sloeg hij .222, scoorde zeven punten en sloeg er acht binnen.
Selassa is de vierde speler van HCAW die de Ron Fraser Award wint.
De anderen zijn Jan de Graaf (1970), Ralph Milliard (1989) en Maickel Rietel (2014).
...Evert-Jan 't Hoen... ...Leen Volkerijk Award... (© Foto: Henk Seppen) |
In Memoriam Leen Volkerijk Award
Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een persoon die (door de jaren heen) een belangrijke bijdrage leverde aan de opleiding van (jeugd)spelers.
De prijs is vernoemd naar Leen Volkerijk, die vele jaren actief was als coach, maar ook (pitching) coach was van het Nederlands Honkbal Team en zelf vele jaren werkzaam was in de opleiding en ontwikkeling van jonge spelers.
Dit jaar ging deze prijs naar voormalig international en oud-Hoofdklasse-speler Evert-Jan 't Hoen, die als infielder voornamelijk uitkwam voor Neptunus.
In 2013-2016 was 't Hoen Hoofd Coach van Neptunus en leidde de ploeg in zijn eerste vier jaar als Hoofd Coach op het hoogste niveau naar het kampioenschap.
In 2012 was hij de winnaar van de allereerste Bill Arce Award voor de meest veelbelovende coach.
In 2015 won 't Hoen de Coach of the Year Award.
In de laatste jaren is 't Hoen de coöordinator voor de organisatie van trainingen en clinics van Rotterdam United Baseball en de Baseball Academy Rotterdam Unicorns.
Dit jaar was Evert-Jan 't Hoen de 3B Coach van het Nederlands Onder-23 Team dat in augustus de titel veroverde op het Europees Onder-23 Kampioenschap in Tsjechië.
Een maand eerder was hij ook de 3B Coach van het Nederlands Team tijdens het World Port Tournament in Rotterdam.
...Ronald Jaarsma... ...Coach of the Year Award... (© Foto: Henk Seppen) |
Coach of the Year Award
Dit jaar werd de prijs gewonnen door Ronald Jaarsma, die zijn debuut maakte als Hoofd Coach van Curaçao Neptunus.
Dit seizoen leidde Jaarsma Neptunus naar twee titels.
In juni won Neptunus in Duitsland de European Champions Cup na een 7-3 overwinning tegen UnipolSai Bologna (Italië) in de Finale.
Tijdens het seizoen had Neptunus te kampen met verschillende blessures.
In de eerste vier maanden van het seiozen moest de ploeg het doen zonder één van hun heuveltroeven Orlando Yntema.
Desondanks eindigde de ploeg op de tweede plaats in de reguliere competitie om zich te plaatsen voor de Kampioenspoule.
De ploeg eindigde daarin op de eerste plaats en bereikte de Holland Series.
In de finalereeks stond Neptunus tegenover L&D Amsterdam Pirates, dat voor velen de favoriet was.
Maar Neptunus bleek de beste ploeg, won de Series in vijf wedstrijden en veroverde hun vijfde opeenvolgende titel.
Het is de achtste keer dat de prijs naar de coaching van Neptunus ging.
Charles Urbanus won in 1992 en 1993, Robert Eenhoorn won in 2000 en 2001.
Hierna , in 2004, ging de prijs naar de 3-man coachingstaf van de ploeg, die toen de taken deelden, want er was geen Hoofd Coach.
Die staf bestond ukt Jan Collins, Paul van den Oever en Ben Thijssen.
In 2009 was Steve Janssen de volgende Neptunus-coach die de prijs won, waarna Evert-Jan 't Hoen de prijs in 2015 kreeg.
Bill Arce Award
Deze onderscheiding werd in 2012 geïntroduceerd voor de meest veelbelovende coach en is niet alleen een erkenning voor zijn prestaties, maar ook een stimulatieprijs om zich verder te ontwikkelen.
De prijs is vernoemd naar de Amerikaanse honkbal-ambassadeur Bill Arce, die een zeer lange band heeft met het Nederlansdse honkbal.
Arce coachte het Nederlands Team, nam met teams deel aan de Haarlemse Honkbal Week en organiseerde vele clinics.
Bill Arce overleed op 7 maart vorig jaar op 90-jarige leeftijd.
Dit jaar werd deze onderscheiding uitgereikt aan Michael Duursma.
De voormalige korte stop stopte als actief speler na afloop van het seizoen 2016 waarin hij uitkwam voor L&D Amsterdam Pirates.
Dat sloot een periode af van 21 jaar op het hoogste niveau.
Duursma speelde in vele internationale evenementen met het Nederlands Honkbal Team, waaronder de Olympische Spelen van 2008 en drie World Baseball Classics (2006, 2009, 2013).
Sinds de oprichting in 2008 is Duursma actief als instructeur van Baseball Academy Kennemerland Rabbits.
In mei 2016 volgde Duursma Bernie Beckman op als technisch manager van de Rabbits.
|