(Tekst & Foto: Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Stanley Donen...
(1924 - 2019)
(Publiciteitsfoto) |
 Filmmaker Stanley Donen ('Take Me Out to the Ball Game',
'Damn Yankees!') overleden
English
 NEW YORK CITY, New York (USA) -
De bekende Amerikaanse film-regisseur Stanley Donen is op donderdag (21 februari) op 94-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een hartaanval.
Stanley Donen was de laatste nog overgebleven regisseur uit de zogenaamde 'Golden Age of Hollywood', de periode in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw.
In zijn lange loopbaan was Donen regisseur van vele memorabele musicals uit de film-historie, waaronder 'Singin' In The Rain' met dans-legende Gene Kelly in 1952.
Stanley Donen had ook een binding met honkbal, want hij was mede-verantwoordelijk voor de twee meest bekende film-musicals met honkbal als thema.
In 1949 schreven Donen en Gene Kelly schreven samen het verhaal voor 'Take Me Out to the Ball Game' en in 1958 was Donen zowel producer als regisseur van 'Damn Yankees!'.
Stanley Donen werd geboren op 13 april 1924 in Columbia, South Carolina en wilde aanvankelijk tap-danser worden.
Om dat te realiseren begon hij op tienjarige leeftijd met danslessen.
Terwijl hij op Broadway werkte in het begin van de jaren veertig raakte hij bevriend met acteur Gene Kelly, met wie hij in de daarnavolgende jaren verschillende musicals maakte.
De twee zorgden voor een hernieuwde interesse in de grote film-musicals, Donen achter de camera en Kelly ervoor.
Kelly was een uitstekende danser en choreograaf, terwijl Donen een aantal befaamde musicals zou gaan regisseren, die allemaal klassiekers werden.
De twee werkten ook samen als schrijver en als choreograaf.
Stanley Donen was de Asisstent Choreograaf van Kelly voor de film-musical 'Anchors Aweigh' met Gene Kelly, Frank Sinatra en Kathryn Grayson in de hoofdrollen.
In 1949 regisseerden Donen en Kelly samen 'On the Town' met Kelly, Sinatra, Jules Munshin, Betty Garrett, Ann Miller en Vera-Ellen.
Drie jaar later, in 1952, waren ze samen regisseur van 'Singin' in the Rain' met Kelly, Donald O'Connor en Debbie Reynolds.
Deze laatste film heeft een aantal memorabele dans-scènes, waaronder de beroemde waarin Gene Kelly de titelsong uitvoert terwijl hij danst en zingt in de regen, een iconish moment in de musical film-historie.
...Gene Kelly en Frank Sinatra zingen 'Take Me Out to...
...the Ball Game' in de musical met dezelfde naam (1949)... |
In 1949 schreven Donen en Kelly het verhaal dat de basis vormde voor de film-musical/comedy 'Take Me Out to the Ball Game'.
De film werd geregisseerd door Busby Berkeley, eveneens een icoon op dit gebied van films maken, maar Donen en Kelly deden beiden de choreografie.
De sterren in deze film waren Frank Sinatra, Gene Kelly, Esther Williams, Betty Garrett en Edward Arnold.
Sinatra en Kelly speelden honkballers rond de eeuwwisseling in beginjaren 1900, die buiten het seizoen revue-voorstellingen (vaudeville) verzorgen.
De twee komen in de problemen met de nieuwe vrouwelijke eigenaar van het honkbalteam (gespeeld door Williams) en een gokker (Arnold), die niet willen dat het team kampioen wordt.
In deze film (zie de clip links) zingen Sinatra en Kelly samen de meest bekende versie van de song 'Take Me Out to the Ball Game', de song die wereldwijd in veel honkbalstadions wordt gespeeld halverwege de zevende inning ('seventh inning stretch').
De titel van de film komt van de song met dezelfde naam geschreven door Jack Norworth en Albert Von Tilzer in 1908.
Het lied werd voor het eerst gespeeld tijdens een high school-wedstrijd in Los Angeles in 1934 en later dat jaar tijdens de World Series.
In 1949 tekende Stanley Donen een contract voor zeven jaar bij Metro-Goldwyn-Mayer, dat een lange geschiedenis heeft op het gebied van grote en succesvolle musicals.
Voor MGM regisserde Donen 'Royal Wedding' in 1951 met Fred Astaire, Jane Powell en Peter Lawford.
Deze film heeft eveneens een iconisch moment wanneer Astaire, ook een dans-legende, een song uitvoert terwijl over de muren en het plafond loopt en danst.
Hierna regisseerde Donen 'Seven Brides for Seven Brothers' in 1954 met Howard Keel en Jane Powell.
Donen, die de bijnaam 'The King of Musicals' kreeg, verhuisde vervolgens naar Paramount Pictures voor wie hij 'Funny Face' regisseerde in 1957 met Audrey Hepburn en Fred Astaire.
Hierna werkte Donen voor Warner Brothers.
Voor deze studio regisseerde hij 'The Pajama Game' in 1957 met Doris Day.
Hierna, ook voor Warner Brothers, was Donen de regisseur van 'Damn Yankees!' in 1958, zijn tweede musical die zich afspeelt in de honkbalwereld.
De sterren in deze film waren Tab Hunter (die op 8 juli vorig jaar overleed), Gwen Verdon, Ray Walston, Russ Brown en Robert Shafer.
De film was een bewerking van de succesvolle Broadway-muscial geschreven door George Abbott.
De verhaallijn van deze film, die zich afspeelt in de jaren vijftig in Washington, DC, is dat een gefrustreerde fan van het hopeloze Washington Senators een deal sluit met de Duivel (in de persoon van Mr. Applegate) om de ploeg te helpen de World Series te winnen van New York Yankees.
Shafer speelt de rol van fan Joe Boyd, die een deal uit met Mr. Applegate (gespeeld door Walston).
Joe Boyd wordt omgevormd naar de uitstekende en jonge honkballer Joe Hardy (gespeeld door Hunter), die wordt verleid door Lola (een rol van Verdon).
De slogan van de musical is 'Whatever Lola wants, Lola gets' ('Wat Lola wil krijgt Lola'), maar dat is uiteindelijk niet het geval.
De film werd genomineerd voor een Academy Award (Oscar) voor Beste Muziek en voor een Gloden Globe voor Beste Film.
Voordat het een film werd liep de originele musical-productie van 'Damn Yankees!' voor 1.019 voorstellingen (première in 1955) op Broadway, eerst in 46th Street Theatre, daarna in Adelphi Theatre.
De dansnummers werden toen verzorgd door de bekende choreograaf Bob Fosse.
Gwen Verdon, Ray Walston en Robert Shafer speelden ook in de Broadway-versie.
In 1956 won de musical zeven Tony Awards, waaronder voor Beste Musical en drie acteer-prijzen.
In 1957 ging een reeks van 258 voorstellingen van start op West End in Londen (Engeland).
In de jaren zeventig en begin jaren tachtig werd de rol van Mr. Applegate op Broadway gespeeld door de bekende acteurs Vincent Price en Van Johnson.
In maart 1994 opende een nieuwe musical-versie van 'Damn Yankees!', gebaseerd op zowel de originele musical als de film uit 1959, op Broadway in het Marquis Theatre bij Times Square in Manhattan, New York.
Het toeval wil dat de webmaster van Grand Slam * Stats & News en zijn vader toen in New York waren en in de gelegenheid waren één van de eerste shows bij te wonen en dat was een uitstekende voorstelling.
...De voorkant van het Marquis Theatre op Broadway in...
...New York in 1994 kort nadat 'Damn Yankees!' daar...
...opende met een nieuwe reeks voorstellingen...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
De sterren in deze nieuwe productie waren Victor Garber (als Mr. Applegate) en Bebe Neuwirth (als Lola).
In 1994 won Jarrod Emick de Tony Award voor Beste Acteur in een Musical voor zijn rol van Joe Hardy.
Victor Garber speelde later een belangrijke bijrol in de Oscar-winnende film 'Titanic' (1997).
Toen ze in de musical speelde op Broadway was Bebe Neuwirth reeds een bekende persoonlijkheid door haar rol van Dr. Lilith Sternin-Crane in de televisie-sitcom 'Cheers' (1986-1993), waarin ze de vrouw speelde van psychiater Dr. Frasier Crane (gespeeld door Kelsey Grammer) in 80 afleveringen.
In de 'spin-off' 'Frasier' (1993-2004), keerde ze in twaalf afleveringen terug als Lilith, die toen de ex-vrouw van Frasier was.
In 1995 werd Garber in 'Damn Yankees!' opgevolgd door comedy-legende Jerry Lewis, die daarmee zijn Broadway-debuut maakte.
Lewis speelde de rol later ook in een nieuwe West End-productie in Londen (Engeland).
De nieuwe Broadway-show sloot in augustus 1995 na 718 voorstellingen.
In latere jaren regisseerde Stanley ook nog een aantal films in andere genres.
Daaronder de comedy 'The Grass Is Greener' (1960) met Cary Grant, Deborah Kerr, Robert Mitchum en Jean Simmons en de comedy 'Two for the Road' (1967) met Audrey Hepburn en Albert Finney.
In 1963 regisseerde Donen de romantische thriller 'Charade' met Cary Grant, Audrey Hepburn, Walter Matthau, James Coburn en George Kennedy.
En in 1966 was hij de regisseur van de actie/avonturen-film 'Arabesque' met Gregory Peck en Sophia Loren.
In 1975 regisseerde Donen de komische misdaad-film 'Lucky Lady' met in de hoofdrollen Liza Minnelli, Gene Hackman en Burt Reynolds.
Eén van zijn laatste films was de niet zo succesvolle science action/avonturen-film 'Saturn 3' in 1980 met Farrah Fawcett, Kirk Douglas en Harvey Keitel.
In 1986 was Stanley Donen ook de regisseur van de muziek-video 'Dancing on the Ceiling' van Lionel Richie.
In deze clip danst Richie op een plafond en doordat Donen ervaring had met dit op film te zetten, zoals hij deed met Fred Astaire in 1951, werd hij gevraagd deze video te regisseren.
Stanley Donen regisseerde zijn 30e en laatste film in 1999 en dat was de TV-film 'Love Letters'.
Hij was ook producer van 15 films.
In 1986 was Donen de producer van de 58th Annual Academy Awards (Oscar-uitreiking).
(25 februari)
|
