(Tekst & Foto's: Marco Stoovelaar)
 Zes voormalige spelers gekozen in Baseball Hall of Fame
English
  ORLANDO, Florida / NEW YORK, New York (USA) -
Zes voormalige spelers zijn gekozen in de National Baseball Hall of Fame, nadat de stemresultaten van twee commissies op zondagavond (5 december) bekend werden gemaakt.
Buck O'Neil en Bud Fowler kregen de meeste stemmen van de Early Baseball Era Committee.
Minnie Miñoso, Gil Hodges, Jim Kaat en Tony Oliva voerden de lijst aan bij de Golden Day Era Committee.
De twee Commissies kwamen eerder op zondag bij elkaar in Orlando (Florida).
's Avonds werden de resultaten bekend gemaakt door Josh Rawitch, die sinds 9 september de nieuwe President is van de National Baseball Hall of Fame in Cooperstown.
De zes nieuwe leden worden volgend jaar officiëel in de Hall of Fame opgenomen op 24 juli samen met eventuele spelers die op 25 januari worden gekozen.
Van de zes nieuwe leden zijn alleen Kaat en Oliva nog in leven, beiden zijn 83.
...De Hall of Fame in Cooperstown...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Sinds een paar jaar is de Veterans Committee van de Hall of Fame opgedeeld in vier verschillende sub-commissies, die zich elk buigen over en kandidaten beoordelen uit verschillende perioden.
De reguliere (jaarlijkse) verkiezing (door de Base Ball Writers Association of America) vindt altijd plaats in januari.
Vijf jaar na te zijn gestopt zijn spelers die 10 jaar of langer in de Major League hebben gespeeld (en door een speciale commissie zijn gescreend) gerechtigd voor verkezing.
Elke speler met 75 procent van het aantal stemmen wordt gekozen in de Hall of Fame.
Speler met minder dan vijf procent verdwijnen van het stemformulier.
Spelers die vijf procent of meer (maar minder dan 75) krijgen kunnen tien jaar op de keuzelijst blijven staan.
Daarna kunnen deze spelers eventueel opnieuw worden beoordeeld door de Veterans Committee.
Nadat de Veterans Committee sinds 2001 al een aantal wijzigingen had ondergaan volgde in juli 2016 een splitsing in vier sub-commissies.
Deze vier commissies zijn de Early Baseball Era Committee (hiervoor komen personen in aanmerking uit de periode 1871-1949), de Golden Days Era Committee (1950-1969), de Modern Baseball Era Committee (1970-1987) en de Today's Game Era (1988-heden).
De Early Baseball Committee maakt elke tien jaar een keuzem de Golden Days Committee elke vijf jaar.
De Modern Baseball en Today's Game Committees komen allebei tweemaal in elke vijf jaar bij elkaar.
Elke commissies heeft 16 leden die zich buigen over een stemlijst met daarop tien personen.
Iedereen die 12 stemmen krijgt (of 75%) wordt gekozen.
Minnie Miñoso kreeg de meeste stemmen met 14 (87,5%) van de Golden Days Era Committee.
Hij werd gevolgd door Gil Hodges, Jim Kaat en Tony Oliva, die allen 12 stemmen (75%) kregen.
Dick Allen, die in december vorig jaar overleed, kwam één stem tekort om te worden gekozen.
Negro League-legende Buck O'Neil kreeg de meeste stemmen van de Early Baseball Era Committee met 13 (81.3%).
Bud Fowler kreeg er 12 (75%).
De anderen op de Golden Days-lijst waren spelers Ken Boyer, Roger Maris, Billy Pierce en Maury Wills en Manager Danny Murtaugh.
Verkiesbaar voor de Early Baseball Committee waren ook Bill Dahlen, John Donaldson, Vic Harris, Grant 'Home Run' Johnson, Lefty O'Doul, Dick 'Cannonball' Redding, Allie Reynolds en George 'Tubby' Scales.
De in Cuba geboren Minnie Miñoso speelde in vijf verschillende decennia in de Major League, waaronder vijf verschillende perioden bij Chicago White Sox.
De outfielder speelde aanvankelijk voor Cleveland Indians (1949, 1951), daarna voor White Sox (1951-1957), opnieuw voor Cleveland (1958-1959) en daarna weer voor White Sox (1960-1961).
Hierna speelde Miñoso voor St. Louis Cardinals (1962) en voor Washington Senators (1963).
Vervolgens speelde hij in drie verschillende decennia voor Chicago White Sox (1964, 1976, 1980).
Voordat hij zijn debuut maakte in de Major League speelde Miñoso voor New York Cubans (1947-1949) in de Negro League met wie hij kampioen werd in 1947.
Miñoso speelde in negen All Star Games en won drie Gold Glove Awards.
Miñoso, die in 1.835 wedstrijden speelde in 17 seizoenen, overleed in 2015.
...Minnie Miñoso in 1994 in Phoenix, Arizona (USA)...
...met Grand Slam-webmaster Marco Stoovelaar...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Buck O'Neil is een legende uit de Negro Leagues, waarin hij speelde voor Memphis Red Sox (1937) en Kansas City Monarchs (1938-1943, 1946-1955), bij wie hij een ster-speler werd.
In 1944-1945 diende O'Neil tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Amerikaanse Marine.
Bij Monarchs was O'Neil een teamgenoot van een andere legende, picher Satchel Paige.
In 1948-1955 was O'Neil de Manager van de ploeg uit Kansas City, waarna hij een scout werd bij Major League-club Chicago Cubs.
O'Neil speelde nooit in de Major League, maar de eerste honkman werd de eerste Afro-Amerikaanse coach in de Majors in 1962 bij Chicago Cubs.
Later was hij scout voor Kansas City Royals.
O'Neil speelde een belangrijke rol in de realisering van het Negro Leagues Baseball Museum in Kansas City in 1990.
Tot aan zijn overlijden in 2006 was O'Neil de ere-bestuursvoorzitter van het Museum.
Bud Fowler wordt vaak erkend als de eerste gekleurde profhonkballer.
Hij speelde in de Negro League voor Page Fence Giants en Cuban Giants in 1895-1898.
Maar het is bekend dat Fowler daarvoor op 14-jarige leeftijd in een geheel blank profteam speelde in 1872.
Fowler, die in 1913 overleed, speelde alle posities.
Hij groeide op en speelde honkbal in Cooperstown, waar nu de Baseball Hall of Fame is gevestigd.
Gil Hodges speelde in 18 Major League-seizoenen (2.071 wedstrijden) voor Brooklyn/Los Angelers Dodgers (1943, 1947-1961) en New York Mets (1962-1963) als eerste honkman.
Hodges, die in 1972 overleed, speelde in acht All Star Games, won de World Series in 1955 en 1959 en verdiende drie Gold Glove Awards.
Daarna was hij een succesvol Manager en leidde Washington Senators (1963-1967) en New York Mets (1968-1971), met wie hij de World Series won in 1969.
Op 31 augustus 1950 werd Hodges de zesde speler in de historie (sinds 1894) die vier homeruns sloeg in één wedstrijd, wat hij deed als speler van Brooklyn Dodgers in een 19-3 winst tegen Boston Braves.
Slechts 18 spelers wisten dit te presteren.
Linkshandige pitcher Jim Kaat speelde in 25 seizoenen in de Majors.
Hij gooide voor Washington Senators/Minnesota Twins (1959-1973), Chicago White Sox (1973-1975), Philadelphia Phillies (1976-1979), New York Yankees (1979-1980) en St. Louis Cardinals (1980-1983).
Kaat won de World Series met St. Louis in 1982, speelde in drie All Star Games en won 16 Gold Glove Awards.
In zijn lange loopbaan won de linkshander 283 wedstrijden en schakelde 2.461 slagmensen met drie slag uit.
Nadat hij was gestopt begon Kaat in 1986 een lange loopbaan als commentator en hij doet dat nog altijd voor MLB Network.
In 1970-1973 was Kaat een teamgenoot van Bert Blyleven, die in 2011 in de Hall of Fame werd opgenomen.
Blyleven werd geboren in Nederland, terwijl Kaat's familie oorspronkelijk eveneens uit ons land afkomstig is.
Kaat werd geboren in de plaats Zeeland (een kleine Nederlandse gemeenschap) in Michigan.
Tony Oliva, net als Miñoso geboren in Cuba, speelde zijn gehele 15-jarige Major League-loopbaan voor Minnesota Twins (1962-1976) en was daar teamgenoot van zowel Kaat als Blyleven.
In zijn loopbaan speelde de rechtsvelder in 1.676 wedstrijden, was de American League Rookie of the Year (1964), speelde in acht All Star Games en won één Gold Glove Award.
Hij was driemaal de Beste Slagman in de American League.
Nadat hij was gestopt maakte Oliva deel uit van de coaching-staf van Minnesota in 1976-1978 en daarna opnieuw in 1985-1991.
Als coach won Oliva de World Series in 1987 en 1991.
(5 december)
|
