(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Coen Stoovelaar, Gijs Selderijk & Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Floor Blaauw...
(1934 - 2022)
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
 Langdurig Coach Nederlands Cadetten Team Floor Blaauw overleden
English
 HILVERSUM -
Floor Blaauw, die velen jaren actief is geweest als coach en instructeur in het Nederlands Nationaal Jeugd Programma, is op 88-jarige leeftijd overleden.
Helaas is de exacte datum van zijn overleden niet bekend, maar wel is bekend dat hij de laatste paar jaar te maken had met wat gezondheidsproblemen.
Floor Blaauw was dertien jaar lang (1977-1989) de Manager van het Nederlands Cadetten Team en leidde de ploeg tijdens zes Europese Kampioenschappen, waarvan er drie werden gewonnen.
Floor Blaauw werd geboren op 8 januari 1934.
Hij was al vanaf jonge leeftijd geïnteresseerd in sport, vooral in honkbal, de sport die hij zelf ook verschillende jaren beoefende.
Maar Floor Blaauw's interesse ging al snel naar het coachen, het onderdeel waarin hij vele jaren uitblonk, vooral bij de begeleiding van talentvolle jeugdspelers.
In zijn woonplaats Hilversum raakte Floor Blaauw nauw betrokken bij de lokale honkbal-vereniging Donar, waar hij speelde en later ook coachte.
Halverwege de jaren zestig werd hij bij deze club wedstrijdsecretaris honkbal, wat hij tot en met 1968 bleef doen.
Hij keerde in 1973 terug in deze functie toen Nico Dunnebier de nieuwe secretaris van de vereniging werd.
In 1965 promoveerde Donar naar de landelijke Derde Klasse en in de daarnavolgende jaren promoveerde de ploeg naar de Tweede Klasse en de Eerste Klasse, de op één na hoogste afdeling.
Toen de ploeg in de Eerste Klasse uitkwam werd gespeeld onder de naam Donar-Jaski.
In deze periode speelde Blaauw voor de ploeg, maar in 1969 werd hij ook Assistent Coach van Lucio Victoria.
Hierna werd hij zelf de Hoofd Coach en leidde de ploeg tot en met 1974.
Na het seizoen 1974 fuseerde Donar met een andere vereniging uit Hilversum, De Bosbokken en zo ontstond honkbal- en softbal-vereniging Hilversum.
Blaauw was nog één jaar (1975) wedstrijdsecretaris voor de nieuwe club, die nu als Cuir 2000 Hilversum in de Tweede Klasse uitkwam.
Het was vanaf het begin van de jaren zeventig dat Floor Blaauw zich meer en meer richtte op het coachen, vooral van jeugd.
In 1976 was Blaauw Hoofd Coach van het honkbalteam van De Zuidvogels in Huizen, maar was ook een jeugdcoach bij HCAW in Bussum.
Vanaf de jaren zestig tot en met 1973 organiseerde de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB) jaarlijks succesvolle jeugdtrainingskampen voor getalenteerde jeugd-honkballers.
Deze vonden plaats in de maand juli in Eindhoven, aanvankelijk op het complex van hockey-club Rood Zwart, maar in 1973 op de accomodatie van honkbal/softbal-club PSV.
In Eindhoven verzorgde Ronald Boot de lokale organisatie, terwijl Nederlands Team-bondscoach Charles Urbanus, Sr. de leiding had over de groep coaches en instructeurs.
Onder de instructeurs in het begin van de jaren zeventig waren Wim Hageman, Cees Herkemij, Henny Jenken, Max Rietbergen, Cees Santifort, Bart Seidel, Arnold Smith, Arno Snellenburg en Harry van der Vaart, waarvan een aantal zelf speler was van de Nationale Honkbalploeg.
Maar in 1973 stopte het toenmalige Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk (CRM) de subsidie voor deze jeugdkampen.
Omdat het zelf organiseren van het jeugdkamp te kostbaar was voor de KNBSB betekende dit het einde van de succesvolle centrale trainingskampen.
Maar later in 1973 besloot de KNBSB om regionale trainingskampen op te zetten in de toenmalige verschillende Rayons.
Deze rayonale kampen, die minder kostbaar waren, werden in 1974 voor het eerst georganiseerd.
Zoals gezegd was Floor Blaauw jeugdcoach geworden bij Donar en Hilversum.
Zijn kwaliteiten om met jonge spelers te werken vielen al snel op en zo raakte hij betrokken bij de trainingskampen die werden georganiseerd in het Rayon Midden-Nederland.
Deze rayonale kampen resulteerden ook in de creatie van de Honkbal School, die in januari 1977 van start ging in Zwanenburg.
Daar, onder leiding van Cees Herkemij, kregen talentvolle pitchers en catchers wekelijks gedetailleerde trainingen van coaches, zoals Jan Dick Leurs en Cees Santifort.
De trainingen van dit duo resulteerde in de ontwikkeling van een flink aantal sterke pitchers en catchers door de jaren heen.
In latere jaren hielden ook scheidsrechters hier wintertrainingen.
In 1978 werd een nieuwe versie opgezet van een Nationaal Jeugdkamp onder leiding van Cees Herkemij en Wim Hageman.
De laatste leidde het kamp, maar ook de Nationale Try-Outs, vanaf 1984 alleen en bleef dat vele jaren doen.
Herkemij en Hageman overzagen de trainingen, net als Floor Blaauw, die als Manager van het Cadetten Team ook deel uitmaakte van de groep instructeurs en coaches.
De anderen waren ondermeer Huub Kohl, Cees Santifort, Harry van der Vaart en Bart Volkerijk.
Zij kregen in de jaren tachtig gezelschap van onder anderen Roel Klaassen, Franco Martis en Gijs Selderijk.
Door de jaren heen werd het Nationaal Jeugdkamp op verschillende locaties georganiseerd, zoals Bussum, Papendal en Apeldoorn.
Later, toen het jeugdkamp verhuisde naar de velden van Bloemendaal en Terrasvogels in Santpoort-Zuid, kwam ook Guus van Dee in de begeleiding.
Sinds de jaren zestig werd het Nationale Softbal Jeugdkamp vele jaren georganiseerd op het KNVB-Centrum in Zeist.
...Het Nederlands Cadetten Team tijdens het Europees Kampioenschap...
...1977 in Brasschaat (België), de eerste keer dat de ploeg werd geleid...
...door Floor Blaauw, die tweede van rechts staat...
...Links staan Assistent Coaches Mark Stott en Wim Hageman...
...Rechts staat Fysiotherapeut Rob Wentink en vierde van...
...rechts staat Assistent Coach Herman Thomas...
(© Foto: Coen Stoovelaar) |
In de jaren zestig werd voor het eerst een Nederlands Nationaal Team samengesteld in de leeftijdscategorie van 13-15 jaar in wat toen de BRL (Babe Ruth League) werd genoemd.
De naam van deze leeftijdsgroep wijzigde naar adspiranten in 1976 en vervolgens (internationaal) naar cadetten in 1978 toen ook de leeftijd wijzigde van 14 tot en met 16 jaar.
In 1971, met Charles Urbanus, Sr. als Manager, won de ploeg de Open Europese titel tijdens een toernooi dat werd georganiseerd in Groningen, waarna Cees Herkemij de ploeg naar dezelfde titel leidde in 1973 in Wiesbaden (toen West-Duitsland).
Het eerste echte Europees Kampioenschap werd daarna georganiseerd in 1975 en gewonnen door Nederland onder leiding van Arno Snellenburg.
Hij stopte in 1976, waarna Floor Blaauw in 1977 zijn opvolger werd.
Voor Blaauw was dat het begin van een periode van dertien jaar waarin hij de jonge groep van talentvolle spelers onder zijn hoede had.
Door de jaren heen kwamen veel van de spelers die waren gecoached door Blaauw in het Nederlands Cadettenn Team uit in de Hoofdklasse, maar ook in het Nederlands Honkbal Team.
En een aantal van hen werd later zelf ook coach.
In 1977 nam het Nederlands Cadetten Team deel aan het Europees Kampioenschap in Brasschaat (België).
Doordat drie ploegen zich terugtrokken werd het speelschema verschillende keren gewijzigd.
Nederland eindigde op de tweede plaats.
Tijdens het Europees Kampioenschap in België werd Blaauw geassisteerd door Herman Thomas en de Amerikaan Mark Stott, die zelf speler was van California Stags en als gast-coach optrad.
Wim Hageman, die één van de coaches was van Jong Oranje, was eveneens bij de ploeg in België als een Assistent Coach.
Jan Kort was de Team Manager en Rob Wentink de Fysiotherapeut.
Wentink was vele jaren een hechte vriend van Blaauw, want hij was eveneens vele jaren actief voor de honkbal-afdeling van Hilversum.
In 1979 eindigde de ploeg opnieuw op de tweede plaats tijdens het Europees Kampioenschap in Madrid (Spanje).
Maar aan het einde van het jaar werd Floor Blaauw winnaar van de Coach of the Year Award.
In de motivatie om de prijs uit te reiken aan de Blaauw stelde de Nederlandse Vereniging voor Honkbal Coaches (NVBC) dat het Cadetten Team Nederland het beste had vertegenwoordigd.
Met het toekennen van de prijs aan Blaauw wilde de NVBC ook gelijk alle jeugdcoaches eren, omdat zij veel werk verrichten, maar daar niet altijd genoeg waardering voor krijgen.
In die jaren reikte de niet meer bestaande NVBC de prijzen aan de honkbalcoaches uit.
Twee jaar later (1981) veroverde het Oranje Cadetten Team de titel op het Europees Kampioenschap in Antwerpen (België).
De ploeg nam vervolgens in 1982 deel aan de Amsterdam Baseball Series op het complex van Amsterdam Pirates in wat toen de enige internationale activiteit voor de ploeg was.
In 1983 leidde Floor Blaauw het team weer tijdens het volgende Europees Kampioenschap.
Maar dit keer, in Borgerhout (België), moest Oranje genoegen nemen met de tweede plaats.
Na overtuigend te hebben gewonnen tegen België en Duitsland verloor Nederland de Finale tegen het zwakkere Italië met 9-4.
Het was de derde keer in vier EK's dat Blaauw zijn ploeg op de tweede plek zag eindigen achter Italië.
...Het succesvolle Cadetten Team dat in 1985 de titel...
...veroverde op het Europees Kampioenschap in San Marino...
...Floor Blaauw staat rechts naast Wim Hageman...
...Assistent Coach Huub Kohl staat helemaal links...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Na de nederlaag was Blaauw zeer teleurgesteld.
Na afloop van het toernooi keek Blaauw zoals altijd terug op de prestaties van zijn team, maar dit keer liet hij niet alleen zijn teleurstelling blijken, hij had ook kritiek op de spelers (in het algemeen) in een interview in 'Inside'.
,,We hebben uitsluitend op fouten verloren.
Domme, stomme fouten'', aldus Blaauw over de Finale tegen Italië.
,,Allerlei kleine dingen gingen er fout, omdat ze op van de zenuwen waren.
Waarom? Ik weet het niet.
Dit Italië was het zwakste team, dat ik ooit heb gezien.
We hadden deze ploeg op moeten rollen.
In deze leeftijdscategorie leer je de spelers pas echt kennen tijdens een toernooi als dit.
Dan blijkt dat sommige spelers er nog helemaal niet aan toe zijn, ondanks dat ze genoeg talent hebben.
Maar ze kunnen niet onder druk spelen.
Daarom zou ik voor aanvang van een EK liever nog een toernooi willen spelen.
En we moeten de spelers leren om weer onder druk te spelen.
Die Italianen waren agressiever.
Bij ons is dat anders.
Pappie en mammie mee naar het veld, flesje drinken aandragen, die jongens worden in de watten gelegd.
Ze moeten weer leren het gravel op te vreten.''
Tijdens het EK beschikte Blaauw over een roster met talentvolle spelers, waarvan er veertien later in de Hoofdklasse zouden uitkomen.
Daaronder latere Major Leaguers Robert Eenhoorn en Rikkert Faneyte.
En Clive Mendes (die ook kort professioneel speelde) werd gekozen tot Meest Waardevolle Speler van het toernooi.
In 1983 was Blaauw ook actief bij het Nederlands B-Team.
Hij assisteerde toen Manager Jan Dick Leurs tijdens de internationale Amsterdam Baseball Series op het complex van Amsterdam Pirates.
In 1985 hadden Floor Blaauw en zijn staf meer succes, want zij coachten het Nederlands Cadetten Team toen naar de titel tijdens het Europees Kampioenschap, dat toen werd gehouden in Serravalle (San Marino).
In de beslissende wedstrijd tegen Italië won Nederland dit keer met 6-0.
In 1986 zou Blaauw met zijn Cadetten-ploeg deelnemen aan een internationaal toernooi op het veld van Twins Oosterhout, maar dat werd geschrapt.
In plaats daarvan reisde het team naar het Belgische Antwerpen en speelde vier wedstrijden tegen het Nationale Cadetten Team van België.
De ploeg speelde toen ook tegen de Juniorenteams van Zweden en Frankrijk voor wie het oefenwedstrijden waren ter voorbereiding op het Europees Junioren Kampioenschap in Antwerpen.
Doordat werd besloten het Europees Kampioenschap voor Cadetten te schrappen was er geen toernooi in 1987.
Om toch de ontwikkeling van jonge spelers te waarborgen en voor een goede overgang naar Jong Oranje te zorgen speelde het Cadetten-team in een aantal internationale toernooien.
In 1987 namen de Cadetten deel aan en wonnen een internationaal toernooi in Parma (Italië).
In 1988 was het Floor Blaauw die een toernooi wist op te zetten in Antwerpen, samen met Eddy Van Woensel en Paul De Buck, twee nieuwe (en actieve) bestuursleden van de Belgische Bond.
...Floor Blaauw met Major League-legende Bob Feller...
...in 1990 in Bussum voor een wedstrijd van het...
...Major League Alumni Team...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Doordat er in 1989 wederom geen Europees Kampioenschap was in de Cadetten-leeftijd werd gekozen voor een nieuwe constructie
Omdat Jong Oranje ging deelnemen aan het Wereldkampioenschap Junioren in Canada werd besloten dat het Cadetten-team (met aanvulling van een paar Jong Oranje-spelers) zou deelnemen aan het Europees Junioren Kampioenschap, dat werd georganiseerd in Leeuwarden.
Daar leidde Blaauw de ploeg naar de Europese titel.
In de dertien jaar dat Floor Blaauw Manager is geweest van het Nederlands Cadetten Team zouden veel van zijn spelers gaan uitkomen in de Hoofdklasse en vele van hen speelden ook voor het Nederlands A-Team.
In zijn eerste jaar als Manager leidde Blaauw de volgende zestien spelers tijdens zijn eerste Europees Kampioenschap: pitchers Remko Blaauw (zijn zoon), Rob Hendriks, Erik Otter, Erwin Visser, Geert Wilms en Pim Winkel, catchers Gerlach Halderman en Ronald Stoovelaar, infielders Jurgen van de Hoek, Roel Klaassen, Marcel Kruyt, Marcel Meekers en Ernst van de Ploeg en outfielders Johan de Boed, Frans de Bruijn en Franklin Richardson.
Uit deze groep hadden Hendriks, Winkel, Halderman, Stoovelaar, Klaassen (als pitcher), Kruyt (als outfielder), De Bruijn en Richardson een lange loopbaan in de Hoofdklasse.
Halderman, Klaassen, Kruyt en Stoovelaar hadden eveneens een lange carrière in het Nederlands Team.
Hendriks, Halderman, Stoovelaar en Klaassen gingen later coachen en coachten ook allemaal in de Hoofdklasse, De Bruijn coachte in de Hoofdklasse vrouwen-softbal.
Volgend jaar maakt Hendriks zijn debuut als Hoofd Coach van Twins Oosterhout in de Hoofdklasse, terwijl Stoovelaar dan begint aan zijn zevende seizoen als Hoofd Coach van het tweede team van Hoofddorp Pioniers in de Eerste Klasse.
Nog een feitje van het EK 1977, onder de spelers in de Italiaanse ploeg waren toen Gianguido Poma en Ruggero Bagialemani, die eveneens een lange loopbaan zouden hebben in de Italiaanse Nationale Ploeg en zowel als speler en als coach lang actief zijn geweest.
Onder de spelers in de daaropvolgende jaren waren pitchers Ben van den Berg, Raymond Beugeling, Danny Bout, Tonny Cohen, Patrick van Doorn, Rikkert Faneyte, Frans Groot, Mike Hofer, Misja Klooswijk, Harry Koster, Jaap Land, Erik Lommerde, Tom Nanne, Caspar van Rijnbach, René Rijst, Danny Scheer en Thijs-Jan Smidt, catchers René van Huffel, Martijn Kant, Alswinn Kieboom, Dave Kohl, Geza Kovacs, Clive Mendes, Floris Smidt en Patrick Vielvoye en positie-spelers Bob van Aalen, Ron Agterberg, Roy Berrevoets, Gijs ten Bosch, Michael Crouwel, André Dalmulder, Marco Diamantatos, Robert Eenhoorn, Edwin Fokke, Sven van der Graaf, Roland de Groot, Michael Halderman, Marco van Hoften, Robert John, Lars Koehorst, Peter Kwakernaak, Sänder Messemaker, Ralph Milliard, Maurice Verdaasdonk, Byron Ward en Michiel Zwinkels.
Zij speelden allemaal vele seizoenen in de Hoofdklasse en de meeste werden ook regelmatig geselecteerd voor het Nederlands Team.
Uit deze groep speelden Faneyte (San Francisco Giants, Texas Rangers), Eenhoorn (New York Yankees, Anaheim Angels) en Milliard (Florida Marlins, New York Mets) in de Major League.
Cohen, Groot, Mendes en Van Rijnbach speelden professioneel in de Minor League.
Kieboom's zoons Spencer en Carter (beiden Washington Nationals) speelden in de afgelopen paar jaar in de Major League.
...Floor Blaauw met Ben de Brouwer en Cees Herkemij...
...in San Diego (USA) voor de Coach Convention 1987...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Faneyte, Groot, Vielvoye, Berrevoets, Crouwel en Groot werden eveneens coaches in de Hoofdklasse.
Faneyte leidde Amsterdam Pirates naar het landskampioenschap in 2008.
Na afloop van het seizoen 2022 stopte Crouwel na drie seizoenen Hoofd Coach te zijn geweest van het Hoofdklasse-team van DSS/Kinheim, die volgden op vier seizoenen de leiding te hebben gehad bij het Kinheim honkbal-team.
Kwakernaak werd onlangs aangesteld als Technisch Directeur van de KNBSB.
Nadat hij in 1977 voor het eerst de leiding had bij het Nederlands Cadetten Team wijzigde Floor Blaauw's staf verschillende keren in de daarnavolgende jaren.
Zoals gezegd werd Blaauw in 1977 geassisteerd door Herman Thomas en Wim Hageman.
Hierna waren zijn Assistent Coaches Rien Siervogel (1978-1983), Hans van Rooden (1981-1983) en Huub Kohl (1984-1987).
In 1986 kwam Wim Hageman in de staf als Assistent Coach.
Hij bleef Blaauw assisteren tot en met 1989, waarna hij hem in 1990 opvolgde als Manager.
In 1988 was Fred Mäkel, zelf een talentvolle werper en een veelbelovende coach, de Pitching Coach van de ploeg.
Helaas, in augustus van dat jaar, overleed Mäkel geheel onverwacht op slechts 24-jarige leeftijd.
In de beleiding was Dave Sanders de langstdienende Team Manager, want hij behartigde zeven jaar de administratieve zaken rondom de ploeg.
Erik de Hooge was het langst als Fysiotherapeut bij de ploeg betrokken, want hij zorgde vijf jaar voor spelers.
In veel van deze seizoenen was Gerard Wijbrandts de zeer toegewijde Equipment Manager van de team.
Terwijl hij Manager was van het Nederlands Cadetten Team was Floor Blaauw ook twee seizoenen als coach actief in het buitenland.
Halverwege het seizoen 1986 werd Blaauw de opvolger van de Luxemburger Adri Garnich als Hoofd Coach van Antwerp Eagles in de hoogste Belgische competitie.
Garnich was de opvolger geweest van een andere Nederlandse Cees de Bruin, die de Antwerpse ploeg vier seizoenen had gecoached (driemaal kampioen).
Blaauw keerde terug bij de ploeg in 1987, maar maakte het seizoen toen niet af.
Hoewel de ploeg op de eerste plaats stond met 18 overwinningen in 20 wedstrijden stopte Blaauw na de eerste competitieronde, nadat de ploeg was gedegradeerd naar de B-Poule tijdens het Europa Cup-toernooi in Parijs (Frankrijk).
Als reden voor zijn vertrek noemde Blaauw een gebrek aan discipline bij een aantal spelers tijdens het toernooi.
Na afloop van het seizoen 1988 maakte Floor Blaauw deel uit van de coaching-staf van het Nederlands Team, dat toen deelnam aan het Chung Hua Tournament in Taiwan.
Het was het vijfde opeenvolgende jaar waarin Oranje naar Taiwan afreisde voor deelname aan een internationaal toernooi daar.
In 1988 was Blaauw, samen met Berry Eijgendaal, de assistent van Henny Jenken, die tijdens het toernooi de Manager was.
Tijdens het seizoen 1989 werd Floor Blaauw de interim Hoofd Coach van HCAW-Tijgers in de Hoofdklasse.
Hij was toen de opvolger van Dave Daniels, van wie de Bussumse ploeg toen afscheid nam.
Blaauw leidde HCAW naar zesmaal winst in veertien wedstrijden.
...Floor met Amsterdam Pirates-icoon Loek Loevendie...
...tijdens een honkbalwedstrijd in Amsterdam in 2019...
(© Foto: Gijs Selderijk) |
Voor zijn vele activiteiten, coaching, het geven van instructies en zijn bijdragen aan de ontwikkeling van het jeugdhonkbal ontving Floor Blaauw in 1986 het Bondsonderscheidingsteken van de KNBSB.
Door de jaren heen wilde Floor Blaauw altijd bijblijven en iets nieuws leren op het gebied van coaching.
In de jaren zeventig en tachtig woonde hij regelmatig coach-clinics bij op Amerikaanse bases in Frankfurt of Ramstein in wat toen West-Duitsland was, maar ook in eigen land.
Tijdens deze clinics was Blaauw altijd een geïnteresseerde toehoorder bij de lezingen van voormalige Major League spelers/coaches.
In 1998 was hij aanwezig bij de Coach Convention in het Amerikaanse San Diego.
Toen het Wereldkampioenschap Honkbal in oktober 1984 in Cuba werd georganiseerd probeerde Floor Blaauw iets wat compleet nieuw voor hem was.
Tijdens het evenement in Cuba en een daaraan voorafgaand toernooi op Curaçao was Blaauw een journalistiek collega van mij, want hij schreef toen een paar artikelen voor de niet meer bestaande krant De Waarheid.
Het zou zijn enige journalistieke activiteit blijven.
Vele jaren volgde Floor Blaauw het Amerikaanse Major League-honkbal.
Hij luisterde niet alleen vele uren naar radio-verslagen, maar was ook in de gelegenheid te kijken naar TV-uitzendingen van Major League-wedstrijden.
Doordat hij woonachtig was in Hilversum kon hij daar het TV-signaal ontvangen van de American Forces Radio and Television Service (AFRTS) in Europa via de in de buurt liggende militaite basis in Soesterberg.
En zo kwam er een droom voor hem uit toen hij in de gelegenheid was de legendarische Major League-pitcher en Hall of Famer Bob Feller te ontmoeten in 1990 op het veld van HCAW in Bussum.
De voormalige pitcher van Cleveland Indians (1936-1941, 1945-1956) maakte toen deel uit van het Major League Alumni Team dat een bezoek bracht aan Nederland en twee wedstrijden speelde.
Floor Blaauw kwam altijd wat bescheiden over, maar wanneer nodig, en zeker als coach, kon hij in discussie gaan of zijn kritische mening geven wat betreft het nationale jeugdprogramma of de kwaliteit van (internationale) toernooien.
Echter, zijn gezicht was altijd getooid met een glimlach en karakteristieke pretoogjes, zowel op als naast het veld.
Na te zijn gestopt als coach bleef Floor een regelmatig bezoeker van honkbalwedstrijden, voornamelijk op de velden van HCAW en Amsterdam Pirates.
De laatste keer dat Floor een honkbalwedstrijd bijwoonde was ergens in 2019 toen hij aanwezig was bij een thuiswedstrijd van Amsterdam Pirates.
Naast het volgen van de wedstrijd spendeerde hij toen ook verschillende uren met het praten met een andere honkbal-grootheid, Pirates club-icoon Loek Loevendie, die in februari vorig jaar overleed.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert de familie en vrienden van Floor en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(2 november)
|
