(Tekst: Marco Stoovelaar; Video: MLB Film)
  Roberto Clemente herdacht; Pittsburgh Pirates-ster overleed 50 jaar geleden
English
 SAN JUAN (Puerto Rico) -
Vandaag, 31 december, is het 50 jaar geleden dat de honkbalwereld één van hun meest geliefde sterren verloor, want op deze dag in 1972 overleed de legendarische Major League-outfielder Roberto Clemente met vier anderen in een vliegtuig-ongeluk voor de kust van Puerto Rico op weg naar Nicaragua.
Clemente wordt elk jaar geëerd op de plek bij San Juan waar het ongeluk plaatsvond.
Deze maand, 50 jaar na zijn overlijden, zijn er verschillende momenten in Puerto Rico geweest, waarop werd stil gestaan bij de erfenis en het leven van de sterspeler, die 18 seizoenen uitkwam voor Pittsburgh Pirates.
IN MEMORIAM
...Roberto Clemente...
(1934 - 1972) |
Op 23 december 1972, kort na middernacht, werd het Midden-Amerikaanse land getroffen door een verwoestende aardbeving met een kracht van 6,2 op de Schaal van Richter, 28 kilometer ten noordoosten van het centrum van hoofdstad Managua.
De aardbeving duurde zo'n twee uur en verwoestte bijna de hele stad.
Binnen een uur na de aardbeving volgden twee krachtige naschokken.
De aardbeving zorgde voor enorm veel schade en zo'n 10.000 slachtoffers, 20.000 gewonden en meer dan 250.000 daklozen.
In de zomer van 1972 nam de nationale honkbalploeg van Nicaragua deel aan de Haarlemse Honkbal Week ter voorbereiding op het Wereldkampioenschap, dat later in het jaar plaatsvond in Managua.
Eén van de werpers in de Nicaraguaanse ploeg toen was de toekomstige Major League-pitcher Dennis Martínez.
Veel van de spelers die in Haarlem waren namen met de nationale ploeg van Nicaragua in oktober deel aan het Wereldkampioenschap.
Tijdens dat WK was Roberto Clemente ook in Nicaragua als één van de coaches van de nationale ploeg van Puerto Rico.
Nicaragua eindigde op de derde plaats, Puerto Rico werd zesde.
Nicaragua accepteerde hulp van verschillende landen.
De in Puerto Rico geboren Major League-ster Roberto Clemente (bijgenaamd 'The Great One') organiseerde een reeks van hulpvluchten om de slachtoffers te helpen.
Echter, er kwamen berichten dat de hulp niet goed werd verspreid en niet terecht kwam bij de slachtoffers.
Clemente reageerde op deze berichten en besloot persoonlijk mee te gaan op de vierde vlucht van de reeks, die vanuit Puerto Rico op Oudejaarsavond vertrok richting Nicaragua.
Maar kort na het opstijgen van het internationale vliegveld bij de Puertoricaanse hoofdstad verongelukte de Douglas DC-7 en stortte in zee voor de kust van Isla Verde.
Clemente en vier andere inzittenden overleden.
Alleen het lichaam van de piloot werd gevonden.
Het enige persoonlijke item dat werd gevonden was een koffer die waarschijnlijk toebehoorde aan Clemente.
Toen er kort na de ramp een herinneringsdienst werd gehouden voor Clemente waren alle spelers van de Pittsburgh Pirates-ploeg aanwezig.
Met uitzondering van catcher Manny Sanguillén, die er voor koos om in de zee te gaan duiken in een poging het lichaam van zijn goede vriend te vinden.
Roberto Clemente Walker werd geboren op 18 augustus 1934 en was slechts 38 jaar toen hij overleed.
Hij maakte zijn profdebuut in 1952 op 18-jarige leeftijd ald speler van Cangrejeros de Santurce in de Puerto Rican Professional Baseball League, wat een winter-league is.
Clemente tekende in februari 1954 een contract bij Brooklyn Dodgers, maar speelde nooit voor deze ploeg in de Major League.
Hij speelde wel voor de Dodgers in de Minor League.
Op 22 november 1954 werd hij 'gedraft' door Pittsburgh Pirates en daar speelde hij zijn hele 18-jarige Major League-loopbaan.
Hij maakte zijn big league-debuut in 1955, speelde toen in 124 wedstrijden, sloeg .255 met 48 gescoorde punten, vijf homeruns en 47 RBI's.
In zijn 18 Major League-seizoenen bij Pittsburgh Pirates speelde de outfielder in 2.433 wedstrijden en sloeg .317.
Hij scoorde 1.416 punten, sloeg 1.305 punten binnen en sloeg 240 homeruns.
In de laatste wedstrijd van het seizoen 1972, op 30 september, in een wedstrijd voor eigen publiek in Three Rivers Stadium in Pittsburgh tegen New York Mets en in zijn laatste slagbeurt van de competitie, sloeg Clemente een tweehonkslag op Jon Matlack, waarmee hij zijn 3.000ste honkslag in zijn loopbaan sloeg.
Clemente werd de elfde speler die deze mijlpaal bereikte.
De rechtsvelder stond ook bekend om zijn fraaie verdedigende acties.
In 1966 werd Clemente gekozen tot Meest Waardevolle Speler in de National League.
Hij speelde in 15 All Star Games, ontving 12 Gold Glove Awards (waarmee hij outfielder Willie Mays evenaarde) en was viermaal de Beste Slagman in de National League.
Clemente won de World Series met Pittsburgh in 1960 en 1971 en was de Series MVP in 1971.
Clemente is de enige speler in de geschiedenis die een walk-off inside-the-park grand slam sloeg (25 juli 1956).
...Major League Baseball eert Roberto Clemente...
(© Video: MLB Film) |
Een deel van het rechtsveld (Clemente's positie), in PNC Park, sinds 2001 het thuisstadion van de Pirates, heeft een hoogte van 21 voet (6.4 m), verwijzend naar Clemente's uniformnummer 21, dat voor aanvang van het seizoen 1973 werd 'retired'.
Er staat ook een beeld van Clemente voor het stadion.
De (gele) brug die zichtbaar is achter het rechts/midveld van PNC Park over de Allegheny Rivier heet de Roberto Clemente Bridge.
In Puerto Rico werd het coliseum in San Juan omgedoopt in Roberto Clemente Coliseum.
In zijn geboortestad Carolina ligt het Roberto Clemente Sports Complex.
Buiten het veld hield Roberto Clemente zich veel bezig met charitatief werk in Puerto Rico, maar ook in andere Latijns-Amerikaanse landen.
Op 30 maart 1973 werd Clemente postuum gekozen in de Hall of Fame als eerste Latijns-Amerikaanse speler.
Clemente is slechts één van twee spelers die is gekozen nadat de vereiste wachtperiode van vijf jaar werd opgeheven.
In december 1939 was Lou Gehrig van New York Yankees de eerste.
Op 21 juni van dat jaar moest Gehrig (bijgenaamd 'Iron Horse'), die speelde in 2.130 opeenvolgende wedstrijden, noodgedwongen stoppen, nadat bij hem de ziekte amyotrophic lateral sclerosis (ALS) was vastgesteld.
Sindsdien staat de ziekte ook bekend als 'Lou Gehrig's disease'.
4 juli van 1939 werd uitgeroepen tot Lou Gehrig Appreciation Day en het was op deze dag dat de eerste honkman zijn beroemde en emotionele toespraak hield, waarin hij zichzelf 'de gelukkigste man op de aarde vond, die zeventien jaar in stadions heeft kunnen zijn en altijd vriendelijkheid en aanmoedigen van de fans had gekregen' ('considered himself the luckiest man on the face of the earth, having been in ballparks for seventeen years and never received anything but kindness and encouragement from the fans').
New York Yankees haalde zijn rugnummer 4 uit de roulatie, waardoor Gehrig de eerste speler werd die deze eer te beurt viel.
In december werd Gehrig in een speciale zitting gekozen in de Hall of Fame.
Gehrig overleed op 2 juni 1941, 17 dagen voor zijn 38ste verjaardag.
Het leven en de loopbaan van Gehrig is in 1942 verfilmd in de 'The Pride of the Yankees' met Gary Cooper als Gehrig.
Cooper werd genomineerd voor een Oscar.
Het was één van de elf Oscar-nominaties voor deze mooie en emotionele film, maar er was alleen winst voor Beste Montage.
In 1973 werd de Commissioner's Award hernoemd in Roberto Clemente Award.
De onderscheiding wordt sinds 1971 jaarlijks uitgereikt aan een Major League-speler voor sportmanschap, betrokkenheid bij de gemeenschap en zijn persoonlijke bijdrage in zijn team, gekozen door fans en de pers.
Sinds 2002 wordt Roberto Clemente jaarlijks geëerd in de Major League met Roberto Clemente Day op 15 september.
In 2012 eerde de professionele Liga de Béisbol Profesional de Puerto Rico (opgericht in 1938) Roberto Clemente met de toevoeging van zijn naam.
Sindsdien heet de profcompetitie de Liga de Béisbol Profesional Roberto Clemente en staat ook zijn rugnummer 21 in het logo.
(31 december)
|
