(Tekst: Marco Stoovelaar; Video: MLB Film; Foto: San Diego Padres Twitter)
IN MEMORIAM
...Nate Colbert...
(1946 - 2023) |
 Voormalig San Diego Padres-sterspeler en Hall of Famer Nate Colbert overleden
English
 LAS VEGAS, Nevada (USA) -
Voormalig eerste honkman Nate Colbert, die in tien Major League-seizoenen (1966, 1968-1976) speelde voor vijf clubs, is op donderdag (5 januari) op 76-jarige leeftijd overleden.
Colbert was één van de spelers bij San Diego Padres toen die ploeg in 1969 in de Major League debuteerde.
Hij speelde in zes seizoenen voor San Diego en werd daar de all-time homerun-leider, een record dat nog altijd overeind staat.
In 1999 behoorde Colbert tot de inaugurele groep die werd opgenomen in de Padres Hall of Fame.
Nathan (Nate) Colbert, Jr. werd geboren op 9 april 1946 in St. Louis, Missouri, waar hij studeerde aan de Sumner High School.
Zijn vader Nathan Colbert, Sr. speelde professioneel in de toenmalige Negro Leagues en is teamgenoot geweest van de legendarische pitcher Satchel Paige, die in 1971 werd gekozen in de National Baseball Hall of Fame.
In 1964 tekende de jonge Colbert een profcontract bij St. Louis Cardinals.
In november 1965 werd zijn contract overgenomen door Houston Astros in de Major League-draft.
Dat Colbert een getalenteerde speler was werd al snel onderstreept, want hij maakte al kort daarna zijn Major League-debuut tijdens het seizoen 1966.
In 1964 en 1965 speelde Colbert in de Minor League in de Cardinals-organisatie, respectievelijk in de Rookie League en Single-A.
In zijn eerste seizoen sloeg hij .217 en in het volgende seizoen sloeg Colbert .274 in Single-A.
Nadat zijn contract was geselecteerd door Houston Astros in november 1965 promoveerde hij naar het Major League-team.
En zo maakte Colbert in pas zijn derde profseizoen zijn Major League-debuut op 14 april 1966.
Op die dag speelde Houston Astros een uitwedstrijd bij Los Angeles Dodgers.
In de eerste helft van de zevende inning, met Los Angeles op een 2-1 voorsprong en één uit, bereikte Houston-catcher John Bateman het honk na een fout.
Colbert werd vervolgens op het eerste honk ingezet als pinch-runner.
Hij werd in scoringspositie gebracht via een opofferingsstootslag, maar strandde op het tweede honk.
In de 2e7 werd Colbert vervangen door nieuwe catcher Ron Brand.
In zijn debuut-seizoen speelde Colbert in 19 wedstrijden voor Houston, maar in geen daarvan kwam hij verdedigend in actie.
Hij werd in twaalf wedstrijden ingezet als pinch-runner en in zeven wedstrijden als pinch-hitter.
Colbert kreeg zeven slagbeurten (vier strikeouts), bleef hitloos, maar scoorde drie punten.
Hij scoorde zijn eerste Major League-punt in zijn vierde wedstrijd tegen Atlanta Braves.
Colbert speelde tijdens het seizoen 1966 ook nog in de Rookie League.
In 1967 speelde de eerste honkman in het hele seizoen in de Minor League in de Double-A (120 wedstrijden) en Triple-A (twee wedstrijden) teams van Houston en sloeg .289 met 28 homeruns en 67 binnengeslagen punten.
Aanvankelijk speelde Colbert opnieuw in Triple-A in 1968, maar hij keerde in juli weer terug in het Major League-team en speelde in 20 wedstrijden in het restant van het seizoen.
Hoewel hij ook nu weer verschillende keren werd ingezet als pinch-runner zag Colbert dit keer ook actie als outfielder en eerste honkman.
In zijn eerste duel terug in de Major League, op 1 juli, was Colbert de startende rechtsvelder voor Houston in een thuiswedstrijd tegen Cincinnati Reds in de befaamde Astrodome.
In de vierde inning sloeg Colbert zijn eerste Major League-honkslag op werper Jim Maloney.
Dit keer sloeg Colbert 8-uit-53 (.151) in de 20 wedstrijden waarin hij speelde, scoorde vijf punten en sloeg er vier binnen.
In zijn twee seizoenen bij Houston Astros waren onder Colbert's teamgenoten Bob Aspromonte, John Bateman, Ron Brand, Jim Gentile, Chuck Harrison, Sonny Jackson, Felix Mantilla, Denis Menke, Joe Morgan, Doug Rader, Rusty Staub, Hector Torres, Bob Watson en Jim Wynn en pitchers Mike Cuellar, Larry Dierker, Turk Farrell, Dave Giusti, Bob Lillis, Claude Raymond en legende Robin Roberts.
Morgan werd in 1990 opgenomen in de Hall of Fame, Roberts in 1976.
In oktober 1968 vond de zogenoemde 'expansion draft' plaats om de rosters samen te stellen van de vier nieuwe clubs die in 1969 aan de Major League zouden worden toegevoegd.
Deze teams waren San Diego Padres en Montreal Expos in de National League en Kansas City Royals en Seattle Pilots in de American League.
Na het inaugurele seizoen verhuisde het Seattle-team naar Milwaukee en werd Milwaukee Brewers.
Na afloop van het seizoen 2004 verhuisde Montreal Expos naar Washington, DC en werd het huidige Washington Nationals.
Colbert was één van de dertig spelers die werd gedraft door de nieuwe San Diego-club.
Andere spelers die werden geselecteerd waren onder meer Cito Gaston, Dave Giusti, Fred Kendall, Clay Kirby, Jerry Morales en Zoilo Versalles.
Vanaf 1969 was Nate Colbert zes seizoenen lang een basisspeler in het team van San Diego Padres.
In deze seizoenen werd hij één van de eerste sterspelers van de nieuwe club.
Colbert werd ook één van de aanvallende leiders van San Diego.
In zijn eerste seizoen bij San Diego speelde Colbert in 139 wedstrijden en sloeg hij .255 met 123 honkslagen, waaronder twintig tweehonkslagen, negen driehonkslagen en 24 homeruns.
Hij scoorde 64 punten en sloeg er 66 binnen.
Colbert voerde de ploeg aan met zijn 24 homeruns, negen triples, 66 RBI's en 45 keer vier wijd en werd de vaste eerste honkman nadat Bill Davis was geruild.
Zijn 139 gespeelde wedstrijden, 64 gescoorde punten, 123 honkslagen en 20 tweehonkslagen waren het tweede hoogste aantal in de ploeg.
Zijn 24 homeruns waren het hoogste aantal onder alle rookies.
In de volgende vier seizoenen speelde Colbert jaarlijks in 145 of meer wedstrijden.
Hij speelde in 156 wedstrijden in zowel 1970 als 1971, daarna in 151 in het seizoen 1972 en 145 in 1973.
Met zijn 156 wedstrijden in 1970 voerde hij alle San Diego-spelers aan, net zoals met zijn 38 homeruns.
Hij was tweede-beste met 84 gescoorde punten achter (latere Major League-Manager) Cito Gaston.
In 1971 voerde Colbert de National League aan in gespeelde wedstrijden (153) en gespeelde innings (1.362 2/3) als eerste honkman.
Hij was ook de leider in putouts (1.372), assists (106) en dubbelspelen (125).
Colbert was naast een solide verdedigende speler ook een productieve slagman.
Na zijn 123 honkslagen in zijn eerste seizoen bij San Diego sloeg Colbert er 148 in 1970 en daarna 149 in 1971, wat een 'career-high' was.
In 1971 speelde hij ook in zijn eerste All-Star Game.
...San Diego Padres herinnert...
...Nate Colbert op Twitter met een foto...
...van zijn 5-homerun dag in 1972...
(© Foto: San Diego Padres Twitter) |
Zijn slaggemiddelde steeg jaarlijks van .255 in 1969 naar .270 in 1973.
Hoewel Colbert in elk van zijn eerste vijf San Diego-seizoenen 119 of vaker drie slag kreeg, sloeg hij ook veel punten binnen.
In 1971 leidde Colbert het Padres-team met 27 homeruns en 84 binnengeslagen punten.
In 1972 had hij een 'career-high' met 111 binnengeslagen punten en scoorde ook een 'career-high' met 87 punten.
1 augustus 1972 was een memorabele dag in de loopbaan van Nate Colbert, want op die dag sloeg hij vijf homeruns in een double-header tegen Atlanta Braves, waarin San Diego met 9-0 en 11-7 won.
De vijf homeruns op één dag evenaarden het record dat in 1954 werd gerealiseed door de legedarische Stan Musial, die Colbert's idool was.
Het toeval wil dat Colbert als achtjarige in het publiek aanwezig was toen Musial zijn vijf homeruns sloeg in een double-header op 2 mei 1954.
Colbert sloeg dertien punten binnen, waarmee het record van elf werd gebroken, iets wat driemaal was gepresteerd.
In 1972 werd hij gekozen voor zijn tweede All-Star Game, die werd gespeeld in Atlanta.
Met de stand op 3-3 werd Nate Colbert ingezet als pinch-hitter voor het National League-team in de tweede helft van de tiende inning.
Hij begon met vier wijd, bereikte het tweede honk na een opofferingsstootslag van Chris Speier en scoorde het winnende punt op een 'walk-off single' van Joe Morgan.
In 1973 had Colbert een sterk seizoen en eindigde met een 'career-high' slaggemiddelde van .270, waarmee hij de beste slagman in het San Diego-team was.
Hij speelde ook in de meeste wedstrijden en was de leider in gescoorde punten (73), honkslagen (143, samen met Fred Kendall), doubles (25), homeruns (22), binnengeslagen punten (80) en vier wijd (54).
In dit jaar speelde hij in zijn derde en laatste All-Star Game.
In zijn eerste vijf seizoenen bij San Diego sloeg Nate Colbert 22 of meer homeruns in elk seizoen, met als hoogtepunt 38 in zowel 1970 als 1972.
Met zijn 38 homeruns deelde Colbert de vijfde plaats in de National League met Hank Aaron in 1970.
Zijn 38 homeruns in 1972 waren het tweede hoogste aantal in de National League achter Johnny Bench, die er 40 sloeg.
Aaron werd in 1982 opgenomen in de Hall of Fame, Bench in 1989.
In 1974, zijn zesde seizoen bij San Diego, sloeg Colbert slechts .207 met 76 honkslagen (14 homeruns), 53 gescoorde punten en 54 binnengeslagen.
In dat seizoen keerde Colbert terug naar het outfield en werd de linksvelder, nadat San Diego Willie McCovey had aangetrokken.
Tijdens het seizoen 1974 werd Colbert geplaagd door een aantal blessures en in november werd hij geruild naar Detroit Tigers voor drie spelers.
Als speler van San Diego sloeg Nate Colbert 163 homeruns en dat is nog altijd het all-time record van de club, meer dan club-icoon ('Mr. Padre') Tony Gwynn.
Colbert wordt op de all-time lijst gevolgd door powerhitters Adrián Gonzalez (161), Phil Nevin (156), Dave Winfield (154) en Gwynn (135).
Colbert staat ook in de top-10 lijsten van de club in gescoorde punten, binnengeslagen punten en gespeelde wedstrijden.
Onder Colbert's teamgenoten in al zijn zes seizoenen bij San Diego waren Cito Gaston en Fred Kendall.
Na zijn spelersloopbaan was Gaston in twaalf seizoenen Major League-Manager bij Toronto Blue Jays.
In vijf seizoenen speelde Colbert samen met Jerry Morales en Ivan Murrell en pitcher Clay Kirby.
Andere teamgenoten waren onder meer Matty Alou, Ollie Brown, Chris Cannizzaro, Pat Corrales, Tommy Dean, Al Ferrara, Johnny Grubb, Enzo Hernandez, Mike Ivie, Don Mason, Ed Spiezio, Larry Stahl, Fred Stanley, Derrel Thomas, Bobby Tolan en pitchers Mike Caldwell, Danny Coombs, Pat Dobson, Dave Freisleben, Randy Jones, Joe Niekro, Fred Norman, Frank Reberger en Dave Tomlin.
...In de 1972 All-Star Game in Atlanta scoort Nate Colbert het...
...winnende punt voor de National League in de 10e inning...
...op een 'walk-single' van Joe Morgan...
Video: MLB Film |
In zijn laatste twee seizoenen waren onder Colbert's teamgenoten twee latere Hall of Famers, Dave Winfield (gekozen in 2001) en Willie McCovey (1986)
In 1973 en 1974 speelde Winfield in zijn eerste twee seizoenen van zijn lange Major League-loopbaan.
McCovey kwam na het seizoen 1973 naar San Diego via een ruil met San Francisco Giants.
Hoewel San Diego telkens op de zesde (en laatste) plaats eindigde in de National League West Division in allezes de seizoenen van Colbert, werd de ploeg geleid door verschillende ervaren en bekende coaches.
Preston Gomez was de Manager toen Colbert voor de ploeg speelde in 1969-1972.
Don Zimmer nam de taak over tijdens het seizoen 1972 en leidde de ploeg ook in 1973, waarna John McNamara de Manager was in 1974.
Onder de coaches waren Sparky Anderson (1969), Roger Craig (1969-1972), Dave Garcia (1970-1973), Bob Skinner (1970-1973) en Johnny Podres (1973).
Zij werden later allemaal ook Manager, behalve Podres.
In 1975 speelde Nate Colbert in slechts 45 wedstrijden voor Detoit en sloeg .147 met vier homeruns.
Halverwege het seizoen, in juni, werd zijn contract verkocht aan Montreal Expos voor wie hij in het restant van de competitie nog in 38 wedstrijden uitkwam.
Hij sloeg .173 voor Montreal, eveneens met vier homeruns.
Tijdens zijn verblijf bij Detroit was Ralph Houk de Manager en onder zijn teamgenoten waren Gates Brown, Bill Freehan, Willie Horton, Ron LeFlore, Dan Meyer, Ben Oglivie, Leon Roberts, Aurelio Rodriguez, Gary Sutherland, Tom Veryzer en pitchers John Hiller, Lerrin LaGrow, Mickey Lolich en Vern Ruhle.
In het volgende seizoen (1976) speelde Nate Colbert voornamelijk in de Minor League.
Hij speelde in slechts veertien wedstrijden voor Montreal Expos, waarna hij werd 'released' in juni.
Een week later tekende hij bij Oakland Athletics voor wie hij in maar twee wedstrijden uitkwam tegen het einde van het seizoen.
In beide wedstrijden werd Colbert gebruikt als designated hitter en kreeg toen maar vijf slagbeurten.
Hij bleef hitloos, kreeg eenmaal vier wijd en driemaal drie slag.
In november 1976 werd hij een Free Agent.
Voor aanvang van het seizoen 1977 nam Colbert nog deel aan Spring Training met een andere nieuwe ploeg, Toronto Blue Jays.
Deze Canadese ploeg debuteerde in de American League in 1977, samen met Seattle Mariners.
Echter, vanwege rugblessures, kwam de 30-jarige Colbert niet op het roster en dat eindigde zijn loopbaan.
Onder zijn teamgenoten bij Montreal waren Bob Bailey, Larry Biitner, Gary Carter (Hall of Fame 2003), Tim Foli, Barry Foote, Mike Jorgensen, Pete Mackanin, Pepe Mangual, Jose Morales, Larry Parrish en pitchers Woodie Fryman, Steve Renko, Steve Rogers, Chuck Taylor en Dan Warthen.
In 1976 gooide ook zijn voormalige teamgenoot Clay Kirby ook voor Montreal.
In 1975 was Gene Mauch de Manager en was Walt Hriniak, die in 1969 bij San Diego kort teamgenoot van Colbert was, de 1B Coach.
In zijn twee wedstrijden bij Oakland speelde hij samen met ervaren spelers als Sal Bando, Don Baylor, Bert Campaneris, Phil Garner, Jeff Newman, Bill North, Joe Rudi, Gene Tenace, Claudell Washington en pitchers Vida Blue en Rollie Fingers (Hall of Fame 1992).
In zien tienjarige Major League-loopbaan speelde Nate Colbert in 1.004 wedstrijden en sloeg hij 833 honkslagen, waaronder 141 doubles, 25 triples en 173 homeruns.
Hij scoorde 481 punten en sloeg er 520 binnen.
Nadat zijn spelersloopbaan ten einde was gekomen is Nate Colbert nog actief geweest als Minor League hitting coach voor San Diego Padres in 1987-1990.
Later, als beëidigd predikant, werkte hij met kansarme jongeren.
In 1999 behoorde Colbert tot de inaugurele groep die werd opgenomen in de San Diego Padres Hall of Fame, samen met pitcher Randy Jones en langdurig club-eigenaar Ray Kroc.
In een verklaring, gepubliceerd op Twiiter en de club-website, zegt San Diego Padres-voorzitter Peter Seidler:
,,We zijn diep bedroefd door het overlijden van Padres Hall of Famer Nate Colbert.
Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw, Kasey, en de hele familie Colbert in deze zeer moeilijke tijd.
Nate, een origineel lid van de Padres in 1969, was een pionier in de sportgemeenschap van San Diego.
Hij was drievoudig National League All-Star in het bruin en goud van de club en werd de Padres all-time home run king (163), een record dat nog steeds staat.
Nate was ook buiten het veld toegewijd aan zijn gemeenschap en wijdde zijn tijd aan kansarme jongeren door middel van zijn priesterschap.
Hij was een magnetisch persoon die zeer gemist zal worden.''
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert de familie en vrienden van Nate Colbert en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(11 januari)
|
