(Tekst: Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Willie Mays...
(1931 - 2024) |
 Major League- en Giants-legende en Hall of Famer Willie Mays overleden
English
 PALO ALTO, California (USA) -
De legendarische midvelder Willie Mays, die in 22 Major League-seizoenen speelde, waarvan 20-plus voor New York/San Francisco Giants, is op dinsdag (18 juni) op 93-jarige leeftijd overleden.
Willie Mays, die de bijnaam 'The Say Hey Kid' had, speelde in 24 All Star Games, werd tweemaal gekozen tot Meest Waardevolle Speler en voerde de National League viermaal aan in homeruns.
Willie Mays werd in 1979 opgenomen in de National Baseball Hall of Fame in 1979.
Mays was de oudste nog levende Hall of Famer.
Die titel gaat nu naar de 90-jarige korte stop Luis Aparicio.
Eerder dit jaar, op 15 april, overleed Whitey Herzog, die na Mays de tweede oudste Hall of Famer was.
Herzog was een langdurig Major League Manager, waaronder vijf seizoenen bij Kansas City Royals en elf bij St. Louis Cardinals.
He was een outfielder in 1956-1963.
Willie Howard Mays Jr. werd geboren op 6 mei 1931 in Westfield, Alabama.
In zijn thuis-staat Alabama ging Mays in 1948 spelen voor Birmingham Black Barons, één van de toonaangevende en leidende ploegen in de Negro American League.
Daarvoor had hij kort gespeeld voor Chattanooga Choo-Choos, een minor league team in de Negro Leagues.
In december 2020 maakte Major League Baseball bekend dat na verschillende decennia van onderzoek zeven voormalige Negro Leagues zouden worden erkend als Major Leagues.
De Negro Leagues waren professionele competities in de Verenigde Staten waarin teams speelden bestaande uit Afrikaans-Amerikaanse spelers tussen 1920 en het einde van de jaren vijftig.
Op 28 mei van dit jaar maakte MLB bekend dat het de Negro League-statistieken van zo'n 3.400 spelers had samengevoegd met de eigen records.
Mays toonde onmiddellijk dat hij talent had en nadat afgestudeerd was van High School in 1950 werd hij gecontracteerd door New York Giants.
Een jaar later maakte hij zijn Major League-debuut.
Het toeval wil dat Mays zijn debuut in de Negro League in 1948 en in de Major League in 1951 op dezelfde dag maakte, 25 mei.
In de Major League ontwikkelde Mays zich tot één van de meest iconische spelers ooit.
Over het algemeen wordt hij de beste all-round speler ooit genoemd.
Mays overleed twee dagen voordat hij op donderdag zou worden geëerd in Rickwood Field.
Op die dag spelen San Francisco Giants en St. Louis Cardinals tegen elkaar in een reguliere competitie-wedstrijd in het beroemde stadion Rickwood Field in Birmingham, Alabama.
Dit is het oudste nog bestaande professionele honkbal-stadion in de USA en werd in 1910 gebouwd als thuisveld voor Birmingham Barons, wat toen een Minor League-team was.
Rickwood Field was ook de thuishaven van Birmingham Black Barons, dat in de Negro Leagues speelde in 1920-1960.
Onder de spelers die voor deze ploeg uitkwamen waren legendes Willie Mays (1948-1949), pitcher Satchel Paige (1927-1930), eerste honkman Mule Suttles (1924-1925) en korte stop Willie Wells (1941), die allemaal zijn opgenomen in de Hall of Fame.
Sinds 1988 speelt het huidige Birmingham Barons (Double-A, Chicago White Sox) de thuiswedstrijden op Regions Field, maar speelt voor speciale gelegenheden ook nog een aantal wedstrijden op Rickwood Field.
Vorig jaar maakte Major League Baseball bekend dat er dit jaar een competitie-wedstrijd zou worden gespeeld op Rickwood Field ter ere van en als hommage aan de Negro Leagues ter gelegenheid van Juneteenth, genaamd MLB at Rickwood Field - A Tribute to the Negro Leagues.
Op maandag, de dag voor zijn overlijden, maakte Mays in een verklaring bekend dat hij vanwege zijn gezondheid de wedstrijd op Rickwood Field niet zou bijwonen.
Op woensdagavond (18 juni) speelden Birmingham Barons en Montgomery Biscuits een Double-A wedstrijd in het historische stadion als onderdeel van de hommage.
De ploegen speelden in de uniformen van de voormalige Negro League-teams Birmingham Black Barons and Montgomery Gray Sox.
Het was tijdens deze wedstrijd dat de toeschouwers werden geïnformeerd over het overlijden van Willie Mays, waarna een staande ovatie volgde voor de legende.
San Francisco Giants speelde woensdagavond een uitwedstrijd bij Chicago Cubs.
Tijdens die wedstrijd werd het overlijden van Mays in de zesde inning bekend gemaakt via een foto van de iconische speler op het scorebord van Wrigley Field.
In zijn eerste Major League-seizoen (1951) sloeg Willie Mays 20 homeruns, scoorde 59 punten, had 68 binnengeslagen punten en sloeg .274 om de Giants-ploeg mee te helpen op weg naar de eerste National League-titel in 14 jaar.
Nadat hij in zijn eerst twaalf slagbeurten hitloos was gebleven sloeg Mays zijn eerste Major League-honkslag op 28 mei en dat was een homerun op de toekomstige Hall of Famer Warren Spahn (Boston Braves).
Na afloop van het seizoen 1951 werd Mays gekozen tot Rookie of the Year.
In hun eerste World Series sind 1937 verloor New York Giants, onder leiding van de legendarische Manager Leo Durocher, van rivaal New York Yankees (4-2).
Na het het seizoen 1951 werd Mays opgeroepen voor militaire dienst door de US Army om te dienen in de Koreaanse Oorlog.
Hij was nog in de gelegenheid om in 34 wedstrijden te spelen in het begin van het seizoen 1952, maar moest zich daarna melden bij het leger.
Hij miste het restant van het seizoen 1952 en het complete seizoen 1953 season, terwijl hij zijn dienstplicht vervulde op Fort Eustis in Virginia.
Mays voegde zich weer bij zijn ploeg in Spring Training 1954.
Op Opening Day 1954 keerde Mays terug in Major League-actie met een homerun op Carl Erskine (Brooklyn Dodgers).
Op 16 april van dit jaar was Erskine één van de zes voormalige Major League-spelers die overleden in een periode van minder dan twee weken.
Mays zou 41 homeruns gaan slaan, had 110 RBI's, scoorde 119 punten, had een league-leading .345 slaggemiddelde en werd gekozen tot Meest Waardevolle Speler van de National League.
In dat jaar won hijj met New York Giants ook de World Series, een 4-0 sweep tegen Cleveland Indians, en zorgde hij voor het defensieve hoogtepunt.
Niet alleen van deze World Series, maar wellicht all-time.
In de achtste inning van Game 1 van de World Series, op de historische Polo Grounds in New York, maakte Mays zijn befaamde 'over-the-shoulder' catch voor de omheining en ving de door Vic Wertz geslagen bal op spectaclaire wijze.
Bericht werd dat de bal zo'n 130 meter diep was geslagen.
Het werd één van de meest beroemde acties ooit, wordt nog regelmatig vertoond in films met hoogtepunten en staat simpelweg bekend als 'The Catch'.
En iedereen weet waar het dan om gaat.
|
...Willie Mays maakt 'The Catch' in de World Series 1954... |
In 1956 sloot Willie Mays het seizoen af met 36 homeruns en 40 gestolen honken (career-high), waarmee hij pas de tweede speler in de historie werd met een 30-30 seizoen.
Ken Williams (St. Louis Browns) was de eerste in 1922.
New York Giants verhuisde naar San Francisco na afloop van het seizoen 1957.
Mays bleef voor de ploeg spelen tot 11 mei 1972.
Op die dag werd de outfielder geruild naar New York Mets voor wie hij in het restant van het seizoen 1972 speelde en ook in 1973.
In zijn eerste seizoen in San Francisco in 1958 sloot Mays af met een career-high .347 slaggemiddelde.
Hij stal ook 31 honken, zijn derde seizoen op rij met 30 of meer.
Op 30 april 1961 sloeg Willie Mays vier homeruns in een uitwedstrijd bij Milwaukee Braves.
Op dat moment hadden slechts acht spelers hetzelfde gedaan sinds 1894.
Daaronder legendes Lou Gehrig (in 1932) en Gil Hodges (1950).
Na deze prestatie van Mays zou het 15 jaar duren voordat de volgende speler vier homeruns in één wedstrijd zou slaan.
Dat was Mike Schmidt (Philadelphia Phillies) in 1976.
Slechts 18 spelers hebben deze bijzondere prestatie gerealiseerd.
In 1963 tekende Willie Mays wat toen een record-contract was van 105.000 dollar per seizoen.
Op 2 juli van dat seizoen zorgde Mays voor het enige punt in een 1-0 winst door Giants tegen Milwaukee Braves.
De wedstrijd was een pitching-duel tussen Juan Marichal (Giants) en Warren Spahn (Braves), die beiden vijftien puntloze innings gooiden.
In de 16e inning homerde Mays op Spahn.
In 1964 benoemde toenmalig-Manager Alvin Dark Mays tot captain van het Giants-team.
Daarmee werd Mays de eerste gekleurde speler die werd benoemd tot captain van een Major League-team.
Mays voerde de National League aan met 47 homeruns.
In 1965 werd Mays de vijfde speler in de historie die de grens van 500 homeruns bereikte.
Mays sloot het seizoen af met een career-high van 52 homeruns.
He sloeg .317, had 112 RBI's en werd voor de tweede keer in zijn loopbaan gekozen tot National League MVP.
In april 1966 sloeg Willie Mays zijn 511e homerun om op gelijke hoogte te komen met het National League homerun-record van Mel Ott.
Hij brak het record negen dagen later.
In 1969 sloeg Mays zijn 600e homerun.
In 1971 was Willie Mays de eerste ontvanger van de Commissioner's Award, die in 1973 werd hernoemd in Roberto Clemente Award.
Na in 19 wedstrijden te hebbben gespeeld in de eerste weken van het seizoen 1972 werd Mays op 11 mei geruild naar New York Mets voor pitcher Charlie Williams en een onbekend geldbedrag.
Zodoende keerde Mays terug naar New York, waar hij zijn Major League-loopbaan was begonnen en waar hij nog steeds populair was.
In het restant van het seizoen 1972 speelde Mays in 88 wedstrijden voor de Mets-ploeg, die onder leiding stond van Yogi Berra, de legendarische oud-catcher van rivaal New York Yankees.
In 1973 speelde Mays in 66 wedstrijden voor New York en werd hij gekozen voor zijn 24e All Star Game.
Hij sloeg zes homeruns, maar kwam tot slechts .211.
Willie Mays nam op 42-jarige leeftijd afscheid na afloop van de World Series 1973.
In zijn lange, illustere en indrukwekkende looopbaan sloot Mays met een .302 slaggemiddelde.
In zijn 22 seizoenen speelde hij in 2.992 wedstrijden, scoorde 2.062 punten, sloeg 3.293 honkslagen, waaronder 660 homeruns, had 1.903 binnengeslagen punten en kreeg hij 10.881 slagbeurten.
Op het moment van zijn afscheid was Mays de National League-recordhouder in gescoorde punten.
Hij stond op de derde plaats op de all-time lijst met zijn 660 homeruns achter Babe Ruth en Hank Aaron.
De laatste was nog actief zou de eerste plek in 1974 overnemen.
Mays staat momenteel op de zesde plaats.
Tijdens het seizoen 2004 passeerde Barry Bonds Mays met het slaan van zijn 661e homerun.
Mays was de peetvader van Bonds, die de huidige all-time leader is met 762, zeven meer dan Hank Aaron, die sinds 1976 de koploper was geweest.
Mays is de Major League-recordhouder in het aantal gespeelde wedstrijden als midvelder (2.829) en nullen gemaakt door outfielders (7.095).
Zijn wedstrijden zijn het tweede hoogste aantal gespeeld door outfielders.
Alleen de legendarische Ty Cobb speelde in meer wedstrijden met 2.842.
Onder zijn meerjarige teamgenoten in San Francisco waren Willie McCovey (14 seizoenen), Jim Davenport, Juan Marichal (beiden 13 seizoenen), Gaylord Perry (10 seizoenen), Orlando Cepeda (9 seizoenen), Hal Lanier (8 seizoenen), Felipe Alou, Jesus Alou, Matty Alou en Tito Fuentes (allen 6 seizoenen).
Andere bekende teamgenoten waren onder meer Joey Amalfitano, Bobby Bonds, Del Crandall, Alvin Dark, Chuck Hiller, Monte Irvin, Harvey Kuenn, Don Larsen, Manny Mota, Andre Rodgers, Hank Sauer, Red Schoendienst, Duke Snider, Warren Spahn, Eddie Stankey, Bobby Thomson, Wes Westrum en Hoyt Wilhelm.
...Hall of Fame-plakette...
...van Willie Mays... |
Willie Mays stond bekend als een zogenoemde 'five-tool player', een speler die uitbblinkt in slaan voor gemiddelde, slaan voor power, honklopen en snelheid, gooien en slaan.
Maar hij stond ook bekend voor zijn enthousiaste en energieke manier van spelen, waarmee hij de toeschouwers vermaakte.
In zijn lange loopbaan sloeg Mays tien keer .300 of hoger en sloeg ook in tien seizoenen 100 of meer punten binnen.
Bovendien voerde Mays de National League vier keer aan in gestolen honken en homeruns.
Mays was de eerste speler in de historie met 300 homeruns en 300 gestolen honken in een loopbaan.
Voor zijn uitzonderlijke verdedigende kwaliteiten won Mays sinds 1957 twaalf opeenvolgende Gold Glove Awards en dat is nog altijd een record voor outfielders.
Willie Mays speelde in 24 All Star Games (1954-1973, twee Games werden jaalijks gespeeld in 1959-1962).
Met zijn 24 Games deelt hij de tweede plaats met een andere legende, Stan Musial.
Het record is 25 en staat op naam van Hank Aaron, eveneens een legendarische iconische speler, die in 2021 op 86-jarige leeftijd overleed.
Echter, Mays is wel de All Star Game recordhouder met 23 honkslagen, 20 gescoorde punten, 75 slagbeurten en 6 gestolen honken.
Vanaf 1974 was Willie Mays de Hitting Coach/Instructor van New York Mets en bleef dat tot en met 1979.
In 1986 werd Mays aangesteld als Special Assistant to the President and General Manager van San Francisco Giants, waar hij in 1993 een levenslang contract tekende.
Door de jaren heen bleef Willie Mays een regelmatige verschijning bij de Giants-thuiswedstrijden.
Het rugnummer van Mays, 24, werd in 1972 'retired' door San Francisco en in 2022 ook door New York Mets.
San Francisco's huidige thuis-stadion Oracle Park werd geopend in 2000 en is gevestigd aan 24 Willie Mays Plaza.
Een beeld van Mays werd in maart 2000 onthuld en staat voor de hoofdingang.
In 2008 behoorde Willie Mays tot een grote groep van 48 voormalige spelers die samen de eerste groep vormden voor opname in de San Francisco Giants Wall of Fame.
In 2017 werd de World Series MVP Award omgedoopt in Willie Mays World Series MVP Award.
Willie Mays werd gekozen in de National Baseball Hall of Fame in zijn eerste verkiezingsjaar in 1979.
Destijds werd Mays als enige speler gekozen in de reguliere verkiezing.
Hij werd opgenomen tegelijk met outfielder Hack Wilson en bestuurder Warren Giles, die in 1979 werden gekozen door Veterans Committee.
In 1999 werd Willie Mays gekozen in het Major League Baseball All-Century Team.
Op 24 november 2015 kreeg Willie Mays de Presidential Medal of Freedom uit handen van de toenmalige Amerikaanse President Barack Obama.
Voormalig Major League-catcher en Manager Yogi Berra kreeg de Medal toen postuum.
Berra was twee maanden eerder overleden.
Berra en Mays maakten deel uit van een groep van zeventien personen die de Medal toen ontvingen.
Daaronder film-regisseur Steven Spielberg, musicus Emilio Estefan, zangeres/actrice Gloria Estefan, violist Itzhak Perlman, componist Stephen Sondheim, zangeres/actrice Barbra Streisand en wiskundige Katherine Johnson, wiens berekeningen bijdroegen aan de eerste succesvolle bemande Amerikaanse ruimtevlucht.
...Willie Mays met President Barack Obama aan boord...
...van Air Force One op weg naar de All Star Game...
...in St. Louis op 14 juli 2009...
(© The White House Photostream/Pete Souza/Public Domain) |
Sinds 1976 hebben dertien honkballers de Presidential Medal of Freedom ontvangen.
Dat zijn Joe DiMaggio (1976), Jackie Robinson (1984, postuum), Ted Williams (1991), Hank Aaron (2002), Roberto Clemente (2003, postuum), Frank Robinson (2005), Buck O'Neil (2006, postuum), Stan Musial (2011), Ernie Banks (2013), Yogi Berra (2015, postuum), Willie Mays (2015), Babe Ruth (2018, postuum) en Mariano Rivera (2019).
Langdurig Los Angeles Dodgers-commentator Vin Scully ontving de Medal in 2016 van President Barack Obama.
DiMaggio kreeg de Medal omgehangen door President Gerald Ford, Jackie Robinson werd gehuldigd door Ronald Reagan, Williams door President George H.W. Bush, Aaron, Clemente, Frank Robinson en O'Neil door President George W. Bush, Musial, Banks, Berra en Mays door President Barack Obama en Ruth en Rivera door President Donald Trump.
De Presidential Medal of Freedom werd voor het eerst uitgereikt in 1963 door President John F. Kennedy, die de Award opnieuw instelde ter erkenning van 'voorname burgerdienst in vredestijd'.
De Presidential Medal of Freedom verving de Medal of Freedom, die in 1945 werd geïntroduceerd door toenmalig-President Harry S. Truman ter erkenning van burgers voor hun activiteiten tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.
Onder de ontvangers van de Medal of Freedom was Major League-catcher Moe Berg in 1945.
In 2022 zond HBO een nieuwe documentaire uit over Willie Mays, met als titel 'Say Hey, Willie Mays!'.
Op dinsdagavond gaf San Francisco Giants de volgende verklaring uit namens de familie van Willie Mays en de Organisatie:
Met grote droefheid maken wij bekend dat San Francisco Giants Legende en Hall of Famer Willie Mays vanmiddag op 93-jarige leeftijd vredig is overleden.
,,Mijn vader is vredig en in het bijzijn van dierbaren overleden'', aldus Michael Mays.
,,Ik wil jullie allemaal uit de grond van mijn gebroken hart bedanken voor de niet aflatende liefde die jullie hem door de jaren heen hebben getoond.
Jullie zijn zijn levensbloed geweest.''
San Francisco Giants-voorzitter Greg Johnson stelde:
,,Vandaag hebben we een echte legende verloren.
In het pantheon van honkbalgrootheden onderscheidt Willie Mays zich door zijn combinatie van enorm talent, scherp intellect, showmanschap en grenzeloze vreugde.
The Say Hey Kid, een 24-voudig All-Star, is de ultieme Forever Giant.
Hij had niet alleen een diepgaande invloed op de honkbalsport, maar ook op de structuur van Amerika.
Hij was een inspiratiebron en een held die voor altijd herinnerd en gemist zal worden.''
...Willie Mays ontvangt de Presidential Medal of Freedom...
...van President Barack Obama in 2015... |
San Francisco Giants President en Chief Executive Officer Larry Baer voegde toe:
,,Ik werd verliefd op honkbal dankzij Willie, heel simpel.
Mijn jeugd werd bepaald door met mijn vader naar Candlestick te gaan en Willie met gratie en ultiem atletisch in het midveld te zien patrouilleren.
De afgelopen 30 jaar is het samenwerken met Willie, en het met eigen ogen zien van zijn levenslust en ongebreidelde passie voor het geven aan jonge spelers en kinderen, één van de geneugten van mijn leven geweest.''
Major League Commissioner Rob Manfred zegt in een verklaring:
,,De hele Major League Baseball is vandaag in rouw terwijl we samenkomen op het honkbalveld waar een carrière en een erfenis als geen ander begon.
Willie Mays bracht zijn allround talent over van de Birmingham Black Barons van de Negro American League naar de historische Giants-franchise.
Van kust tot kust in New York en San Francisco inspireerde Willie generaties spelers en fans naarmate de sport groeide en echt zijn plaats verdiende als ons nationale tijdverdrijf.''
Jane Forbes Clark, Bestuursvoorzitter van de National Baseball Hall of Fame and Museum, zegt:
,,Willie Mays' passie voor de sport en ongelooflijke talent maakten hem tot de belichaming van honkbal voor miljoenen fans en tot één van de meest geliefde spelers in de geschiedenis.
Meer dan een halve eeuw na zijn speeldagen bleef hij een Amerikaanse schat en een honkbalicoon die synoniem stond voor liefde voor de sport.
Zijn altijd aanwezige glimlach en vreugdevolle aanwezigheid straalden door heel Cooperstown, en we zullen zijn nalatenschap voor altijd koesteren.
Voor teamgenoten, tegenstanders en vrienden was Willie Mays een voorbeeld van uitmuntendheid.''
Voormalig President Barack Obama zegt in een verklaring:
,,Willie Mays was niet zomaar een atleet, gezegend met een ongeëvenaarde combinatie van gratie, vaardigheid en kracht.
Hij was ook een heerlijk warm en genereus persoon - en een inspiratie voor een hele generatie.
Ik heb het geluk gehad dat ik de afgelopen jaren tijd met hem heb doorgebracht, en Michelle en ik betuigen ons diepste medeleven aan zijn familie.''
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert de familie en vrienden van Willie Mays, maar ook de San Francisco Giants-organisatie en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(19 juni)
|
|
|
| ...Een eerbetoon door San Francisco Giants... |
...Major League Baseball herinnert Willie Mays... | |
|
