(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Marco Stoovelaar. Rob Brink, Robert Bos, Henk van der Linde & Privé-archief)
IN MEMORIAM
...Coen Stoovelaar...
(1932 - 2024)
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
 Coen Stoovelaar, voormalig coach, umpire, bestuurder, beoordelaar, team manager, announcer en Pirates-icoon, overleden
English
 AMSTERDAM -
In de voorbije jaren heb ik op deze website vele In Memoriams geschreven over personen die actief zijn geweest in (internationaal) honkbal en/of softbal.
Allemaal kleurrijke personen die veel hebben gedaan voor onze sporten en een terugblik op hun (lange) loopbanen verdienden.
Maar de samenstelling van dit In Memoriam is de moeilijkste en meest emotionele ooit, omdat het mijn eigen lieve vader betreft.
En dus is dit een heel persoonlijk verhaal geworden.
Coen Stoovelaar, die een geliefde en gewaardeerde persoonlijkheid was op de honkbal- en softbalvelden, is na een kort en onverwacht ziekbed in de vroege ochtend van woensdag 16 oktober overleden, twee maanden nadat hij 92 jaar was geworden.
Coen Stoovelaar is sinds het einde van de jaren zestig actief geweest in verschillende functies, waaronder (landelijk) honkbal-umpire en bestuurslid van het toenmalige Rayon Amsterdam.
Hij is ook vele jaren Team Manager geweest van het honkbalteam van Amsterdam Pirates, de vereniging waarvan hij 55 jaar lid is geweest, één van de club-iconen werd en waar hij door de jaren heen verschillende functies bekleedde.
Coen Stoovelaar was ook vele jaren Public Address Announcer en niet alleen bij de thuiswedstrijden van Pirates, want hij was ook één van de announcers tijdens het Wereldkampioenschap Honkbal 1986 in Nederland en tijdens de eerste edities van het World Port Tournament in Rotterdam.
En hij is ook 25 jaar lang één van de medewerkers geweest van de Haarlemse Honkbal Week.
De herdenkingsplechtigheid voor Coen Stoovelaar zal plaatsvinden op donderdag 24 oktober vanaf 13:30 uur in de Vondel Aula van Crematorium Westgaarde, gelegen aan de Ookmeerweg 275 in Amsterdam.
Na afloop is er gelegenheid de familie te condoleren.
Op woensdag 23 oktober is er ook gelegenheid afscheid te nemen van 19:00 tot 20:00 uur in Crematorium Westgaarde in Amsterdam.
Coenraad Frederik (Coen) Stoovelaar werd geboren op 15 augustus 1932 in Amsterdam, zijn geliefde thuisstad.
In het leven van mijn vader zijn er twee belangrijke dagen geweest die van invloed zijn geweest op zijn verdere leven.
Niet alleen voor hemzelf, maar uiteindelijk ook voor mijn moeder en zodoende ook voor mijn broer en mijzelf.
De eerste dag is 7 mei 1945.
Als 12-jarig jochie viert mijn vader met vele anderen op de Dam in Amsterdam de bevrijding na het einde van de Tweede Wereldoorlog als er plotseling wordt geschoten op het publiek op het drukke plein.
Dat was de vaak beschreven gebeurtenis die volgde na de capitulatie van de Duitse troepen twee dagen eerder.
Op 7 mei zijn er duizenden mensen op de Dam om feest te vieren en om de geallieerde troepen uit Canada te verwelkomen.
Maar opeens vuren Duitse soldaten, die zich bevinden in de Groote Club, op de hoek van de Dam en de Kalverstraat, met machinegeweren op de grote menigte.
,,Ik heb nog nooit zo snel naar huis gerend'', zei mijn vader soms over dat moment en de paniek die volgde.
Een officiële lijst met slachtoffers is nooit gepubliceerd, maar meer dan 30 personen verloren die dag hun leven, waaronder een buurmeisje van mijn vader.
Meer dan 100 personen raakten gewond.
Daaronder iemand die in de buurt van mijn vader stond.
Later identificeerde de Stichting Memorial voor Damslachtoffers 7 mei 1945, een organisatie die werd opgericht ter nagedachtenis aan de gebeurtenis, 32 personen die overleden als gevolg van het incident.
Zes-en-twintig daarvan overleden ter plekke, vijf overleden later aan schotwonden en een ander een maand later.
Begin 1953 was Coen in militaire dienst toen de provincie Zeeland werd getroffen door de verwoestende Watersnoodramp in de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari.
Op dat moment thuis voor het weekeinde werd Coen's verlof en dat van zijn dienstmakkers ingetrokken, want zij moesten zich onmiddellijk melden in de kazerne om inzetbaar te zijn voor hulpverlening in Zeeland.
Coen groeide op in en om de buurt van de bekende Amsterdamse wijk de Jordaan, waar hij bevriend was met Wim Joost (die in december vorig jaar eveneens op 92-jarige leeftijd overleed) en Herman Koot (die overleed in juni 2021 op 87-jarige leeftijd), met wie hij samen bij D.W.S. voetbalde en honkbalde.
De drie voetbalden samen vanaf de jeugd tot en met het eerste team van D.W.S., dat destijds één van de grote vooraanstaande voetbalverenigingen in Amsterdam was en ook succesvol was op landelijk niveau.
Intussen werkte Coen in de jaren vijftig voor het toen overbekende en populaire Sport en Sportwereld, de wekelijkse sportkrant die in 1945 (onder de naam Sport) werd opgericht door de bekende sportjournalist Kick Geudeker.
Die zou tot en met 1970 de hoofdredacteur blijven van Sport en Sportwereld.
Andere bekende medewerkers waren Ad van Emmenes en Martin Bremer.
Van Emmenes' dochter is de bekende televisie-presentatrice Viola Holt.
Bremer's zoon is televisie-regisseur Bob Bremer, de echtgenoot van televisie-presentatrice Ria Bremer.
Van 1961-1970 zou Martin Bremer de secretaris zijn van het bondsbestuur van de Koninklijke Nederlandse Honkbal Bond (KNHB).
In mei 1961 trouwde Coen Stoovelaar met zijn grote liefde Wil(ly) en dat was natuurlijk de andere belangrijke dag in zijn leven.
Ze ontmoetten elkaar tijdens een optreden van het Shell Mannen Koor, waarvan Coen deel uitmaakte.
Op dat moment werkte hij voor Shell, op het hoofdkantoor van het bedrijf aan de andere kant van het IJ in Amsterdam-Noord.
Overigens had ook Willy in een koor gezongen, dat was het bekende Kinderkoor Henk van der Velde, met wie ze had deelgenomen aan optredens in Londen (Royal Albert Hall en voor BBC-radio), in Zwitserland en in Denemarken.
Ook in deze jaren speelde Coen zowel honkbal voor S.H.E.L.L als voetbal voor Nautilus, die beide deel uitmaakten van de sport-afdeling van Shell.
Coen en Willy zijn bijna 63½ jaar getrouwd geweest.
...Het voetbalteam van Nautilus in 1964...
...Coen Stoovelaar zit tweede van links...
(© Privéfoto) |
Bij Shell werkte Coen samen met ondermeer Leen Volkerijk en Jules de Pierre, die beiden eveneens vele jaren lang zeer bekende persoonlijkheden waren in het Nederlandse honkbal.
Volkerijk is de vader van de langdurige Hoofdklasse- en Nederlands Team-pitcher Bart Volkerijk.
Leen Volkerijk was zelf vele jaren coach van ADO en daarna Pitching Coach van het Nederlands Team.
De Pierre speelde voor HHC, EDO en Haarlem Nicols in de Hoofdklasse, was coach van Terrasvogels, maakte 22 jaar (1974-1996) deel uit van het bestuur van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB) en was ook meerdere jaren bestuurslid van zowel de International Baseball Federation (IBAF) als de European Baseball Confederation (CEB).
Hij was ook vele jaren de teambegeleider (chef d'équipe) van het Nederlands Honkbal Team.
De Pierre overleed in oktober vorig jaar op 91-jarige leeftijd, Volkerijk overleed in september 1993 op 65-jarige leeftijd.
S.H.E.L.L. werd geschreven als vijf afzonderlijke hoofdletters, omdat het een afkorting was, maar het was ook de naam van de honkbal- en softbal-afdeling van Shell.
De afkorting staat voor Sport Houdt Elk Lichaam Lenig.
Aanvankelijk konden alleen werknemers van het bedrijf uitkomen in de verschillende sport-afdelingen.
In latere jaren konden ook personen van buiten het bedrijf lid worden en voor een team gaan spelen.
Eind jaren zestig werd Coen lid van honkbal- en softbal-vereniging Rap, toen jongste zoon Ronald daar ging honkballen.
Een jaar later ging ook oudste zoon Marco honkballen voor deze club, die de naam in 1974 wijzigde in Amsterdam Pirates.
Bij Rap werd Coen Stoovelaar herenigd met zijn jeugvrienden en voormalige voetbalmaatjes Wim Joost en Herman Koot, die kort ervoor ook lid van de vereniging waren geworden en daar actief waren als jeugdcoach.
Coen zou eveneens coach worden in zowel honkbal als softbal.
Wil Stoovelaar, Jopie Joost en Jannie Koot, de vrouwen van de drie jeugdvrienden, werden ook zeer actief voor de club.
En zo groeiden Marco en Ronald samen op met Marcel en Monique Joost en met Frank en Petra Koot, de kinderen van de drie vrienden.
Allemaal zouden ze lang actief zijn in honkbal en softbal, waaronder de Hoofdklasse.
Ronald Stoovelaar speelde zijn hele 19-jarige (Hoofdklasse) loopbaan voor Pirates, bij wie hij in de hoogste afdeling ook coach is geweest.
Hij speelde ook negen jaar in het Nederlands Honkbal Team.
Sinds 2018 is Ronald de Hoofd Coach van het tweede team van Hoofddorp Pioniers in de Eerste Klasse.
Marco Stoovelaar (de auteur van dit In Memoriam en webmaster van deze site) was de Team Scorer van de Pirates honkbalploeg in 17 seizoenen en vervulde nog verschillende andere (score-)bezigheden voor de vereniging waarvoor hij nog altijd actief is.
Marco was ook 17 jaar één van de redacteuren van het wekelijkse clubblad van Pirates ('De Piraat'), samen met Kees van Vegten, waarna ze na tien jaar gezelschap kregen van Ger Lange.
In 2024 sloot hij zijn 48e Hoofdklasse-seizoen af als (internationaal) Official Scorer, een record dat hij deelt met Ben Goorts en Feiko Drost.
Overigens was Coen zeer trots dat zijn zoons allebei hebben deelgenomen aan een Olympische Spelen.
Ronald nam met Oranje deel aan de Olympische Spelen van 1988 in Seoel (Zuid-Korea), Marco maakte deel uit van de begeleiding van het Nederlands Vrouwen Softbal Team bij de Spelen van 2008 in Peking (China).
...Een trotse coach Coen Stoovelaar kijkt toe als...
...Jeroen Kelders de Trofee ontvangt van KNBSB-voorzitter...
...Guus van der Heijden in 1978 nadat het Pirates Junioren Team...
...landskampioen is geworden; Op de achtergrond...
...staan Loek Loevendie, Jenny Sluijters, Alfred...
...Coppens, Pirates-voorzitter Henk van Ede en John Loogman...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
De Joost- en Koot-kinderen hadden eveneens lange loopbanen in honkbal of softbal.
Marcel Joost debuteerde in het eerste team van Amsterdam Pirates in 1978, waarna hij vanaf 1979 ruim twintig jaar in de Hoofdklasse uitkwam voor Haarlem Nicols en Kinheim.
Marcel, die ook coachte bij Kinheim, speelde bovendien vele jaren in het Nederlands Honkbal Team en werd de eerste speler met 1.000 honkslagen.
Monique Joost speelde eerst in jeugdploegen van Pirates, voordat ze haar Hoofdklasse-debuut maakte bij S.H.E.L.L..
Daarna sloot ze haar loopbaan af bij Pirates.
Monique kwam ook uit voor Jong Oranje.
Na te hebben gespeeld voor Pirates ging Frank Koot in de Hoofdklasse spelen voor De Spartaan, Giants Diemen, Amstel Tijgers en Haarlem Nicols, waarna hij terugkeerde naar Pirates.
Hij coachte ook op Hoofdklasse-niveau en is nog altijd actief bij Onze Gezellen.
Petra Koot speelde eerst voor Pirates en daarna een paar seizoenen voor De Meteoor.
Hierna speelde ze in de Hoofdklasse voor HCAW en Kinheim.
Momenteel is Petra nog zeer actief voor Kinheim.
In 1969 werd de ervaren honkbalcoach Max Rietbergen de nieuwe Hoofd Coach van het honkbalteam van Rap, dat toen uitkwam in de Eerste Klasse.
Rietbergen is de grootvader van Martijn en Rikkert Faneyte, die beiden later in de Hoofdklasse zouden uitkomen, de laatste speelde ook een paar seizoenen professioneel in de Amerikaanse Major League (San Francisco Giants, Texas Rangers).
Rietbergen's dochter Annechien speelde en coachte vele jaren voor Rap/Pirates en is nog altijd actief voor de club.
Haar echtgenoot José Faneyte kwam eveneens uit voor Rap na in de Hoofdklasse te hebben gespeeld voor Sparta en OVVO.
Een jaar later, in 1970, kreeg Rietbergen twee Assistent Coaches, Wim Joost en Herman Koot, terwijl Wim Geestman, Sr. de werpers trainde.
In hetzelfde jaar werd Coen Stoovelaar de Team Manager.
Daarmee werden Wim Joost, Herman Koot en Coen Stoovelaar weer herenigd in één team.
Ronald Stoovelaar, Marcel Joost en Frank Koot waren teamgenoot in jeugdploegen bij Rap/Pirates.
Andere teamgenoten waren onder meer Haitze de Vries, Peter van Erk, Bas Rodermans, Ton van Koeverden en Steven van der Poel.
Ze speelden ook allemaal samen in het eerste team van Pirates in 1978 toen de ploeg uitkwam in de Eerste Klasse.
Hierna gingen Joost, Koot en De Vries elders spelen.
Joost, Koot, Stoovelaar en De Vries waren ook teamgenoot in het Nederlands Honkbal Team.
Max Rietbergen, Wim Joost en Herman Koot bleven deel uitmaken van de coaching-staf van de Pirates-ploeg tot en met 1974 met Coen Stoovelaar als Team Manager.
In deze jaren, maar ook daarna, coachten Stoovelaar, Joost en Koot bovendien verschillende jeugdploegen van Rap en Pirates.
Als jeugdcoaches leidden ze hun ploegen naar zowel Rayonale als landelijke titels.
In 1978 was Coen Stoovelaar de coach van de Pirates-junioren die toen landskampioen werden.
Vanaf halverwege de jaren zeventig was hij ook verschillende seizoenen van een aantal vrouwen-softbalploegen Pirates.
...Coen met zoon Ronald en echtgenote Wil tijdens het...
...Europees Kampioenschap 1989 in Parijs (Frankrijk)...
(© Photo: Marco Stoovelaar) |
Onder de spelers van Rap in de seizoenen 1970-1974 waren André van Beest, Chester Berkel, Mario Berkel, Maurice Cranston, Michael Davidson, Albert Driessen, José Faneyte, Tom Geestman, Wim Geestman jr., Tom Helmers, Hans Jansen de Vries, Harold Leslie, Kurt Lourens, Terry McIntosh, Louis van der Putten, Jan Visser, Marten Walsma en Herman Wijnands.
In een aantal van deze seizoenen waren Ronald en Marco Stoovelaar en Marcel Joost de bat-boys van de ploeg, terwijl Wim Kwekkeboom er later bij kwam als Team Scorer.
In deze jaren speelde Rap in de Eerste Klasse en elk seizoen behoorde de ploeg tot de titel-kandidaten en dus promotie naar de Hoofdklasse.
Rap eindigde tweemaal op de tweede plaats.
Eveneens in deze periode publiceerde Rap een maandblad onder de naam 'Run', met interviews, spelregels en tips, maar ook club-nieuws.
Coen is één van de samenstellers/redacteuren van het blad samen met Wim Joost, Max Rietbergen en Herman Spilker.
In deze jaren volgt Coen ook al nauw Major League Baseball in de USA via de krant International Herald Tribune.
In de jaren zeventig maakt Coen Stoovelaar ook deel uit van de jeugdcommissie van Rap/Pirates, samen met Dolf Davidson, Wim Joost, Loek Loevendie, Wim van der Poel en Kees van Vegten.
De jeugdcommissie was nauw betrokken bij de organisatie van de jaarlijkse (internationale) jeugdtoernooien, zoals het befaamde Koninginnedag-toernooi voor Bleesing-teams (pupillen) op 30 april.
Allen waren in deze jaren ook actief in het jeugdhonkbal in wat toen het Rayon Amsterdam was.
Coen is in 1974 lid van de jeugdcommissie van Rayon Amsterdam, samen met Wim van der Poel (voorzitter), Loek Loevendie, Joke Lammen en Victor van Swede.
En ook in 1974 zorgt Coen voor de competitie-controle van het jeugdhonkbal van het Rayon.
Davidson, Joost, Loevendie en Van der Poel zijn ook lid van de Rayonale jeugdcommissie in een paar eerdere jaren, terwijl Joost en Van Vegten coaches zijn van het junioren- en pupillen-honkbalteam van Amsterdam.
In 1973 en 1974 heeft Coen Stoovelaar zitting in het bestuur van Rayon Amsterdam, dat alle honkbal/softbal-activiteiten overziet in de hoofdstad.
In 1973 is Willem Niepoth de voorzitter, in 1974 is dat Lex Rimini.
Andere leden in deze jaren zijn Wim Endel (vice-voorzitter), Benno Niemeijer (secretaris), Wim Ascherman (penningmeester), Bertus Caldenhove, Jogriet Endel en Elly Nijhuis.
In beide jaren behartigt Coen binnen het bestuur de technische zaken honkbal.
...Coen Stoovelaar met zoon Marco tijdens de Honkbal...
...Week Haarlem in 2018 in overleg over de inhoud...
...van het Leesvoer-magazine...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
In deze drukke jaren begint Coen ook met iets anders, want in 1973 maakt hij zijn debuut als honkbal-scheidsrechter.
Tot en met 1976 leidt hij wedstrijden op Rayonaal niveau als Rob Witteveen, Henk Clemens (beiden 1973-1975), Jaap Kuggeleijn, Jan Schut (beiden 1976) en Cor van Elst-Water deel uitmaken van de scheidsrechterscommissie.
Onder de honkbal/softbal-umpires in het Rayon in deze jaren zijn onder meer ook Rob Brink, Willem Griebling, Cheila Jones, Freek Leijen, Jannie Koot, Joke Lammen, Jos Loogman, Karel Rebel, Herman Schreijer, Wil Soolsma, Herman Spilker, Ben Swaab, Herman Swaagman en Co van de Wateringen.
Coen toonde dat hij talent had als umpire met een goede kennis van de regels en zodoende promoveerde hij in 1975 naar de landelijke afdeling, waarin hij wedstrijden bleef leiden tot en met 1978.
In zijn vier seizoenen op landelijk niveau leidde Coen ook een aantal wedstrijden in de Hoofdklasse, plus een paar oefenwedstrijden van het Jong Oranje honkbalteam.
In drie van zijn vier jaar (1975-1977) leidde Rinus Onderwater de landelijke scheidsrechterscommissie als voorzitter, terwijl Henk Clemens verantwoordelijk was voor de aanstellingen.
Zij werden in 1978 opgevolgd door Piet Schijvenaar en Henk van Dalen.
Na afloop van het seizoen 1978 stopte Coen als landelijk umpire.
Niet alleen vanwege tijdgebrek, maar ook vanwege wat problemen met zijn knieën.
Maar hij bleef daarna wel nog een paar jaar wedstrijden leiden op clubniveau.
In de jaren zeventig waren er veel bekende umpires in de landelijke afdelingen.
Onder Coen's umpiring-collega's, hij leidde met veel van hen wedstrijden, in zijn jaren op landelijk niveau waren onder meer Wim Baas, John Barrett, Paul Barts, Wim van Beek, Cor Blitterswijk, Willem den Boef, Jan Boerendonk, Paul Bokern, Wil ten Bosch, Cees Bouterse, Rob Brink, Willem Broertjes, Jos de Champs, Hans Corpeleijn, Willem Detiger, Hans van Deursen, Taco Dillesse, Cor Dirksz, Huib Donker, Feiko Drost, Henk Ebbing, Mario Figaroa, Jos Gieskens, Paul Goode, Willem Griebling, Fred van Groningen Schinkel, André Haring, Joop van Hattem, Vincent Hazel, Carlos Hellburg, Ton Hout, Gerard Inden, Jan Janszen, Bram Klijnsmit, Leo Krabbedam, Fred de Kramer, Jaap Kuggeleijn, Bert Lauer, Jaap Lind, Jos Loogman, Henk Luxwolda, Koos van der Mark sr., Chris Mast, Jan Meijer, Tom Middendorp, Aad Mooldijk, Dick Mos, George van Noort, Jan Pauwels, Chris Pieters, Piet Pomstra, Ede Pool, Henk Post, André Prins, Karel Rebel, Lex Rimini, Piet van Rijswijk, Cor Scholberg, Hans Schotel, André Schrijber, Jan Schut, Guus Slauerhof, Bert Staller, Ruud Stolting, Rob Tolsma, Evert van Tuyl, Karel van Veen, Theo van der Velden, Ton Verbeten, Henk Verhart, Franklin Victor, Willem Visser, Ron Voerman, Piet Vorst, Aad de Vos, Aad Vuik, Jan van der Wardt, Aart Wedemeijer, Rob Witteveen, Henk Wolffenbuttel, Karel van Zadelhoff, Leen Zuur en Gerard Zwerus.
...Coen Stoovelaar (staande links) als coach van het Nederlands...
...Artiesten Elftal in 1975...
...Staand: Coen, Frans Berluson, Richard Ross, IJf Blokker,...
...Ben Elmondo, Con de Vries en Ruud de Wolff...
...Zittend: René Plemp, Serge, Wim Berluson, Bram Biesterveld,...
...Tonny Alberti en Joop Andriesse (verzorger)...
(© Privéfoto) |
De jaren zeventig en tachtig zijn erg druk voor Coen.
Naast zijn bezigheden als team manager, als coach, in jeugdcommissies, in het Rayon Amsterdam en als honkbal-umpire, is Coen ook nog actief in voetbal.
Vanaf halverwege de jaren zeventig is Coen drie jaar de trainer/coach van het Nederlands Artiesten Elftal, dat regelmatig wedstrijden speelt op uitnodiging van voetbalverenigingen door het hele land.
Onder de zeer bekende artiesten die in deze jaren regelmatig in deze ploeg spelen zijn zanger Ben Cramer, zanger Ruud de Wolff (zangduo The Blue Diamonds), zanger Ruud Schaap (bekend als Serge van zangduo Saskia & Serge), acteur/stem-acteur Bram Biesterveld (Pommetje Horlepiep), acteur/musicus IJf Blokker (ook bekend als Barend Servet), illusionist/goochelaar Richard Ross (wereldkampioen in 1970 en 1973), musicus/presentator/acteur René Plemp (orkest Snip & Snap Revue, André van Duin Revue & 'Stuif es in' TV-show), muziek-producer Tonny Alberti (broer van zangeres Willeke Alberti), trompettist/muziek-producer Marty, musicus/zanger Con de Vries (popgroep Jackpot), accordeonist Jan Karstens (accordeon-duo De Carsellis), acrobaat Ben Elmondo (acrobatisch schaatsduo De Elmondo's) en acrobaten Wim en Frans Berluson (acrobatisch duo De Berlusons).
Gast-spelers waren onder meer komiek/acteur Piet Bambergen (bekend van het komische duo 'De Mounties'), spelshow-presentator Ron Brandsteder ('Showbizzquiz', 'Ron's Honeymoonquiz'), spelshow-presentator Willem Ruis ('Willem Ruis Show', Sterrenshow'), zanger Albert West, acteur/spelshow-presentator Martin Brozius ('Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, Meneer?', 'Ren je rot'), acteur Ab van der Linden (Clown Flappie en 'Ti Ta Tovenaar'), acteur Rudi Falkenhagen ('Pipo de Clown', 'De Stille Kracht', 'Dagboek van een Herdershond', 'De Fabriek'), acteur/zanger Hans Boskamp ('Floris', 'Herenstraat 10'), die ook voormalig profvoetballer is geweest (Ajax, DWS) en zangduo De Deurzakkers.
Andere bekende gasten bij deze wedstrijden waren onder meer acteur/presentator Dolf Brouwers (Sjef van Oekel), acteur/komiek Harry Touw (Fred Haché) en zangeres Patricia Paay.
Uit deze groep was René Plemp de presentator van het einde-seizoen Honkbal/Softbal Awards Gala in 1992 en 1993 toen dat evenement werd georganiseerd in de Jaarbeurs in Utrecht.
Toen René Plemp (die overigens mijn oom is) deel uitmaakte van het orkest van 'Stuif es in' werd dit televisie jeugdprogramma gepresenteerd door Ria Bremer, de schoondochter van Martin Bremer met wie Coen samenwerkte in de jaren vijftig bij Sport and Sportwereld.
In 1979 keerde Coen terug als Team Manager van de hoofdmacht van Amsterdam Pirates toen Ruud Koene en Nico Meijers respectievelijk de nieuwe Hoofd Coach en Assistent Coach werden nadat de ploeg in 1978 was gedegradeerd van de Eerste naar de Tweede Klasse.
Koene en Meijers leidden de ploeg naar twee opeenvolgende kampioenstitels in 1980 en 1981 en dat resulteerde in promotie van de Tweede Klasse naar de Eerste Klasse naar de Hoofdklasse.
In 1982 debuteerde Pirates in de hoogste afdeling.
Na afloop van dat seizoen stopten Koene en Meijers beiden als coach.
Coen ging door als Team Manager en bleef dat tot en met 1985.
In 1983 werd de ploeg gecoached door Bart Seidel (Hoofd Coach), Louis Hofer en Henk Boeren
Hofer leidde het team in 1984 en 1985 en hij werd geassisteerd door Martin van der Steeg (1984), Boeren en Martin Ronnenbergh (beiden 1985).
In al deze seizoenen was Marco Stoovelaar de Team Scorer en in 1985 was Peter Meuris de verzorger.
...Coen (staande links) als Team Manager van de Amsterdam...
... Pirates-ploeg die in 1982 voor het eerst in de Hoofdklasse speelde...
...Staand: Coen (Team Manager), Marco Stoovelaar (Scorer), Ruud Koene...
...(Hoofd Coach), John Ludenhoff, Ronald Oosterling, Paul Stockley,...
...Peter Meijers, Peter van Erk, Jan van Wieringen, Marco Loevendie,...
...Marten Walsma en Nico Meijers (1B Coach)...
...Zittend: Leo Kalinowski, Bas Rodermans, Alex Nansink,...
...Edsel Martis, Ronald Stoovelaar en Tonny Cohen...
(© Foto: Archief Marco Stoovelaar) |
In 1982-1984 verzorgt Coen Stoovelaar ook het wedstrijd-secretariaat van de seniorenteams van de honkbal-afdeling van Amsterdam Pirates.
In deze jaren wordt dezelfde functie bij de softbal-afdeling ingevuld door Els Dorenbos (1982), Marjolein Dignum (1983) en Sylvia Smit (1984), terwijl Kees van Vegten de jeugd-afdeling honkbal overziet.
In 1985 volgt Loek Loevendie Coen op als wedstrijd-secretaris.
Een paar jaar eerder, in 1977, was Coen's echtgenote Willy de wedstrijd-secretaris van de Pirates softbal-afdeling.
Sinds halverwege de jaren zeventig was Willy ook vele jaren één van de kantine-medewerksters, speelde ze softbal en verzorgde een aantal administratieve functies voor de vereniging.
Overigens had Pirates in deze jaren vijf langdurige bestuursleden, namelijk Henk van Ede (voorzitter), Leo Boon (secretaris), Maarten van Erk (penningmeester), Toon Kelders (lid) en Loek Loevendie (lid).
In 1986 is Frans van den Berg de Team Manager van de Pirates-ploeg, maar Coen blijft actief op de achtergrond terwijl het team onder leiding staat van Hoofd Coach Jan Dick Leurs.
Na afwezigheid van een jaar keert Coen in 1987 weer terug in de dug-out als Team Manager en regelt de zaken weer tot en met 1990 voor vier seizoenen.
In 1988 deelt hij de functie met Cor Visser en in 1990 met Martin van der Steeg, die daarna de Team Manager is in 1991.
In 1993 is Coen de Team Manager in zijn 18e seizoen.
Doordat hij in zowel 1986 als 1991 ook verschillende zaken op de achtergrond regelde is Coen in 20 seizoenen betrokken geweest bij het eerste honkbalteam van Pirates.
Na afloop van het seizoen 1993 stopt Coen, waarna Frans Bergman zijn opvolger is voor het seizoen 1994.
In deze jaren wordt Pirates tweemaal landskampioen.
In 1987 verovert Pirates het kampioenschap voor de eerste keer als de ploeg Neptunus verslaat in de best-of-three Holland Series.
In 1990 wint Pirates de tweede titel via een 3-0 'sweep' tegen Neptunus in de best-of-five Kampioensfinale.
In beide seizoenen staat de ploeg onder leiding van Hoofd Coach Ted Arnold, die de ploeg ook leidt in 1988 en in 1991 en 1992.
Hij wordt geassisteerd door Dave Daniels (1987-1988), Louis Hofer en Hans Jansen de Vries (beiden 1990).
In 1989 zijn voormalig Major League-pitcher Win Remmerswaal (Hoofd Coach) en Jaap Muts de coaches.
In 1993 neemt Louis Hofer de taak over als Hoofd Coach en wordt dan geassisteerd door Randell Hannah en Anthony St. Aubyn.
De overige leden van de begeleiding in deze seizoenen (1987-1993) zijn Ed Joustra (fysiotherapeut, 1987, 1989), Paul Ram (verzorger, 1987), Peter van Kampen (fysiotherapeut, 1988), Bas Spanger (equipment manager, 1988-1989), Wil Fritz (fysiotherapeut, 1991), Manon de Vries (fysiotherapeut, 1993) en Marco Stoovelaar (team scorer, alle seizoenen).
Langdurige spelers van Amsterdam Pirates in deze jaren (1979-1993) zijn Peter Boon, Tonny Cohen, Peter van Erk, Martijn Faneyte, Rikkert Faneyte, Didi Gregorius, Edsel Martis, Bas Rodermans, Ronald Stoovelaar en Jack Zijlstra.
Vele anderen speelden in deze 15-jarige periode ook voor de ploeg.
Onder de spelers die het Pirates-shirt in vijf of minder seizoenen droegen waren Wismar Ansjeliena, Frank Baly, Harry van der Berg, Gerard Blacquiere, André Boddendijk, Hans Bodemann, Peter Callenbach, Sherwin Cijntje, Patrick van Doorn, Jan van Gorkum, Randell Hannah, Jeroen Hessels, Mike Hofer, Raymond Hofer, Frans van Huffel, René van Huffel, Dirk van 't Klooster, Minquelito Koek, Ton van Koeverden, Frank Koot, Bob Kruijs, Peter Kwakernaak, Jan Dick Leurs, Marco Loevendie, John Loogman, John Ludenhoff, Franco Martis, Marcel Meijers, Peter Meijers, Alex Nansink, Ronald Oosterling, Nelson Orman, Laurens van der Poel, Hans van Renselaar, Ton Roest, Martin Ronnenbergh, André Smit, Anthony St. Aubyn, Martin van der Steeg, Lloyd Todman, Kees van Vegten, Marten Walsma, Byron Ward, Jan van Wieringen en Michiel Zwinkels.
In deze jaren speelden ook de volgende Amerikanen voor Pirates: Reggie Barringer, Jeffery Calderone, Dave Daniels, Jamie Doughty, Jim Ferguson, Frank Forcucci, Mark Greene, Leo Kalinowski, Scott Khoury, Jerry Lane, Frank Millerd, Kevin Spicer, Paul Stockley en Mark Sullivan (die in mei op 67-jarige leeftijd overleed).
Veel van deze spelers verbleven of aten bij de families Stoovelaar, Van Erk en Meijers.
...Coen Stoovelaar (staande rechts) als één van de announcers...
...tijdens de Amsterdam Baseball Series 1983 met Kees van Vegten,...
...Maartje Nierop Groot (zittend, links) en Tiny van der Poel...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
In een aantal van deze seizoenen (1984-1985, 1991) is Coen ook nog scheidsrechters-beoordelaar honkbal voor de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB).
Andere beoordelaars in 1984-1985 zijn ook Cor Blitterswijk, Willem den Boef, Henk van Dalen, Co Hetem, Henk Kempen, Bram Klijnsmit, Bert Lauer, Aad Laurens, Gé Oosterbaan, Paul Paul, Henk Ronnenbergh, Henk de Ruiter, Piet van Rijswijk, Hans Schotel, Joop Schuitemaker, Piet Schijvenaar, Gerrit Sluijters, Joop van Wendel de Joode en Leen Zuur.
Beoordelaars in 1991 zijn onder meer Gé van Berkel, Paul Bokern, Cees Bouterse, Willem Broertjes, Joes Gewald, Joop van Hattem, Vincent Hazel, Bram Klijnsmit, Bert Lauer, Henk Meerleveld, Dick Mos, Paul Paul, Ede Pool, Piet van Rijswijk, Joop Schuitemaker, Gerrit Sluijters, Wil Tessers, Joop van Wendel de Joode, Henk Wolffenbuttel, Karel van Zadelhoff en Leen Zuur.
Een andere langdurige activiteit die Coen met veel plezier vervulde sinds halverwege de jaren zeventig was die van public address announcer tijdens de thuiswedstrijden van Amsterdam Pirates, iets dat hij in een aantal seizoenen deed naast zijn bezigheden als Team Manager van de honkbalploeg.
Bij veel wedstrijden deelde hij de microfoon met Tiny van der Poel, die helaas in februari overleed op 93-jarige leeftijd.
Coen en Tiny waren zo'n twintig seizoenen announcers en ontvingen ook zowel voor als na de wedstrijd de officials.
Een andere regelmatige announcer was Kees van Vegten.
In latere jaren kregen ze gezelschap van Joop Dousi, die de voornaamste announcer zou worden vanaf het begin van de jaren negentig.
Naast het omroepwerk tijdens thuiswedstrijden was Coen ook één van de announcers tijdens de Amsterdam Baseball Series, de internationale toernooien die Pirates een aantal jaren organiseerde sinds 1983 in verschillende leeftijdsgroepen (cadetten, junioren, senioren).
Andere announcers daarbij waren ook Tiny van der Poel, Kees van Vegten, Joop Dousi en Maartje Nierop Groot.
In 1986 was Coen ook één van de announcers tijdens het Wereldkampioenschap Honkbal, toen dat voor het eerst werd georganiseerd in Nederland.
Andere announcers tijdens dit evenement waren onder meer Yvonne de Vries, Maarten Evertse, Elly Visser, Karin Kort, Henk Bouwman, Erik Boshuijzen en Roel Peters.
En in 1985 en 1987 was Coen één van de announcers tijdens de eerste twee edities van het World Port Tournament in Rotterdam, waar hij de microfoon deelde met Karin van Aalen, vele jaren de stem van Neptunus.
In 1995 was Coen één van de announcers tijdens het Europees Kampioenschap in Haarlem.
...Coen met Wim Joost tijdens de...
...Haarlemse Honkbal Week in 2000...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Sinds 1996 was Coen Stoovelaar ruim 25 jaar (14 toernooien) één van de vele (vrijwillige) trouwe medewerkers van de tweejaarlijkse Haarlemse Honkbal Week.
Dit was ook weer zo'n activiteit waarvan hij duidelijk genoot, want hij was er trots op deel uit te maken van de grote Honkbal Week-familie.
In 1971 woonde hij het evenement voor het eerst bij als toeschouwer, samen met zoon Ronald.
Vanaf 1972 behoorden ook Coen's vrouw Wil en andere zoon Marco tot de bezoekers.
Van 1996 tot en met 2006 (in deze periode zijn er zes toernooien) vormt Coen een zeer herkenbaar duo met Wim Joost, dat zorgt voor de catering (drankjes) voor de teams en umpires, maar ook voor de official scorers, public address announcers, scoreboard operators en de persvertegenwoordigers.
Zij zorgen voor en na de wedstrijd voor de umpires in hun kleedkamer en zorgen er ook voor dat ze genoeg te drinken krijgen tijdens wedstrijden op warme dagen.
En ze zorgen voor het nodige drinken voor de ploegen in de dug-outs.
Tijdens een wedstrijd verzorgen zij ook de drankjes voor de scorers, announcers, scoreboard operators en de pers, die zich allemaal bevinden op de perstribune achter de thuisplaat.
Op veldniveau achter de thuisplaat zorgt het duo ook voor de scouts, die daar zitten.
Coen en Wim zijn op zo'n wedstrijddag constant druk in de weer en lopen altijd samen door het stadion, dragen drankjes (of eten) en praten ook met iedereen met hun karakteristieke Amsterdamse humor.
Dat levert Coen en Wim dan ook de bijnamen Knabbel en Babbel op.
In 2006 ging Coen deel uitmaken van de redactie van Leesvoer, het dagelijkse nieuws-bulletin van de Haarlemse Honkbal Week, waarvan zoon Marco sinds 1990 de editor-in-chief is.
Coen was één van de redacteuren van 2006 tot en met 2018, zorgde voor de wedstrijdverslagen en maakte korte nieuwsberichten.
In 2018 werd hij benoemd tot Erelid van Leesvoer.
In 2020, toen er alleen een on-line editie was (vanwege de COVID-19 pandemie), en in 2022 leverde Coen ook verschillende bijdragen aan het dagelijkse magazine.
Op bijna 90-jarige leeftijd (in 2022) was Coen de oudste medewerker van het evenement.
Redacteuren in de meeste van Coen's negen toernooien in de Leesvoer-staf waren naast zoon Marco ook Györgyike Horvath (acht keer), Feiko Drost (zes) en Jasper Roos (vijf).
Andere medewerkers waren Henk Maurits (tweemaal), Roderick Balk, Hans Akkerman, Jan van der Sande, Michel Streur en Sander Grasman.
Voor de lay-out en opmaak in deze jaren zorgden Lesley Ann Hartman, Marijke van Veen, Tamara Scheers, Jasper Roos en Mick van der Ven.
Onder de fotografen waren Arthur van der Velde, Rick Meijaard, Robert Bos en Henk Seppen.
Naast zijn activiteiten voor Leesvoer hield Coen ook regelmatig Joost Lub gezelschap, die de toegang regelde bij het zitgedeelte achter de backstops voor onder anderen de scouts.
In de beginjaren 2000 verzorgde Coen ook nog vrijwillige activiteiten op het Bondsbureau van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB) na de verhuizing van Santpoort naar Nieuwegein.
In die jaren was zoon Marco op beide locaties werkzaam op het Bondsbureau.
Coen Stoovelaar is altijd een muziekliefhebber geweest.
Hij hield enorm van big bands en jazz en in de jaren vijftig woonde hij regelmatig de nachtelijke concerten in het Amsterdamse Concertgebouw bij van jazz-grootheden als Duke Ellington, Louis Armstrong, Count Basie, Dizzy Gillespie, Ella Fitzgerald, Dave Brubeck, Chet Baker, Lionel Hampton, Stan Getz en Rita Reys.
Een ander groot idool van Coen was Frank Sinatra.
Hij was dan ook enorm trots dat hij in 1977 in de gelegenheid was aanwezig te zijn bij een concert van de beroemde Amerikaanse zanger, vanaf één van de eerste rijen in het befaamde Caesar's Palace in Las Vegas.
...Coen op het veld van Shea Stadium in New York (USA) in 1993 met...
...rechts toenmalig-Manager Don Baylor van Colorado Rockies...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Coen hield ook veel van reizen.
In 1977 en 1979 reisde hij met zijn hele gezin naar de USA als deelnemer van de trips, die werden georganiseerd door honkbal/softbal-magazine Inside, wat destijds het officiële blad was van de KNBSB.
De hele familie reisde ook altijd mee naar het buitenland wanneer zoon Ronald met het Nederlands Team deelnam aan Europese Kampioenschappen en Wereldkampioenschappen of andere (club-team) toernooien in België, Duitsland, Frankrijk en Tsjechië.
In de jaren negentig maakte Coen ook een paar reizen naar de USA met zoon Marco, waar hij er van genoot op het speelveld te staan of in de kleedkamer van bijvoorbeeld Yankee Stadium (New York Yankees), Shea Stadium (New York Mets) en Oriole Park at Camden Yard (Baltimore Orioles), en in de gelegenheid was te praten met Major League-spelers en -coaches.
Coen en Marco reisden in 1996 ook naar de Olympische Spelen in Atlanta (USA).
En tijdens bijvoorbeeld het Europees Kampioenschap en Wereldkampioenschap in Italië in 1998 en 1999 vermaakte Coen zich altijd enorm met het voor en na een wedstrijd even lekker praten met Nederlands Team-coaches Jan Dick Leurs, Leo Naaktgeboren en Huub Kohl en staf-leden Willem van Geijlswijk, Ad Hendrikse en Cees Herkemij.
In vele recente jaren vergezelde Coen altijd Marco naar zijn wedstrijden als official scorer in zowel de Hoofdklasse-honkbal als -softbal.
Zodoende werd Coen dus een bekende verschijning op vele velden, waar hij altijd genoot van zijn gesprekjes met bekenden.
Hij kende dan ook velen onder de spelers, coaches, officials en bezoekers.
En ja, als daar aanleiding voor was, kon hij soms weleens mopperen, bijvoorbeeld over een situatie op het veld, of een beslissing van een speler, coach, umpire of official scorer.
Maar altijd op een positieve wijze.
Coen was dan ook overal welkom op welke locatie dan ook en zal zeker worden gemist op de velden.
Coen woonde ook regelmatig wedstrijden bij van kleinzoon Bram (honkbal) en kleindochter Ilse (turnen, softbal) en zoon Ronald als coach van het tweede team van Hoofddorp Pioniers.
Overigens maken Bram en Ilse deel uit van een kleine en unieke groep spelers, omdat hun beide ouders (Ronald en Judith) niet alleen in de Hoofdklasse speelden, maar allebei ook in het Nederlands Team.
En uiteraard was Opa Coen een trotse volger van de studies en werk-keuzes die Bram en Ilse maakten.
Coen had veel kennis van de spelregels, maar ook van de umpire-metodiek en de scoreregels.
Op elke wedstrijddag volgde hij de live play-by-plays en na afloop bekeek hij alle box scores secuur.
Iets wat hij ook nog had gedaan een paar dagen voordat hij ziek werd.
Uit deze In Memoriam kan worden afgeleid dat mijn vader een productief en vol leven heeft gehad.
Zoals gezegd, hij hield veel van (allerlei) sport, jazz-muziek en reizen, maar hij kon ook genieten van bijvoorbeeld spelprogramma's (zoals 'De Slimste Mens') en van lezen (allerlei boeken, waaronder over Amsterdam, kranten, nieuws-sites).
En hij hield ook van lachen, want hij had een goed gevoel voor humor.
En hoewel hij het altijd naar zijn zin had op een honkbal- of softbal-veld of tijdens een buitenlandse trip, was hij toch altijd weer blij thuis te zijn in 'zijn' Amsterdam.
Maar bovenal was Coen Stoovelaar een trotse echtgenoot, een trotse vader en een trotse grootvader.
We gaan je heel, heel erg missen.
(19 oktober; 12 november)
|
