(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Marco Stoovelaar, Inside/Peter Elenbaas, CEB, ESF, Rob Jelsma, Linda Steijger, Henk Seppen & Glenn Gervot)
IN MEMORIAM
...Jan Esselman...
(1943 - 2024)
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
 Voormalig KNBSB-bestuurder, Technical Commissioner en CEB-President Jan Esselman overleden
English
 HAARLEM -
Jan Esselman, die sinds de jaren tachtig langdurig honkbal-bestuurder is geweest en de voormalige European Baseball Confederation (CEB) vier jaar leidde als President, is onverwacht overleden op de vroege maandagochtend 28 oktober op 81-jarige leeftijd.
De herdenkingsplechtigheid voor Jan Esselman zal plaatsvinden op maandag 4 november vanaf 9:30 uur in de aula van Crematorium Sterrenheuvel, gelegen aan de Vergierdeweg 458 in Haarlem.
Na afloop is er gelegenheid de familie te condoleren in de lounge van het crematorium.
Jan Esselman werd geboren op 24 juni 1943 in Beemster.
Vandaar verhuisde de familie Esselman naar Amsterdam.
Later ging Jan met zijn echtgenote Joke wonen in Haarlem.
Het was in Haarlem dat Jan Esselman nauw betrokken raakte bij honkbal- en softbal-vereniging Haarlem Nicols.
Daar was hij van 1985 tot en met 1989 bestuurslid, waaronder vice-voorzitter, secretaris en penningmeester van de club.
Zijn zoon Jan, Jr. honkbalde ook voor de Haarlemse vereniging.
Van oktober 1989 tot augustus 1996 was Jan Esselman lid van het bestuur van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB), waarin hij verantwoordelijk was voor competite-zaken van de honkbal-afdeling.
Vanaf april 1991 werd het KNBSB-bestuur, waarvan Esselman deel uitmaakte, geleid door voorzitter Henk den Duijn, die onverwacht overleed op 16 september op 78-jarige leeftijd.
Twintig jaar lang had Jan zitting in de Technical Commission van de European Baseball Confederation (CEB).
In februari 1993 werd hij lid van deze commissie en later in dat jaar secretaris, waarna hij vanaf maart 2005 voorzitter was als opvolger van de Italiaan Riccardo Fraccari, die sinds mei 2014 de President is van de World Baseball Softball Confederation (WBSC).
In 1994 werd Jan Esselman ook opgenomen in de Tournament Commission van de International BAseball Federation (IBAF), de voorloper van de WBSC.
Door zijn lange verbinding met deze Commissies was Jan actief tijdens vele internationale toernooien wereldwijd, waaronder de Olympische Spelen in 2000, 2004 en 2008, de World Baseball Classic in 2006, 2009 en 2013, plus verschillende Europese Kampioenschappen en Wereldkampioenschappen.
Esselman verliet de Technical Commission in februari 2013 toen hij werd gekozen tot President van de CEB, als opvolger van de Tsjech Petr Ditrich, die op zijn beurt interim-President was sinds het voorgaande jaar, nadat de Duitser Martin Miller was afgetreden.
In februari 2018 ontving Jan Esselman de CEB Xavier Mateu Award for Excellence voor zijn vele bijdragen aan en ontwikkelingen van de honkbalsport in Europa en wereldwijd.
Naast zijn vele (internationale) activiteiten in honkbal had Jan Esselman nog een andere grote passie en dat was dammen.
Hij begon deze sport al op jonge leeftijd te beoefenen en nam sinds eind jaren vijftig ruim zestig jaar deel aan allerlei toernooien.
...Jan Esselman (links) tijdens een ledenvergadering...
...van Haarlem Nicols in 1985 waarbij...
...Ton Smit (rechts) aftreedt als voorzitter...
(© Foto: Inside/Peter Elenbaas) |
In de jaren dat Jan Esselman actief was bij Haarlem Nicols is de club de meest succesvolle in de Nederlandse Hoofdklasse.
In zijn jaren als bestuurslid (1985-1989) veroverde Nicols de Kampioenstitel driemaal (1985, 1988, 1989).
In 1985 verovert Nicols wat dan de vierde opeenvolgende titel is, die allemaal werden gewonnen toen de ploeg onder leiding stond van Jan Dick Leurs, die sinds 1981 de Hoofd Coach was geweest.
Na afloop van het seizoen 1985 stopt Leurs, waarna hij in 1986 Hoofd Coach is van Amsterdam Pirates.
Bij Nicols werd Leurs opgevolgd door Bill Froberg, die de ploeg leidde in 1986 en 1987.
Maar Leurs keerde in augustus 1987 wel weer terug bij de club als Technisch Directeur.
Hierna maakte hij in 1988 ook weer zijn rentree als Hoofd Coach en onmiddellijk veroverde Nicols weer een volgende titel.
Een jaar eerder (1987) was de Holland Series opnieuw geďntroduceerd.
Destijds was er geen Play-Off Ronde.
In plaats daarvan bestond de reguliere competitie uit twee helften, waarvan de twee winnaars zich plaatsten voor de Finale.
In de eerste Holland Series won Amsterdam Pirates van Neptunus.
In 1988 werd de Holland Series echter geschrapt, simpelweg omdat Haarlem Nicols zowel de eerste als de tweede helft won en zodoende landskampioen was.
In 1989 werd Cees Herkemij aangesteld als Technisch Directeur van Nicols.
Aanvankelijk zou hij ook de leiding krijgen over de coaching-staf, maar uiteindelijk werd Jan Dick Leurs weer de Hoofd Coach met Herkemij als coördinator.
In 1989 werd een Play-Off Ronde toegevoegd aan het postseason.
Via de Play-Offs plaatste Nicols zich voor de Holland Series en won een spannende uit zeven wedstrijden bestaande Finale tegen Neptunus.
Voor Haarlem Nicols was dit de zesde titel in acht jaar (en twaalfde in totaal), allemaal onder leiding van Jan Dick Leurs, die de meest succesvolle club-coach is.
Helaas was de titel in 1989 ook de laatste, want de ploeg trok zich kort voor aanvang van het seizoen 1994 terug vanwege financiële problemen.
Zodoende waren de jaren tachtig niet alleen zeer succesvol voor de ploeg (die ook verschillende internationals produceerde), maar natuurlijk ook voor het bestuur, dat onder voorzitterschap stond van Piet Jägers, die de opvolger werd van Ton Smit na afloop van het seizoen 1985.
Dat was overigens ook een veelbewogen jaar voor de club, want er was een bestuurscrisis en tijdens het toernooi om de Europa Cup in Parma (Italië) dreigde Haarlem Nicols zich zelfs terug te trekken, nadat twee spelers om 'onduidelijke redenen' door een Italiaanse scheidsrechter uit het veld werden gestuurd tijdens een wedstrijd tegen het Belgische Antwerp Eagles.
KNBSB-bestuurslid Jules de Pierre en KNBSB-voorzitter Guus van der Heijden (die hiervoor speciaal naar Italië vloog) susden de boel.
De ploeg bleef in het toernooi, maar slaagde er niet in de Cup te winnen.
Vanaf oktober 1985 was Jan Esselman de vice-voorzitter van Nicols, maar in 1986 was hij ook secretaris en sinds 1987 was hij de penningmeester.
In 1987 en 1988 was Greet van der Laan de verenigingssecretaris.
Tussen juni 1985 tot ergens in 1986 was er ook kort een Stichting Topsport Haarlem Nicols met voormalige bestuursleden Ton Smit, Dré Kraak en Ab Scholten als leden.
Andere actieve leden van Nicols, als bestuurslid of op een andere wijze, in die jaren waren ondermeer Theo Ederveen, Ron Voetelink, Elly Voetelink, Ab Schatorjé, Hans van Ekeris, Han Mars, Nico Boon en André Schrijber.
...Jan Esselman met Frans van Aalen in 1992 tijdens...
...de Haarlemse Honkbal Week in Haarlem (Nederland)...
...Op dat moment waren beiden bestuurslid van de KNBSB...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
In vier van Esselman's vijf jaar als bestuurslid van Nicols was Leo Naaktgeboren de Assistent Coach van de hoofdmacht.
Ted Arnold (1985) en Herman Beidschat (1987) waren ook Assistent Coach.
Leden van de begeleiding in die jaren waren onder meer Co Leurs (Jan Dick's vader, die masseur was), Hakkie Nieuwveen (masseur), Albert Jansma (fysiotherapeut), Gerlach Halderman, Sr. (fysiotherapeut), Willem van Geijlswijk (equipment manager, team manager, scorer), Frans van den Berg (equipment manager, scorer) en Dick Hoff (team manager).
Onder de spelers in deze vijf Esselman-jaren (1985-1989) waren Frank Bos, Michael Crouwel, Peter van Dalen, Dave Daniels, Jamie Doughty, Robert Eenhoorn, Mark Giroldi, Ron Giroldi, Jan van Gorkum, Bill Groot, John Guggiana, Gerlach Halderman, Martin Helmig, Jan Hijzelendoorn, Marcel Joost, Frank Koks, Richard Kranenburg, Hans Lemmink, Edsel Martis, Craig McGinnis, Bob Pels, Han Prinsen, Elliott Rivera (de huidige penningmeester van het KNBSB-bestuur), Danny Scheer, Jim Sieval, Maurice Verdaasdonk, Thijs Vervaat, Haitze de Vries en Byron Ward.
In 1986-1989 was Jan Esselman ook Bondsafgevaardigde namens het Rayon Haarlem voor de KNBSB Bondsraadvergadering.
Andere Haarlemse afgevaardigden in deze jaren waren onder meer Aat Akkerman, Jan ten Bosch, Dick Cuvelier, Jan Drost, Jacco van Ekeris, Aad Harmsen, Cyril Hillaert, Gé Hoff, Winnie Jansen, Saskia de Jong, Frans Klozen en Ria Landsaat.
Jan Esselman's kwaliteiten als bestuurder werden in deze jaren al snel duidelijk.
En zo kwam hij uiteindelijk terecht in het bestuur van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB).
In augustus 1989 trad een aantal bestuursleden van de KNBSB af nadat een nieuw meerjarenplan was aangekondigd (en aangenomen), met daarin onder meer een reorganisatie van het bestuur.
Een maand later werd een interim-bestuur gevormd onder leiding van Peter Laanen, die sinds maart 1987 al bondsvoorzitter was.
Laanen kondigde aan dat hij zou stoppen tijdens een buitengewone vergadering in oktober 1989 om een nieuwe voorzitter in staat te stellen aan de slag te gaan met de nieuwe beleidsplannen.
Jules de Pierre en Dick Bliek, twee andere bestuursleden op dat moment, maakten ook deel uit van het interim-bestuur.
Dit drietal werd aangevuld met Paul Moerman en Ton Smit, als respectievelijk secretaris/vice-voorzitter en penningmeester.
Smit was de voorzitter toen Jan Esselman toetrad tot het bestuur van Haarlem Nicols in 1985.
In oktober 1989 werden Moerman en Smit gekozen als voorzitter en penningmeester, terwijl De Pierre en Bliek terugkeerden in hun bestuurdersrol en respectievelijk (weer) de honkbal- en softbalzaken behartigden.
Ben de Brouwer, die toen directeur was van het KNBSB Bondsbureau, werd de secretaris, terwijl Wil Koet vice-voorzitter organisatie werd.
Moerman, Smit, De Pierre, Bliek en Koet vormden het zogenoemde kernbestuur.
Zij kregen gezelschap van zeven leden, die allemaal verantwoordelijk werden voor een eigen portefeuille.
Daaronder was Jan Esselman, die de competitiezaken honkbal ging overzien.
Rob Kruijk ging hetzelfde doen voor softbal.
Ook gekozen werden Frans van Aalen (technische zaken honkbal), Truus Ruiter (technische zaken softbal), Paul Bokern (scheidsrechterszaken), Bert Groenink (recreatiesport) en Josephine Hofsté (public relations).
Smit stopte echter na twee maanden en werd opgevolgd door Rolf Moll.
...Jan Esselman (rechts) met Henk den Duijn, toen voorzitter van de...
...KNBSB, en Jules de Pierre, toen bestuurslid van de KNBSB...
...en 1e Vice-President van de CEB, tijdens het Europees...
...Kampioenschap 1993 in Stockholm (Zweden)...
...Links staat Jan's echtgenote Joke...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
In 1990 werden plannen voor een reorganisatie en her-indeling van de negen toen bestaande Rayons naar vier Districten per 1992 uitgewerkt in een werkgroep onder leiding van Wil Koet.
Om de overgang naar de vier Districten te versoepelen werden vier Rayon-voorzitters toegevoegd aan het KNBSB-Bestuur, namelijk Ed Klokkers, Jan Lensselink, Jan Prins en Cees Rietveld.
Zij waren de beoogde voorzitters om de nieuwe Districten per 1992 te gaan leiden.
Begin september 1990 treedt Paul Moerman plotseling af als voorzitter om privé-redenen.
Jules de Pierre, die vice-voorzitter voor honkbalzaken is, wordt interim-voorzitter.
Henk den Duijn wordt aan het bestuur toegevoegd als vice-voorzitter zonder portefeuille en wordt kandidaat gesteld voor de functie van voorzitter op de komende Bondsraadvergadering in april 1991.
Tijdens de Bondsraadvergadering van de KNBSB op 13 april 1991 wordt Den Duijn officiëel gekozen tot nieuwe voorzitter en keert De Pierre terug naar zijn functie van vice-voorzitter voor honkbalzaken.
De functie van public relations wordt niet ingevuld, waardoor Rob van Tuyl niet terugkeert.
Die was aangesteld in een interim-rol in mei van het voorgaande jaar, nadat Josephine Hofsté was gestopt.
Helaas moesten we recentelijk ook afscheid nemen van Henk den Duijn, die onverwacht overleed op 16 september, minder dan twee weken na zijn 78e verjaardag.
Zoals geschreven in het In Memoriam van Henk den Duijn, begon er een relatief stabiele periode voor het KNBSB-Bestuur toen hij voorzitter werd, want er waren niet veel mutaties in de acht jaar dat hij het bestuur leidde.
Jan Esselman zou deel blijven uitmaken van het bestuur tot in augustus 1996.
Jules de Pierre en Paul Bokern waren ook in deze hele periode bestuurslid.
Een ander langdurig bestuurslid in deze jaren waren Jos Gieskens, net zoals District-voorzitters Ed Klokkers, Jan Lensselink en Jan Prins.
Minder dan twee weken na de Bondsraad in april 1991 stopt Rolf Moll om gezondheidsredenen als penningmeester en wordt later opgevolgd door Wil Kitslaar.
Halverwege het jaar volgt Peter Foppen Cees Rietveld op.
Wijnand Agterberg wordt de nieuwe vice-voorzitter voor organisatie in 1992 en Harry Meijers wordt dan aan het bestuur toegevoegd voor de portefeuille recreatiesport.
Eind 1992 moeten een paar bestuursleden noodgedwongen stoppen door gebrek aan tijd vanwege hun werkzaamheden.
In oktober 1992 stopt Frans van Aalen en wordt opgevolgd door Thijs Vervaat.
Echter, de oud-international moet zich kort erna weer terugtrekken vanwege zijn werkzaamheden en wordt opgevolgd door Cees Herkemij.
Een maand later wordt Egbert van der Sluis (die al actief was als interim-bestuurder) de opvolger van Truus Ruiter en Jos Gieskens van Rob Kruijk.
Ruiter was eerder in het jaar gestopt doordat ze minder tijd had vanwege veranderde werkzaamheden, terwijl Kruijk niet herkiesbaar was.
Gieskens wordt ook de opvolger van Dick Bliek als vice-voorzitter softbalzaken.
Eind december stopt Ben de Brouwer niet alleen als secretaris, maar ook als directeur van het Bondsbureau, omdat hij wordt aangesteld als Manager Topsport van de KNBSB.
...Jan Esselman bij het Wereldkampioenschap 2001 in Taipei (Taiwan)...
...met mede-Technical Commissioners Gaston Panaye (links) en...
...Osvaldo Gil Bosch (zittend, Tournament Director)...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Na een rustig 1993 komt de volgende wijziging in maart 1994 als Willem Wolters Wijnand Agterberg opvolgt en vice-voorzitter wordt in de nieuwe functie voor jeugdzaken en opleidingen.
Begin mei is er een conflict over sponsorzaken tussen Wil Kitslaar en Jules de Pierre.
Kitslaar stapt op en Dries de Zwaan wordt aangesteld als interim-penningmeester.
Tijdens de Bondsraadvergadering in maart 1995 wordt Peter Foppen gekozen als nieuwe secretaris (die vacant was) en hij wordt als voorzitter van District West opgevolgd door Samuel de Leeuw.
In mei 1995 legt Cees Herkemij zijn functie neer en neemt Jules de Pierre de rol van bestuurslid technische zaken honkbal over.
Echter, De Pierre maakt in 1995 ook bekend dat hij tijdens de komende Bondsraadvergadering afscheid zal nemen.
En inderdaad, in maart 1996, stopt De Pierre, die sinds maart 1974 bondsbestuurder was geweest, en wordt opgevolgd door Peter van 't Klooster.
Ook tijdens de vergadering in maart 1996 wordt Ruud van Zetten de opvolger van Ed Klokkers als voorzitter van District Oost.
In Esselman's jaren als KNBSB-bestuurder moet het Bondsbestuur twee enorme klappen verwerken.
In augustus 1994 overlijdt de zeer actieve Egbert van der Sluis onverwacht.
Hij wordt opgevolgd door Olga Lablans.
En in juni 1996 overlijdt Ben de Brouwer, die dan Manager Topsport is, aan de gevolgen van een auto-ongeluk op weg naar huis.
In augustus 1996 treedt Jan Esselman af als bestuurslid.
Peter van 't Klooster, die vijf maanden eerder was toegetreden tot het bestuur, neemt zijn functie over.
In zijn jaren in het KNBSB-bestuur is Esselman verantwoordelijk voor competitiezaken honkbal.
In die functie, hij is ook commissioner (competitieleider), overziet hij de speelschema's en indelingen, maar ook de bepalingen en reglementen voor kampioenschappen, promoties en degradaties.
In deze rol heeft hij ook de leiding over de commissie wedstrijd(competitie)zaken.
De uitvoering van deze zaken wordt verzorgd door werknemers van het KNBSB-Bondsbureau.
Degenen die zich daar toen bezighielden met competitiezaken waren Rinus Paardekooper, Marco Stoovelaar en André Prins.
Vanaf 1992 maakte Jan Esselman ook ruim tien jaar deel uit van het bestuur van de Stichting Internationale Honkbal/Softbal Evenementen In De Gemeente Haarlem.
Andere leden van wat bijgenaamd de 'Stichting met de lange naam' was, waren ook Wim van der Ster, Jules de Pierre, Herman Moné, Peter Jager en Ab van Schooten.
Deze Stichting was betrokken bij de organisatie van de Haarlemse Honkbal Week en de Haarlemse Softbal Week, maar ook als er een Europees Kampioenschap of Wereldkampioenschap plaatsvonden in Haarlem.
Als KNBSB-bestuurder bewees Jan Esselman dat hij zeer bedreven was in en kennis van zaken had op het gebied van competitie-indelingen en de samenstelling van programma's.
En zo werd hij in februari 1993 gekozen in de Technische Commissie van de European Baseball Confederation (CEB), die toen onder leiding stond van de Spanjaard Miquel Ortín, terwijl de Italiaan Riccardo Fraccari (die voormalig honkbal-umpire was) de secretaris was.
Op dat moment was de Italiaan Aldo Notari de President (voorzitter) van het CEB-Bestuur (sinds januari 1987).
In 1993 werd Notari ook President van de International BAseball Federation (IBAF).
Notari zou de CEB leiden tot begin 2005 en de IBAF tot aan zijn overlijden in juli 2006.
Voor Jan was dit het begin van een lange band met de CEB en een succesvolle internationale loopbaan, die 25 jaar duurde.
Niet alleen bij de CEB, maar ook bij de International BAseball Federation (IBAF).
...Jan (namens TC IBAF) inspecteert het veld...
...van Amsterdam Pirates in 2002 voor het...
...Wereldkampioenschap 2005 in Nederland met...
...Frans van Aalen (Penningmeester IBAF, links)...
...en Miquel Ortín (Executive Director IBAF)...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Later in 1993 wordt Esselman secretaris als Fraccari de opvolger is van Ortín, die stopt nadat hij eerder in het jaar Executive Director van IBAF was geworden.
Ortín zou de IBAF leiden tot begin juni 2007 toen hij om gezondheidsredenen moest stoppen.
In 2005 werd Esselman de voorzitter van de Technical Commission als opvolger van Fraccari, die toen First Vice-President werd van de CEB.
Fraccari zou een zeer bekende en succesvolle internationale bestuurder worden en is dat nog altijd.
In 2001 had hij al Aldo Notari opgevolgd als voorzitter van de Italiaanse Honkbal en Softbal Bond (FIBS), die hij zou leiden tot in 2016.
In december 2009 wordt Fraccari gekozen tot President van de IBAF en in mei 2014 wordt hij de eerste President van de World Baseball Softball Confederation (WBSC) na de fusie tussen de IBAF en de International Softball Federation (ISF).
Fraccari leidt nog altijd de mondiale honkbal- en softbalbond na te zijn herkozen in 2022.
Ook in 1993, na in het voorgaande jaar lid te zijn geweest van de Jeugdcommissie, wordt Jan Esselman lid van de Tournament Commission van de International BAseball Federation (IBAF), de voorloper van de WBSC.
En in 2001 werd hij lid van de Technical Commission van de IBAF.
Esselman maakte 20 jaar deel uit van de CEB Technical Commission.
Hij stopte als voorzitter van de commissie in februari 2013 toen hij werd gekozen tot President van de CEB.
Jan stopte toen ook bij de IBAF Technical Commission, waarvan hij twaalf jaar deel had uitgemaakt.
Zijn laatste activiteit voor de IBAF-Commissie was in maart 2013 tijdens de World Baseball Classic.
In zijn 20 jaar als Technical Commissioner voor de CEB of IBAF nam Jan Esselman deel aan vele toernooien, niet alleen in Europa, maar wereldwijd.
Hij debuteerde in 1993 tijdens het Europees Kampioenschap in Zweden.
Sindsdien was hij actief in twee of drie evenementen per jaar, maar sinds 2000 werd hij jaarlijks aangesteld voor gemiddeld vijf of zes toernooien, met een 'career-high' van negen in 2006 (in zeven verschillende landen).
...Jan Esselman met Cheng-Hao (Tom) Peng (links), langdurig...
...bestuurder van de Chinese Taipei Baseball Association...
...(CTBA), en Ruud van Zetten, toen-voorzitter van de KNBSB,...
...tijdens de Olympische Spelen 2008 in Peking (China)...
...Peng was CTBA-President (1998-2006) en President van...
...WBSC Asia (2013-2022); sinds 2017 is Peng...
...Vice-President van WBSC...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Door de jaren heen reisde Jan naar toernooien in Australië, Belarus, België, China, Cuba, Duitsland, Frankrijk, Griekenland, Italië, Japan, Panama, San Marino, Spanje, Taiwan, Tsjechië, United States of America, Zweden, Zwitserland en natuurlijk in Nederland, en woonde vele Congressen bij van zowel de CEB als de IBAF.
Op veel van dez trips werd Jan vergezeld van zijn echtgenote Joke.
Onder de toernooien waarbij Jan Esselman was betrokken waren de Olympische Spelen in 2000 (Sydney, Australië), 2004 (Athene, Griekenland) en 2008 (Peking, China).
Hij maakte ook deel uit van de Technical Commission tijdens alle zeven Wereldkampioenschappen van 1998 tot en met 2011, wat het laatste toernooi was in deze opzet en werd gewonnen door Nederland.
Jan was ook in functie tijdens de eerste drie edities van de World Baseball Classic (2006, 2009, 2013).
In al deze drie Classics was Jan aangesteld voor de Rondes die werden gespeeld in de USA, waaronder de Finale-ronde in 2006.
Sinds 1993 had Jan ook zitting in de Technical Commission (of was er voorzitter van) tijdens alle tien Europese Kampioenschappen tot en met 2012.
Verder was hij ook actief tijdens een aantal Intercontinental Cup-toernooien, Olympische Qualifiers, Wereldkampioenschappen Junioren, Europese Kampioenschappen in verschillende leeftijdsgroepen (Pupillen, Cadetten, Junioren, Under-21), Haarlemse Honkbal Weken en World Port Tournaments, plus vele Europa Cup-toernooien.
Onder de Commissioners die ook werden aangesteld als Delegate of (local) Commissioner en met wie Jan Esselman nauw samenwerkte in de 20 jaar dat hij deel uitmaakte van de Technical Commission van de CEB waren Roderick Balk, Edwin van den Berk, Bohumil Bilek, Paul Bokern, Pavel Brychta, Frantisek Bunta, Mark Cole, Emmanuel Dubaut, Olivier Dubaut, Jürgen Elsishans, Mario Falaschi, Angelo Fanara, Riccardo Fraccari, Fred van Groningen Schinkel, Giuseppe Guilizzoni, Sim Hardies, Roland Hoffmann, Rainer Krankl, Jan Kuipers, Mikhail Larkin, Martin Masopust, Xavier Mateu, Jean Marie Meurant, Jaroslav Mika, Miquel Ortín, Rinus Paardekooper, Gaston Panaye, Kristian Palvia, Jean Luc Paturel, Ludo Peeters, Giampaolo Reiter, André Schrijber, Paul Sel, Christian Sengeleitner, Peter Ström, Jesús Vera en Joop van Wendel de Joode.
Verschillende van deze Europese Commissioners werden ook aangesteld voor mondiale toernooien, georganiseerd door de IBAF.
Andere niet-Europese Commissioner-collega's in Jan's IBAF-jaren waren onder meer Humberto Arrieta, Jim Baba, Angel Bonilla, Enrique Burgos, Peter Caliendo, Osvaldo Gil Bosch, Pedro Medina, Rodolfo Puente, George Santiago en Darin Van Tassell.
Op zaterdag 16 februari 2013 zijn er zowel bij de European Baseball Confederation (CEB) als de European Softball Federation (ESF) bestuursverkiezingen tijdens hun jaarlijkse Congres, die dit gezamenlijk plaatsvinden in de Sloveneense stad Bled.
Op deze dag wordt Jan Esselman gekozen tot President (voorzitter) van de CEB.
Hij is de opvolger van Petr Ditrich (Tsjechië), die de waarnemend President was, nadat Martin Miller (Duitsland) in februari 2012 was afgetreden.
Eerder op de dag werd André van Overbeek, eveneens uit Nederland, herkozen als President van de ESF.
Esselman was één van de twee kandidaten voor de functie, de andere was Vojco Korošec (Slovenië).
Bij de stemming krijgt Esselman 15 stemmen, terwijl Korošec er zeven krijgt, zes uitgebrachte stemmen waren blanco.
Sinds de oprichting van de CEB in april 1953 werd Jan Esselman pas de tweede Nederlander die de leiding kreeg over de CEB.
De eerste was Guus van der Heijden, die werd gekozen tot CEB-President in maart 1985.
Van der Heijden overleed onverwacht in januari 1987 en werd daarna opgevolgd door de Italiaan Aldo Notari.
...Het nieuwe Executive Board van de CEB na de verkiezing in 2013...
...Links naar rechts: Petr Ditrich, Didier Seminet, Michael Manning (achter),...
...Valentinas Bobulis, Xavier Mateu, Mats Fransson (achter),...
...Jan Esselman, Peter Kurz (achter), Jürgen Elsishans,...
...Monique Schmidt (achter) en René Laforce...
(© Foto: European Baseball Confederation) |
Ook gekozen in het CEB-Bestuur naast Esselman werden Peter Kurz (Israël) als 1st Vice-President en Jürgen Elsishans (Duitsland) als 2nd Vice-President.
Eerder op de dag was Elsishans ook kandidaat voor het vice-voorzitterschap van de ESF, maar daar trok hij zich voor terug.
Petr Ditrich (Tsjechië) werd gekozen tot 3rd Vice-President.
René Laforce (België) werd herkozen als Penningmeester, want hij was de enige kandidaat.
Xavier Mateu Sendra (Spanje) werd gekozen als de nieuwe Secretary-General.
Gekozen tot zogenoemde Members-at-Large in het nieuwe Bestuur werden Mats Fransson (Zweden), Michael Manning (Ierland), Didier Seminet (Frankrijk), Monique Schmidt (Zwitserland) en Valentinas Bobulis (Litouwen).
Nadat Jan Esselman was gekozen stelde hij dat de competities (zoals de European Cup-toernooien), de ontwikkeling van het Europese honkbal en de opleiding van wedstrijd-officials de meest belangrijke activiteiten zouden zijn voor het nieuwe CEB-Bestuur.
Maar het nieuwe Bestuur moest ook vooruit kijken, want er naderden twee belangrijke internationale momenten.
Het eerste was de komende fusie van de IBAF en de ISF in de WBSC twee maanden later (14 april).
En het tweede was dat het Internationaal Olympisch Comité (IOC) in de komende jaren zou beslissen over de terugkeer van honkbal (voor mannen) en softbal (voor vrouwen) op het Olympisch Programma voor de Olympische Spelen van 2020 in Japan.
Tijdens de 128e IOC Session in juli/augustus 2015 in Kuala Lumpur (Maleisië) werd bekend gemaakt dat honkbal/softbal op de shortlist stond (per 22 juni 2015) van acht sporten voor de Spelen van 2020.
Een jaar later, tijdens de 129e IOC Session in augustus 2016 in Rio de Janeiro (Brazilië), ging het IOC akkoord met de uiteindelijke shortlist van vijf sporten, waaronder honkbal/softbal.
En zo keerden honkbal en softbal terug op de Olympische Spelen in Japan, die werden gehouden in 2021 in plaats van 2020 vanwege de wereldwijde COVID-19 coronavirus-pandemie.
Andere beslissende komende momenten, die ook van invloed zouden zijn voor de CEB en dus het Europese honkbal in het algemeen, waren discussies over de toekomstige opzet van de kwalificaties voor de World Baseball Classic, waarvan op dat moment twee succesvolle edities (2006, 2009) waren geweest en de derde op de agenda stond voor maart 2013.
Een andere discussie was of de World Baseball Classic wel of niet de opvolger zou zijn voor de World Cup/Wereldkampioenschap.
Dat evenement vond voor het laatst plaats in 2011 in Panama en werd toen gewonnen door Nederland.
Ondertussen had de IBAF zelf de organisatie aangekondigd van de eerste editie van de Premier12 in 2015, wat eveneens een mondiaal toernooi zou worden.
Besprekingen over de opzet van dat evenement waren gaande.
Hoewel de overkoepelende mondiale honkbal (IBAF) en softbal (ISF) bonden gingen fuseren, was daarvan in 2013 nog geen sprake voor de Europese bonden CEB en ESF.
Maar in een interview met de auteur van dit In Memoriam bevestigde Jan Esselman wel dat er meer samenwerking zou komen tussen CEB en ESF.
...CEB-President Jan Esselman en ESF-President...
...André van Overbeek ondertekenen een overeenkomst...
...in Barcelona (Spanje) in november 2015 om...
...nauwer samen te werken...
(© Foto: European Softball Federation) |
Een paar maanden na te zijn geďnstalleerd moet het CEB-Bestuur een enorme dreun verwerken.
In zijn woonplaats Barcelona (Spanje), tijdens de European Champions Cup Final Four Qualifier, wordt Secretary-General Xavier Mateu Sendra op donderdagochtend 6 juni getroffen door een hartaanval en overlijdt op slechts 50-jarige leeftijd.
Mateu was ook de Technisch Directeur Honkbal van de Real Federación Espańola de Béisbol y Sófbol en tijdens het toernooi vertegenwoordigde hij zowel de Spaanse Bond als de CEB.
Jan Esselman was in de omgeving van Barcelona toen hij het nieuws hoorde.
Als CEB-President was hij op weg om aanwezig te zijn bij de finale van het toernooi op zondag 9 juni.
Esselman woonde de begrafenis van Mateu bij op zaterdag 8 juni.
Destijds in gesprek met de auteur reageerde Esselman: ,,Dit is een groot verlies.
Ik sprak Xavier op woensdag.
We hadden een afspraak voor zaterdag, waarna we zondag samen bij de finale zouden zijn''.
In het restant van het toernooi in Barcelona, maar ook in Regensburg (Duitsland), waar de andere European Champions Cup Qualifier werd gespeeld, hingen de vlaggen halfstok ter nagedachtenis aan Mateu.
Beide toernooien werden opgedragen aan Xavier Mateu.
Later werd Mateu opgevolgd door Krunoslav Karin (Kroatië).
Zoals gezegd toen hij President werd in 2013 wilde Jan Esselman een goede samenwerking en relatie met de ESF, wat ook de intentie was van André van Overbeek.
En zo, op 5 november 2015, ondertekenden de twee voorzitters een overeenkomst in Barcelona (Spanje) om tot een nauwere samenwerking te komen, wat uiteindelijk zou kunnen leiden tot een fusie, zoals de IBAF en ISF.
In 2016 kondigde Jan Esselman een wijziging in de opzet van de Europese club-competities aan.
In 2008 werd de European Champions Cup geďntroduceerd.
Van 2008 tot en met 2012 waren er twee Kwalificatie-toernooien, waarvan de twee beste teams doorgingen naar de Final Four.
Van 2013 tot en met 2015 gingen alleen de twee winnaars naar een best-of-three Finale.
In 2016 keerde de formule terug naar de opzet zoals die er in 2007 was toen er drie verschillende toernooien waren.
Tot en met 2007 waren dat de European Cup, European Cup Winners Cup en CEB Cup.
Vanaf 2016 werden dat de European Champions Cup, CEB Cup en Federations Cup.
Op 4 februari 2017, toen het gezamenlijke CEB/ESF Congres in Belgrado (Servië) plaatsvond, werd Jan Esselman opgevolgd als CEB-President door Didier Seminet (Frankrijk), die unaniem werd gekozen.
Voor de verkiezing trok Esselman zich terug voor een tweede termijn en kreeg een staande ovatie.
Naast Seminet (die Member-at-Large was) keerden ook Petr Ditrich (als 1st Vice-President), Jürgen Elsishans (als 2nd Vice-President), René Laforce (als Penningmeester) en Krunoslav Karin (als Secretary-General) terug in het Bestuur.
Nieuw gekozen Bestuursleden waren Rainer Husty (Oostenrijk, 3rd Vice-President), Roderick Balk (Nederland, Member-at-Large), Oleg Boyko (Oekraďne, Member-at-Large) en Marco Mannucci (Italië, Member-at-Large).
Op dezelfde dag werd André van Overbeek opgevolgd door Gabriel Waage (Tsjechië).
Doordat Van Overbeek twee termijnen van vier jaar had gediend was hij volgens de reglementen niet meer beschikbaar voor herverkiezing.
André van Overbeek overleed onverwacht in mei 2021 op 71-jarige leeftijd.
...Als President van de CEB reikt Jan Esselman de...
...European Champions Cup in 2016 uit aan Michael...
...Duursma, team-captain van toernooi-winnaar...
...Amsterdam Pirates in Rimini (Italië)...
(© Foto: Rob Jelsma) |
Op 10 februari 2018 is er een historisch moment tijdens het CEB/ESF Congres in Val d'Europe (Frankrijk).
Op deze dag gaan de afgevaardigden van 38 honkbal-, softbal- en gecombineerde Nationale Bonden unaniem akkoord met de samenvoeging van de CEB en de ESF in de Regional Baseball Softball Confederation for Europe (WBSC Europe), die daarmee officiëel wordt opgericht.
Al enige jaren hadden de twee Bonden reeds samengewerkt op een aantal onderdelen via onder meer verschillende gezamenlijke commissies die in 2015 werden opgezet toen Jan Esselman en André van Overbeek de leiding hadden bij de CEB en ESF.
Sinds het Congres in 2017 hadden vertegenwoordigers van de CEB en ESF, waaronder CEB-President Didier Seminet en ESF-President Gabriel Waage, intensief samengewerkt om tot de nieuwe Continentale Bond te komen.
Tijdens het Congres in 2018 wordt Jan Esselman onderscheiden met de CEB Xavier Mateu Award for Excellence voor zijn vele bijdragen aan en ontwikkeling van de honkbalsport in Europa en wereldwijd.
Esselman werd de vierde ontvanger van deze Award die in 2014 was ingesteld.
Zoals gezegd, naast zijn vele (internationale) activiteiten in honkbal, had Jan Esselman nog een andere grote passie en dat was dammen.
Hij begon al op jonge leeftijd met deze sport en nam ruim zestig jaar deel aan verschillende toernooien.
Toen hij in Amsterdam woonde nam Jan al op jonge leeftijd deel aan jeugdkampioenschappen in de jaren vijftig en beginjaren zestig.
In die jaren was Jan lid van de Amsterdamse damvereniging GS, waarvan de afkorting stond voor Gezellig Samenzijn.
In 1964 werd Jan Esselman, die toen 21 jaar was, kampioen in de Eerste Klasse.
Bekende Nederlandse dammers met wie Jan heeft samengespeeld of tegen wie hij heeft gespeeld als tegenstander (vereniging, vriendschappelijk, competitief) in toernooien waren onder meer Rob Clerc, Ton Sijbrands en Harm Wiersma.
Net als Esselman was Sijbrands in de jaren zestig lid van GS.
Jan Esselman beoefende in elk geval tot in 2021 de damsport op competitie-niveau.
Gedurende zijn periode in het CEB-Bestuur als President, maar ook in zijn lange loopbaan in de Technical Commissions, en ook in het KNBSB-bestuur, onderstreepte Jan Esselman niet alleen dat hij een zeer capabele bestuurder was, maar ook dat hij zeer geliefd was en zeer gerespecteerd werd.
Jan was altijd bereikbaar en was altijd aanspreekbaar en beschikbaar voor een gesprek.
Door de jaren heen heeft de auteur van dit In Memoriam vele keren met Jan gesproken of hem geďnterviewd, telefonisch of persoonlijk, tijdens wedstrijden of toernooien op verschillende locaties wereldwijd.
Hij kon altijd duidelijk toelichten of aanvullende uitleg geven over beslissingen die waren genomen over de status van het honkbal in Europa.
Jan was vaak zeer bescheiden, maar hij is ook mentor geweest en kon umpires zeker stimuleren tijdens internationale toernooien.
Jan was altijd bijzonder vriendelijk en wist mensen samen te brengen.
Hij was een echte ambassadeur voor de honkbalsport en zal door velen van ons worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Jan's echtgenote Joke, zoons Danny en Jan Jr., schoondochters, kleinkinderen, overige familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(31 oktober)
|
