(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Fotopersbureau De Boer (Cees de Boer, Poppe de Boer)/Noord-Hollands Archief, Archief Cees Herkemij & Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Cees Herkemij...
(1934 - 2024)
(© Privé-foto) |
 Voormalig coach-icoon, stimulator jeugd-opleidingen, bestuurder en Haarlemse Honkbal Week-medewerker Cees Herkemij overleden
English
 HAARLEM -
Cees Herkemij, die een lange, indrukwekkende en succesvolle loopbaan had als honkbal-coach, een belangrijke rol speelde op het gebied van jeugd-opleidingen en ook bestuurder is geweest, is op zondag 29 december op 90-jarige leeftijd overleden.
Hoewel hij de laatste paar jaar met gezondheidsproblemen kampte, kwam zijn overlijden toch onverwacht.
In zijn lange coaching-loopbaan van bijna 40 jaar leidde Cees Herkemij verschillende ploegen op clubniveau in de Hoodfdklasse en was ook coach bij zowel het Nederlands Honkbal Team als het Nederlands Jeugd Team.
Tijdens zijn coachperiode in de jaren zeventig tot begin negentig werd Herkemij regelmatig beschreven als de coach met de beste honkbalkennis.
Voor zijn vele bijdragen aan de ontwikkelingen van het (jeugd)honkbal werd Cees Herkemij in maart 1996 benoemd tot Lid van Verdienste van de KNBSB.
In 2000 won hij de Leen Volkerijk Award, die jaarlijks door de KNBSB wordt uitgereikt aan een persoon die onderscheidende bijdragen heeft geleverd aan de ontwikkeling van de honkbalsport.
De herdenkings- en crematieplechtigheid voor Cees Herkemij zal plaatsvinden op maandag 6 januari vanaf 13:00 uur in de Aula van Crematorium Haarlem, gelegen aan de Vergierdeweg 271 in Haarlem.
Na afloop is er gelegenheid de familie te condoleren in de ontvangkamer van het crematorium.
Het is mogelijk om online-condoleances te plaatsen via de website van Ename Uitvaartzorg.
Cornelis Johannes (Cees) Herkemij werd geboren op 29 juni 1934 in Vlissingen, maar hij groeide op in Haarlem.
Daar raakte hij beginjaren veertig geïnteresseerd in honkbal door het kijken van wedstrijden van Schoten.
Aanvankelijk beoefende hij de atletieksport in de zomer en voetbalde in de winter, maar op 14-jarige leeftijd (in 1948) ging hij honkballen bij HFC Haarlem.
Cees was in het begin werper, maar werd een paar jaar later catcher.
En hij was een zeer solide slagman.
Bij HFC Haarlem speelde Cees in het junioren-team, dat werd gecoached door de bekende (international) Joop Odenthal.
Cees speelde ook in een paar wedstrijden in de hoofdmacht.
In een interview in het Haarlems Dagblad in mei 1962 keek Cees terug op zijn eerste kennismakingen met honkbal in een artikel dat als kop 'Honkbal is mijn lust' had.
,,In 1942 gingen we al naar honkbal kijken.
Ik woonde toen in Haarlem-Noord.
Aan de Muiderslotweg speelde Schoten altijd, met Roel de Mon op de plaat.
We klommen dan op het dak van het kleedhuis, zodat we het mooi konden zien.
We vonden het prachtig'', vertelde Cees.
In het begin van de jaren vijftig verhuisde de familie Herkemij naar IJmuiden, waar op dat moment geen honkbalvereniging was en zodoende ging Cees voetballen bij Stormvogels.
Maar in 1956 keerde hij weer terug in het honkbal toen hij zich aanmeldde bij Terrasvogels, dat toen speelde op Sportpark Schoonenberg in het nabij gelegen Velsen.
Doordat hij inmiddels een grote interesse had ontwikkeld in de technieken en tactieken van honkbal kreeg Cees van Terrasvogels de kans en mogelijkheid om een coach-cursus te volgen.
En dat vormde de basis voor een lange en succesvolle loopbaan in coaching.
Vanaf 1957 was Cees Herkemij de playing coach van Terrasvogels en bleef dat tien seizoenen doen.
In die periode leidde hij de ploeg naar de Tweede Klasse en daarna naar de Eerste Klasse, de tweede hoogste afdeling.
Tegelijkertijd ontwikkelde Cees een passie voor het trainen en coachen van jeugdteams.
Terwijl hij zelf speelde in en coach was van de hoofdmacht van Terrasvogels, verzorgde Cees ook de trainingen van de juniorenploeg van de vereniging.
Beginjaren zestig verhuisde de vereniging naar Sportpark De Elta in Santpoort-Zuid, wat bijna zestig jaar de thuishaven bleef van de honkbal- en softbal-afdeling.
...Cees Herkemij in 1962 overziet een training...
...als playing coach van Terrasvogels...
(© Foto: Noord-Hollands Archief/
Fotopersbureau De Boer (Cees de Boer)) |
Onder zijn teamgenoten bij Terrasvogels waren Wim van Berkel, Nico Disselköter, Willem Hurkmans, Jaap Kolkman, Heddy van Mourik, Jules de Pierre, Wim Rijke, Siem Thoolen en Aart Wedemeijer.
Een jonge Guus van Dee was bat-boy.
Van Dee zou later Voorzitter worden van het Organisatie-Comité van zowel de Haarlemse Honkbal Week en Haarlemse Softbal Week.
Hurkmans zou een langdurig lid worden van de groundscrew van de Haarlemse Honkbal & Softbal Week, Van Mourik zou gaan trouwen met softbal-international Ludy Handgraaf, De Pierre zou een langdurig (internationaal) bestuurder worden en Wedemeijer werd een (internationale) honkbal-umpire.
Helaas zijn ze allemaal overleden.
Van Mourik (75), Hurkmans (76) en Wedemeijer (91) allemaal in oktober 2017 en De Pierre (91) in oktober 2023.
In 1963 werd Herkemij geselecteerd voor het vertegenwoordigende team van Velsen voor een stedenwedstrijd tegen Hilversum op het Schoonenbergsportpark in Velsen, wat toen het thuisveld was van Terrasvogels.
Voor Velsen speelden ook Nico Disselköter en Wim van Berkel.
Eén van de spelers van Hilversum was Floor Blaauw, die, net als Herkemij, veel tijd zou investeren in jeugdopleiding.
Blaauw en Herkemij zouden later op dit gebied ook samenwerken.
Met Hilversum op een 6-4 voorsprong in de 2e9 en een loper op het tweede honk leek Herkemij een homerun te slaan.
Echter, Hilversum protesteerde en Herkemij's homerun werd gewijzigd in een tweehonkslag, maar de stand was 6-5.
Even later scoorde Herkemij op een klap van Disselköter.
De wedstrijd eindigde met een 6-6 stand.
In 1967 werd Cees Herkemij ook coach van de rayonale teams van Haarlem.
In hetzelfde jaar werd hij één van de vier coaches die werden aangesteld als assistent van de toenmalige Nederlands Team Bondscoach Charles Urbanus (Sr.).
Naast Herkemij waren de anderen Wim Geestman (Sr.), Fokke Jelsma en Dolf de Zwart.
Cees was de laatste overlevende van dit groepje.
Urbanus overleed in 1980, Geestman in 1991, Jelsma in 2012 en De Zwart in 2019.
In latere jaren waren ook Cees de Bruin en Leo Kops assistent.
Herkemij assisteerde tijdens trainingen van de Nationale Jeugd Teams en was ook actief bij het Nederlands B-Team.
In 1968 was hij de Assistent Coach van Manager Charles Urbanus bij het Nederlands BRL-Team (13-15 jaar) tijdens het Euopees Kampioenschap in Augsburg (toenn West-Duitsland).
Aan het evenement werd deelgenomen door vijf Amerikaanse ploegen (de kampioenen van de competities op militaire bases in België, Italië en West-Duitsland) en de nationale ploegen van België, Italië en Nederland.
Oranje werd uitgeschakeld voor de Finale-Ronde.
Eén van de pitchers van de ploeg was Win Remmerswaal, die in 1979 de eerste in Nederland geboren en opgegroeide speler was die de professionele Major League bereikte.
Remmerswaal was één van de vijf spelers uit deze ploeg die zou gaan uitkomen in de Nederlandse Hoofdklasse.
De anderen waren Hans Jansen de Vries, Jim Sieval, Paul Smit en Charles Urbanus (Jr.).
In 1972 en 1973 is Cees Herkemij de Manager van het Nederlands BRL Team.
In 1973 leidt hij de ploeg naar de Europese titel in Wiesbaden (toen West-Duitsland).
Voor deze prestatie, maar ook voor zijn vele bijdragen aan de ontwikkeling van het jeugdhonkbal werd Cees gekozen tot Coach of the Year.
De ploeg won alle drie gespeelde wedstrijden tegen de (Amerikaanse) teams van Ramstein (4-2) en Rheinmain (9-1 en 5-2).
Een derde Amerikaanse ploeg uit Wiesbaden werd uitgeschakeld en speelde zodoende niet tegen Nederland.
Tijdens het evenement in Wiesbaden werd Herkemij geassisteerd door Arno Snellenburg, terwijl Ed Klokkers de Team Manager was en Jan Hijzelendoorn, Sr. de verzorger.
De spelers van de succesvolle kampioensploeg waren Jan Bas, Piet Boer, Frank in den Bosch, Roy David, Gerard Glasmacher, Theo van Hoek, Hans van Holstein, Robert-Jan Kars, Gerard Kenzekamp, Paul Mulder, Ronald Overbeek Bloem, Hans Smits, Arthur Stassen, Peter Stoker en Rob Visser.
Bas, Boer, David, Van Holstein, Kars, Mulder, Overbeek Bloem, Stassen, Stoker en Visser zouden later allemaal in de Hoofdklasse uitkomen.
...Cees was Manager van het Nederlands BRL Team in 1972-1973...
(© Foto: Archief Cees Herkemij) |
Halverwege de jaren zestig was Cees één van de initiatiefnemers van de totstandkoming van een jeugd-trainingskamp in Eindhoven.
Deze trainingskampen waren zeer succesvol en werden geleid door Herkemij, die de stuwende kracht was en werd geassisteerd door verschillende coaches en spelers.
De kampen, die werden georganiseerd door de Nederlandse Honkbal Bond, eindigden rond 1974 na twaalf jaar om financiële redenen.
Vanaf begin jaren tachtig kwam er een nieuwe variant (Nationaal Jeugdkamp) onder coördinatie van Herkemij en Wim Hageman.
Cees is altijd bijzonder actief geweest (en gebleven) op het gebied van jeugdopleidingen.
Zo werd hij in 1975 één van de leden van een stuurgroep van de Bond met als doel de werving van meer jeugdspelers.
Deze Stuurgroep Jeugdplan introduceerde landelijk het peanutbal.
De andere leden van deze stuurgroep waren Freek Bos, Bas den Breejen, Martin Bremer, Aad van der Elst, Joop Köhler, Ton Schouten (1976), Hans van der Sluis en Charles Urbanus, Sr. (1976).
In 1977 werd Van der Elst de voorzitter en kwam Wil Soolsma erbij.
Vanaf 1978 werd de naam gewijzigd in Commissie Recreatiesport.
Van der Elst bleef voorzitter en Den Breejen, Bremer, Köhler en Van der Sluis gingen eveneens door.
Elly Bos werd secretaris en Jannie Koot en Freek Bos werden in 1979 toegevoegd.
Cees Herkemij verliet deze commissie tegen het einde van 1979.
In januari 1977 opende de Nederlandse Honkbalschool voor het eerst de deuren voor jonge talentvolle pitchers en catchers, nadat er een jaar eerder een aantal voorbereidende en organisatorische aan vooraf waren gegaan tussen Cees Herkemij, (coach) Leen Volkerijk en (KNBSB-bestuurder) Jules de Pierre.
Cees leidde deze school als Manager en was ook instructeur, samen met Boudewijn Maat, Jan Dick Leurs (die toen Manager en Pitching Coach waren van Jong Oranje) en Cees Santifort.
Zij zouden vele jaren de kern-staf vormen.
Voor zijn leiderschap bij de Honkbalschool, maar ook zijn vele voorgaande activiteiten op het gebied van jeugdontwikkeling ontving Herkemij in februari 1978 het Bondsonderscheidingsteken van de KNBSB.
Ondertussen bleef Cees ook actief als coach op seniorenniveau.
In 1970-1974 leidde Cees de Nederlandse Verenginig voor Baseball Coaches (NVBC) als voorzitter.
In die functie was hij nauw betrokken bij de opzet van de bekende coach-clinics in het begin van de jaren zeventig, die werden georganiseerd in Noordwijk en vanaf 1972 in Voorburg met deelname van actieve Major League-spelers en -umpires en Amerikaanse college-coaches.
Die reisden eerst naar Wiesbaden, waar ze clinics verzorgden voor Amerikaans militair personeel, dat gelegerd was in Europa.
Door de jaren heen bezocht Cees Herkemij zelf ook verschillende van deze clinics bij in Wiesbaden, vaak in gezelschap van Charles Urbanus (sr.), Wim Geestman, Sr. en/of Max Rietbergen.
In de vijf jaar dat Herkemij de NVBC leidde waren de andere bestuursleden Henk Kempen (secretaris), Leen Volkerijk (penningmeester), Jan Prins en Cees Santifort.
In de 'Herkemij-jaren' reisden verschillende bekende Major Leaguers naar Noordwijk of Voorburg, zoals spelers Johnny Bench (1972), Bob Gibson (1972), Sal Bando (1973), Bob Oliver (1973) en Bert Blyleven (1974), manager Red Schoendienst (1971, 1974), pitching coach Red Adams (1970), umpires Emmett Ashford (1970), Nestor Chylak (1971), Tom Gorman (1972), Chris Pelekoudas (1973) en Bob Engel (1974) en bestuurder Al Campanis (1970) en college-coaches Rod Dedeaux (1971), Art Reichle (1972), Lee Eilbracht (1973) en Jerry Kindall (1974).
In latere jaren bezocht Cees, net zoals andere Nederlandse coaches, ook een aantal coach-conventies in de USA, georganiseerd door de American Baseball Coaches Association (ABCA).
...Cees bij Boston Red Sox...
...tijdens Spring Training 1972...
...in Winter Haven, Florida (USA)...
(© Foto: Archief Cees Herkemij) |
Cees bleef altijd leergierig om meer kennis op te doen.
Zoals in 1972 toen hij werd uitgenodigd deel te nemen aan de Spring Training van Major League-club Boston Red Sox in Florida.
Tijdens zijn verblijf van drie-en-een-halve week in Winter Haven krijgt hij niet alleen de gelegenheid om Boston-Manager Eddy Kasko te assisteren, maar ook over honkbal te praten met bekende en ervaren Major League-spelers als Carl Yastrzemski, Rico Petrocelli en Tony Conigliaro.
In Florida was Herkemij vaak in gezelschap van college-coach Hal Smeltzly, die enkele jaren eerder de leidding had over het Nederlands Team en de trip had voorbereid.
Na terugkeer stelde Cees brochures samen met instructies en tips voor zijn Nederlandse collega-coaches.
Enkele jaren later schreef hij een boek over coaching, getiteld 'Basisboek Honkbal'.
En hij had oog voor talent, wat in 1974 werd onderstreept toen Cees een aanbeveling deed van de getalenteerde Nederlandse werper Win Remmerswaal bij Boston Red Sox-scout Dick O'Connell tijdens de Haarlemse Honkbal Week.
Remmerswaal werd uitgenodigd voor Instructional League, tekende een profcontract en in 1979 werd hij de eerste in Nederland geboren en opgegroeide speler in de Major League.
Eveneens in 1974 was Cees Herkemij ook weer teruggekeerd naar club-coaching, na in de voorgaande zeven jaar betrokken te zijn geweest bij de Nationale (Jeugd) Ploegen.
In oktober 1973 werd hij de nieuwe Hoofd Coach van de succesvolle ploeg van het Rotterdamse Sparta, de regerend landskampioen.
Cees is de opvolger van Jan van de Tol, die een Assistent Coach werd, net zoals Ton Benningshof, die in 1973 de honkbalploeg van Gouda naar de titel leidde in de Tweede Klasse.
In de voorgaande elf seizoenen veoverde Sparta achtmaal de Kampioenstitel, waardoor het de meest succesvolle Rotterdamse ploeg op dat moment was.
In een interview in het Het Vrije Volk in oktober 1973 licht Cees Herkemij zijn beslissing toe om terug te keren naar club-coaching.
,,De grootste lol voor iedere coach is het coachen van wedstrijden'', zegt Cees.
,,Maar ik heb mijn werk bij de bond steeds met veel plezier gedaan.
Ik raakte op den duur overal bij betrokkem en dat werd wel een beetje veel''.
Overigens presenteerde de KNBSB in november 1973 een voorstel voor een afgesloten Hoofdklasse, zonder promotie/degradatie-regeling en zodoende het stimuleren van een klasse met de meest talentvolle spelers.
Het voorstel werd weggestemd.
In een hierna volgend (en aangenomen) voorstel speelden de acht ploegen in de hoogste afdeling eerst allemaal tegen elkaar, waarna een splitsing zou volgen in een kampioens- en degradatie-poule om meer spanning te creëren.
De ploeg op de eerste plaats van de Kampioenspoule werd de landskampioen.
In 1972 en 1973 werd het kampioenschap beslist via een best-of-five Holland Series.
Deze Kampioensformule keerde terug in 1987 en in 2022 (bijna 50 jaar later) wordt de Hoofdklasse inderdaad een gesloten klasse.
In het seizoen 1974, Herkemij's eerste in de Hoofdklasse, moet Sparta het doen zonder pitcher Ade Fijth, korte stop Harry van der Berg en outfielder Jan Switser, die zijn vertrokken.
Desondanks leidde Cees de ploeg naar een volgende titel in 1974 in zijn eerste seizoen, maar het team begint niet goed.
Op Opening Day moet Sparta een 8-0 shutout-nederlaag incasseren van nieuwkomer Schoten, dat in de Hoofdklasse debuteert, dankzij productief slagwerk van Teun de Groot (4-uit-5), Hans Röbken en Harm Horeman.
De volgende dag wint Sparta met 3-1, dankzij een sterk optreden van werper Koos van der Mark, die een complete game No-Hitter gooit, nadat hij een dag eerder al de closer was geweest en 1 1/3 inning had gegooid.
Het was op dat moment het enige hoogtepunt, want Sparta kwam ook tekort in de volgende drie wedstrijden.
Na negen wedstrijden had Sparta slechts viermaal gewonnen, maar daarna volgde een ommekeer, resulterend in een 9-game winning streak en plaatsing voor de Kampioenspoule.
In juni werd Sparta koploper en in juli werd de ploeg onbereikbaar en veroverde voor de negende keer de titel.
...Cees was Hoofd Coach van Sparta in 1974-1975...
(© Foto: Archief Cees Herkemij) |
In de aanloop naar het seizoen 1975 krijgen Herkemij en Sparta te maken met een paar nieuwe uitdagingen, want de ervaren catcher Hans Augustinus stopt en eerste honkman Piet van der Wilk's loopbaan was ten einde gekomen na een zwaar bedrijfsongeval.
Als gevolg daarvan moest een been onder de knie worden geamputeerd.
Enige jaren later keerde Van der Wilk terug op het veld als coach.
Sparta begint het seizoen ook zonder de geblesseerde outfielder Jan Kramer Freher.
Bovendien is Assistent Coach Ton Benningshof herstellende van een rug-operatie en is daardoor enige tijd uitgeschakeld.
Aan de andere kant keert ervaren speler Fred Beckers terug en worden nieuwkomers Geard Blacquiere (Schiedam) en Jaap Pameyer (SCR) toegevoegd, terwijl Augustinus toch actief blijft en voor aanvang van het seizoen in de ploeg wordt opgenomen.
Sparta eindigt op de tweede plaats achter Haarlem Nicols.
Eerder in het seizoen had Nicols ook de Europa Cup gewonnen door Sparta met 7-6 te verslaan in de finale.
Nicols nam een vroege 7-2 voorsprong, maar Sparta kwam terug naar 7-6 via tweehonkslagen van Henk Daniels en John Jonkers en een 9e inning homerun van Hamilton Richardson.
Na de homerun schakelt Nicols-pitcher Jan Dick Leurs de volgende twee slagmensen met drie slag uit om de winst te bezegelen.
Na het seizoen wordt in oktober aangekondigd dat Ton Benningshof de nieuwe Hoofd Coach was geworden van Eerste Klasser Feyenoord.
Echter, kort daarna wordt bevestigd dat Benningshof was overgestapt naar Neptunus, waar hij Hoofd Coach werd van de ploeg die eveneens uitwam in de Eerste Klasse.
Herkemij vertrekt eveneens bij Sparta, omdat de reisafstand tussen Amsterdam (waar hij woont en werkt) en Rotterdam hem meer-en-meer te bezwaarlijk wordt.
Herkemij wordt opgevolgd door Henk Hendriks.
Onder de spelers die door Cees Herkemij worden gecoached in zijn twee seizoenen bij Sparta waren Hans Augustinus, Fred Beckers, Ed van der Berg, Gerard Blacquiere, Henk Daniels, John Jonkers, John van der Mark, Koos van der Mark, Henk Meijer, Jaap Pameyer, Hamilton Richardson, Paul Roodenburg, Alfio Troeman, Jan Venema, John van Westrenen en Piet van der Wilk.
In 1976 is Herkemij druk met de voorbereidingen voor de Honkbal School.
Na try-outs later in het jaar opende de Honkbal School in januari 1977 in Zwanenburg (zoals eerder genoemd), met Herkemij als Manager en Jan Dick Leurs, Boudewijn Maat en Cees Santifort als instructeurs.
In oktober 1976 wordt Cees Herkemij benoemd tot nieuwe Hoofd Coach van de Hoofdklasse-ploeg van HCAW, als opvolger van Jan Schriek.
Herkemij leidt de Bussumse ploeg in vier seizoenen, t/m 1980.
In 1977, zijn eerste seizoen in Bussum, wordt de Hoofdklasse uitgebreid naar tien teams.
Doordat HCAW bezig was aan een nieuwe opbouw, is de uitbreidiing in hun voordeel en de ploeg eindigt op de zesde plaats om zich te handhaven voor het volgendde jaar.
In april 1978, in De Telegraaf, stelt Herkemij dat teams te weinig speelden.
,,In plaats van trainingen kunnen we spelen.
Als we op woensdag- en donderdagavond zouden spelen en een double-header op zondag, zouden we zo'n 60 wedstrijden kunnen spelen'', stelt Herkemij voor.
Later, in juni, in een artikel in Het Parool, vertelde Cees aan journalist Johan Carbo (die in mei overleed op 73-jarige leeftijd) over zijn eerste contacten met HCAW.
,,Ik werd 'doorgelicht' door drie spelers, André Boddendijk, Arnold Smith en Jos Kervers'', vertelde Herkemij.
,,Ik weet nog dat Jos Kervers mij vroeg hoe ik stond tegenover inspraak.
Prachtig, heb ik hem toen geantwoord.
Daar was ik helemaal voor, maar alleen niet op een honkbalveld.
In honkbal moet één man het voor het zeggen hebben, de coach.
Gebeurt dat niet, dan is het zo een chaos.''
Toen Herkemij werd aangesteld als Hoofd Coach was Kervers vertrokken naar UVV, was Smith verhuisd naar Amstel Tijgers en was Boddendijk gestopt (maar zou later toch weer terugkeren).
...Cees tijdens een bespreking over jeugd-trainingskampen in de...
...jaren 80 met Cees Santifort, Wim Hageman en Jules de Pierre...
(© Foto: Archief Cees Herkemij) |
In juni 1978 won de jonge ploeg tweemaal van het ervaren team van Haarlem Nicols.
Hierdoor werd Nicols uitgeschakeld voor de Top-4 Poule, terwijl HCAW zich plaatste met Giants Diemen, Amstel Tijgers en (kampioen) Kinheim.
HCAW eindigde op de vierde plek.
In 1979 eindigde de ploeg op de zesde plaats.
In 1980 zijn er wat blessures en wederom wordt HCAW zesde.
Na het seizoen 1980 stopt Herkemij en meldt Het Parool in augustus dat speler Craig Montvidas de nieuwe (playing) coach zal worden.
In het artikel vertelt Herkemij:
,,Neptunus heeft me gevraagd, maar ik heb geen trek om vanuit Amsterdam een paar keer in de week naar Rotterdam te rijden.
OVVO belde me ook.
Maar ik wilde het wat rustiger aan doen.
Het telefoontje van 'ome' Loek Loevendie om weer wat voor de jeugd van Pirates te komen doen, spreekt me echter meer aan.
Maar mijn vrouw wil met ons gezin volgend jaar eens een maand naar Amerika, nu de kinderen nog thuis zijn.''
Maar een paar weken verandert de situatie.
In januari 1981 wordt bericht dat voormalig Kinheim-coach Ed Pikor de nieuwe Hoofd Coach zal worden van HCAW (en niet Montvidas).
Tot de komst van de Amerikaan in Bussum zal Cees de (indoor) trainingen leiden.
In maart komt het bericht dat Pikor niet zal komen.
Herkemij is niet beschikbaar als opvolger, want hij is benoemd tot coach van het Nederlands Team.
In plaats daarva wordt Amerikaan Jeff Archer (die een week eeder UVV had verlaten) HCAW's nieuwe Hoofd Coach.
Onder de spelers die in drie of allevier van Cees Herkemij's seizoenen bij HCAW speelden waren Frank Baly, René Boin, Wim Hageman, Sidney Hickinson, Alfred de Leeuw, Franco Martis, Bart Seidel, Peter van der Ster en Bart de Wilde.
Onder de spelers met één of twee seizoenen waren André Boddendijk, Anthony Concencion, Ade Fijth, Albert Husken, Louis Jacobs, Craig Montvidas, Ricky Placidus, Rob Rajsich, Richard Reichle, Ron Steward, Ed Tromp, Eric de Vries, Haitze de Vries en Paul de Wolff.
In zijn eerste twee seizoenen werd Herkemij geassisteerd door Nico Born, in de volgende twee seizoenen door Wil Kitslaar.
Vanaf 1978 maakte Cees ook weer deel uit van twee KNBSB-commissies.
Van 1978 t/m 1983 was Herkemij één van de drie adviseurs van de Commissie Opleidingen en Examens, samen met Leen Volkerijk en Nol Houtkamp (voor softbal) in de eerste drie jaar.
Later werd ook Fokke Jelsma een adviseur.
Voorzitter van de commissie was Piet van Deenen, terwijl Henny Oosterhof (1978-1980) en Feiko Drost (1981-1983) fungeerden als secretaris.
Andere leden waren Harold van Duinen, Dick Kors, Henk Kempen, Jannie Koot, Lex Rimini, Joop Santifort, Hans Schotel en Dries de Zwaan.
In dezelfde periode (1978-1984) had Cees zitting in de Terreincommissie met als voorzitter Cees Boer, Sr. (1978-1980) en Piet van Ruitenburg (1981).
Vanaf 1982 kende de commissie een apart honkbal-deel, met Jan Kars als voorzitter, en een softbal-deel met George Presburg als voorzitter.
De andere leden in 1978-1981 waren Henk Dorenbos (secretaris), André Prins en als adviseurs Hans Konings, Jan Meijer en Aart Wedemeijer.
Vanaf 1982 was Theo Ederveen secretaris van beide sections en werden Fred de Kramer en Joes Gewald toegevoegd als softbal-leden.
Doordat Cees Herkemij een coach is met veel kennis en ervaring wordt zijn naam regelmatig genoemd als kandidaat voor Manager van het Nederlands Honkbal Team.
Zoals in 1978 als duidelijk wordt dat Amerikaan Ernie Myers niet zal terugkeren na de Oranje-ploeg vijf jaar te hebben geleid.
Hij wordt opgevolgd door (oud-speler) Hamilton Richardson, die een Assistent Coach was van Myers.
Na afloop van het Wereldkampioenschap 1980 in Japan eindigt Richardson's perioded als Manager.
Herkemij's naam wordt wederom genoemd als mogelijke opvolger, maar de KNBSB besluit toch weer voor een Amerikaanse coach te kiezen.
...Cees Herkemij in 1981 als Assistent Coach van het...
...Nederlands Honkbal Team tijdens voorbereidingen op...
...het Europees Kampioenschap in Haarlem (Nederland)...
...Rechts staat Manager Jim Stoeckel; Links staan...
...catchers Ronald Stoovelaar en Ron van Zuilichem...
(© Foto: Noord-Hollands Archief/
Fotopersbureau De Boer (Poppe de Boer)) |
Echter, Cees Herkemij zal uiteindelijk toch het Oranje-pak gaan dragen, want in 1981-1983 is hij de Assistent Coach van het Nederlands Honkbal Team, met de Amerikaan Jim Stoeckel als Manager.
Zij vormden een uit twee (!) personen bestaande coaching-staf.
In 1981 leidden zij de Oranje-ploeg naar de Europese titel in Haarlem.
Doordat Stoeckel nieuw is in het Nederlandse honkbal, houdt Herkemij, die de spelers kent, zich bezig met de voorbereidingen en leidt de trainingen totdat de Amerikaan arriveert.
Op weg naar het Europees Kampioenschap wordt Herkemij 'de architect van de ploeg' genoemd in verschillende kranten.
Hij kent de spelers, maakt de eerste selectie en adviseert Stoeckel.
Tijdens het EK koppen de kranten: 'Oranje vermaakt publiek' (Het Parool), Oranje groeit' (Het Vrije Volk), 'Oranje hechte eenheid' (De Telegraaf) en 'Grandioos honkbal in Haarlem' (De Waarheid).
In 1982 waren Stoeckel en Herkemij wederom succesvol, want het Nederlands Team eindigde op de zesde plaats op het Wereldkampioenschap in Zuid-Korea, de hoogste klassering ooit op dat moment.
Marco Stoovelaar, de auteur van dit In Memoriam, maakte een documentaire van dit WK en het was Cees die daarbij het commentaar insprak.
Eerder in 1982 bereikt Nederland de Play-Offs van de Haarlemse Honkbal Week, maar wordt uitgeschakeld door de Sullivans.
In 1983 speelt de Oranje-ploeg een goed toernooi in België en bereikt de Play-Offs in de Intercontinental Cup.
Later in het jaar wordt Nederland onttroond als Europees kampioen door Italië in een chaotisch toernooi in Grosseto (Italië).
Voor Nederland kwamen in de meeste van deze toernooien in deze drie jaar de volgende spelers uit: Gerard Blacquiere, Frank Bos, Bertil Haage, Sidney Hickinson, Jan Hijzelendoorn, Hennie Jenken, Marcel Joost, Robert Knol, Ed Kruijs, Jim Sieval, Paul Smit, Ronald Stoovelaar, Ed Tromp, Charles Urbanus, Jan Venema, Thijs Vervaat, Bart Volkerijk, Eric de Vries, Haitze de Vries, Arnold Whitfield en Ron van Zuilichem.
Rob Groeneveldt, Henk van 't Klooster, Don Wedman (1981), Ron Giroldi, Wim van den Heuvel (1982), Bill Groot, Gerlach Halderman, Harm Horeman en Jerry Remmerswaal (1983) speelden in één jaar of één toernooi.
De begeleiding bestond uit Maarten Koper (fysiotherapeut), Gerard Wijbrandts (equipment manager) en Jules de Pierre (team manager).
Rob Gruppelaar was eveneens fysiotherapeut in 1981.
Tewijl hij actief is bij het Nederlands Team blijft Cees ook werken met jeugdspelers.
In 1982 verzorgt hij de trainingen van het Amsterdam Pirates adspiranten-team.
Een jaar later is hij coach van het interregionale jeugdteam van Pirates.
Cees Herkemij keerde weer terug naar club-coaching in 1984, nadat de Amerikaan Harvey Shapiro werd aangesteld als nieuwe Oranje-Manager.
Vanaf 1984 was Cees de Hoofd Coach van Hoofdklasse-ploegen UVV (1984-1985), Giants Diemen (1986-1987), Almere Giants '24 (1988) en HCAW (1990-1992).
In 1989 was Cees de technisch directeur van Haarlem Nicols.
|
|
|
...wie is wie?...
...Links: Higgins in de TV-serie 'Magnum, P.I.'...
...Rechts: Cees bij Haarlem Nicols in 1989...
(© Foto's: Publiciteitsfoto 'Magnum, P.I.' (links),
& Archief Cees Herkemij (rechts)) |
Het was in deze beginjaren tachtig, toen hij coach was van het Nederlands Team, dat Cees voor het eerst bekend zou worden onder zijn bijzondere bijnaam, die in hierna volgende jaren vaker werd gebruikt, nadat hij teugkeerde naar club-coaching.
Die bijnaam was 'Higgins', naar de naam van het personage uit de populaire TV-series Magnum, P.I., de misdaad/actie/comedy-reeks over de avonturen van de op Hawaii (Oahu) gevestigde privé-detective (private investigator, P.I.) Thomas Magnum, gespeeld door Tom Selleck.
Magnum woont in het gastheer van een landgoed, genaamd 'Robin's Nest'.
De beheerder van het landgoed is Jonathan Quayle Higgins, die stricte regels had en de bezittingen overzag met zijn twee Dobermanns Zeus en Apollo.
Higgins werd gespeeld door John Hillerman, die op 9 november 2017 overleed op 84-jarige leeftijd.
De fysieke overeenkomsten tussen Herkemij en Higgins waren opmerkelijk.
Beiden hadden zelfs een soortgelijk smal snorretje.
Selleck (Beste Acteur, Television Series Drama, 1985) en Hillerman (Beste Bijrol Acteur, Television Series Drama, 1982) wonnen beiden een Golden Globe voor hun rollen als Magnum en Higgins.
Ze wonnen ook een Primetime Emmy Award, respectievelijk in 1984 en 1987, voor hun werk in de reeks.
Andere belangrijke bijrollen in de serie werden gespeeld door Roger E. Mosley en Larry Manetti, die respectievelijk de rol vertolkten van helicopter-piloot Theodore (TC) Calvin en nachtclub-manager Orville (Rick) Wright.
Mosley overleed op 7 augustus 2022 op 83-jarirge leeftijd.
Magnum, P.I bestond uit 158 afleveringen, die werden uitgezonden van 11 december t/m 1 mei 1988 (acht seizoenen) op CBS.
De reeks debuteerde op 10 juni 1981 op de Nederlandse televisie en werd uitgezonden door Veronica.
For-the-record, Amsterdam Pirates had in het seizoen 1983 een Amerikaanse werper genaamd Kevin Spicer, die als bijnaam 'Magnum' had, vanwege zijn gelijkenis met het personage.
Lang nadat de reeks was gestopt en niet meer op de Nederlandse TV te zien was werd Cees Herkemij nog altijd regelmatig Higgins genoemd, vooral door oud-spelers uit club-teams en het Nederlands Team.
In zijn eerste seizoen bij UVV (1984) leidde Cees Herkemij de Utrechtse ploeg naar de derde plaats.
Een moeilijker seizoen volgde in 1985, nadat veel spelers waren vertrokken, waaronder de ervaren routiniers Carlos van Heyningen, Louis Jacobs, Douglas Morton en Martin Ronnenbergh.
De ploeg eindigde op de achtste plaats.
Onder de spelers in deze twee UVV-seizoenen waren Reinier Abrahamsen, José Acebal, Judsel Baranco, Willem van den Braber, Ernst Engbrenghof, Marlon Fluonia, Leo Geerlings, Carlos van Heyningen, Louis Jacobs, Hennie Jenken, Robert-Jan Kars, Jos Kervers, Danny McNurlin, Rob van Montfoort, Douglas Morton, Paul Mulder, David Paul, Rudsel Paulina, Erik Ronnenbergh, Martin Ronnenbergh en Olav Starreveld.
Herkemij wordt geassisteerd door Roley Wout (1984) en Nico de Bie (1985).
Uit deze groep speelden Kars en Mulder ruim tien jaar eerder ook voor Herkemij in het Nederlands BRL-Team dat de Europese titel veroverde in 1973.
...Omslag van Cees' boek...
...'Basisboek Honkbal'... |
In juli/augustus 1986 wordt het Wereldkampioenschap Honkbal voor het eerst georganiseerd in Nederland.
Tijdens het evenement wordt Herkemij's boek Basisboek Honkbal gepresenteerd.
In het boek geeft Herkemij adviezen en tips voor trainingen en wedstrijd-voorbereidingen.
Eveneens tijdens het WK is Cees één van de hoofd-instructeurs van de drie 'Baseball Basics' jeugdkampen in Eindhoven, Oosterhout en Santpoort.
Deze jeugdkampen werden georganiseerd door het in Rotterdam gevestigde Fastplay, dat was opgezet door Ton Benningshof, Cees' voormalige Assistent Coach toen hij actief was bij Sparta.
Naast Ton en Cees bestaat de staf uit collega-coaches, maar ook verschillende spelers.
Onder de speciale gasten waren oud-internationals Hamilton Richardson en Ed Tromp, maar ook voetbal-international Ruud Gullitt.
In 1987 organiseert Fastplay ook voetbal- en basketbal-kampen.
In januari 1986 was Cees Herkemij de nieuwe Hoofd Coach geworden van Giants Diemen, waar hij twee jaar de leiding heeft.
Met Giants eindigt Herkemij op de derde plaats in 1986 en de vierde in 1987.
Onder de spelers van Giants Diemen in deze twee seizoenen waren Judsel Baranco, Dan Belinskas, Dave Bisceglia, Frank Bos, Marcel van den Bosch, Danny Bout, Edwin Bout, Bart Bruin, Frans de Bruijn, Peter Callenbach, Frank Koene, Frank Koot, Roland Maria, Steve Matthew, Craig McGinnis, Danny McNurlin, Jacco Mossel, Ruud Schnitker, Orlando Stewart en Ron van Zuilichem.
In zijn eerste seizoen wordt Herkemij geassisteerd door Franco Martis en in zijn tweede seizoen door Flip le Cuivre.
Na afloop van het seizoen 1987 verhuisde het eerste team van Giants Diemen naar Almere, waar het in maart 1988 fuseerde met de lokale club Polmerians (Eerste Klasse) en verder ging als Almere Giants.
De Hoofdklasse-ploeg ging spelen als Almere Giants '24, de Eerste Klasse-ploeg als Almere Giants '82, waarbij de jaartlallen verwezen naar de jaren, waarin Giants en Polmerians werden opgericht.
Het overgebleven deel van de vereniging Giants Diemen bleef in Diemen en ging verder onder de naam Survivors.
De voornaamste redenen voor de verhuizing waren ambitieuze plannen van een aantal Giants-bestuursleden.
In april 1988 werd aangekondigd dat er een nieuw, gedeeltelijk overdekt stadion met een backstop van onbreekbaar glas zou worden gebouwd in het Hannie Schaftpark.
De bouw zou beginnen in augustus en gereed zijn voor opening in april 1989.
Het nieuwe stadion zou er nooit komen.
In het seizoen 1988 speelde Giants de thuiswedstrijden op het thuisveld van Polmerians, maar dat was niet echt Hoofdklasse-waardig.
Een aantal spelers verhuisde met Giants naar Almere, net zoals Hoofd Coach Cees Herkemij.
Maar de nieuwe ploeg had een krappe selectie.
Desondanks deed Almere Giants het prima en deelde regelmatig de eerste plek met Amsterdam Pirates en/of Haarlem Nicols.
Uiteindelijk eindigde Giants op de tweede plaats.
Maar toch was het een heel rommelig seizoen, onder meer vanwege onduidedelijke bestuurljke afspraken en het hobbelige veld.
Na het seizoen werd het duidelijk dat het nieuwe stadion er nooit zou komen.
Echter, het speelveld voldeed niet aan de eisen voor de Hoofdklasse en zodoende speelde Giants de thuiswedstrijden in 1989 op het complex van Falcons in Lelystad.
In juni van dat jaar wijzigt de ploeg de naam in New Giants.
In augustus wordt de ploeg opgeheven en trekt zich terug uit de competitie.
Cees is niet bij Giants in 1989, want hij is dat jaar actief voor Haarlem Nicols.
De spelers die met de ploeg mee verhuisden naar Almere waren Baranco, Koene, Matthew, Stewart en Van Zuilichem.
De andere spelers in het seizoen 1988 waren Wismar Ansjeliena, Mitchell Cobussen, Marc Handwerger, Jacky Jakoba, Julian Kenepa, Edsel Martis, Franklin Richardson en Tom Willerson.
...Cees Herkemij werd benoemd tot Lid van Verdienste van de...
...KNBSB in maart 1996; Op de foto poseert hij met mede-gehuldigden...
...die dag (links naar rechts) André Prins, Theo Walthie,...
...Jules de Pierre, Jan Dick Leurs en Marco Stoovelaar...
...De Pierre werd benoemd tot Erelid, Prins, Theo Walthie en...
...Leurs werden eveneens benoemd tot Lid van Verdienste en...
...Stoovelaar ontving de Slugger voor zijn promotionele activiteiten...
(© Foto: Archief Cees Herkemij) |
In september 1988 wordt bekend gemaakt dat Cees Herkemij in 1989 deel gaat uitmaken van de technische staf van (regerend landskampioen) Haarlem Nicols.
Hij zal in uniform zijn als technisch manager, terwijl Jan-Dick Leurs (die de Hoofd Coach was) en Leo Naaktgeboren verder gaan als coach.
In april 1989 wordt de rolverdeling gewijzigd.
Aanvankelijk hadden Herkemij en Leurs beiden de leiding over het eerste team.
Ze zouden ook samen coachen, ook Leurs wat te ontlasten vanwege zijn drukke baan.
Maar in de nieuwe opzet ging de eindverantwoordelijkheid weer naar Leurs.
Herkemij werd de (niet-geuniformeerde) technisch directeur en werd hij verantwoordelijk voor de technische coördinatie en scouting.
In het Opening Weekend (twee wedstrijden) valt Herkemij in voor Leurs, die in Japan verblijft voor zijn werk.
In mei valt Herkemij ook nog eenmaal in als Leurs ziek is.
Cees leidt Nicols naar drie overwinningen.
Halverwege het seizoen krijgt hij een nieuwe titel en wordt general manager.
In 1989 wordt in de Hoofdklasse een Play-Off formule geïntroduceerd.
In de best-of-seven reeks schakelt Nicols Amsterdam Pirates uit op weg naar de Holland Series.
In de best-of-seven Finale verslaat Nicols Neptunus en prolongeert de Kampioenstitel.
Voor Nicols spelen Frank Bos, Michael Crouwel, Jamie Doughty, Mark Giroldi, Ron Giroldi, Gerlach Halderman, Frank Koks, Richard Kranenburg, Edsel Martis, Craig McGinnis, Han Prinsen, Danny Scheer, Maurice Verdaasdonk, Haitze de Vries en Byron Ward.
Vanaf 1990 is Cees Herkemij weer drie seizoenen betrokken bij HCAW.
Een jaar eerder wijzigde de clubnaam in HCAW/Tijgers na een fusie met het Amsterdamse Amstel Tijgers.
Cees is de Hoofd Coach van de Hoofdklasse-ploeg, leidt de top-sectie en helpt ook mee aan de totstandkoming van een beleidsplan, terwijl Floor Blaauw zich bezig houdt met de jeugdafdeling.
Voormalig werper Craig McGinnis is Herkemij's Pitching Coach en Hugh Glavin is zijn assistent in zijn eerste seizoen.
In 1990 eindigt HCAW/Tijgers op de zesde plaats.
Een jaar later is de Bussumse ploeg een stuk succesvoller.
HCAW/Tijgers wordt derde en plaatst zich voor de Play-Offs.
In de best-of-five Play-Off reeks schakelt HCAW/Tijgers Haarlem Nicols uit, maar daarna staat het team in de best-of-five Holland Series met lege handen, want de ploeg wordt 'gesweept' door Neptunus.
Het seizoen 1992 is een stuk zwaarder.
Als duidelijk wordt dat HCAW/Tijgers de Play-Offs niet zal bereiken, besluiten Herkemij en McGinnis eind juli om de coachtaken te veranderen.
McGinnis wordt Hoofd Coach en Herkemij gaat coachen bij het derde honk, terwijl Reinier Abrahamsen en Amerikaan Steven Russell playing coach blijven.
Het was al de bedoeling dat McGinnis de toekomstige Hoofd Coach zou worden.
In het Algemeen Dagblad zegt Herkemij begin augustus 'dat dit ons een goed moment leek' om de coachwijziging toe te passen.
Later kondingt de dan 58-jarige Herkemij zijn afscheid als coach aan.
In december wordt hij lid van het bestuur van de KNBSB.
In Herkemij's drie seizoenen in Bussum zijn onder de HCAW/Tijgers-spelers Reinier Abrahamsen, Gilbert van den Bergh, Roy Berrevoets, Jeffrey Cranston, Patrick van Doorn, Frans Groot, Roland de Groot, Paul van Heykoop, Mike Hofer, Frans van Huffel, René van Huffel, Jurjan Koenen, Edsel Martis, Clive Mendes, Ralph Milliard en Caspar van Rijnbach.
Spelers die in één van deze seizoenen uitkomen zijn Nico Adam, Mikeo Aoki, Eduard van Bennekom, Jeffery Calderone, Jan van Gorkum, Raymond Hofer, Lars Koehorst, Geza Kovacs, Richard Kranenburg, Peter Kwakernaak, Mayo Noerdlinger, Nelson Orman, Steven Russell, Patrick Tensen en Ron van Zuilichem.
In zijn lange loopbaan coacht Cees Herkemij teams van zes verenigingen in vijftien Hoofdklasse-seizoenen, waarin hij meer dan 250 wedstrijden winnend afsluit.
...Cees was actief als scout voo Baseball Academy Rabbits Kennemerland...
...Zijn zoon Peter (midden) was vele jaren coach en coördinator en...
...kleinzoon Cris was speler...
(© Foto: Archief Cees Herkemij) |
In 1991 krijgt Cees Herkemij een eervolle uitnodiging, want hij wordt aangesteld als één van de Assistent Coaches voor Team East voor de tweede IBA World All Star Game.
Deze wedstrijd, georganiseerd door de International Baseball Association, wordt gespeeld in Dodger Stadium in Los Angeles, California (USA).
Pitcher Bart Volkerijk, infielder Bob van Aalen en outfielder Marcel Kruyt worden uitgenodigd als speler.
In december 1992 kwam Cees in het bestuur van de Koninkljke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB) en werd hij verantwoordelijk voor de technische zaken honkbal.
Cees is de opvolger van oud-international Thijs Vervaat, die vijf weken na zijn verkiezing moet aftreden vanwege werkverplichtingen.
Cees werd in maart 1993 officiëel gekozen, maar Cees stopte met deze functie in mei 1995.
Andere bestuursleden op dat moment zijn Henk den Duijn (voorzitter), Wil Kitslaar (vice-voorzitter financiën), Jules de Pierre (vice-voorzitter honkbalzaken), Jos Gieskens (vice-voorzitter softbalzaken/competitiezaken softbal), Wijnand Agterberg (vice-voorzitter organisatie), Egbert van der Sluis (technische zaken softbal), Jan Esselman (competitiezalen honkbal), Paul Bokern (scheidsrechterszaken), Harry Meijers (recreatiesport), Peter Foppen, Ed Klokkers, Jan Lensselink en Jan Prins (allen district-voorzitter).
Helaas overleden twee leden uit deze groep onlangs geheel onverwacht.
Henk den Duijn op 16 september op 78-jaige leeftijd en Jan Esselman op 28 oktober op 81-jarige leeftijd.
Een ander lid overleed eveneens niet zo heel lang geleden, namelijk Jules de Pierre op 14 oktober 2023 op 91-jarige leeftijd.
In 1997 was Cees Herkemij ook weer betrokken bij het Nederlands Honkbal Team, want toen was hij de zogenoemde Nationale Teams Commissioner geworden.
In deze positie overzag hij alle Nationale Honkbal Teams en was hij de rechterhand van Peter van 't Klooster, die de voorzitter honkbalzaken was in het bestuur van de KNBSB in 1997-1999.
In 1997 was Cees bij de Oranje-ploeg tijdens het World Port Tournament in Rotterdam en het Europees Kampioenschap in Frankrijk.
In zijn nieuwe functie vergezelde Cees de ploeg een jaar later ook naar de Haarlemse Honkbal Week in Haarlem en het Wereldkampioenschap in Italië.
In 1999 is Cees ook de Business Manager van de nationale ploeg tijdens het World Port Tournament en de Intercontinental Cup in Sydney (Australië).
In deze jaren (1997-1999) staat de ploeg onder leiding van Manager Jan Dick Leurs.
In het volgende jaar vervulde Cees dezelfde rollen tijdens de Haarlemse Honkbal Week toen Amerikaan Pat Murphy de Manager was.
Murphy is de huidige Manager van het Major League-team van Milwaukee Brewers.
Een paar jaar geleden was Cees ook nauw betrokken bij Baseball Academy Rabbits Kennemerland als scout.
Sinds de oprichting van deze Academy in 2008 was zijn zoon Peter daar vele jaren één van de coaches.
Sinds 2017 is Peter de Manager van het Nederlands Under-12 Team.
...Cees Herkemij bekijkt op zijn...
...gemak een wedstijd...
(© Foto: Archief Cees Herkemij) |
Cees en Peter waren ook zeer actief tijdens de Haarlemse Honkbal Week.
In 1974, 1976 en 1978 was Cees één van de Public Address Announcers van het internationale toernooi.
In 1978, 1980 en 1988 maakte hij deel uit van de Prijzencommissie en in 2002 was Cees de Toernooi-Directeur van de Honkbal Week toen hij ook zitting had in het Organisatie-Comité.
Sinds september 2023 is Peter één van de leden van het Organisatie-Comité als Toernooi-Directeur en debuteerde in die functie tijdens de Honkbal Week die in juli 2024 werd georganiseerd.
Daarmee maakte Peter zijn comeback.
In 1980 behoorde hij voor de eerste keer tot de groep jongeren die ondermeer het kopieerwerk verzorgden van het dagelijks bulletin (Leesvoer) van het toernooi.
Peter had later vele jaren de leiding over deze befaamde Vouw- en Verkoopploeg.
Cees' dochter Yvonne was eveneens medewerkster van het toernooi.
In 1982 en 1984 maakte ze deel uit van de Perscommissie en was ze ook actief in de permanence.
Maartje, de moeder van Yvonne en Peter en de eerste echtgenote van Cees, was vele jaren official scorer.
In de jaren zestig was ze één van de scorers van de Honkbal Week.
Vanaf begin jaren zeventig verzorgde ze de toernooi-statistieken, was ze de liaison officer voor de official scorers en had ze zitting in de Prijzencommissie.
Maartje (Nierop Groot) overleed in juli 2017 op 82-jarige leeftijd.
Tijdens de Honkbal Week van 2024 maakte Peter's echtgenote Saskia haar debuut als Public Address Announcer.
Hun dochter (en dus de kleindochter van Cees) Kiki was actief in de hospitality crew tijdens het evenement.
Behalve dat hij in 1973 werd uitgeroepen tot Coach of the Year en het Bondsonderscheidingsteken kreeg in 1978 won Cees Herkemij ook de Slugger van de KNBSB voor promotioneke activiteiten, die werd uitgereikt in maart 1974.
Voor zijn vele bijdragen kreeg Cees de Zilveren Erepenning van de KNBSB in maart 1986.
In maart 1996 werd hij benoemd tot Lid van Verdienste van de KNBSB.
En in 2000 won Cees de Leen Volkerijk Award, die jaarlijks door de KNBSB wordt uitgereikt aan een persoon die onderscheidende bijdragen heeft geleverd aan de ontwikkeling van de honkbalsport.
Door de jaren heen, vooral tijdens zijn coach-periode, werd Cees regelmatig een perfectionist genoemd, maar ook een zeer fanatieke en gepassioneerde coach.
Hij was inderdaad altijd goed voorbereid in alles wat hij deed en als coach had hij een bijzondere manier om umpires te benaderen.
En Cees was zeker gepassioneerd, vooral op het gebied van de ontwikkeling en opleiding van jeugd-honkbal.
Cees, vaak getooid met een glimlach, was altijd geïnteresseerd in anderen en de mensen, spelers en coaches met wie hij samenwerkte.
Cees zal door velen van ons worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Cees' partner Wil, dochter Yvonne, zoon Peter, schoonzoon Scot, schoondochter Saskia, kleinkinderen, overige familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(31 december)
(met dank aan Peter Herkemij voor het beschikbaar stellen van en toestemming geven voor het publiceren van foto's uit het privé-archief van Cees Herkemij)
|
