(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Michael Davidson, Lindsay Pein (Amsterdam Pirates) & Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Laurens van der Poel...
(1954 - 2025)
(© Foto: Privé-foto) |
 Voornalig Amsterdam Pirates (Hoofdklasse-)speler Laurens van der Poel overleden
English
 AMSTERDAM -
Laurens van der Poel, die in de jaren zeventig en tachtig op landelijk niveau heeft gehonkbald, is op woensdag (12 maart) volledig onverwachts overleden op de veel te jonge leeftijd van 70 jaar.
Het overlijden van Laurens komt iets meer dan een jaar nadat zijn moeder Tiny van der Poel overleed in februari vorig jaar.
In 1982 speelde de voormalige outfielder in het eerste Hoofdklasse-seizoen van Amsterdam Pirates, waar hij het grootste deel van zijn loopbaan heeft gespeeld.
De herdenkingsplechtigheid voor Laurens van der Poel zal plaatsvinden op donderdag 20 maart vanaf 12:00 uur in de Vondel Aula van Crematorium Westgaarde, gelegen aan de Ookmeerweg 275 in Amsterdam.
Na afloop is er gelegenheid de familie te condoleren.
Laurens van der Poel werd geboren op 3 oktober 1954 in Amsterdam.
Hij komt uit een gezin dat vele jaren bijzonder actief is geweest in het honkbal voor Quick Amsterdam, HVA en Amsterdam Pirates (en de voorloper daarvan Rap) in de jaren zestig tot en met tachtig.
Laurens honkbalde kort voor HVA, daarna meer voor Rap/Pirates.
Zijn broer Steven speelde eveneens voor Rap/Pirates.
Laurens en Steven speelden beiden in zowel jeugd- als seniorenploegen voor Pirates, tot eind jaren tachtig.
Enkele jaren geleden verhuisde Steven naar Ierland, waar hij nog altijd woont.
Hun vader Wim van der Poel speelde voor Quick Amsterdam, waar hij in 1958-1960 ook de verenigings-secretaris was.
In die jaren was hun moeder Tiny van der Poel-van Wiltenburg daar de penningmeester.
Beginjaren zeventig verhuisde de familie Van der Poel naar HVA, waar Wim één van de jeugdcoaches werd, samen met ondermeer Jaap Meeder en Paul Hamstra.
Nadat HVA in 1967 fuseerde met Rap gingen ze allemaal door als coach, terwijl Wim daar ook nog een paar seizoenen speelde.
Bij Rap (dat de naam in 1974 wijzigde in Pirates) werden Wim en Tiny ook bestuurslid.
In 1975 was Wim voorzitter van de vereniging.
Hij had ook zitting in verschillende commissies van het toenmalige Rayon Amsterdam, waarvan hij in 1990-1992 voorzitter was.
Tiny was beginjaren zeventig de penningmeester van Pirates en was er ook actief als scorer bij verschillende (jeugd)teams.
Vele jaren, vanaf halverwege de jaren zeventig, was Tiny de Public Address Announcer bij de thuiswedstrijden van het Pirates honkbalteam, samen met Coen Stoovelaar (die in oktober overleed op 92-jarige leeftijd) en Kees van Vegten.
Van 1977 tot en met 1997 was Tiny een Official Scorer in de Hoofdklasse-honkbal en -softbal en werd ook aangesteld voor internationale toenooien.
Ze was sinds 1998 nog zo'n tien jaar score-beoordelaar en viel in als Scorer in nog eens twee wedstrijden in 2000 en nog eenmaal in 2002.
...Wim en Tiny van der Poel aanwezig bij een...
...Holland Series-wedstrijd in oktober 2007 in...
...het Pim Mulier Stadion in Haarlem...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Wim overleed op 21 september 2019 op 93-jarige leeftijd, Tiny overleed op 3 februari 2024, eveneens op 93-jarige leeftijd.
Laurens begon zijn honkbal-loopbaan op jonge loopbaan in een jeugdploeg van HVA, dat fuseerde met Rap in 1967.
Bij Rap ontwikkelde Laurens zichzelf tot een talentvolle speler en hij klom op naar het tweede team van de vereniging.
In 1973, op 18-jarige leeftijd, speelde Laurens in een aantal wedstrijden in de hoofdmacht, waarna hij van 1974 tot en met 1978 één van de reguliere basisspelers was.
In deze seizoenen speelde Rap/Pirates in de landelijke Eerste Klasse.
Maar in veel van deze seizoenen, vooral de eerste vijf, speelde Laurens ook nog in het tweede team van de club.
Laurens van der Poel stond bekend om zijn snelheid op de honken, maar ook in het outfield, waar hij voornamelijk in het midveld stond.
Hij bereikte ook regelmatig de honken, via vier wijd of geraakt werper.
Maar hij was ook bekend om zijn slaghouding.
Als rechtshandige slagman maakte hij altijd een 'pompende' of 'flappende' beweging met zijn rechterarm, net voordat hij klaar was om te slaan om zijn elleboog omhoog te houden, vergelijkbaar met de kenmerkende beweging die Major League-speler Joe Morgan van Cincinnati Reds maakte.
In het seizoen 1975 stal Van der Poel elf honken en was één van de leiders in de ploeg in deze categorie, na Hans Jansen de Vries (20), José Faneyte (14) en Herman Wijnands (12).
Onder zijn teamgenoten in zijn seizoenen in het eerste team t/m 1978 waren André van Beest, Jan van Beest, Chester Berkel, Mario Berkel, Bert van der Brande, Rob van Buuren, Frank Coppens, Maurice Cranston, Michael Davidson, Ernst Engbrenghof, Peter van Erk, José Faneyte, Tom Geestman, Wim Geestman Jr., Albert Husken, Han Husken, Jan Hijzelendoorn, Hans Jansen de Vries, Marcel Joost, Ton van Koeverden, Frank Koot, Kurt Lourens, Dave Luijdens, Franco Martis, Bas Rodermans, Erik Ronnenbergh, Erwin van Rooij, Harm Schildmeijer, Martin van der Steeg, Ronald Stoovelaar, Kees van Vegten, Sjaak Verbij, Marten Walsma, Jan van Wieringen en Herman Wijnands.
Onder zijn teamgenoten in het tweede team waren eveneens Engbrenghof, Koot, Luijdens, Van der Steeg, Van Vegten en Verbij, maar ook Tom van Es, Willem van Es, Martin Gupffert, Martin Meeder, Piet Meeder, Louis van der Putten, Jeroen Schuil, Nico Smith en Rolf Smith.
...Het Rap Junioren-team in 1972 met Laurens zittend 2e van rechts...
...Achter: Wim Joost (coach), Martin Ronnenbergh, André van Beest,...
...Jan Hijzeledoorn, Michael Davidson en Sjaak Verbij...
...Zittend: onbekend, Harm Schildmeijer, Martin van der Steeg,...
...Laurens en Coen Stoovelaar (team manager)...
...Op de voorgrond ligt Tom Geestman...
(© Foto: Archief Michael Davidson) |
In de meeste van zijn seizoenen (t/m 1977) was Max Rietbergen de Hoofd Coach van het eerste team.
De ervaren coach werd geassisteerd door Wim Joost en Herman Koot tot en met 1974 met Coen Stoovelaar als Team Manager.
Wim Kwekkeboom was de Team Manager/Scorer in 1975-1977.
Na het seizoen 1977 vertrok een aantal spelers.
José Faneyte en Franco Martis gingen spelen voor Sparks in Haarlem, waar Rietbergen de nieuwe Hoofd Coach werd met Kwekkeboom als Team Manager/Scorer.
Het tweede team stond verschillende seizoenen onder leiding van Nico Meijers met eerst Herman Spilker, Jr. en later Marco Stoovelaar als scorer.
In 1978 werd de Pirates hoofdmacht gecoached door Jim Strong, maar de ploeg degradeerde naar de Tweede Klasse.
In dat seizoen was Laurens één van de team-leiders in vier wijd, samen met Kees van Vegten.
Na afloop van het seizoen verhuisde ook Laurens naar het Haarlemse Sparks.
For tre record, destijds was de plaatsnaam nog geen onderdeel van de clubnaam.
Het was ook in deze jaren dat het wekelijkse clubblad van Pirates een eigen honkbalstrip publiceerde.
In 1977 waren Kees van Vegten en Marco Stoovelaar de redacteuren geworden en de laatste maakte en tekende ook de strip.
Veel van de karakters waren gebaseerd op echte leden van de club.
In die jaren tooide Laurens zijn kin met een karakteritiek klein baardje, meer in de vorm van een sikje, iets wat toen erg populair was bij verschillende (Major League-)spelers.
En dus kreeg Laurens in de strip een hoed in plaats van een pet en een nieuw karakter was geboren: Laurens Musketier.
In 1979 werd Ruud Koene de nieuwe Hoofd Coach van het eerste honkbalteam van Amsterdam Pirates, geassisteerd door Nico Meijers, terwijl Coen Stoovelaar terugkeerde als Team Manager.
Marco Stoovelaar was de Team Scorer geworden in 1978.
Pirates promoveerde terug naar de Eerste Klasse in 1980 en daarna naar de Hoofdklasse in 1981.
Na afloop van het seizoen 1981 keerde Laurens van der Poel van Sparks weer terug naar Pirates.
In 1982, als één van de outfielders, maakte hij deel uit van de Pirates-ploeg die toen voor het eerst in de Hoofdklasse speelde met dezelfde coaches en begeleiding als in de voorgaande drie seizoenen.
De andere spelers toen, in dat historische seizoen voor de club, waren André van Beest, André Boddendijk, Tonny Cohen, Peter van Erk, Han Husken, Marco Loevendie, John Ludenhoff, Edsel Martis, Franco Martis, Peter Meijers, Alex Nansink, Bas Rodermans, Ronald Stoovelaar, Marten Walsma, Jan van Wieringen en Amerikanen Leo Kalinowski en Paul Stockley.
In 1982 speelde Laurens van der Poel in 13 Hoofdklasse-wedstrijden en was hij de enige basisspeler die verdedigend foutloos was.
...Het Pupillen/Bleesing-team van Rap in 1973 dat de Nederlandse...
...Kampioenstitel veroverde met coaches Laurens van der Poel...
...(achteraan staand, links) en Kees van Vegten (achteraan, rechts)...
...Zittend zijn o.a. Alfred Coppens (links), Steven van der Poel...
...(3e van links), Ronald Stoovelaar (3e van rechts), Franklin Richardson...
...(rechts) en staand Han Husken (3e van links) en Marcel Joost...
...(4e van links); rechts staat scorer Marco Stoovelaar...
(© Foto: Archief Marco Stoovelaar) |
Sinds zijn terugkeer bij Pirates ging Laurens ook weer spelen in het tweede team.
In 1982 werd de ploeg gecoached door zijn vader Wim, terwijl moeder Tiny de scorer was en zijn broer Steven teamgenoot.
Een andere teamgenoot was Martin van der Steeg, die in 1983 coach van de ploeg werd.
Vanaf dat seizoen speelde Laurens alleen in het tweede team, tot en met 1984.
Andere spelers in 1982, 1983 en 1984 in het tweede team waren onder meer Alfred Coppens, Frank Gupffert, Randell Hannah, Jeroen Hessels, Frans van Huffel, Han Husken, Marco Loevendie, Franco Martis, Martin Meeder, Peter Meijers, Jan Pluis, Erwin van Rooij, Ronald van Rooij, Anthony St. Aubyn, Jeroen Schuil en Jan van Wieringen.
Van der Poel bleef een nuttige en waardevolle slagman, bereikte nog altijd regelmatig de honken en behield ook zijn snelheid.
In het seizoen 1983 was hij één van de zes spelers in de ploeg die .300 of hoger sloeg en voerde hij het team aan in gestolen honken (21) en gescoorde punten (34).
In het seizoen 1984 assisteerde Van der Poel Van der Steeg als coach en was hij ook de beste slagman van de ploeg met een slaggemiddelde van .500.
Na afloop van het seizoen 1984 verhuisde de hele ploeg naar De Boekaniers (bijgenaamd Bucs), een nieuwe club opgericht door en onder de paraplu van Amsterdam Pirates als toekomstige farm-ploeg om jonge, talentvolle spelers op een goed en hoog niveau te laten spelen en klaar te stomen voor de hoofdmacht in de Hoofdklasse.
Laurens van der Poel speelde voor deze nieuwe ploeg tot en met 1987, terwijl hij Hoofd Coach Martin van der Steeg assisteerde in 1985 en 1986.
Jan van Wierringen assisteerde hem in 1987
Vanaf 1985 beleefde Boekaniers verschillende succesvolle seizoenen, veroverde vier opeenvolgende titels en promoveerde van de hoogste afdeling van het Rayon Amsterdam naar de landelijke Eerste Klasse, de op één na hoogste afdeling.
De meeste spelers uit het tweede Pirates-team van 1984 bleven spelen voor Boekaniers, waaronder Coppens, Gupffert, Hannah, Hessels, Van Huffel, de Husken-broers, Loevendie, de Van Rooij-broers, St. Aubyn en de broers Van der Poel.
Maar ook André van Beest, Dennis en Rob van den Eeckhout, Peter Herkemij, Dennis van Houten, John Loogman, Gerson Mesman, Jacco Mossel, Maarten Pluis, Han Strackke en Amerikaan Duane James speelden voor Boekaniers vanaf 1985.
Gedurende het seizoen 1988 speelden Laurens van der Poel en Martin van der Steeg allebei nog één wedstrijd, voordat ze aan het einde van het seizoen stopten.
Van 1985 t/m 1988 was Joyce Hannah de Team Scorer geweest en was Hein Breek de Team Manager.
In 1989 werd Louis Hofer de nieuwe Hoofd Coach van de Bucs.
...Een aantal voormalige HVA/Rap/Pirates-spelers tijdens de reünie op...
...zondag 5 januari van dit jaar in de kantine van Amsterdam Pirates...
...tijdens het jaarlijkse Loek Loevendie Indoor Jeugd Toernooi...
...Achter: Martin van der Steeg, Martin Gupffert, Jeroen Hessels,...
...Kees van Vegten, Ronald Stoovelaar, Martin Meeder, Sjaak Verbij en...
...Marco Stoovelaar; Zittend: Michael Davidson, Laurens van der Poel,...
...Hans Jansen de Vries en Randell Hannah...
(© Foto: Lindsay Pein (Amsterdam Pirates)) |
In de jaren zeventig was Laurens ook een aantal seizoenen actief bij Rap/Pirates als jeugdcoach en deelde zijn kennis en gaf adviezen aan jonge spelers.
In verschillende van deze seizoenen coachte hij samen met Kees van Vegten het eerste pupillen-team (Under-12, toen Bleesing genaamd).
Zij leidden deze ploeg naar vele titels, waaronder landskampioenschappen.
Eén van zijn spelers was zijn jongere broer Steven, die later ook verschillende jeugdploegen coachte in de jaren tachtig.
Nadat hij in 1988 zijn spelersloopbaan had afgesloten was Laurens niet meer actief, maar hij bleef altijd geïnteresseerd in honkbal en het wel en wee van Amsterdam Pirates.
Laurens, die docent was en later school-directeur werd, bezocht nog regelmatig wedstrijden.
Vooral wanneer hij zijn ouders en daarna zijn moeder van huis ophaalde en haar dan naar het veld bracht voor een bezoek aan een wedstrijd of het bijwonen van een club-activiteit.
Laurens deed hetzelfde regelmatig wanneer Wim en Tiny bijeenkomsten of vergaderingen bijwoonden van reünisten-vereniging De Kievten.
Meer recentelijk, in begin januari, was Laurens aanwezig bij een reünie van HVA/Rap/Pirates-spelers uit eind jaren zestig en begin jaren zeventig.
Oud-speler Michael Davidson had eind vorig jaar het initiatief genomen een app-groep samen te stellen en in de nabije toekomst weer eens bij elkaar te komen.
Een spontane reünie volgde tijdens het jaarlijkse Loek Loevendie Inddoor Jeugd Toernooi in het eerste weekeinde van januari op het complex van Amsterdam Pirates.
Op die dag was het voor een aantal weer een lange-tijd-niet-gezien moment en werden verschillende verhalen uit het verleden met elkaar gedeeld.
Laurens had een karakteristieke stem, net zoals zijn broer Steven, iets wat ze duidelijk hadden geërfd van hun vader.
Laurens was een echte familie-man, wat hij onderstreepte door de bijzondere manier waarop hij de aanwezigen toesprak tijdens de afscheidsplechtigheden van zijn ouders.
Hij was een zeer betrokken persoon wat zijn familie betrof, maar hij was ook altijd geïnteresseerd in anderen en bood regelmatig, indien nodig, een helpende hand aan.
Zijn sympathieke persoonlijkheid, lach en betrokkenheid zal door velen zeker worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Laurens' echtgenote Linda, dochters Tessa en Kim, zoon Erwin, schoonzoons Marcel en Bas, schoondochter Natascha, kleinkinderen, zijn broer Steven en zijn vrouw Fabienne, overige familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit enorme verlies.
(16 maart)
|
