(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's beschikbaar gesteld door Nel Goedhart)
IN MEMORIAM
...Bep van Beijmerwerdt...
(1927 - 2019)... |
  Softbal-pionier en Hall of Famer Bep van Beijmerwerdt overleden
English
 EL CERRITO, California (USA) -
Softbal-pionier Bep van Beijmerwerdt is op 25 oktober op 92-jarige leeftijd overleden.
Ze was het oudste nog in leven zijnde lid van de Nederlandse Honkbal & Softbal Eregalerij (Hall of Fame).
Elisabertha Johanna (Bep) van Beijmerwerdt werd geboren op 4 juli 1927.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren verschillende honkbalploegen in staat wedstrijden te spelen in hun respectievelijke competities.
Maar in 1944 was het niet mogelijk om een regionale competitie te organiseren, omdat teams niet in staat waren naar andere steden te reizen.
Echter, in dat jaar was er wel een lokale competitie in Amsterdam en Haarlem.
Zodoende konden verschillende spelers, voor zover ze daartoe in staat waren en ondanks de omstandigheden, hun favoriete sport blijven beoefenen.
Om ook vrouwen de gelegenheid op wat afleiding te geven in deze zware jaren introduceerde Jules Kammeijer ergens rond 1943 een honkbal-variant die beoefend kon worden door vrouwen.
Kammeijer was een leraar lichamelijke opvoeding op het Gymnasion in Haarlem.
Hij plaatste de honken en ook de werpersplaat op een kortere afstand.
Kort daarna besloot hij dat werpsters onderhands moesten gaan gooien, omdat er bovenhands teveel wijdballen werden gegooid.
Na afloop van de Tweede Wereldoorlog constateerde Kammeijer tot zijn grote verbazing dat de sport die hij had bedacht heel veel leek op het spel dat werd gespeeld door Amerikaanse en Canadese soldaten, die in Nederland waren gelegerd.
Zij noemden hun sport softbal.
Nadat hij de sport in de Oorlogsjaren had geïntroduceerd organiseerde Kammeijer wedstrijden voor een aantal in Haarlem gevestigde scholen, zoals Gymnasion en de HBS.
Het waren studenten van de HBS die in 1919 een hockeyclub hadden opgericht.
Zij gebruikten dezelfde letters van hun school (HBS) voor hun club als afkorting voor Houdt Braef Standt.
Het was bij HBS dat Bep van Beijmerwerdt begon met het spelen van hockey, dat haar eerste sport werd.
Dit winterseizoen (2019-2020) viert deze Bloemendaalse vereniging het 100-jarig bestaan.
|
...Bep van Beijmerwerdt in 1961... |
Als gepassioneerde hockey-speelster in hart en nieren maakte de sportieve Bep van Beijmerwerdt tijdens de Tweede Wereldoorlog kennis met softbal (dat toen de honkbal-variant van Kammeijer was).
In 1948 organiseerde ze, samen met Jules Kammeijer, de eerste officiële softbalwedstrijd in Nederland, gespeeld in Haarlem, de stad die in de daaropvolgende jaren de softbal-hoofdstad van ons land werd.
Mevrouw Van Beijmerwerdt verzette veel pionierswerk in het einde van de jaren veertig en tijdens de jaren vijftig om softbal te promoten en populairder te maken.
In 1948 richtte ze ook een softbal-afdeling op bij de Haarlemse vereniging HCK (Honkbal Club Kinheim).
De softbal-afdeling van Kinheim is tegenwoordig één van de langstbestaande in ons land.
In daaropvolgende jaren werden meer softbal-afdelingen opgericht bij bestaande honkbalverenigingen of ontstonden nieuwe softbalclubs in of nabij Haarlem, zoals EDO, Rooswijk (beide 1949), SC Haarlem, HHC (beide 1950), THB, TYBB (beide 1952), EHS (1953), DSS (1954), Bloemendaal (1957), Terrasvogels (1958) en Onze Gezellen (1960).
Bij HCK (Kinheim) speelde Bep van Beijmerwerdt sinds ze de afdeling oprichtte in maart 1948 en ze was op meerdere posities inzetbaar, zoals pitcher, tweede honk, derde honk, korte stop (haar voornaamste positie) en in het outfield.
Met haar ploeg werd ze in 1955 voor het eerst kampioen.
In latere jaren was ze ook coach van verschillende teams binnen de vereniging.
In het eerste bestaansjaar (1948) onderstreepte HCK gelijk dat het één van de leidende softbalteams zou blijven in de daarnavolgende jaren.
In één van de eerste wedstrijden was HCK met 29-13 te sterk voor het tweede team van HCK, waarna een week later met 28-10 werd gewonnen van het Amsterdamse The Catchers.
In het eerste duel was Bep van Beijmerwerdt de startende pitcher en was Jannie Scheerhorn haar catcher.
Op 15 december 1951 stonden Jules Kammeijer en Bep van Beijmerwerdt aan de wieg van de oprichting van de Nederlandse Dames Softball Bond (NDSB), waarvan de naam later werd gewijzigd in Nederlandse Amateur Softball Bond (NASB).
De heer Kammeijer werd de eerste voorzitter, terwijl mevrouw Kammeijer tot en met 1956 deel uitmaakte van het bondsbestuur.
In december 1970 fuseerde de Softbal Bond met de in 1912 opgerichte Koninklijke Nederlandse Honkbal Bond (KNHB), waardoor de Koninklijke Nederlandse Baseball & Softball Bond (KNBSB) ontstond.
Om de kwaliteit van het softbal in de regio te verbeteren en daarmee ook in het hele land zorgde Bep van Beijmerwerdt ook voor de eerste contacten met Amerikaanse teams, die speelden in het toenmalige West-Duitsland.
Dat leidde tot het spelen van wedstrijden tegen deze teams in de jaren vijftig door clubteams, maar ook door de eerste Nederlandse Nationale Teams, waarin Bep van Beijmerwerdt zelf ook uitkwam.
...Het softbalteam van HCK-5 in 1958...
...Coach Bep van Beijmerwerdt staat linksachter... |
Op 16 juli 1955 speelde het Nederlands Team één van de eerste wedstrijden tegen Wiesbaden Comets op het veld van HCK, dat zich toen bevond achter het Kennemer Lyceum in Overveen.
Wiesbaden Comets was wellicht het sterkste (Amerikaanse) team in Europa en was de regerend kampioen.
Het Nederlands Team bestond uit vijftien speelsters, waarvan er veertien afkomstig waren uit Haarlem.
Eén speelster kwam uit Amsterdam waar ze speelde voor TIW.
De startende opstelling van het Nederlands Team tegen Wiesbaden zag er als volgt uit:
Pitcher: T. van Slooten (HCK). Catcher: N. Jansen (SC Haarlem). 1e Honk: T. Andrea (HHC). 2e Honk: J. de Jong (HHC). 3e honk: A. de Vries (HHC). Korte Stop: F. van Veen (Schoten). Linksveld: W. Gieske (HCK). Midveld: E. Hofstra (HHC). Rechtsveld: Bep van Beijmerwerdt (HCK).
De niet-starters waren H. Berendonk, M. Berendonk (beiden HHC), H. Boerendans, L. Dekker (beiden Schoten), R. van Es (TIW) en W. de Vries (EDO).
Na het seizoen 1958 verhuisde Bep van Beijmerwerdt naar Amerika waar ze sindsdien in California woonde.
Echter, ze keerde daarna aanvankelijk bijna jaarlijks terug naar Nederland voor het bezoeken van familie en om bij haar sotbalteams van HCK te zijn.
Zo was ze in 1960 en 1961 als coach bij de ploeg die toen landskampioen werd in twee opeenvolgende jaren.
In deze jaren ontmoetten de districtskampioenen elkaar in een seizoenafsluitend toernooi, waarvan de winnaar landskampioen werd.
In 1965 werd er een landelijke competitie opgezet met de instelling van de Hoofdklasse, die in 2015 werd omgedoopt in Golden League.
In 1961 veroverde HCK voor de derde en laatste keer de Kampioenstitel.
Op het complex van Bloemendaal namen drie teams deel aan de titelstrijd, namelijk HCK (Haarlem), CILG (Den Bosch) en VODO (Den Haag).
HCK opende met een 8-3 winst tegen VODO, waarna CILG met 13-5 werd verslagen om de titel te pakken.
In het duel tegen VODO stond HCK aanvankelijk met 1-0 achter in de eerste helft van de eerste inning.
Maar in de tweede helft van de eerste inning kwam HCK tot een rally van vier punten met als hoogtepunt een tweehonkslag van Yvonne Immer, die drie punten opleverde.
VODO kwam terug tot 4-3.
HCK voegde een punt toe in de vijfde, waarna driemaal werd gescoord, dankzij ondermeer een honkslag van Joke Fuykschot.
...Het softbalteam van HCK viert de kampioenstitel in 1961...
...Coach Bep van Beijmerwerdt zit linksonder... |
Nadat CILG eveneens tot winst was gekomen tegen VODO zou de volgende wedstrijd beslissend zijn voor het kampioenschap.
Ook nu begon HCK met een achterstand, want CILG scoorde tweemaal in de eerste helft van de eerste inning.
HCK pakte een punt terug in de eigen eerste slagbeurt na een honkslag van Pien Immer.
Er volgde een 4-run rally in de derde inning, dankzij honkslagen van Els Kievit, Marijke Tieland en Pien Immer.
Nog eens vijf punten werden daarna toegevoegd in de vijfde inning met als hoogtepunt een tweehonkslag van Nel Goedhart.
In de volgende slagbeurt leverden een driehonkslag van Nel Goedhart en een tweehonkslag van Yvonne Immer nog eens drie punten op om de stand op te voeren naar 13-5.
Even later kon HCK met Coach Bep van Beijmerwerdt de Kampioenstitel vieren.
In latere jaren, vanuit haar nieuwe woonplaats in California, bleef Bep van Beijmerwerdt het honkbal en softbal in Nederland, maar ook in de USA, nauw volgen.
En uiteraard het nieuws van haar club Kinheim.
Maar ze bleef ook zeer geïnteresseerd in haar eerste sportliefde hockey.
Door de jaren heen bleef Bep van Beijmerwerdt regelmatig in contact met een aantal voormalige teamgenoten, vrienden en familie in Nederland.
Voor haar vele pioniersbijdragen op het gebied van softbal werd Bep van Beijmerwerdt op 3 mei 1984 opgenomen in de Nederlandse Honkbal & Softbal Hall of Fame.
Ze maakte deel uit van de tweede groep die werd gekozen in de Eregalerij, die werd ingesteld in 1983.
Ze was ook Erelid van Kinheim.
In 1982 werd er een prijs naar haar vernoemd.
Sindsdien wordt de prijs jaarlijks uitgereikt aan de beste jeugdspeelster van het land, voorgesteld en genomineerd door de coaches van de Nationale Teams.
Tot en met 1992 werd de Bep van Beijmerwerdt Trofee uitgereikt aan de beste Aspirant-speelster (15 jaar of jonger), in daaropvolgende jaren ging de prijs naar de beste speelster van 18 jaar of jonger.
De winnares van dit jaar is Yindi Beekveldt van Terrasvogels, die de 39e ontvangster van de prijs werd.
De onderscheiding werd in 2012 tweemaal uitgereikt.
Vrijwel alle speelsters die de prijs wonnen hadden daarna een succesvolle loopbaan in de Hoofdklasse en als speelster voor Jong Oranje of later in het Nederlands Softbal Team.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert de familie van Bep van Beijmerwerdt en wenst hen veel sterkte met dit verlies.
(24 november)
| Winnaars Bep van Beijmerwerdt Trofee |
| Jaar | Winnares | Club | Jaar | Winnares | Club | Jaar | Winnares | Club |
| 1982 | Kathleen van Nunen | Onze Gezellen | 1995 | Sandra Gouverneur | The Herons | 2008 | Britt Vonk | Tex Town Tigers |
| 1983 | Inger van der Graaf | HCAW | 1996 | Kinge Bouma | Terrasvogels | 2009 | Kim Donkers | Euro Stars |
| 1984 | Anouk Mels | Ducks | 1997 | Pamela Timmermans | UVV | 2010 | Mariëlle Vleugels | Terrasvogels |
| 1985 | Masja Mignani | De Meteoor | 1998 | Nina van Huissteden | UVV | 2011 | Dinet Oosting | Olympia Haarlem |
| 1986 | Chantal Geels | Onze Gezellen | 1999 | Linda Hoenderdos | Onze Gezellen | 2012 | Noëmie Brandjes | Alcmaria Victrix |
| 1987 | Petra Beek | HCAW | 2000 | Marlous Fellinger | Run '71 | Kimberly Jones | Alcmaria Victrix |
| 1988 | Christel Willems | Alphians | 2001 | Saskia Kosterink | Run '71 | 2013 | Damishah Charles | Twins |
| 1989 | Annemieke Spoor | Alcmaria Victrix | 2002 | Joyce Roodenburg | Euro Stars | 2014 | Isa Los | Tex Town Tigers |
| 1990 | Janine Blom | Onze Gezellen | 2003 | Noèmi Boekel | Amsterdam Pirates | 2015 | Brenda Beers | Olympia Haarlem |
| 1991 | Maaike Zijlstra | Bloemendaal | 2004 | Areke Spel | Amsterdam Pirates | 2016 | Manoa Weijgertse | Sparks Haarlem |
| 1992 | Chantal van der Put | Jeka | 2005 | Meike Witteveen | Tex Town Tigers | 2017 | Feline Poot | DSS |
| 1993 | Suzanne van der Laan | Twins | 2006 | Chantal Versluis | Sparks Haarlem | 2018 | Onaisha Franka | Sparks Haarlem |
| 1994 | Daisy de Peinder | Twins | 2007 | Nathalie Timmermans | Tex Town Tigers | 2019 | Yindi Beekveldt | Terrasvogels |
|
