|
www.grand-slam.nl |
Softbal |
| Headlines |
| Samenstelling & Copyright © 1997-2021 by Marco Stoovelaar |
 |
(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Fred Versluis)
 Olympia Haarlem pakt titel na comeback, extra-inning, walk-off winst in Game 3 Holland Series
English
 HAARLEM -
Olympia Haarlem kwam terug van een achterstand, kwam langszij met twee uit in de 2e7 en won daarna met 9-8 in de achtste inning tegen Sparks Haarlem om Game 3 te winnen van de best-of-three Holland Series en voor de derde keer landskampioen te worden.
Met de verovering van de titel kwalificeerde Olympia Haarlem zich voor deelname aan de European Premiere Cup volgend seizoen, terwijl Sparks Haarlem zal deelnemen aan het toernooi om de European Cup Winners Cup.
Op zaterdag deelden de teams een double-header op Dag 1 van de Kampioensreeks.
Sparks Haarlem opende met een 8-2 winst, maar Olympia Haarlem sloeg daarna laat toe in Game 2 en won met 6-3.
Vandaag stond Sparks Haarlem halverwege de tweede inning met 5-0 voor en stond halverwege de vijfde inning met 8-4 voor, maar het restant van de wedstrijd ontwikkelde zichzelf in een Hitchcockiaanse thriller.
Halverwege de zevende inning was de voorsprong van Sparks teruggebracht tot 8-7.
Met twee uit in de 2e7 was Sparks Haarlem één slagbal af van de winst, maar toen kwam Olympia Haarlem langszij om een verlenging af te dwingen en sloeg daarna toe in de achtste om de Holland Series te winnen.
Olympia Haarlem kwam tot 18 honkslagen in het duel van vandaag, waaronder homeruns van Mariëlle Vleugels en Yindi Beekveldt.
Elf van deze honkslagen werden genoteerd in de eerste vijf innings, nog eens zeven werden toegevoegd in de beslissende laatste drie slagbeurten.
Mariëlle Vleugels sloeg 4-uit-4 (met een opzettelijke vrije loop), scoorde tweemaal en werd de winnende werpster.
Hoewel niet van alle Holland Series statistieken beschikbaar zijn is Vleugels vrijwel zeker de eerste speelsters met vier hits in één wedstrijd.
Brenda Beers liet drie honkslagen noteren.
Er waren zeven speelsters met twee of meer honkslagen.
De beslissende honkslagen kwam van de knuppel van Jessie van Aalst.
Zij leverde een 2-run single af in de zesde inning (waarmee ze het zesde en zevende punt binnensloeg) en sloeg daarna de gelijkmaker binnen in de zevende.
In Game 2 op zaterdag leverde Van Aalst een 2-run triple af die de stand in balans bracht, wat het duel omdraaide in het voordeel van Olympia Haarlem.
Na afloop van de wedstrijd van vandaag werd de rechtsveldster gekozen tot Meest Waardevolle Speelster van de Holland Series.
Er werden zes opzettelijke vrije lopen uitgedeeld in het duel van vandaag, waaronder vier voor slagvrouwen van Sparks Haarlem.
Dat is het hoogste aantal sinds er zesmaal opzettelijk vier wijd werd gegooid in Game 2 van de Holland Series 2007 tussen Terrasvogels en Sparks Haarlem.
Vijf daarvan waren voor Terrasvogels-speelsters.
Riangela Flanegin en Zoe Hicks kregen vandaag allebei twee keer opzettelijk vier wijd.
Ook dat is de eerste keer sinds de 2007 Series dat een speelster tweemaal opzettelijk vier wijd kreeg in één wedstrijd.
Destijds kregen Dana Horeman, Nina van Huissteden en Sandra Gouverneur (allen Terrasvogels) allemaal twee 'intentionals' in dezelfde wedstrijd.
Sinds de eerste Holland Series werd gespeeld in 1982 is dit de elfde keer dat de ploeg die in de reguliere competitie op de eerste plaats eindigt vervolgens de seizoensfinale verliest.
De laatste keer was in 2012 toen Alcmaria Victrix derde werd in de competitie en daarna de Holland Series won tegen Sparks Haarlem, dat toen eveneens eerste was geworden.
Voor Sparks Haarlem was het de vierde keer dat het competitie-winnaar werd, maar vervolgens met lege handen stond in de Finale.
Behalve dit jaar en in 2012 werd Sparks als competitiewinnaar in 2003 in de Play-Offs uitgeschakeld door DSC '74 (de voorloper van Olympia Haarlem), dat toen op de vierde plek eindigde en landskampioen zou worden.
In 2013 stond Sparks tegenover Terrasvogels, dat tweede was geworden, maar daarna de Holland Series won.
Terrasvogels eindigde vijfmaal op de eerste plaats in een competitie, waarna een andere ploeg de titel pakte.
Het overkwam Twins Oosterhout tweemaal.
Aan de andere kant veroverde Sparks Haarlem zelf ook de titel verschillende keren nadat het niet op de eerste plaats was geëindigd in de competitie.
In 1996, 2004, 2005 en 2006 eindigde de ploeg op de tweede plaats, maar won daarna de Holland Series, zoals Olympia Haarlem dat dit jaar deed.
Deze vier 'niet-eerste plaats Kampioenstitels' zijn de meeste voor één team.
(17 oktober)
Gerelateerd Artikel:
 Sparks Haarlem, Olympia Haarlem delen double-header op Dag 1 Holland Series. (16 oktober)
|
...Speelsters en begeleiding van Olympia Haarlem vieren de Kampioenstitel...
...Achter: Ingeborg Berk-Cleeren (1B Coach), Stanley Doney (Hoofd Coach),...
...Cindy van der Zanden, Jessie van Aalst, Alyson Spinas-Valainis,...
...Rachel van Veen, Daphne Onderwater, Julia van der Meer,...
...Mariëlle Vleugels, Colinda de Vries (Team Scorer),...
...Lars Looijen (Team Manager) en Nils Mica (Assistent Coach)...
...Voor: Steven Manson (Battery Coach), Machteld Rector, Michelle van der Meer,...
...Anna Prins, Quilen Dirksz, Yindi Beekveldt, Lisa Hop en Brenda Beers...
(© Foto: Fred Versluis) |
|
| Meeste Kampioenstitels, Clubs |
| Titels | Club |
| 15 | Terrasvogels |
| 12 | HHC |
| 11 | Sparks Haarlem |
| 9 | HCAW |
| 7 | DSS |
| 3 | Kinheim, Olympia Haarlem |
| 2 | Tex Town Tigers |
|
Holland Series Stats & Facts
Voor Olympia Haarlem is dit de derde titel in de clubgeschiedenis.
Olympia Haarlem ontstond na het seizoen 2007, nadat DSC '74 fuseerde met honkbal/softbal-club TYBB, voetbalclub DCO en G-voetbalclub HIS.
Als DSC '74 veroverde de club de softbaltitel in 2003.
Als Olympia Haarlem veroverde de softbalploeg daarna opeenvolgende Kampioenstitels in 2017 en 2018.
Vandaag werd Olympia Haarlem de 69e Nederlandse softbalkampioen.
De eerste kampioen werd gekroond in 1952.
Destijds ging de titel naar het Haarlemse HHC, de voorloper van het huidige Sparks Haarlem.
De meeste titels zijn gewonnen door Terrasvogels (15), maar wanneer die van HHC (12) en Sparks Haarlem (11) worden gecombineerd staat die ploeg met 23 aan kop.
Terrasvogels en Sparks Haarlem zijn de enige twee ploegen in de historie met 10 of meer kampioenschappen.
Dit was pas de derde Holland Series in de historie waarin twee Haarlemse teams uitkwamen.
In al deze Series waren het Sparks Haarlem en Olympia Haarlem die tegenover elkaar stonden.
Dat gebeurde eerder in 2015 en 2017.
Wanneer Terrasvogels uit het nabij gelegen Santpoort wordt meegerekend zijn er 18 Holland Series geweest tussen ploegen uit de Haarlemse regio.
De meeste titels (37) zijn gewonnen door een Haarlemse club.
Wanneer het nabij geleden Santpoort, Bloemendaal en Heemstede daarbij worden opgeteld komt het totaal aantal kampioenschappen voor een team uit de Haarlemse regio op 54.
Met 37 titels is Haarlem veruit de meest succesvolle softbalstad in het land.
De meest succesvolle honkbalstad is Amsterdam met 35 titels.
Ook vandaag prolongeerden de honkballers van L&D Amsterdam Pirates hun Kampioenstitel na winst van de beslissende Game 7 van de best-of-seven Holland Series tegen Curaçao Neptunus.
| Meeste Kampioenstitels, Steden |
| Titels | Stad |
| 37 | | Haarlem |
| 15 |  | Santpoort |
| 9 |  | Bussum |
| 2 |  | Enschede |
| 1 |  | Alkmaar |
| 1 |  | Bloemendaal |
| 1 |  | Den Haag |
| 1 |  | Heemstede |
| 1 |  | Oosterhout |
| 1 |  | Moergestel |
|
Voor Olympia Haarlem was dit de vijfde deelname aan de Holland Series en de vierde op rij.
Voor Sparks Haarlem was dit de 20e deelname aan de Kampioensreeks, maar de eerste sinds 2017.
Terrasvogels is recordhouder met 22 deelnames.
In totaal hebben elf verschillende clubs (of negen wanneer HHC/Sparks Haarlem en DSC '74/Olympia Haarlem worden samengevoegd) deel aan een Holland Series.
Vandaag was de elfde wedstrijd die moest worden verlengd in de Holland Series-historie.
Het was de vierde verlenging waarin de winnende ploeg landskampioen werd.
De andere extra-inning Kampioenstitels werden gewonnen in 2008, 2016 en 2019.
In 2008 won Tex Town Tigers met 4-3 in acht innings tegen Sparks Haarlem in Game 4.
In 2016 won Sparks Haarlem met 1-0 in acht innings tegen Terrasvogels in wat toen slechts een best-of-one was.
En twee jaar geleden won Roef! met 3-1 in acht innings in Game 3 tegen Olympia Haarlem.
Vandaag was het pas de tweede, extra inning, walk-off overwinning in een beslissende wedstrijd.
Op 8 oktober 2016 won Sparks Haarlem met 1-0 de achtste inning tegen Terrasvogels.
Destijds scoorde tie-break loopster Chantal Versluis na een fout die volgde op een velderskeus-grounder van Jenny Kinburn.
Zodoende was de walk-off single vandaag van Quilen Dirksz de eerste walk-off single in een Kampioenswinnende verlenging in een Holland Series-wedstrijd.
Elf speelsters speelden in de eerste Holland Series-wedstrijden in hun loopbaan, namelijk Quilen Dirksz, Lisa Hop, Daphne Onderwater, Anna Prins, Machteld Rector (allen Olympia Haarlem), Riangela Flanegin, Rachel Henks, Zoe Hicks, Lorraine Kieft, Nina Oomes en Ismay Poot (allen Sparks Haarlem).
Cindy van der Zanden (Olympia Haarlem) werd de eerste speelsters die landkampioen werd met drie verschillende teams.
Zij won de titel eerder met Sparks Haarlem in 2015 en 2016 en daarna met Roef! in 2019.
Eén umpire maakte eveneens haar Holland Series-debuut en dat was Tommasita Pavan.
Olympia Haarlem's Hoofd Coach Stanley Doney werd de achtste Hoofd Coach in de historie met drie of meer Kampioenstitels en de zesde die dat presteert met één club (waarvan er één het tweemaal deed).
De lijst wordt aangevoerd door Hans Janssen, die zes titel op zijn naam heeft staan, drie met DSS en drie met Terrasvogels.
| Meeste Kampioenstitels, Hoofd Coaches |
| Titels | Hoofd Coach | Club(s) |
| 6 | Hans Janssen | DSS (3), Terrasvogels (3) |
| 4 | Teun van den Berg | Terrasvogels |
| 4 | Ruud Elfers | HCAW |
| 3 | Stanley Doney | Olympia Haarlem |
| 3 | Juni Francisca | Sparks Haarlem |
| 3 | Johan Kluijskens | Sparks Haarlem |
| 3 | Craig Montvidas | HCAW (2), Twins (1) |
| 3 | Rob Walgien | Terrasvogels (2), DSC '74 (1) |
| 2 | Peter van Dalen | Sparks Haarlem |
| 2 | Ton Hendriks | Sparks Haarlem |
| 2 | Paula van der Mark | HHC |
| 2 | Don Wedman | Terrasvogels |
| 2 | Toon Verzijlberg | DSS |
|
Dit was de 35e Holland Series.
In 1982 werd een andere opzet van het seizoen geïntroduceerd.
Sindsdien, in de meeste daarnvolgende seizoenen, plaatsten de vier beste teams van de reguliere competitie zich voor de Play-Offs om uit te maken welke twee finalisten elkaar daarna zouden treffen in een best-of-kampioensreeks.
Door de opzet van deze formuler waarin de top-vier naar de Play-Offs gaat bleven alle wedstrijden in de competitie tot het eind toe belangrijk en ze werden nog belangrijker omdat er voor de ploeg op de eerste plaats iets te winnen viel.
Een aantal jaar geleden werden besloten dat de ploeg die in het ene jaar een Europa Cup won zich niet meer automatisch plaatste voor deelname aan het evenement in het volgende jaar, want alle teams moesten zich in het vervolg kwalificeren in het jaar voorafgaande aan het toernooi.
Hierna werd besloten dat de winnaar van de reguliere competitie in ons land zich zou plaatsen voor deelname aan het Europese Cup Winners Cup-toernooi, ook wanneer deze ploeg zich in de ernavolgende Play-Offs niet zou plaatsen voor de Holland Series.
Wanneer die ploeg landskampioen zou worden zou het zich plaatsen voor de European Premiere Cup en zou de verliezer deelnemen aan de Cup Winners Cup.
In 1982 werd het kampioenschap voor het eerst beslist via een 'postseason'.
Daarvoor was de winnaar van de competitie ook gelijk landskampioen.
In 1982 werd het 'page-system' gebruikt.
De twee Play-Offs en de Backdoor waren allen best-of-ones, gevolgd door een best-of-three Holland Series, die toen werd gewonnen door Terrasvogels.
Een jaar later werd het 'page-system' opnieuw gebruikt.
De best-of-one formule was echter geen succes.
Om meer spanning te creëren werden hierna geen best-of-ones meer gespeeld.
In plaats daarvan werden de Play-Offs, Backdoor en Holland Series allen best-of-three series, zoals ook het geval was in 1984.
Voor 1985 werd besloten dat de competitie-winnaar weer gewoon landskampioen was.
Dat was ook de opzet voor 1986, maar toen eindigden Terrasvogels en Bloemendaal op een gedeelde eerste plaats.
Besloten werd toen alsnog een best-of-three om de titel te spelen tussen deze twee teams en dat gebeurde ook, maar dit is geen officiële Holland Series.
In 1987 keerde de Play-Off/Holland Series-formule terug met best-of-three series, net zoals in 1988.
In 1989 was er geen 'postseason' en in 1990 werd weer een nieuwe opzet geïntroduceerd.
De competitie werd in twee helften gesplitst en de winnaars daarvan ontmoetten elkaar in een best-of five Holland Series.
Het probleem van deze formule was dat wanneer de winnaar van de twee helften dezelfde ploeg was deze tevens ook landskampioen zou zijn en in dat geval zou er dus geen Holland Series zijn.
In 1991-1994 werd de Play-Offs uitgebreid.
Er kwamen best-of-three finale-series na afloop van zowel de eerste als de tweede competitiehelft om meer spanning te creëren.
Ook werd de Holland Series vanaf 1992 uitgebreid van een best-of-three naar een best-of-five, eveneens om meer spanningsmomenten te creëren.
Het gaf een team ook de kans terug te komen in een reeks om die alsnog in eigen voordeel om te draaien.
In 1995 keerden de Play-Offs terug na afloop van de reguliere competitie, die niet meer in twee helften werd gesplitst.
In de nieuwe opzet ontmoette de seizoenswinnaar de nummer vier van de ranglijst, terwijl de andere best-of-three Play-Off werd gespeeld tussen de nummers 2 en 3 van het seizoen.
De winnaars daarvan ontmoetten elkaar in een best-of-five Holland Series.
| Meeste Holland Series-deelnames |
| HS | Club |
| 22 | Terrasvogels |
| 20 | Sparks Haarlem |
| 9 | HCAW |
| 5 | Olympia Haarlem |
| 5 | Twins |
| 3 | Tex Town Tigers |
| 2 | HHC |
| 1 | Alcmaria Victrix, DSC '74,
DSS, Roef! |
|
Deze formule bleef gehanteerd tot en met 2000, in 1998 was er zelfs een uitbreiding met extra best-of-three Play-Offs waaraan totaal acht teams deelnamen.
Dezelfde opzet werd vanaf 2001 gebruikt, maar de Play-Offs werden toen ook uitgebreid naar een best-of-five, ook weer om meer spanning in de reeksen te brengen.
2001 was bovendien het enige jaar waarin er een best-of-seven Holland Series op het programma stond, maar een jaar later werd dat weer een best-of-five.
De formule van een best-of-five Play-Offs en Holland Series werd gebruikt tot en met 2011 en dat zorgde voor een aantal zeer aantrekkelijke series.
In 2012 keerde het 'page-system' terug, de Play-Offs werden weer een best-of-three, maar de Holland Series bleef een best-of-five.
In 2015 werd weer een nieuwe formule geïntroduceerd.
In deze nieuwe opzet werden alle beslissende series in de hoogste afdeling (drie Play-Off series en de Holland Series) teruggebracht naar slechts een best-of-one.
Ook zouden alle beslissende wedstrijden in één weekeinde worden gespeeld op een neutraal veld tijdens de Season Finals.
Niet iedereen was het met deze opzet eens.
Niet alleen omdat het meest belangrijke moment van het seizoen werd teruggebracht tot slechts één wedstrijd, maar ook om die te spelen op een andere locatie, in plaats van op het thuisveld van één van de deelnemende ploegen.
In 2015 plaatste de competitiewinnaar zich automatisch voor het Finale-weekend, terwijl de overige drie een extra Play-Off Ronde (Tussenronde) moesten spelen om tot een rangschikking te komen die de wedstrijden bepaalde in de Play-Off Series.
Deze Play-Off Ronde werd eveneens op één locatie gespeeld en dat was in 2015 het veld van Almere '90 in Almere.
Ook in 2015 werden de eerste wedstrijden van de Promotie/Degradatie Series gespeeld op één locatie en dat was het complex van Gryphons in Rosmalen.
Een jaar later werd de onsuccesvolle extra Play-Off Ronde weer geschrapt, net als de Eerste Ronde van de Promotie/Degradatie Series.
In plaats daarvan speelde de top-4 van de competitie nog eenmaal tegen elkaar in een Play-Off Series, waarin de nummer één de Holland Series bereikte en de nummer vier werd uitgeschakeld voor de Finales.
De Play-Off Series werd gespeeld op de velden van de twee beste ploegen uit de competitie.
De Promotie/Degradatie Series werden in hun geheel gespeeld tijdens de Season Finals.
In 2017 en 2018 plaatsten de twee beste ploegen van de Play-Offs zich voor de Holland Series.
Omdat men zich realiseerde dat een best-of-one niet voor een bevredigend einde van het seizoen zorgde is de Finale sinds 2017 weer een best-of-three geworden.
| Meeste 'Postseason'-deelnames |
| PS | Club |
| 32 | Terrasvogels |
| 28 | Sparks Haarlem |
| 16 | Twins |
| 13 | HCAW |
| 9 | Olympia Haarlem |
| 7 | Bloemendaal, Tex Town Tigers |
| 5 | Amsterdam Pirates |
| 4 | DSC '74, DSS, HHC |
| 3 | Alcmaria Victrix, Roef! |
|
In 2019, ondanks een onsuccesvolle introductie in 2015, speelde de top-vier toch eerst weer een Kwalificatie-ronde (Tussenronde) na afloop van de reguliere competitie om de koppeling van teams te bepalen voor de ernavolgende Play-offs.
Echter, na drie weken spelen was de eindstand van de Kwalificatie-ronde dezelfde als die van de reguliere competitie, zodat de extra ronde dus nutteloos was geweest.
De twee beste ploegen uit de extra ronde stonden tegenover elkaar, waarvan de winnaar doorging naar de Holland Series.
De verliezer speelde vervolgens tegen de winnaar van de best-of-three tussen de nummers drie en vier in een backdoor-series om te bepalen wie de tweede finalist zou worden.
Vorig jaar ging de competitie later van start vanwege de maatregelen tegen het coronavirus (COVID-19).
Voor aanvang van het seizoen werd besloten dat er geen 'postseason' zou zijn (Play-Offs, Holland Series).
In plaats daarvan zou de ploeg die in de competitie op de eerste plaats eindigde worden gekroond tot landskampioen.
Echter, half oktober werd het seizoen abrupt onderbroken vanwegen nieuwe maatregelen.
Op dat moment deelden Sparks Haarlem en Roef! de eerste plaats, maar besloten werd dat er geen kampioen zou zijn in 2020.
Dit seizoen waren er geen Play-Offs, maar keerde de Holland Series wel weer terug.
In plaats van dat de vier beste ploegen doorgingen naar het 'postseason' plaatsten alleen de teams op de eerste en tweede plek zich voor de Holland Series.
Sinds 1982 stond er 33 keer een Play-Off Ronde op het programma.
Terrasvogels nam deel aan 32 van deze Play-Offs, wat een record is.
Sinds 1997 plaatste de ploeg zich t/m 2019 jaarlijks voor de Play-Offs, nadat de ploeg hun enige Play-Off miste in 1996.
Sparks Haarlem bereikte de Play-Offs elk jaar sinds 1994 (eveneens t/m 2019) en heeft nu deelgenomen aan 27 edities.
Olympia Haarlem speelde in acht Play-Off Rondes tussen 2011 en 2019.
|
Game 3 - Olympia Haarlem vs. Sparks Haarlem
...Brenda Beers heeft net de Kampioensschaal...
...ontvangen van KNBSB-Secretaris Peter van der Aart...
(© Foto: Fred Versluis) |
Sparks Haarlem sloeg vroeg toe, scoorde drie punten in de eerste inning en voegde er twee aan toe in de tweede slagbeurt om een vroege en ogenschijnlijk comfortabele voorsprong te nemen.
Echter, de wedstrijd draaide vanaf de zesde inning om.
De 18 honkslagen die Olympia Haarlem vandaag sloeg zijn de meeste in een Holland Series-wedstrijd sinds Tex Town Tigers er 16 liet noteren in Game 1 of van Series 2008 tegen Sparks Haarlem.
Er waren veel honkloopsters in de wedstrijd van vandaag en veel bleven ook achter.
Sparks Haarlem liet twaalf loopsters achter, waarvan negen in scoringspositie.
Olympia Haarlem liet er dertien achter, zeven daarvan in scoringspositie.
In de eerste helft van de eerste inning opende Kimberly Jones de wedstrijd voor Sparks Haarlem met een honkslag op starter Lisa Hop.
Zij kwam in scoringspositie na een doorgeschoten bal en scoorde op een hiernavolgende driehonkslag van Suka Van Gurp.
Met één uit kreeg Riangela Flanegin vier wijd en schoof op naar het tweede honk na een grounder van Lorraine Kieft.
Met het eerste honk open werd een gedwongen loop opgezet via opzettelijk vier wijd voor Zoe Hicks.
Echter, er werd nog twee punten toegevoegd.
Met de honken vol scoorde Van Gurp na vier wijd voor Bobbi Scheurkogel, waarna Dervisa Mutic volgde met een puntscorende honkslag.
Drie loopsters bleven achter toen een vangbal de slagbeurt afsloot.
Sparks Haarlem voegde nog eens twee punten toe in de tweede inning.
Nadat Kimberly Jones was begonnen met vier wijd nam Alyson Spinas-Valainis de Olympia-pitching over, maar zij werd begroet met een tweehonkslag van Suka Van Gurp.
Nadat Spinas had gevolgd met een strikeout kreeg Riangela Flanegin opzettelijk vier wijd.
Maar met de honken vol kwam de gedwongen loop ook dit keer niet, want Lorraine Kieft leverde een 2-run double af die de voorsprong opvoerde naar 5-0.
Olympia Haarlem werd op rij uitgeschakeld in de eigen eerste inning door Sparks-starter Kirsten Scheele, maar lead-off hitter Brenda Beers had wel de bal diep het midveld ingeslagen, waarna die net voor het hek op de warning-track werd gevangen door Nina Oomes.
De ploeg scoorde daarna tweemaal in de tweede slagbeurt.
Eerst opende Mariëlle Vleugels met een homerun langs de linksveld-lijn.
Hierna sloeg Lisa Hop een honkslag, stal het tweede honk scoorde na een honkslag van Rachel van Veen.
Die bereikte vervolgens het derde honk na een opofferingsstootslag van Quilen Dirksz en een grounder van Alyson Spinas, maar bleef achter.
Nadat Sparks op rij was uitgeschakeld in de 1e3 keerde de spanning terug toen Olympia weer tweemaal scoorde in de 2e3.
Brenda Beers begon met een stootslag-honkslag en schoof op naar het derde honk na een honkslag van Cindy van der Zanden.
Volgende slagvrouw Jessie van Aalst sloeg in een dubbelspel, maar dat creëerde ook een punt, want Beers scoorde.
Met twee uit sloegen Mariëlle Vleugels en Lisa Hop een honkslag en dat zorgde voor een werpsterswissel.
Rebecca Soumeru nam het over, maar zij kreeg een puntscorende honkslag tegen van Rachel van Veen, zodat de stand op 5-4 kwam.
Met loopsters 'op de hoeken' eindigde de inning met een vangbal.
Sparks Haarlem kwam echter weer terug in de vierde en vifjde inning door driemaal te scoren en leek weer een comfortabele voorsprong te hebben.
Maar de ploeg liet ook voor de tweede keer de honken vol achter.
...Jessie van Aalst met de Award...
...voor Meest Waardevolle Speelster...
(© Foto: Fred Versluis) |
In de 1e4 begon Suka Van Gurp met een honkslag.
Hierdoor miste ze nu alleen de homerun om 'for-the-cycle' te slaan, want ze had een driehonkslag geslagen in de eerste en een tweehonkslag in de tweede inning.
Van Gurp scoorde daarna toen Maxime van Dalen volgde met een tweehonkslag.
Met het eerste honk open kreeg Riangela Flanegin opnieuw opzettelijk vier wijd.
De twee loopsters schoven daarna op via een opofferingsstootslag van Lorraine Kieft.
Dat liet het eerste honk weer open en opnieuw werd een opzettelijke vrije loop uitgedeeld, dit keer voor Zoe Hicks (wat ook haar tweede keer was).
Maar net als in de eerste en tweede inning kwam de gedwongen actie niet, want Van Dalen scoorde na een opofferingsslag van Bobbi Scheurkogel.
Echter, met de honken nog altijd vol eindigde de inning van een vangbal.
In de vijfde inning begon Kimberly Jones voor Sparks met ene honkslag en volgde weer een werpsterswissel.
Mariëlle Vleugels nam het over en kreeg een 'force play-grounder' van Suka Van Gurp, wat zorgde voor de uitschakeling van Jones op het tweede honk.
Even later scoorde Van Gurp haar vierde punt in de wedstrijd na de tweede tweehonkslag van Maxime van Dalen.
Door de velderskeus/gedwongen loop-grounder kwam het door Van Gurp gescoorde punt op naam van Spinas.
Van Dalen bleef achter op het tweede honk, want twee vangballen volgden.
Vanaf dat moment werd Sparks Haarlem puntloos gehouden door Mariëlle Vleugels.
Sparks Haarlem stond met 8-4, maar die voorsprong bleek niet genoeg.
Olympia Haarlem liet twee loopsters achter in scoringspositie in de vierde en vijfde slagbeurt.
Met twee uit in de vierde sloeg Brenda Beers een honkslag en stal het tweede honk, waarna Cindy van der Zanden vier wijd kreeg, maar zij bleven achter.
In de vijfde begon Mariëlle Vleugels met een honkslag, waarna haar pinch-runner Daphne Onderwater opschoof via een opofferingsstootslag van Lisa Hop.
Met een 1-wijd count op volgende slagvrouw Rachel van Veen volgde een korte onderbreking, omdat Sparks-tweede honkvrouw Suka Van Gurp zich blijkbaar niet lekker voelde en op haar knieën ging zitten.
Nadat ze even was nagekeken bleef ze in de wedstrijd.
Van Veen werd uitgevangen en Onderwater bereikte het derde honk op een 2-out single van Quilen Dirksz, maar de twee loopsters bleven achter.
Nadat Sparks Haarlem op rij was uitgeschakeld in de 1e6 verkleinde Olympia Haarlem de achterstand naar 8-7 in haar zesde slagbeurt.
Yindi Beekveldt begon met een verre homerun, waarna Brenda Beers volgde met een driehonkslag in diep rechts/midveld.
De bal werd teruggegooid naar tweede honkvrouw Suka Van Gurp, die de bal vasthield in plaats van door te gooien naar het derde honk, terwijl Beers die kant op rende.
Kort hierna volgde weer een onderbreking, want Sparks Haarlem Bench Coach Rob Boersma kwam naar de cirkel om te praten met pitcher Rebecca Soumeru en de infielders.
Echter, Suka Van Gurp viel zich blijkbaar nog steeds niet lekker, want terwijl Boersma in gesprek was met Soumeru en de anderen gaf ze iets aan richting dug-out en liep van het veld af.
Na een kort praatje met Hoofd Coach Peter van Dalen zocht ze de dug-out op.
Linksveldster Zoe Hicks nam de tweede honk-plek over en Van Gurp werd vervangen door Ismay Poot, die de nieuwe rechtsveldster werd, want Dervisa Mutic verschoof van rechts- naar linksveld.
Met Beers op het derde honk bereikte Cindy van der Zanden het honk na een fout en stal het tweede honk.
Volgende slagvrouw Jessie van Aalst sloeg de bal door de rechterkant van het infield voor een 2-run single die er een 8-7 stand van maakte.
Dit keer was het Sparks dat een werpsterswissel maakte, want starter Kirsten Scheele keerde terug in de cirkel.
Zij kreeg een honkslag tegen van Mariëlle Vleugels (haar vierde honkslag in de wedstrijd) en zag de loopsters opschuiven na een grounder van Lisa Hop.
Met het eerste honk open was het nu de coaching van Sparks Haarlem die besloot via een opzettelijke vrije loop een gedwongen loop op te zetten.
Rachel van Veen kreeg de vrije loop en voor de Sparks-verdediging kwam de 'force play-grounder' inderdaad.
Een grounder van Quilen Dirksz richting eerste honk zorgde voor de gedwongen uitschakeling op de plaat van Van Aalst.
Olympia liet daarna drie loopsters achter toen een grounder een einde aan de slagbeurt maakte.
...Stanley Doney leidde Olympia Haarlem...
...voor de 3e keer naar de Kampioenstitel...
(© Foto: Fred Versluis) |
Een cruciaal moment voor Sparks Haarlem volgde daarna in de 1e7.
Met één uit sloeg Kimberly Jones een honkslag en met twee uit werd Maxime van Dalen geraakt door een worp.
Hierna eindigde een grounder van Riangela Flanegin in een fout van korte stop Machteld Rector en de bal sprong bij haar weg.
Jones schoof op, maar werd doorgestuurd om te proberen een 'insurance run' te scoren.
Echter, Rector wist de bal snel op te pakken en kreeg die op tijd bij catcher Brenda Beers, die genoeg tijd had om de slidende Jones uit te tikken, wat een einde aan de slagbeurt maakte.
In Game 2 op zaterdag werden twee Sparks-loopsters op het derde honk uitgeschakeld op cruciale momenten.
Sparks Haarlem kwam daarn heel dicht bij de winst van deze wedstrijd.
In de 2e7 werden de eerste twee slagvrouwen uitgeschakeld, waarna Kirsten Scheele op een 0-2 count kwam op de volgende slagvrouw.
Hiermee was Sparks één worp verwijderd van de winst en de titel.
Maar toen sloeg Olympia Haarlem weer toe en wederom waren Cindy van der Zanden en Jessie van Aalst daar bij betrokken.
Met twee uit en een 0-2 count was de volgende worp op Van der Zanden wijd, waarna een foutbal volgde.
Hierna sloeg Van der Zanden Scheele's vijfde worp het links/midveld in voor een tweehonkslag.
Even later volgde weer een 2-slag count op volgende slagvrouw Jessie van Aalst.
Met de count op 1-wijd-2-slag sloeg ook Van Aalst een foutbal, waarna ze een honkslag produceerde die Van der Zanden in staat stelde de gelijkmaker te scoren.
Van Aalst schoof op naar het tweede honk na een fout.
Er volgde weer een opzettelijke vrije loop, dit keer voor Mariëlle Vleugels.
Een vangbal op fout gebied eindigde de slagbeurt en dus volgde een verlenging.
In de 1e8 was Riangela Flanegin de tie-break loopster voor Sparks Haarlem.
Zij bereikte het derde honk via een opofferingsstootslag van Lorraine Kieft, maar bleef achter toen er een grounder en vangbal volgden.
In de 2e8 stond Lisa Hop op het tweede honk als Olympia's tie-break loopster.
Nadat een vangbal op fout gebied de eerste nul opleverde sloeg Quilen Dirksz de bal het midveld in voor een walk-off single, want Hop scoorde het winnende punt.
En zo completeerde Olympia Haarlem de 'come-from-behind' overwinning en veroverde de Kampioenstitel.
De beroemde en legendarische Britse filmregisseur Alfred Hitchcock (1899-1980) zou trots zijn geweest over de ontwikkeling van dit duel en deze Holland Series.
Hitchcock stond bekend om zijn mysterieuze films vol spanning en kreeg zodoende de bijnaam 'Master of Suspense'.
Wanneer iemand schrijft over Hitchcockiaanse situaties of ontwikkelingen betekent dit dat er veel spanning is.
En niemand kan ontkennen dat deze wedstrijd en deze Series van begin tot eind gevuld was met spanning.
Ter informatie, tussen 1925 en 1976 regisseerde Hitchcock 54 films, vol spanning en onverwachte wendingen, waaronder bekende films als The Man Who Knew Too Much (1934), The 39 Steps (1935), The Lady Vanishes (1938), Rebecca (1940), Spellbound (1945), Dial M for Murder (1954), Rear Window (1954), To Catch a Thief (1955), Vertigo (1958), North by Northwest (1959), Psycho (1960) en The Birds (1963).
|
|
|
|
...Links: Hoofd Coaches Stanley Doney en Peter van Dalen overhandigen hun...
...startende line-ups aan Home Plate Umpire Gerrit-Jan van der Hoeven...
...Rechts: Arjan de Wever (1B), Gerrit-Jan van der Hoeven (HP) en Patrick Reus (3B) waren vandaag de Umpires... |
|
...De speelsters van Sparks Haarlem en Olympia Haarlem stellen zich op tijdens de introducties voor de wedstrijd... |
|
|
|
...Links: Kimberly Jones bereikt het 2e honk na een doorgeschoten bal in de 1e inning...
...Korte stop Machteld Rector wacht op de bal, 2B Rachel van Veen kijkt toe...
...Rechts: Suka Van Gurp rent richting 3e honk met een driehonkslag in de 1e inning... |
|
|
|
...Links: Midveldster Nina Oomes vangt de klap van Brenda Beers op de warning-track, terwijl...
...Quick Amersfoort Hoofd Coach Sanne Bolhuis vanachter het hek toekijkt (1e inning)...
...Rechts: Hoofd Coach Peter van Dalen viert de 2-run double van Lorraine Kieft (2e inning)... |
|
|
|
...Links: Lisa Hop steelt het 2e honk in de 2e inning; Korte stop Riangela Flanegin wacht op de bal...
...Rechts: Nina Oomes wordt uitgeschakeld door 1B Mariëlle Vleugels na haar stootslag in de 2e inning... |
|
|
|
...Links: Rebecca Soumeru nam de pitching bij Sparks Haarlem over in de 3e inning...
...Rechts: Suka Van Gurp scoort in de 4e inning; Catcher Brenda Beers wacht op de bal... |
|
|
|
...Links: Bobbi Scheurkogel slaat een opofferingsslag in de 4e inning...
...Rechts: Brenda Beers steelt het 2e honk in de 4e inning; Korte stop Riangela Flanegin probeert een hoge aangooi te vangen... |
|
|
|
...Links: Hoofd Coach Peter van Dalen high-fives dochter Maxime na haar 2e RBI-double (5e inning)...
...Rechts: Het maakt deze hond duidelijk niets uit wie er vandaag wint... |
|
|
|
...Links: Brenda Beers slaat een driehonkslag in de 6e inning; 3B Kimberly Jones wacht op de bal...
...Rechts: Kimberly Jones wordt op de plaat uitgeschakeld door catcher Brenda Beers in de 7e inning... |
|
|
|
...Feestvieren en teleurstellingen..
...Links vieren de speelsters van Olympia de walk-off winst, rechts uiteraard teleurstelling bij de Sparks-speelsters... |
|
|
|
...Links: Speelsters, coaches en staf van Olympia Haarlem vieren de titel...
...Rechts: Sparks Haarlem Hoofd Coach Peter van Dalen praat na afloop met zijn speelsters... |
...De speelsters van Sparks Haarlem feliciteren de speelsters van Olympia Haarlem met de titel...
(© Alle Foto's: Fred Versluis) |
|
| Olympia Haarlem - Sparks Haarlem 9-8 (8 inn.) |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | | R | H | E |
| Sparks Haarlem | 3 | 2 | 0 | 2 | 1 | 0 | 0 | 0 | - | 8 | 10 | 2 |
| Olympia Haarlem | 0 | 2 | 2 | 0 | 0 | 3 | 1 | 1 | - | 9 | 18 | 1 |
| (één uit toen het winnende punt werd gescoord in de achtste inning) |
| pitchers Sparks Haarlem | inn. | SO | BB | H | R | ER |
| Kirsten Scheele | 2.2 | - | - | 7 | 4 | 4 |
|
| Rebecca Soumeru | 2.1 (*) | 1 | 1 | 7 | 3 | 2 |
|
| Kirsten Scheele, BS (1), L (1-1) | 2.1 | 1 | 2 | 4 | 2 | 1 |
|
| (*) - Soumeru gooide op vier slagvrouwen in de zesde inning |
|
| pitchers Olympia Haarlem | inn. | SO | BB | H | R | ER |
| Lisa Hop | 1 (*) | - | 4 | 3 | 4 | 4 |
|
| Alyson Spinas-Valainis | 3 (**) | 2 | 4 | 5 | 4 | 4 |
|
| Mariëlle Vleugels, W (1-0) | 4 | 1 | - | 2 | - | - |
|
| (*) - Hop gooide op één slagvrouw in de tweede inning |
| (**) - Spinas gooide op één slagvrouw in de vijfde inning |
|
| Homeruns: Olympia: Mariëlle Vleugels (1)(2e,solo,0 uit,op Scheele), Yindi Beekveldt (1)(6e,solo,0 uit,op Soumeru). |
|
|
Bedankt voor het bezoeken van deze site.
Mail suggesties en vragen naar stoov@wxs.nl
Copyright © 1997-2021 Marco Stoovelaar / Grand Slam * Stats & News.
|
|
Game 3, best-of-three Holland Series.