(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Inside, S.H.E.L.L. & Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Wim Joost...
(1931 - 2023)
(© Foto: Inside) |
 Voormalig softbal- en honkbal-coach Wim Joost overleden
English
 AMSTERDAM -
Wim Joost, die in zeven seizoenen Hoofd Coach is geweest van drie ploegen in de Softbal Hoofdklasse, is op woensdag 20 decemder op 92-jarige leeftijd overleden.
Hij leidde de teams van De Pinguïns, S.H.E.L.L. en Bloemendaal in de hoogste afdeling.
Wim Joost coachte ook het softbal-team van Amsterdam Pirates, waar hij tevens honkbalcoach is geweest.
Later was Wim vele jaren lang één van de medewerkers aan de Haarlemse Honkbal Week.
De afscheidsplechtigheid heeft in besloten kring plaatsgevonden.
Willem Hendrik (Wim) Joost werd geboren op 12 september 1931 in Amsterdam, waar hij zijn hele leven heeft gewoond.
Daar voetbalde hij bij D.W.S., waarna hij heel actief werd in honkbal en softbal.
Eind jaren zestig gingen zijn zoon Marcel en dochter Monique honkballen en softballen in jeugdteams van Rap.
Vanaf dat moment raakte Wim ook gelijk geïnteresseerd in coaching.
Hij zou vervolgens meer dan twintig jaar gaan coachen, de meeste daarvan in softbal.
Wim's vrouw Jopie ging ook softballen en coachte later jeugdteams van Rap, dat de naam in 1974 wijzigde in Pirates.
In 1969 werd de ervaren honkbalcoach Max Rietbergen de nieuwe Hoofd Coach van het honkbalteam van Rap, dat toen uitkwam in de Eerste Klasse.
Rietbergen is de grootvader van Martijn en Rikkert Faneyte, die beiden later in de Hoofdklasse zouden uitkomen, de laatste speelde ook een paar seizoenen in de Major League.
Rietbergen's dochter Annechien speelde en coachte vele jaren voor Rap/Pirates en is nog altijd actief voor de club.
Haar echtgenoot José Faneyte kwam eveneens uit voor Rap na in de Hoofdklasse te hebben gespeeld voor Sparta en OVVO.
Een jaar later, in 1970, kreeg Rietbergen twee Assistent Coaches, Wim Joost en Herman Koot, terwijl Wim Geestman, Sr. de werpers trainde.
In hetzelfde jaar werd Coen Stoovelaar de Team Manager.
Daarmee werden Wim Joost, Herman Koot en Coen Stoovelaar herenigd in één team.
De drie hadden samen gevoetbald vanaf de jeugd tot en met het eerste team van D.W.S, dat toen één van de vooraanstaande voetbalverenigingen in Amsterdam was en ook succesvol was op landelijk niveau.
Later en voor zijn komst naar Rap had Coen Stoovelaar ook gehonkbald en gevoetbald bij S.H.E.L.L, waarvan de voetbal-afdeling Nautilus heette.
Net zoals de Joost-familie werden de families Koot en Stoovelaar eind jaren zestig lid van Rap.
De kinderen van deze drie gezinnen groeiden samen op en werden allemaal zeer actief in honkbal en softbal, waaronder de Hoofdklasse.
Marcel Joost debuteerde in het eerste team van Amsterdam Pirates in 1978, waarna hij vanaf 1979 ruim twintig jaar in de Hoofdklasse uitkwam voor Haarlem Nicols en Kinheim.
Marcel, die ook coachte bij Kinheim, speelde bovendien vele jaren in het Nederlands Honkbal Team.
Hij was de eerste speler met 1.000 honkslagen en lange tijd was hij de All-Time Basehit-leader en de koploper in het aantal gespeelde wedstrijden.
Monique Joost speelde eerst in jeugdploegen van Pirates, voordat ze haar Hoofdklasse-debuut maakte bij S.H.E.L.L..
Daarna sloot ze haar loopbaan af bij Pirates.
Monique kwam ook uit voor Jong Oranje.
Door de jaren heen waren Wim en Jopie natuurlijk regelmatige toeschouwers bij hun wedstrijden.
De Koot- en Stoovelaar-kinderen hebben eveneens een lange loopbaan in honkbal en softbal.
Na te hebben gespeeld voor Pirates ging Frank Koot in de Hoofdklasse spelen voor De Spartaan, Giants Diemen, Amstel Tijgers en Haarlem Nicols, waarna hij terugkeerde naar Pirates.
Hij coachte ook op Hoofdklasse-niveau en is nog altijd actief bij Onze Gezellen.
Petra Koot speelde eerst voor Pirates en daarna een paar seizoenen voor De Meteoor.
Hierna speelde ze in de Hoofdklasse voor HCAW en Kinheim.
Momenteel is Petra nog zeer actief voor Kinheim.
Ronald Stoovelaar speelde zijn hele 19-jarige (Hoofdklase-)loopbaan voor Pirates, bij wie hij in de hoogste afdeling ook coach is geweest.
Momenteel is hij de Hoofd Coach van het tweede team van Hoofddorp Pioniers in de Eerste Klasse.
Marco Stoovelaar (de auteur van dit In Memoriam en de webmaster van deze site) was de Team Scorer van het Pirates honkbalteam in 17 seizoenen, naast andere (score-)bezigheden voor de club, waar hij nog altijd actief is.
In 2024 begint hij aan zijn 48e Hoofdklasse-seizoen als Official Scorer, een record dat hij deelt met Ben Goorts en Feiko Drost.
In een interview met Marco Stoovelaar in 2000 voor Leesvoer, het dagelijkse magazine van de Haarlemse Honkbal Week, keek Marcel terug op het begin van zijn loopbaan en de rol daarbij van zijn vader.
,,Mijn vader las een advertentie in de krant dat bij Pirates, dat heette toen nog Rap, kinderen werden gezocht'', zo vertelde Marcel.
,,Daar zijn we toen naar toe gegaan, een beetje balletje gooien, wat slaan met Ome Loek en daar ben ik toen blijven hangen.
Samen met Ronald Stoovelaar en Frank Koot.
Het leuke was ook dat onze vaders ooit samen hebben gevoetbald.
Haitze de Vries was ook bij dat groepje.''
...Het softbalteam van S.H.E.L.L. in 1978 met Wim Joost (achter, 2e van links)...
...als Hoofd Coach; dochter Monique staat in het midden (4e van rechts)...
...Achter: Lida van der Horst, Wim Joost, Saskia Aussen, Hilde Foks,...
...Monique Joost, Karin Bionda, Gerjo Fernhout en Rinie Scheele (asst.coach)...
...Voor: Boukje Kalf, José Heyman, Linda Pijsterman, Anja Kraak,...
...Joanne Schüler en Joke Huiting (later Scheele)...
(© Foto: Team-foto S.H.E.L.L.) |
Net zoals hun vaders groeiden ook Marcel Joost, Frank Koot en Ronald Stoovelaar samen op en waren teamgenoot in jeugdploegen.
Andere teamgenoten waren onder meer Haitze de Vries, Peter van Erk en Ton van Koeverden.
Ze speelden ook allemaal samen in het eerste team van Pirates in 1978 toen de ploeg uitkwam in de Eerste Klasse.
Hierna gingen Joost, Koot en De Vries elders spelen.
Joost, Koot, Stoovelaar en De Vries waren ook teamgenoot in het Nederlands Honkbal Team.
Koot keerde later terug naar Pirates toen de ploeg in de Hoofdklasse speelde.
Zoals gezegd was Wim Joost één van de Assistent Coaches van Max Rietbergen in 1970, net zoals Herman Koot.
Zij zouden de coaching-staf blijven van de Pirates-ploeg tot en met 1974 met Coen Stoovelaar als Team Manager.
Ondertussen en ook in de hierna volgende jaren coachten Joost, Koot en Stoovelaar verschillende jeugdploegen van Rap en Pirates (na de naamswijziging in 1974).
Als jeugdcoaches leidden ze verschillende ploegen naar zowel Rayonale als landelijke titels.
Stoovelaar bleef door de jaren heen nog zo'n twintig jaar actief als Team Manager van het Pirates honkbalteam.
Koot werd later actief voor De Spartaan, zowel als coach en als Team Manager.
Onder de spelers van Rap in deze seizoenen waren André van Beest, Chester Berkel, Mario Berkel, Maurice Cranston, Michael Davidson, Albert Driessen, José Faneyte, Tom Geestman, Wim Geestman jr., Tom Helmers, Hans Jansen de Vries, Harold Leslie, Kurt Lourens, Terry McIntosh, Louis van der Putten, Jan Visser, Marten Walsma en Herman Wijnands.
Oh, 'for-the-record', Marcel Joost, Ronald en Marco Stoovelaar waren de bat-boys van de ploeg in die seizoenen en Wim Kwekkeboom kwam er later bij als Team Scorer.
In deze jaren speelde Rap in de Eerste Klasse en elk seizoen behoorde de ploeg tot de titel-kandidaten en dus promotie naar de Hoofdklasse.
Rap eindigde tweemaal op de tweede plaats.
In de jaren zeventig maakte Wim Joost ook deel uit van de jeugdcommissie van Rap/Pirates met Dolf Davidson, Loek Loevendie, Wim van der Poel, Coen Stoovelaar en Kees van Vegten.
Allen waren ook actief in het jeugdhonkbal in het toenmalige Rayon Amsterdam.
Joost, Davidson, Loevendie en Van der Poel hadden zitting in de jeugdcommissie van Rayon Amsterdam in 1971, samen met Miel van Heuven, Joke Lammen en Benno Niemeijer.
Stoovelaar zat in deze commissie in 1974, toen hij ook deel uitmaakte van het Rayon-bestuur.
Van 1976 t/m 1980 was Wim Joost de coach van het junioren-honkbalteam (de toenmalige Roel de Mon-afdeling) van Rayon Amsterdam.
In die jaren coachte Van Vegten het pupillenteam (de afdeling die destijds Bleesing heette) van Amsterdam.
Overigens, in 1979 en 1980 was Wim's vrouw Jopie de coach van het Amsterdamse junioren softbalteam.
Hoewel Wim na 1974 actief bleef als jeugd-honkbalcoach bij Pirates richtte hij zich ook meer op het coachen van softbal.
Hij coachte en trainde al enige tijd ook softbal bij Rap, zoals jeugdteams waarin zijn dochter Monique speelde.
Bovendien assisteerde Wim tijdens de trainingen van het eerste softbalteam.
In het seizoen 1974 speelde de Pirates-ploeg nog op Rayonaal niveau en had geen vaste coach.
Tijdens het seizoen fungeerden Johnny Gutierrez, Rob Filipiak, Kees van Vegten, Ed Staller en Wim van der Poel allemaal als coach.
...Het softbalteam va S.H.E.L.L. in 1980 met Wim Joost (achter, rechts)...
...als Hoofd Coach; dochter Monique staat tweede van links)...
...Achter: Rinie Scheele (asst. coach), Monique Joost,...
...Saskia Aussen, Elly Prent, Gerjo Fernhout, Lida van der Horst,...
...Hilde Foks, José Heyman, Wim Joost...
...Voor: Joke Scheele, Joanne Schüler, Anja Kraak,...
...Boukje Kalf en Jur Foks (asst. coach)...
(© Foto: Team-foto S.H.E.L.L.) |
Half april 1975 wordt Wim Joost de coach van het Heemsteedse De Pinguïns, dat in 1973 uit de Hoofdklasse was gedegradeerd.
De aanvankelijke coach moest een week voor het begin van de competitie onverwachts terugkeren naar Curaçao.
Cheila Jones en haar zus Nen Jones waren naar de club overgekomen na in het jaar ervoor te hebben gespeeld voor Pirates.
Zij kenden Joost van zijn activiteiten bij de Amsterdamse club en zo nam hij de coaching over.
In de Eerste Klasse is De Pinguïns in 1975, samen met Kinheim, één van de twee favorieten voor promotie naar de Hoofdklasse.
De Pinguïns en Kinheim spelen twee 'close games' tegen elkaar in het seizoen 1975.
Half mei wint Kinheim nipt van Pinguïns met 10-9, drie maanden later wint Kinheim met 11-9.
Echter, na het seizoen staat Kinheim met lege handen en promoveert De Pinguïns naar de Hoofdklasse.
Kinheim eindigt op de eerste plaats in de Eerste Klasse A, ruim voor De Pinguïns.
Beide ploegen plaatsen zich voor de reeks beslissingswedstrijden tegen de twee beste ploegen uit de Eerste Klasse B voor de promotie-strijd naar de Hoofdklasse.
De Pinguïns schakelt B-Poule kampioen De Zuidvogels uit.
A-Poule kampioen Kinheim wordt verrassend uitgeschakeld door HCAW, dat op de tweede plaats was geëindigd.
Een week later staat De Pinguïns tegenover HCAW, wint met 6-2 en 4-3 en promoveert naar de hoogste afdeling.
En zo is Wim Joost gelijk succesvol in zijn eerste seizoen als softbalcoach.
Naast de zussen Cheila Jones en Nen Jones zijn andere speelsters van De Pinguïns onder meer Toos van de Akker, Tinie Box, Els Huizing, Heleen Leepel, Els Martens, Anneke Smit, Anitra Vooys, Paula Weygers en Inge de Wilde.
Kinheim werd dat seizoen gecoached door Matthy Möllmann.
Onder de speelsters van Kinheim waren toen Immy Bruinier, Hansje Horsmeier, Karin Kort, Marit Kreischer, Ingrid Ruseler, Corrie Vermeulen, Tineke de Vries, Yvonne de Vries en Anke van Wezel.
In 1976 keert De Pinguïns terug in de Hoofdklasse, maar is dan minder succesvol.
De meeste speelsters van een jaar eerder spelen nu ook weer voor de ploeg.
Echter, het wordt een zwaar seizoen, onder meer door blessures.
De Pinguïns wint maar vier van de 28 wedstrijden, eindigt op de laatste plaats en degradeert.
Na het seizoen stopt Wim Joost als coach.
Terugkijkend een paar jaar later in een artikel in Inside, geschreven door Dries de Zwaan, stelde Joost dat een aantal speelsters te recreatief was ingesteld.
In hetzelfde verhaal zegt Joost:
,,Verliezen is niet erg, maar dan moet de tegenstander wel sterker zijn''.
Het is duidelijk dat Joost van zijn speelsters verwacht dat ze een goede inzet hebben.
In 1977 neemt Wim Joost de coaching over van Rob Kruyk bij het softbalteam van Amsterdam Pirates, dat dan in de Tweede Klasse speelt.
Kruyk (die coach was geweest bij S.H.E.L.L. in 1967-1975) leidde de Pirates-ploeg in 1976, maar verhuisde vanwege zijn werk tijdelijk naar de regio Boston in de USA.
Kruyk zou een paar jaar later weer terugkeren bij Pirates.
In 1977 coacht Joost de ploeg naar de Kampioenstitel en dat betekent promotie naar de Eerste Klasse.
Onder de Pirates-speelsters zijn Laura van Ede, Annechien Faneyte, Pauline Hondius, Sylvia Houtstra, Hennie ter Schegget, Annelies Smith en Ietje Walsma.
...Als Hoofd Coach van Amsterdam Pirates in 1986,...
...is Wim Joost (#20) in gesprek met zijn speelsters...
...Vanaf links: Irma van Erk, Judith van Erk, Monique Joost,...
...Marie-Susan de Lint, Dré Hoogeveen en Marina Braam...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Na afloop van het seizoen 1977 wordt Wim Joost de nieuwe Hoofd Coach van het Hoofdklasse-team van S.H.E.L.L., waar hij vijf seizoenen actief zou blijven, de eerste vier (1978-1981) als Hoofd Coach.
Zijn dochter Monique verhuisde eveneens naar S.H.E.L.L., dat in 1977 de Hoofdklasse-plek pas laat in het seizoen (begin september) had veiliggesteld.
De opvolger van Joost bij Pirates is een andere voormalige Hoofdklasse-coach, Hans Janssen, die in de voorgaande vier seizoenen de succesvolle coach was bij DSS.
In zijn laatste twee seizoenen (1976-1977) leidde hij de Haarlemse ploeg naar het landskampioenschap.
Dit was Janssen's eerste van drie verschillende periodes als Hoofd Coach van de Pirates-softbalploeg.
S.H.E.L.L. werd geschreven als vijf afzonderlijke hoofdletters, omdat het een afkorting was, maar het was ook de naam van de honkbal- en softbal-afdeling van Shell, dat was gevestigd in Amsterdam-Noord.
Aanvankelijk konden alleen werknemers van het bedrijf uitkomen in de verschillende sport-afdelingen.
In latere jaren konden ook personen van buiten het bedrijf lid worden en voor een team uitkomen.
Overigens staat de afkorting S.H.E.L.L. voor Sport Houdt Elk Lichaam Lenig.
Wim Joost wordt geassisteerd door Jur Foks (1980), Rik Boers (sinds 1981) en Rinie Scheele.
De laatste zou langdurig softbalcoach worden bij verschillende teams en was ook betrokken bij het mannensoftbal van S.H.E.L.L., maar ook het Nederlands Mannen Team.
Hij trouwde met S.H.E.L.L.-speelster Joke Huiting.
Hun dochter Kirsten Scheele kreeg een lange softbal-loopbaan als werpster in de Hoofdklasse voor Terrasvogels en Sparks Haarlem en speelde ook vele jaren in het Nederlands Team.
Vanaf de jaren zeventig was Peter Schüler ook coach bij S.H.E.L.L., maar in de Joost-jaren was hij de Team Manager en zorgde voor de public relations.
Schüler trouwde met S.H.E.L.L.-infielder Joanne Christiano, één van de eerste Amerikaanse softbalsters in Nederland.
Haar broer Rudy Christiano was de Team Scorer.
Net als Rinie Scheele zou ook Peter Schüler zeer betrokken raken bij het mannensoftbal en was enige jaren de Hoofd Coach van de Nationale Mannenploeg.
Wim Geestman, Sr. assisteerde tijdens trainingen als hitting instructor, terwijl Hans Kalf (in 1978-1980) en Rinie Scheele (in 1981 en 1982) fysiotherapeut/verzorger waren.
Toen Wim S.H.E.L.L. voor het eerst coachte in 1978 beschikte de ploeg over drie internationals.
Pitcher Hilde Foks speelde in het Nederlands Team, terwijl Saskia Aussen en Monique Joost uitkwamen voor Jong Oranje.
Hilde Foks was de zesde beste slagvrouw in de Hoofdklasse, Lida van der Horst was de achtste beste.
De ploeg eindigde op de vijfde plaats na winst van negen van hun 28 wedstrijden.
In het volgende seizoen won het team elf wedstrijden, maar eindigde op de zesde plaats.
1980 is een zwaar seizoen, maar de ploeg stelt de Hoofdklasse-plek veilig.
De ploeg wint acht van de 28 wedstrijden en eindigt op de zevende plaats, slechts twee punten boven HCAW, dat degradeert.
Dit keer is Hilde Foks de vijfde beste slagvrouw in de Hoofdklasse.
In Wim's vierde en laatste seizoen als Hoofd Coach (1981) eindigt S.H.E.L.L. op de zesde plek en wint elf wedstrijden.
In dit seizoen is Monique Joost de beste slagvrouw van de ploeg met een slaggemiddelde van .338, het derde hoogste gemiddelde in de Hoofdklasse achter Gerjanne Treuren (Terrasvogels) en Elly Nijhuis (H.H.C.).
Anja Kraak slaat de meeste tweehonkslagen in de Hoofdsklasse met drie en deelt de plek met zeven andere speelsters.
...Wim in gesprek met Herman Koot tijdens het 60-jarig...
...jubileum van Amsterdam Pirates in feruari 2019...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
In 1982 neemt Rik Boers de taak van Hoofd Coach van S.H.E.L.L. over, maar Wim Joost blijft Assistent Coach, samen met Rinie Scheele.
Wederom heeft de ploeg een zwaar seizoen en dit keer kan degradatie niet worden voorkomen.
Het team wint slechts twee van de 28 wedstrijden en eindigt op de achtste en laatste plaats.
In hierna volgende seizoenen is de al genoemde Ben Goorts de Team Scorer als opvolger van Rudy Christiano.
In alle vijf seizoenen dat Wim Joost coach is bij S.H.E.L.L. spelen Lida van der Horst, Joke Scheele (Huiting), Monique Joost, Anja Kraak en Joanne Schüler in de ploeg.
In vier van deze seizoenen spelen Marjo Boers, Hilde Foks en José Heyman, terwijl Saskia Aussen, Boukje Kalf en Ellen Volkers in drie seizoenen uitkomen.
Andere speelsters zijn Karin Bionda, Marina Braam, Gerjo Fernhout, Tineke Oranje, Elly Prent, Linda Pijsterman, Ellen Starink, Marjon Urbanus, Nicoline van der Valk en Irma de Vries.
Na niet actief te zijn geweest in 1983 en 1984 wordt Wim Joost de Hoofd Coach van het softbalteam van Amsterdam Pirates, dat dan in de Eerste Klasse speelt.
Dit keer is Joost de opvolger van Hans Janssen, die zijn tweede periode van twee seizoenen afsloot als Hoofd Coach van de ploeg.
Janssen had op zijn beurt Rob Kruyk opgevolgd na zijn terugkeer uit de USA in 1981.
Wim leidt het Pirates-team in twee seizoenen.
In 1985 eindigt de ploeg op de derde plaats met een 18-10 'record', slechts zes punten achter kampioen DSC '74 en vier achter Onze Gezellen.
In 1986 komt Pirates heel dicht bij promotie naar de Hoofdklasse, die in 1987 wordt uitgebreid naar tien teams.
Zodoende promoveren niet alleen de kampioenen van de twee Eerste Klassen.
Pirates is 25-10 en wordt tweede achter E.D.O. om zich te plaatsen voor de promotiewedstrijden tegen A.D.O. (tweede in de A-Poule) en Kinheim (laatste plek Hoofdklasse).
Dat resulteert in een gelijke stand en een nieuwe reeks volgt.
ADO wint die wedstrijden en promoveert, zodat Pirates in de Eerste Klasse blijft.
Na het seizoen 1986 moet Wim noodgedwongen stoppen vanwege drukke werkzaamheden.
Hij wordt als Hoofd Coach opgevolgd door Fred Pasman.
Onder de speelsters in het Pirates-team in deze twee seizoenen zijn Alice Degens, Laura van Ede, Irma van Erk, Judith van Erk, Monique Geel, Katja de Groot, Yolande Honig, Dré Hoogeveen en Carla van Wissen.
Andere speelsters in 1985 zijn Mirjam Sluijters en Ietje Walsma.
In 1986 speelt ook Wim's dochter Monique voor Pirates na te zijn overgekomen van S.H.E.L.L.
Andere speelsters in 1986 waren Marina Braam (eveneens afkomstig van S.H.E.L.L.), Marie-Susan de Lint en Sheritsa Stroop, de moeder van de latere Major Leaguer Didi Gregorius.
Uit deze groep speelde Judith van Erk in 1986 in het Nederlands Softbal Team en kwam Katja de Groot uit voor Jong Oranje.
Na zijn twee seizoenen bij Pirates is Wim Joost twee jaar niet actief als coach.
Maar in 1989 keert hij terug in het coachvak bij het Hoofdklasse-team van Bloemendaal.
Daar is hij de opvolger van Ton Hendriks, die de coaching tijdens het voorgaande seizoen had overgenomen.
Maar die wilde zich nu meer richten op het Nederlands Softbal Team, waarvan hij de Pitchng Coach was.
Joost wordt geassisteerd door Pablo Mayerhofen en de ploeg sluit af met een 20-25 'record', goed voor een gedeelde vijfde plaats met Schiedam.
...Wim Joost en Coen Stoovelaar tijdens de...
...Haarlemse Honkbal Week in 2000...
...In een periode van elf jaar (zes toernooien) verzorgden...
...zij de catering en drankjes voor de ploegen,...
...wedstrijd-officials, announcers, scouts en media...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Onder de speelsters dat seizoen in de Bloemendaal-ploeg waren Jacqueline Bakker, Jacqueline van Berloo, Nita Brouwer, Meike Dell, Monique Fris, Agnes van den Heuvel, Olette van den Heuvel, Cynthia Pieneman, Joke Scheele, Chandra Rampersad en Carolien Smit.
Uit deze groep speelden Bakker en Smit in het Nederlands Softbal Team in 1989, terwijl (oud-international) Fris de Hoofdklasse leidt in vrije lopen.
Na het Bloemendaal-team te hebben geleid, stopt Wim Joost met coaching.
Een paar jaar later wordt Wim één van de vele (vrijwillige) medewerkers van de tweejaarlijkse Haarlemse Honkbal Week.
In 1994 en 1996 was hij één van de chauffeurs van de mini-busjes voor de shuttle service die toeschouwers van het parkeerterrein vervoerde naar het Pim Mulier Stadion.
Wim was ook één van de shuttle service-chauffeurs tijdens het Europees Kampioenschap 1995 als het evenement wordt georganiseerd in Haarlem.
Doordat het Organisatie-Comité dezelfde is als tijdens de Haarlemse Honkbal Week zijn de meeste vrijwilligers van dat toernooi ook actief tijdens dit EK.
Van 1996 tot en met 2006 (in deze periode zijn er zes toernooien) vormt Wim een zeer herkenbaar duo met Coen Stoovelaar, dat zorgt voor de catering (drankjes) voor de teams en umpires, maar ook voor de official scorers, public address announcers, scoreboard operators en de persvertegenwoordigers.
Zij zorgen voor en na de wedstrijd voor de umpires in hun kleedkamer en zorgen er ook voor dat ze genoeg te drinken krijgen tijdens wedstrijden op warme dagen.
En ze zorgen voor het nodige drinken voor de ploegen in de dug-outs.
Tijdens een wedstrijd verzorgen zij de drankjes voor de overigen, die zich allemaal bevinden op de perstribune achter de thuisplaat.
Op veldniveau achter de thuisplaat zorgt het duo ook voor de scouts, die daar zitten.
Wim en Coen zijn op een dag constant druk in de weer en lopen altijd samen door het stadion, dragen drankjes (of eten) en praten ook met iedereen.
Dat levert Wim en Coen dan ook de bijnamen Knabbel en Babbel op.
In de laatste tien jaar kwam Wim Joost nog maar weinig bij een honkbal- of softbal-wedstrijd.
In plaats daarvan genoot hij er gewoon van gezellig thuis te zijn met zijn vrouw Jopie in de Jordaan, de wijk waarin hij opgroeide en altijd woonde, en het bezoeken van de markt in de buurt op de Lindengracht.
In februari 2019 woonden Wim en Jopie wel het 60-jarig jubileum bij van Amsterdam Pirates.
Tijdens zijn hele leven bleef Wim die karakteristieke Amsterdamse humor uitstralen, compleet met een brede lach en pretoogjes.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Wim's vrouw Jopie, zoon Marcel, dochter Monique, kleinkinderen, overige familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(5 januari)
|
