(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto: National Baseball Hall of Fame)
IN MEMORIAM
...Frank Robinson...
(1935 - 2019)
(© Foto: National BB Hall of Fame) |
 Major League-legende en Hall of Famer Frank Robinson overleden
English
 LOS ANGELES, California (USA) -
Frank Robinson, die de eerste gekleurde Manager in de Major League was en een lange en indrukwekkende loopbaan van 21 jaar had, is donderdag (7 februari) op 83-jarige leeftijd overleden.
Bericht werd dat Robinson al enige tijd ziek was en leed aan botkanker.
Frank Robinson is de enige speler die werd gekozen tot Meest Waardevolle Speler in zowel de American als de National League.
Hij werd in 1982 in de Hall of Fame gekozen.
Frank Robinson, die op 31 augustus 1935 werd geboren in Beaumont, Texas, speelde honkbal en basketbal in high school.
Hij tekende een professioneel honkbalcontract bij Cincinnati Reds in 1953.
Na voornamelijk op Single-A niveau te hebben gespeeld in 1953, 1954 en 1955 maakte de powerhitting outfielder zijn Major League-debuut op 20-jarige leeftijd op 17 april 1956.
In zijn eerste Major League-seizoen maakte Robinson gelijk indruk, gaf zijn visite-kaartje af en leidde de National League met 122 gescoorde punten.
Hij sloeg .290 (166-uit-572) met 38 homeruns en sloeg 83 punten binnen.
In wat een sterk eerste seizoen was werd hij ook gelijk gekozen voor de All Star Game.
Na afloop van het seizoen werd hij gekozen tot Rookie of the Year en eindigde op de zevende plaats in de stemming voor Meest Waardevolle Speler.
Robinson speelde 10 jaar (1956-1965) voor Cincinnati.
In deze periode speelde hij in nog eens zeven All Star Games, waaronder twee in 1959 en 1961.
Er werden jaarlijks twee All Star Games gespeeld in 1959 tot en met 1962.
In 1961 sloeg Robinson .323 met 37 homeruns en 124 binnengeslagen punten, waarmee hij werd uitgeroepen tot Meest Waardevolle Speler van de National League.
Na het seizoen 1965 werd Robinson geruild naar Baltimore Orioles, waar hij de volgende zes seizoenen speelde.
Als speler van Baltimore in 1966-1971 werd hij met de ploeg viermaal kampioen van de American League East Division.
Robinson was een belangrijke speler in de successen van de Orioles en hij speelde in nog eens vijf All Star Games.
1966, zijn eerste bij Baltimore, was één van zijn beste seizoenen.
Hij voerde de American League aan met een .316 slaggemiddelde, 49 homeruns en 122 binnengeslagen punten.
Daarmee won hij de Triple Crown.
Robinson leidde de league ook met 122 gescoorde punten en na afloop werd hij gekozen tot Meest Waardevolle Speler van de American League.
Hiermee werd hij de enige speler die MVP was in beide leagues.
Op 26 juni 1970 sloeg Robinson een grand slam homerun in twee opeenvolgende innings (5e en 6e) in een wedstrijd van Baltimore tegen Washington Senators.
In totaal sloeg Robinson homeruns in 32 verschillende stadions.
Met Baltimore speelde Robinson viermaal in de World Series en won de titel in 1966 en 1970.
Hij was de World Series MVP in 1966.
Robinson speelde ook in een World Series met Cincinnati Reds in 1961.
In deze jaren had Baltimore een groot aantal top-speler en beschikte over één van de beste teams met Robinson als rechtsvelder.
De team had powerhitter Boog Powell op het eerste honk, de verdedigend sterke Brooks Robinson als derde honkman en Paul Blair in het midveld.
De tweede honkman was Davey Johnson, die in 2003 de Manager en Bench Coach was van het het Nederlands Honkbal Team en in 2004 de Assistant Manager.
Als korte stop speelde eerst Luis Aparicio en later Mark Belanger.
Andere bekende spelers in deze jaren waren Elrod Hendricks, Bobby Grich, Dave May, Johnny Oates en Don Baylor.
De werpers-staf beschikte ondermeer over Mike Cuellar, Dave McNally en Jim Palmer.
In december 1971 maakte Robinson deel uit van een 6-speler ruil met Los Angeles Dodgers.
Robinson en pitcher Pete Richert gingen naar Los Angeles in ruil voor vier spelers.
In zijn enige seizoen bij de Dodgers sloeg Robinson .251.
In november 1972 behoorde Robinson wederom tot een grote spelersruil.
Hij was één van de vijf spelers die werd geruild door Los Angeles naar California Angels voor twee spelers.
In 1973 sloeg hij .266, speelde in 147 wedstrijden en sloeg 30 homeruns op 37-jarige leeftijd.
Het volgende jaar speelde Robinson in 129 voor de Angels, sloeg .251 met 20 homeruns en speelde weer in een All Star Game.
Maar op 12 september ruilden de Angels hem naar Cleveland Indians.
In het restant van het seizoen speelde Robinson in 15 wedstrijden en sloeg nog eens twee homeruns.
Na afloop van het seizoen 1974 werd Robinson aangesteld als Manager van de Indians, maar werd ook gevraag om zelf te blijven spelen.
Hiermee werd hij de eerste gekleurde Manager in Major League Baseball.
In zijn eerste duel als Manager op 8 april 1975 speelde Cleveland thuis tegen New York Yankees.
In de eerste inning van die wedstrijd sloeg Robinson een homerun.
Als eerste Afrikaans-Amerikaanse Manager opende Robinson deuren voor anderen in de toekomst.
In zowel 1975 als 1976 was Robinson de Player-Manager van Cleveland.
Hij speelde zelf in 49 wedstrijden in 1975 en in 36 in 1976, het jaar waarin hij op 40-jarige leeftijd afscheid nam als speler.
In zijn 21 seizoenen als speler speelde Robinson in 2.808 wedstrijden en sloeg .294.
Hij sloeg 2.943 basehits, waaronder 586 homeruns.
Robinson scoorde 1.829 punten en sloeg er 1.812 binnen.
Robinson leidde de Indians ook in 1977 als Manager, maar werd toen in juni ontslagen toen de ploeg op 26-31 stond.
In 1981-1984 was Frank Robinson de Manager van San Francisco Giants.
Hierna werkte hij in het 'front office' bij Baltimore Orioles, die hem aanstelden als Manager in 1988, nadat de ploeg het seizoen was begonnen met zes nederlagen.
Robinson nam het over, maar de ploeg voegde er nog eens 15 nederlagen aan toe.
Baltimore verloor in dat seizoen 107 wedstrijden en won er slechts 54, maar Robinson bleef het vertrouwen houden van de club.
En zo keerde hij terug in 1989 en dat werd een complete ommedraai voor Baltimore, dat toen 87 wedstrijden won en bijna de Divisie-titel veroverde.
Robinson werd gekozen tot Manager of the Year.
Nadat het team het seizoen 1991 begon met een 13-24 'record' werd Robinson ontslagen.
In de hiernavolgende jaren werkte Robinson voor Major League Baseball, ondermeer als Vice-President of On-Field Operations (1999-2002).
In 2002 werd hij gekozen als Manager van Montreal Expos, dat toen eigendom was van MLB.
Robinson was ook bij de Expos in 2003 en 2004 en verhuisde met de ploeg naar Washington.
Daar was hij de eerste Manager van Washington Nationals in 2005 en 2006.
...Robinson's plaquette in de...
...National BB Hall of Fame... |
In zijn loopbaan als Manager won Frank Robinson 1.065 wedstrijden in 16 seizoenen.
Nadat zijn loopbaan als Manager was afgesloten werkte Robinson weer voor Major League Baseball.
Dit keer was hij Special Advisor for Baseball Operations in 2007-2009.
Hierna was hij de Special Assistant van MLB Commissioner Bud Selig in 2009-2010.
Vervolgens was Robinson Senior Vice-President for Major Operations (2010-2011) en Executive Vice-President of Baseball Development (juni 2012-februari 2015).
Hierna werd hij de Senior Advisor van de Commissioner en de Honorary American League President.
Frank Robinson stond er om bekend een leider te zijn in het team en op het veld en was een grote voorvechter voor gelijke rechten.
In 1982 werd Frank Robinson in de Hall of Fame gekozen in zijn eerste verkiesbare jaar na het krijgen van 89.2 van de stemmen.
Hij is ook opgenomen in vier Halls of Fame.
In 1978 in de Orioles Hall of Fame en de Cincinnati Reds Hall of Fame, daarna in 2015 in de Washington Nationals Ring of Honor en in 2015 in de Cleveland Indians Hall of Fame.
Robinson is één van de slechts twee spelers van wie het rugnummer is 'retired' door drie verschillende organisaties.
De andere is pitcher Nolan Ryan.
Robinson's rugnummer 20 is 'retired' door Cincinnati, Baltimore en Cleveland, waar dat nummer dus niet meer gedragen mag worden.
Deze drie clubs onthulden ook een beeld van Robinson bij hun stadion.
Op 9 november 2005 ontving Robinson de Presidential Medal of Freedom uit handen van President George W. Bush.
In een verklaring reageerde Major League Commissioner Rob Manfred als volgt:
,,Frank Robinson's staat van dienst in onze sport is zonder evenaring, hij is een voortrekker in elke zin, wiens impact generaties overspande.
Hij was één van de grootste spelers in de historie van onze sport, maar dat was pas het begin van een veelvoudige honkbal loopbaan.
Wij zijn diep bedroefd met het verlies van onze vriend, collega en legende, die meer dan 60 jaar in onze sport heeft gewerkt.
Namens Major League Baseball biedt ik mijn diepste condoleances aan Frank;s vrouw Barbara, dochter Nichelle, hun hele familie en de talloze fans die deze grote persoonlijkheid van onze 'national pastime' bewonderen.''
(7 februari)
| 
