(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: National Baseball Hall of Fame)
IN MEMORIAM
...Don Larsen...
(1929 - 2020)... |
 Pitching-legende Don Larsen (gooide enige World Series Perfect Game) overleden
English
 HAYDEN, Idado (USA) -
Heuvel-legende Don Larsen, die in 1956, als pitcher van New York Yankees, de enige Perfect Game in de World Series-historie gooide, is op woensdag 1 januari overleden op 90-jarige leeftijd.
Don James Larsen werd geboren op 7 augustus 1929 in Michigan City, Indiana.
De rechtshandige werper werd in 1947 gecontracteerd als amateur Free Agent door St. Louis Browns, dat na het seizoen verhuisde naar Baltimore en vervolgens Baltimore Orioles werd.
Larsen maakte zijn Major League-debuut in 1953 als pitcher voor de Browns.
In dat seizoen was hij 7-12 met een 4.16 ERA en schakelde 96 slagmensen met drie slag uit in 192 2/3 inning.
In november 1954 werd Don Larsen door Baltimore Orioles geruild naar New York Yankees in een transfer waarbij zeven Baltimore-spelers en tien New York-spelers waren betrokken.
Larsen gooide vervolgens voor New York in 1955-1959.
Daar was hij teamgenoot van verschillende overbekende Yankee-spelers, zoals Yogi Berra, Mickey Mantle, Hank Bauer, Whitey Ford, Enos Slaughter, Bill Skowron, Elston Howard en Gil McDougald.
De fameuze korte stop Phil Rizzuto (The Scooter) was twee seizoenen zijn teamgenoot en de latere Yankees-Manager Billy Martin in drie seizoenen.
Het was bij de Yankees dat Larsen honkbalgeschiedenis zou schrijven.
Op 8 oktober 1956, in Yankee Stadium in The Bronx, gevuld met 64.519 toeschouwers was de 27-jarige Don Larsen de startende werper voor New York in Game 5 van de World Series tegen Brooklyn Dodgers (het huidige Los Angeles Dodgers).
Op dat moment hadden de teams twee wedstrijden in winst omgezet.
Beide teams stonden onder leiding van legendarische Managers, Casey Stengel bij New York en Walt Alston bij Brooklyn.
Larsen was de verliezende werper in Game 2 en moest de heuvel toen al in de tweede inning verlaten in een duel dat door de Dodgers met 13-8 werd gewonnen.
Drie dagen later keerde Larsen terug op de heuvel en dit keer schakelde hij alle 27 slagmensen die hij tegenover zich kreeg op rij uit, waarvoor hij slechts 97 pitches nodig had.
Er waren twee belangrijke momenten die bijdroegen aan de Perfect Game.
In de tweede inning opende Jackie Robinson als slagman voor de Dodgers en sloeg een line drive richting derde honk.
De bal sprong van de handschoen van derde honkman Andy Carey en sprong naar korte stop Gil McDougald, die de bal op tijd op het eerste honk wist te krijgen,
In de vijfde inning maakte midvelder Mickey Mantle een fraaie 'running catch' in links/midveld op een line drive van Gil Hodges.
De wedstrijd eindigde met een fameus moment.
Pinch-hitter Dale Mitchell kreeg een gecallde strikeout, waarna catcher Yogi Berra juichend opsprong en in de armen van Larsen sprong.
New York won het duel met 2-0 en won de World Series met 4-3.
Larsen's No-Hitter was de enige in het 'postseason' totdat Roy Halladay (Philadelphia Phillies) in 2010 hetzelfde presteerde in de National League Division Series.
Maar Larsen's prestatie blijft de enige Perfect Game.
In december 1959 maakten Don Larsen en Hank Bauer deel uit van een groep van vier spelers die werden geruild door New York Yankees naar Kansas City Athletics (het huidige Oakland A's).
Onder de drie spelers die naar de Yankees kwamen van de A's was Roger Maris, die in 1961 61 homeruns sloeg om het 'onbreekbare' all-time seizoen-record te breken dat in 1927 was gerealiseerd door de legendarische Babe Ruth, die toen met het slaan van 60 homeruns zijn eigen record verbrak.
|
...Don Larsen met catcher Yogi Berra... |
Larsen was niet succesvol in zijn eerste seizoen bij Kansas City (1960), want hij was 1-10 met een 5.38 ERA.
Vanaf het daarnavolgende seizoen werd Larsen voornamelijk ingezet als reliever na hoofdzakelijk starter te zijn geweest in de eerste acht seizoenen van zijn loopbaan.
In 1961 was Larsen 1-0 in acht optredens (één start) voor Kansas City, maar werd vervolgens in juni geruild naar Chicago White Sox, waarbij in totaal acht spelers waren betrokken.
Na afloop van het seizoen bij Chicago (7-2) werd Larsen wederom geruild.
In november 1961 ruilde Chicago de werper naar San Francisco Giants voor wie hij in actie kwam in 1962 en 1963.
Een andere transfer volgde in mei 1964 toen Larsen's contract werd overgenomen door Houston Colt .45s (het huidige Houston Astros).
In het restant van het seizoen 1964 was Larsen 4-8 met een 2.26 ERA voor Houston.
In april 1965, na slechts één start te hebben gemaakt voor Houston Astros, werd hij geruild naar Baltimore Orioles.
Bij Baltimore werd Larsen in het restant van het seizoen als reliever ingezet en startte slechts eenmaal in 27 optredens.
In 1966, één dag voor het begin van het nieuwe seizoen, werd Larsen 'released' door Baltimore.
Larsen speelde vervolgens niet in de Major League in 1966.
Een jaar later werd hij als Free Agent gecontracteerd door Chicago Cubs.
Larsen gooide in slechts drie wedstrijden voor de Cubs tijdens het seizoen 1967, zijn laatste als actief speler.
In 14 Major League-seizoenen gooide Don Larsen in 412 wedstrijden (171 starts) en was 81-91 met een 3.78 ERA.
In 1.548 innings kwam Larsen tot 849 strikeouts, gooide 725 keer vier wijd en moest 1.442 honkslagen toestaan.
Major League Baseball Commissioner Rob Manfred stelde in een persbericht:
,,Don Larsen’s perfect game in Game Five van de World Series 1956 in Yankee Stadium is één van de meest memorabele prestaties in de history van onze 'National Pastime'.
Zijn onverwachte prestatie op die maandag-middag is al 63 jaar uniek gebleven.
In een team met vele sterren onderstreepte Don dat iedereen geschiedenis kan schrijven - zelfs perfectie - op het hoogste podium van onze sport.
Namens Major League Baseball condoleer ik zijn familie, vrienden en de fans die zijn geraakt door zijn leven in onze fantastische sport.''
New York Yankees gaf eveneens een verklaring.
,,We zijn diep bedroefd door het bericht van het overlijden van Don Larsen, die een welkome en bekende verschijning bleef tijdens de festiviteiten op onze jaarlijkse Old-Timers' Day in de decennia die volgden op zijn spelersloopbaan.
Don’s perfect game is een bepalend moment in onze organisatie, ingekapseld in een veelbesproken periode van Yankees successen en behoort tot de beste wedstrijd-prestaties in de Major League Baseball-historie.
De zuivere vorm van blijdschap die uitstraalde in zijn omhelsing met Yogi Berra na de laatste nul van de wedstrijd zal voor altijd een veilige plaats hebben in de Yankees folklore.
Het was de top van honkbal-succes en een herininnering aan dat ongelooflijke, onvergetelijke dingen kunnen plaatsvinden op een honkbalveld.
De Yankees-organisatie condoleert Don's familie en vrienden in deze moeilijke periode.
Hij zal worden gemist.''
(2 januari)
|
