(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: ANP Photo/Flip Martens & Archief)
IN MEMORIAM
...Douglas Morton...
(1949 - 2020)...
(© Archief Foto) |
 Voormalig pitcher Douglas Morton overleden; Amerikaan domineerde in Hoofdklasse
English
 RICHARDSON, Texas (USA) -
De Amerikaanse pitcher Douglas Morton, die in de jaren zeventig en tachtig domineerde in de Nederlandse Hoofdklasse, is op 19 april onverwachts overleden op 70-jarige leeftijd.
Morton gooide tien seizoenen in de hoogste afdeling en voerde met zijn prestaties regelmatig de Hoofdklasse aan.
Hij is de all-time leader in strikeouts gegooid door buitenlandse rechtshandige werpers in de Nederlandse Hoofdklasse.
Douglas Orla Morton werd geboren op 8 december 1949 in McPherson, Kansas en groeide op in Wichita, eveneens in Kansas.
Daar studeerde hij op Friends University en honkbalde voor Falcons, het team van de universiteit, eerst als infielder, later als pitcher.
Zijn vader Orla Homer Morton studeerde eveneens op Friends University en speelde daar American football (quarterback, halfback), basketbal en was een hardloper in 1931-1934, de jaren dat hij naar de in Wichita gelegen universiteit ging.
Morton Sr., die in 1996 overleed, werd postuum opgenomen in de Hall of Fame van de school in 2013.
Tijdens zijn college-loopbaan en na te hebben gegooid in het toernooi om de nationale titel kwam Morton in contact met Major League-clubs Cincinnati Reds en Philadelphia Phillies.
Doordat het maar zeer de vraag was of hij wel of niet een contract zou krijgen besloot Morton te gaan reizen om wat van de wereld te zien.
En zo reisde hij op 24-jarige leeftijd in de herfst van 1974 als toerist naar Amsterdam voor een bezoek aan zijn zus en haar echtgenoot, die toen in de Nederlandse hoofdstad woonden.
Morton wist niet dat er in Nederland werd gehonkbald, maar kwam via-via in contact met voormalig honkballer en coach Gé Hoogenbos, die op dat moment de honkbalverslaggever was voor De Telegraaf.
Dat leidde tot een ontmoeting met Simon Heemskerk, die toen coach was bij Haarlem Nicols.
Kort daarna kreeg Douglas een try-out en in 1975 kwam hij uit voor Nicols, dat ook een woonplek en werk voor hem regelde.
Vanaf dat moment kwam Morton uit voor één van de meest succesvolle ploegen in de Nederlandse honkbal-historie.
Tijdens zijn 10-jarige loopbaan in de Hoofdklasse werd hij Douglas of Doug genoemd.
In zijn eerste seizoen werd ook wel eens geschreven over Douglas O.Morton of foutief Douglas O'Morton.
Morton speelde voor Haarlem Nicols in 1975-1981.
Na het seizoen 1981 was er een grote verrassing, want Morton besloot Nicols te verlaten voor UVV voor wie hij uitkwam in 1982-1984.
Zijn eerste drie seizoenen bij Nicols waren zeer succesvol, want de ploeg veroverde drie jaar op rij de Kampioenstitel, won ook de Nederlandse Bekercompetitie in deze jaren en won de Europa Cup in 1975.
Als speler van Haarlem Nicols ontmoette Morton Betty Boon, de dochter van Nico Boon, die toen de Team Manager van Nicols was en de zaken rondom de ploeg regelde.
Betty werd zijn grote liefde, de twee trouwden in december 1976, Morton leerde Nederlands spreken en ze woonden de volgende jaren in Haarlem.
Na het seizoen 1984 verhuisden de twee naar de USA.
Door de jaren heen hebben er verschillende goede Amerikaanse honkballers in de Hoofdklasse gespeeld.
Maar in de jaren zeventig en tachtig speelde een aantal van de besten die er zijn geweest, spelers die allemaal voor iets extras zorgden voor hun team.
Zoals Craig Montvidas (1975; 1977-1979 Giants Diemen, 1976 Kinheim, 1980-1984, 1986 HCAW), Steve Matthew (1977-1987 Giants Diemen, 1988-1989 Almere Giants '24) en Craig McGinnis (1980-1986 Giants Diemen, 1987-1989 Haarlem Nicols) en natuurlijk Morton zelf.
De vier hebben samen ook iets gemeen.
Niet alleen begint van allemaal de familienaam met een 'M', ze speelden allemaal vele jaren in Nederland, bleven hier wonen en trouwden met een Nederlandse vrouw.
...Douglas Morton als pitcher voor Nicols in 1981...
(© Archief Foto) |
In 1975 tot en met 1979 hadden maar een paar Hoofdklasse-teams Amerikaanse spelers.
Naast Morton, Montvidas en Matthew kwamen in deze jaren ondermeer de volgende spelers naar Nederland: John Barrett (ADO, 1975), Bernie Beckman (Giants Diemen, 1978), Brian Lewis (UVV, 1978-1979), Bill Nardi (UVV, 1978-1979), Mike Ocon (Sparta, 1978), Richard Reichle (HCAW, 1978/Neptunus, 1979), Steve Donovan (Kinheim, 1979-1980/Neptunus, 1981-1982/HCAW, 1984), Terry Hensley (Giants Diemen, 1979), Ed Pikor (Kinheim, 1979-1980) en Louie Schultz (Neptunus, 1979-1980).
Barret werd later coach en was daarna vele jaren honkbal- en softbal-scheidsrechter.
Vanaf het begin van de jaren tachtig beschikten de meeste teams in de Hoofdklasse over twee Amerikaanse spelers.
Naast McGinnis kwamen nog meer bekende spelers in deze jaren in de Hoofdklasse spelen, waaronder Kevin McDonald (Feyenoord/Neptunus), Joe Westmoreland (UVV), Scott Donop (HCAW), Eddy Rose (Giants Diemen), Joe Ross (Quick Amersfoort/UVV), Leo Kalinowski (Amsterdam Pirates), Marc Morrison (Haarlem Nicols), Brian Petroff (Sparta), Paul Stockley (Amsterdam Pirates), Andy Jarvis (Haarlem Nicols), Jerry Lane (Amsterdam Pirates), Frank Millerd (ADO/Amsterdam Pirates), Kevin Spicer (Amsterdam Pirates), Bill Swiacki (Sparta) en Dave Bisceglia (Hoofddorp Pioniers).
Net als Morton, Matthew, Montvidas en McGinnis speelde verschillende van deze spelers meer dan één seizoen of woonden een paar jaar in ons land.
Veel van deze spelers kwamen ook uit voor het Dutch American All Star Team, dat oefenwedstrijden speelde tegen het Nederlands Honkbal Team in de aanloop naar internationale evenementen.
In 1979 namen de Dutch American All Stars deel aan de Haarlemse Honkbal Zesdaagse, een mini-versie van de tweejaarlijkse Haarlemse Honkbal Week.
Tijdens dat evenement won Morton de prijs voor Beste Pitcher, terwijl Steve Matthew de Meest Waardevolle Speler van het toernooi was.
De ploeg stond onder leiding van voormalig Oranje-Manager Ernie Myers.
In zijn eerste vier seizoenen bij Haarlem Nicols had Morton als teamgenoot ondermeer Jersey van Doornspeek, Ton de Jager, Henny Jenken, Jan-Dick Leurs, Boudewijn Maat, Robert Maat, Leo Naaktgeboren, Harm Schildmeijer en Harry van der Vaart.
Vanaf het vierde seizoen begon een aantal oudere spelers te stoppen.
Ook werden verschillende jongere spelers toegevoegd vanuit de Nicols-jeugd of afkomstig van andere clubs, zoals Frank Bos, Frans de Bruijn, Ron Giroldi, Bill Groot, Marcel Joost, Hans Lemmink, Thijs Vervaat, Haitze de Vries en Pim Winkel.
Morton's Amerikaanse teamgenoten in zijn jaren bij Haarlem Nicols waren Steve Steitz, Bill Kelley, Gary Holland, Jack Shine, Bill Nardi en John Brickley.
Steitz was in 1975 ook één van de coaches, waarna Simon Heemskerk, John Barrett, Huub Kohl en Jan-Dick Leurs Morton's coaches waren in latere jaren.
Onder zijn teamgenoten bij UVV waren Reinier Abrahamsen, José Acebal, Judsel Baranco, Carlos van Heyningen, Louis Jacobs, Jos Kervers, Danny McNurlin, Paul Mulder, Erik Ronnenbergh, Martin Ronnenbergh en Olav Starreveld.
In de drie seizoenen dat Morton uitkwam voor UVV waren de Hoofd Coaches daar Ad Brevet, Joe Ross en Cees Herkemij.
Behalve dat hij een uitstekende werper was kon Douglas Morton ook goed het slaghout hanteren.
Vooral in zijn eerste drie seizoenen (1975-1977) toen hij tot een slaggemiddelde kwam van .340 in 1975 en .324 in 1977.
In die jaren was de designated hitter-regel nog niet van toepassing in de Nederlandse competitie.
In 1973 werd de DH geïntroduceerd in de American League, één van de twee Major Leagues.
De andere, de National League, heeft nooit een DH gehad.
De regel werd in Nederland in 1978 ingevoerd, maar veel werpers bleven toen ook zelf slaan.
In latere jaren sloeg Morton minder, maar stond toen zelf soms ook in de slagvolgorde als DH.
In zijn tien seizoenen sloeg hij .272 met 77 honkslagen (zes homeruns), scoorde 42 punten en sloeg er 45 binnen.
Als pitcher domineerde Douglas Morton in de meeste van zijn tien seizoenen en werd hij zeer gerespecteerd in de Hoofdklasse.
In de jaren dat Morton in de Hoofdklasse speelde gooiden de meeste werpers hele wedstrijden en daar behoorde de rechtshander ook toe.
Van de 135 wedstrijden die hij startte, gooide Morton er 120 compleet.
Hij voerde de Hoofdklasse aan in complete wedstrijden in 1979 (16) en 1980 (17).
...Douglas Morton probeert de slidende Charles Urbanus te tikken in...
...een thuisduel tegen Amstel Tijgers op 17 juni 1979, maar de bal...
...wordt foutief aangegooid door catcher Hans Lemmink (achtergrond)...
...in een rampzalige 5e inning voor Nicols waarin met volle honken een...
...double play-grounder richting 3e honk van Harm Horeman eindigt...
...in 3 fouten en 4 punten; Links hebben Arnold Smith en Don Wedman...
...gescoord, terwijl Horeman na Urbanus zelf ook scoort...
(© Foto: ANP Photo/Flip Martens) |
In 1976 en 1977 zorgde Douglas Morton voor een record door in twee opeenvolgende seizoenen ongeslagen te blijven.
Hij won 11 wedstrijden in 1976 en daarna nog eens 16 in het daaropvolgende jaar.
In beide jaren werd Morton gekozen tot Beste Pitcher van het seizoen.
In zijn eerste seizoen (1975) was hij 6-1 en dat betekent dat Morton 33-1 was in zijn eerste drie seizoenen in de Hoofdklasse!
Hij leidde de competitie ook met het beste ERA in 1975 (1.32) en 1976 (1.65).
Morton, die een geliefde teamgenoot was, voerde de Hoofdklasse ook aan in strikeouts in 1977 (182).
In zijn eerste seizoenen had Morton een zeer effectieve fastball en slider en wilde de bal altijd laag in de slagzone gooien.
Tijdens zijn gooi-beweging zakte hij wat met zijn lichaam, waardoor hij met zijn rechterbeen over de grond sleepte.
In latere jaren vertrouwde hij meer op zijn curve.
Nadat Nicols weer landskampioen was geworden in 1976 reageerde Nol Beenders, die toen uitkwam voor het Haarlemse Kinheim: ,,Ik heb het idee dat die goeie arm van Morton eigenlijk voor Nederlandse begrippen te goed is geweest''.
Douglas Morton was altijd serieus met zijn sport bezig en was gedreven om het best mogelijke honkbal te spelen.
In een interview met Frank Snoeks voor Inside-magazine in juni 1981 spraken de twee over zo perfect mogelijk te gooien.
Morton had een opmerkelijke stelling, want hij zei dat de meest perfecte wedstrijd er één zou zijn waarin een werper maar 27 ballen gooit.
,,Het was de eerste keer dat iemand dat hoorde zeggen'', vertelde Snoeks maandagavond aan de schrijver van dit verhaal.
,,Ik zei tegen Morton dat het dan niet mogelijk zou zijn om in zo'n wedstrijd drie slag te gooien.
Hij antwoordde dat het er ook helemaal niet om gaat om drie slag te gooien, maar om zo weinig mogelijk ballen in een wedstrijd te gooien''.
In hetzelfde interview werd ook gezegd dat wanneer Morton voor Nicols gooide iedereen verwachtte dat de ploeg zou winnen.
Daarop zei Morton: ,,Het is niet zo erg dat veel mensen denken dat Nicols wint als ik gooi.
Maar het vervelende is dat het team dat ook gaat denken.
Dat moet veranderen.
De spelers moeten juist denken: wij winnen omdat we goed spelen''.
In de tien jaar dat Douglas Morton in Nederland actief was won hij 104 wedstrijden en verloor er slechts 33, terwijl hij ook 11 saves op zijn naam kreeg.
Morton sloot zijn Nederlandse loopbaan af met een 2.27 ERA.
De rechtshander had een uitstekende controle, want hij schakelde 1.286 slagmensen met drie slag uit en gaf slechts 168 keer een vrije loop weg in de 1.271 innings die hij gooide.
In 1984, zijn laatste Hoofdklasse-seizoen werd Morton als werper van UVV voornamelijk ingezet als closer.
Hij voerde de Hoofdklasse toen aan met 21 heuvel-optredens en vijf saves.
Hoewel hij over zichzelf zei dat hij geen strikeout-pitcher was zijn Douglas Morton's 1.286 strikeouts de meeste gegooid door een rechtshandige buitenlandse pitcher in de Hoofdklasse.
Het aantal is het tweede hoogste aantal onder Amerikaanse werpers achter linkshander Craig McGinnis die er 1.571 liet noteren.
Hij is ook één van de ongeveer twintig werpers met 100 or meer overwinningen.
Morton's 120 complete wedstrijden zijn goed voor een derde plek op de all-time lijst.
Die wordt aangevoerd door Bart Volkerijk (202) en Orlando Stewart (142).
In een overlijdensbericht in de Dallas Morning News van 26 april staat dat Douglas Morton een groot gevoel van humor had, enorm van sport hield en een grote fan was van Texas Rangers (honkbal), Dallas Mavericks (basketbal) en Dallas Cowboys (American football).
Door de jaren heen woonde de Morton-familie op verschillende plekken in de USA.
Later nestelden ze zich in Richardson, Texas, een voorstad ten noorden van Dallas.
Na zijn honkbal-loopbaan werkte Douglas Morton als vertegenwoordiger en genoot ervan in zijn vrije tijd te tuinieren.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Doug's vrouw Betty, hun zoons Brandon en Bryan en verdere familie en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(28 april)
Het is mogelijk een herinnering over Douglas Morton te delen op dit condoleance-register.
|
