(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Marco Stoovelaar, Henk Seppen & Peter Elenbaas/Inside Magazine)
IN MEMORIAM
...Jan van Wieringen...
(1939 - 2023)
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
 Langdurig Hoofdklasse-speler Jan van Wieringen overleden
English
 MEDEMBLIK -
Jan van Wieringen, die een lange loopbaan heeft gehad als actief speler in de Hoofdklasse, is op woensdag 15 februari op 83-jarige leeftijd overleden.
Van Wieringen, die zijn carrière begon als tweede honkman, maar bekender was als eerste honkman, speelde elf seizoenen in de hoogste afdeling, maar dat omvatte wel een periode van vier decennia (1958-1982).
In zijn laatste Hoofdklasse-seizoen was hij met zijn 43 jaar de oudste speler in de Hoofdklasse.
De herdenkings- en crematieplechtigheid zal plaatsvinden op woensdag 22 februari vanaf 14:30 in de aula van Crematorium Purmerend aan de Purmerweg 92 in Purmerend.
Jan van Wieringen werd geboren op 2 juli 1939 in Makassar, de hoofdstad van de Indonesische provincie Zuid-Celebes (Sulawesi Selatan) op het eiland Celebes.
Toen Jan werd geboren lag de stad in wat toen de Nederlandse kolonie Nederlands-Indië was, maar daarna in augustus 1945 de Republiek Indonesië werd.
Jan groeide later op in Nederland.
Daar woonde hij in Amsterdam, waar hij ook naar school ging en in verschillende sporten actief was.
Jan van Wieringen heeft door de jaren heen verschillende sporten beoefend, voornamelijk honkbal en voetbal.
Later speelde hij ook tennis en tafeltennis.
Jan begon ergens in de jaren vijftig te honkballen bij het Amsterdamse VVGA, toen één van de bekendste en toonaangevende verenigingen.
Het was in 1958, op 18-jarige leeftijd, dat hij debuteerde in het eerste team van VVGA, dat toen uitkwam in de hoogste afdeling.
Destijds, hoewel hij toen al een indrukwekkende lengte had, was Jan van Wieringen aanvankelijk tweede honkman.
Het was het begin van zijn loopbaan in de hoogste afdeling en hij speelde voor VVGA tot en met 1965.
Jan had een memorabele 21e verjaardag op 2 juli 1960.
Op die dag speelde hij met VVGA tegen Sparta, op dat moment een opkomende ploeg in de hoogste afdeling.
De Rotterdamse club zou hierna in de jaren zestig vijfmaal landskampioen gaan worden.
VVGA moest het opnemen tegen heuveltroef Jaap de Koning, die domineerde in de 5-0 shutout-winst voor Sparta.
Bovendien kreeg De Koning prima verdedigende steun van spelers als Toon Fabrie, Henk Hendriks, Hans Corpeleijn en Simon Arrindell.
Voor VVGA gooide die dag Nico Brands, die één van de werpers was van het Nederlands Team.
Hij stond maar vijf honkslagen toe, maar zijn verdediging maakte vijf kostbare fouten.
De Koning schakelde de ene na de andere slagman uit, behalve Jan van Wieringen, die als enige VVGA-speler de honken wist te bereiken.
In de vijfde inning sloeg Van Wieringen een honkslag, maar strandde op het eerste honk.
In de achtste slagbeurt sloeg hij opnieuw een honkslag, waarna hij in scoringspositie kwam na een grounder van Harry Nijhuis, maar daarna opnieuw achterbleef.
En zo kreeg De Koning slechts twee slagmensen boven het minimum tegenover zich en was het Van Wieringen die voorkwam dat hij een No-Hitter gooide of misschien zelfs een Perfect Game.
Jan van Wieringen was niet echt een powerhitter, hoewel hij in zijn lange loopbaan toch ook een aantal homeruns sloeg.
Hij was meer een contact-hitter, die regelmatig de honken wist te bereiken en lopers liet opschuiven.
Bovendien, mogelijk door zijn lengte, kreeg hij ook regelmatig vier wijd.
Jan speelde een grote rol in de tweede overwinning van een dubbele winst op 30 juni 1962 tegen OVVO, een andere toonaangevende ploeg uit Amsterdam en uiteraard de club van heuvel-legende Han Urbanus.
Op deze dag in het seizoen 1962 speelden de twee ploegen een double-header op het veld van VVGA, dat toen onder leiding stond van coach Max Rietbergen.
De double-header was dit seizoen in de hoogste afdeling geïntroduceerd en werd een aantal seizoenen gebruikt.
VVGA won met 1-0 en 10-6.
In de eerste wedstrijd scoorde VVGA het enige punt in de tweede inning.
Jan van Wieringen en Henk Vissers kregen toen allebei vier wijd.
Van Wieringen werd gedwongen uitgeschakeld op een klap van Martin Gaus, waarna een honkslag van Piet Ferwerda werd gevolgd door een fout van Han Urbanus, waardoor Vissers kon scoren.
Winnende werper Nico Brands stond maar twee honkslagen toe.
...Het team van Giants Diemen in 1967...
...Achter: Gé Oosterbaan (Hoofd Coach), Martin Gaus, Peter Broeshart,...
...Jan van Wieringen, Piet Ferwerda, Joop Schuurhuizen,...
...Mink Ferwerda en Maurice Cranston...
...Voor: Rob Tromp, Ruud Koene, Guus Faulstich (Asst. Coach),...
...Peter van den Bergh en Julio Hazel... |
In de tweede wedstrijd stond OVVO halverwege de vierde inning met 5-4 voor.
Even later kreeg VVGA-slagman Piet Sint Nicolaas vier wijd en werd Jan van Wieringen geraakt door een worp.
Beiden scoorden toen Martin Gaus volgde met een tweehonkslag om VVGA op een 6-5 voorsprong te zetten, waarbij Van Wieringen dus het leidende punt liet aantekenen.
Halverwege de zevende inning stond VVGA met 7-6 voor, maar nam toen meer afstand via een 3-run rally.
De ploeg kreeg de honken vol via tweemaal vier wijd en een fout, waarna Eric d'Arnault en Van Wieringen volgden met puntscorende honkslagen om de stand op te voeren naar 10-6.
Jan van Wieringen bleef cruciale honkslagen afleveren in belangrijke wedstrijden voor VVGA.
Op 31 augustus 1963 speelde VVGA opnieuw een double-header tegen OVVO en werd die dag gecoached door (pitcher) Nico Brands, die inviel voor Max Rietbergen.
OVVO won de opener met 6-4.
VVGA won daarna het tweede duel met 3-2.
In de 1e9 stond VVGA met 2-0 voor, maar een pop-fly achter de heuvel leidde tot een botsing van werper Reg Smith met twee infielders.
Smith moest de wedstrijd met een blessure verlaten en moest zelfs voor onderzoek naar het ziekenhuis.
Even later scoorde OVVO tweemaal om langszij te komen.
Maar in de 2e9 kwam VVGA terug en won alsnog.
Met Ruud Koene als pinch-runner in scoringspositie was het Jan van Wieringen die tekende voor een 'walk-off, game-winning single' op OVVO-pitcher Flip le Cuivre.
In het seizoen 1964 werden er nog altijd double-headers gespeeld in de Hoofdklasse.
Opnieuw deelde VVGA een double-header met OVVO, wedstrijden die destijds de hoogtepunten in het seizoen waren.
VVGA won de opener met 4-3, dankzij de inzet van Van Wieringen.
De ploeg nam een 3-0 voorsprong, waarbij één van de punten werd binnengeslagen door Van Wieringen.
Echter, OVVO kwam langszij.
Het was daarna Jan van Wieringen die een puntscorende tweehonkslag sloeg wat VVGA een hernieuwde 4-3 voorsprong bezorgde en dat werd ook de eindstand.
OVVO won de tweede wedstrijd met 14-9.
Een week later speelde VVGA tegen Ajax en werden de wedstrijden gespeeld op zaterdag en zondag.
VVGA won beide wedstrijden, 5-1 en 10-3.
Jan van Wieringen droeg bij met een homerun, maar het was Eric Nahar, die een belangrijke aanvallende hoofdrol speelde, want hij sloeg acht honkslagen (waaronder een tweehonkslag en twee homeruns) in deze wedstrijden.
Een andere hoofdrol was er voor Reggie Smith, die niet alleen in beide wedstrijden de winnende werper was, maar ook nog eens twee complete 9-inning wedstrijden gooide in twee dagen!
Iets wat tegenwoordig ondenkbaar zou zijn.
In het seizoen 1965 bleef VVGA vrijwel ongewijzigd, maar degradeerde desondanks naar de Eerste Klasse.
Op dit moment in zijn loopbaan is Jan van Wieringen nog altijd voornamelijk tweede honkman, maar is tevens een productieve slagman, die in elk geval twee homeruns slaat.
De ploeg heeft solide werpers in Nico Brands (ook Hoofd Coach) en de broers Piet en Mink Ferwerda en heeft powerhitters in nieuwkomers Maurice Cranston en Julio Hazel.
Maar in juli is degradatie toch een feit.
Voor VVGA, dat een jaar eerder het 40-jarig bestaan had gevierd, kwam de degradatie in hun 30e seizoen in de hoogste afdeling.
Onder Jan's teamgenoten bij VVGA in deze acht seizoenen waren onder meer Eric d'Arnault, Loek Berrevoets, Ger Boers, Frank Bouman, Nico Brands, Maurice Cranston, Guus Faulstich, Mink Ferwerda, Piet Ferwerda, Martin Gaus, Alex Gumbs, Julio Hazel, Hans Hellingman, Ruud Koene, Jan van Leeuwen, Eric Nahar, Harry Nijhuis, Piet Sint Nicolaas, Ab Slaman, Reggie Smith, Eef Treurniet, Cas Tromp, Henk Vissers en Hugo Walker.
Gaus en Walker zouden bekende televisie-persoonlijkheden worden.
Gaus presenteerde zijn eigen programma over honden, terwijl Walker een populaire en toonaangevende sportverslaggever werd als commentator van zowel honkbal als voetbal voor NOS Studio Sport.
Berrevoets is de broer van Adrie Berrevoets, die later vele jaren de Team Scorer was bij HCAW.
...Het team van Ajax in 1972...
...Achter: Reggie Smith (Hoofd Coach), Leo van Wijk, Marco Nagelkerken,...
...Jack Cousin (Asst. Coach), Bram Vermeer, Ben Richardson, Jan van Wieringen,...
...Hennie van de Bovenkamp en Ed Klokkers (Asst. Coach)...
...Voor: John Ludenhoff, Peter Hendriks, Herman Vegter, Hans Walraven,...
...Dick van den Berg, Jessie de Lanoy en Ruben Leysner... |
Na het seizoen 1965 besloot Jan van Wieringen te gaan spelen voor HVA, een andere Amsterdamse ploeg in de Hoofdklasse.
Opnieuw, in een wedstrijd in juni 1966, was hij verantwoordelijk voor een cruciale honkslag in een belangrijke 6-5 winst tegen Ajax.
Met de stand op 5-5 bereikte Ruud Geestman het honk via velderskeus en stal het tweede honk, waarna hij opschoof naar het derde honk na een honkslag van Van Wieringen en vervolgens het winnende punt scoorde op een honkslag van Peter Broeshart.
Dit zou zijn enige seizoen blijven bij HVA, dat later fuseerde met Rap, het latere Amsterdam Pirates, waar Van Wieringen zijn loopbaan afsloot.
In het seizoen 1966 was de legendarische Wim Geestman, Sr. coach van HVA.
Onder Jan's teamgenoten waren Arnoud Blom, Peter Broeshart, Ruud Geestman, Wim Geestman, Jr., Jan Goossen, Peter van 't Klooster, Rob de Leeuw, Terry McIntosh en Benno Niemeijer.
Ruud Geestman speelde professioneel voetbal bij Blauw-Wit, Telstar en Go Ahead Eagles in 1963-1976.
Na het seizoen 1967 keerde Jan van Wieringen terug naar VVGA, dat toen HVGA was geworden en de naam nu wijzigde in Giants Diemen.
De vereniging was officiëel verhuisd naar Diemen, maar kon pas een paar jaar later hun nieuwe onderkomen in gebruik nemen.
Op dat moment speelde Giants Diemen in de Eerste Klasse en kwam verschillende keren dicht bij promotie terug naar de Hoofdklasse.
In een periode van vijf jaar (t/m 1971) werd Giants driemaal kampioen, maar kwam daarna telkens te kort in de promotie-wedstrijden.
Intussen was Reggie Smith de Hoofd Coach geworden en regelde Henk Dorenbos alle zaken rondom de ploeg als Team Manager.
Vanwege drukke werkzaamheden stopte Smith in 1971 en werd opgevolgd door Ruud Koene.
In 1967 veroverde Giants Diemen de titel in de Eerste Klasse door met 5-4 te winnen van Rap, dankzij homeruns van Peter van den Bergh, Rob Tromp en Van Wieringen.
Maar de ploeg verloor daarna de beslissende promotiereeks na het seizoen.
Hetzelfde gebeurde in 1968.
In het seizoen 1969 droeg Van Wieringen bij met een homerun in een ruime 11-1 overwinning tegen Neptunus, maar in dat jaar eindigde de ploeg op de tweede plaats.
De derde titel in vijf jaar kwam in 1971.
Dit keer ontmoette Giants HCK (Kinheim) (de winnaar van de andere Eerste Klasse-poule) in een best-of-three Promotie Play-Off.
Giants begint met een 4-2 nederlaag, maar wint daarna met 1-0.
In de derde ontmoeting slaat Van Wieringen twee honkslagen, maar Giants komt te kort en verliest met 7-1, zodat HCK promoveert.
Giants moet daarna een volgende reeks spelen tegen Ajax, dat tweemaal wint en zich zodoende kan handhaven in de hoogste afdeling.
In het eerste duel wint Ajax met 11-1, dankzij een belangrijke bijdrage van Ben Richardson, die vier honkslagen slaat (waaronder een grand slam) en de winnende werper is.
In de tweede wedstrijd wint Ajax met 6-1.
Het enige punt van Giants is een homerun van Van Wieringen op winnende werper Marco Nagelkerken.
Onder de Giants-speler in deze seizoenen zijn onder meer Peter van den Bergh, Nol Diemel, Mink Ferwerda, Piet Ferwerda, Alex Gumbs, Franco Martis, Frank Smit, Ad Smith, Rob Tromp, Kees Vree en Kees Wijdekop.
Na vijf seizoenen in de Eerste Klasse te hebben gespeeld besluit Jan van Wieringen na afloop van het seizoen 1971 te gaan spelen bij Hoofdklasser Ajax.
Bij Ajax wordt Van Wieringen herenigd met Reggie Smith, die dan de nieuwe Hoofd Coach van de ploeg is.
In 1972 speelt Ajax beduidend beter dan het seizoen ervoor, maar staat toch op de laatste plaats in hun Poule (destijds bestond de Hoofdklasse uit twee Poules).
Laat in het seizoen deelt Ajax een belangrijke reeks tegen HCK.
De laatste wint het eerste duel met 3-2.
De volgende dag wint Ajax met 7-2, dankzij een krachtige bijdrage van Jan van Wieringen.
Hij slaat een 3-run homerun in de eerste inning, waarna hij een 2-run homerun slaat in de zesde inning.
Een beslissende derde wedstrijd is nodig.
Ajax wint met 8-1 door een prima pitching-optreden van Marco Nagelkerken en homeruns van Ben Richardson, Dick van de Berg en John Ludenhoff.
Hierdoor degradeert HCK en moet Ajax in een hiernavolgende reeks spelen tegen Eerste Klasse-kampioen UVV.
Een derde wedstrijd is ook dan nodig, maar Ajax wint met 6-4, dankzij een beslissende 4-run rally in de tweede inning via een driehonkslag van Ben Richardson, honkslagen van Marco Nagelkerken en Jan van Wieringen, tweemaal vier wijd en een fout.
...Jan van Wieringen in actie voor...
...Dustbane Pirates in de...
...jaren zeventig... |
In het seizoen 1972, zijn rentree in de hoogste afdeling, voert Jan van Wieringen het team van Ajax aan met 15 binnengeslagen punten, het negende hoogste aantal in de Hoofdklasse.
Naast Van de Berg, Ludenhoff, Nagelkerken en Richardson zijn andere teamgenoten bij Ajax onder meer Hennie van de Bovenkamp, Peter Hendriks, Jessie de Lanoi, Ruben Leysner, Herman van Os, Herman Vegter, Bram Vermeer, Hans Walraven en Leo van Wijk, die later President-Directeur en Chief Executive Officer (CEO) wordt van KLM Royal Dutch Airlines.
Hoofd Coach Reggie Smith wordt geassisteerd door Ed Klokkers en Jack Cousin.
Door de overwinning blijft Ajax in de Hoofdklasse.
Echter, de vereniging, die bekender is vanwege de succesvolle voetbal-afdeling, stoot de honkbal-afdeling af, die vervolgens van plan is verder te gaan onder de nieuwe naam HC Amsterdam.
Na het seizoen 1972 keert Van Wieringen terug naar Giants Diemen, dat weer was gepromoveerd naar de hoogste afdeling.
Maar tussen de seizoenen 1972 en 1973 fuseert het nieuwe HC Amsterdam met Giants Diemen en zo gaat een aantal voormalige Ajax-spelers nu spelen voor Giants en worden dus ook weer teamgenoot van Jan van Wieringen.
1973 is Van Wieringen's enige seizoen in de hoofdmacht van Giants Diemen, dat dit jaar onder leiding staat van Hoofd Coach Teun Gaartman.
De nu 33-jarige Van Wieringen is inmiddels eerste honkman geworden, maar mist een aantal wedstrijden vanwege een neusbreuk.
Onder zijn teamgenoten dit seizoen zijn opnieuw Dick van de Berg, Peter van den Bergh, Piet Ferwerda, Hendriks, Ludenhoff, Nagelkerken, Richardson, Smit, Vree, Wijdekop en Van Wijk, maar ook Flip le Cuivre, Peter de Graeve en Joop Siervogel.
Vanaf 1974 vervolgt Jan van Wieringen zijn loopbaan als eerste honkman bij Amsterdam Pirates, dat dan uitkomt in de Eerste Klasse.
Bij Pirates wordt Jan herenigd met Hoofd Coach Max Rietbergen, die ook zijn coach was bij VVGA in 1962 en 1963.
Voor 1974 speelt de ploeg als Rap, maar die wordt kort voor het seizoen gewijzigd in Amsterdam Pirates, nadat de vereniging als onafhankelijke honkbal/softbal-vereniging verder gaat na afscheiding van voetbalclub Rap.
Ook in 1974 wordt het Canadese bedrijf Dustbane de eerste hoofdsponsor van de club en wordt een aantal Canadese spelers aan het roster toegevoegd.
In dit eerste seizoen zijn dat pitcher Yves Dubucq en catcher Daniel Bellegarde.
Pirates eindigt vaak in de top van de ranglijst, maar de volgende stap naar de Hoofdklasse kan telkens niet worden genomen.
In die jaren droegen veel spelers lang haar, zo ook Jan van Wieringen.
Een bekend verhaal uit deze tijd is dat Jan geen pet wilde dragen wanneer hij niet OP het veld stond, bijvoorbeeld tijdens de pre-game voorbereiding en tussen de innings, vanwege zijn haar.
Hij droeg ook regelmatig een helm terwijl hij eerste honk speelde.
Dat leidde regelmatig tot discussies met Coach Max Rietbergen.
Na het seizoen 1974 vertrok een aantal spelers en werden verschillende jongere talentvolle spelers uit de eigen opleiding in de ploeg opgenomen.
Van Wieringen was één van de spelers die bij de ploeg bleef, maar na het seizoen 1976 verhuisde hij naar De Spartaan voor wie hij in de volgende drie seizoenen uitkwam.
Onder zijn teamgenoten bij Pirates zijn onder meer André van Beest, Jan van Beest, Chester Berkel, Mario Berkel, Maurice Cranston, Michael Davidson, José Faneyte, Rob Filipiak, Wim Geestman, Jr., Albert Husken, Hans Jansen de Vries, Kurt Lourens, Franco Martis, Laurens van der Poel, Martin Ronnenbergh, Martin van der Steeg, Kees van Vegten, Sjaak Verbij, Jan Visser, Marten Walsma en Herman Wijnands.
In deze seizoenen is Wim Kwekkeboom de Team Scorer.
Onder zijn teamgenoten bij De Spartaan zijn onder meer Tom Geestman, Hennie Heijsteeg, Louis Hofer en Mike Stenzler.
Gerard Stenzler, die vorige maand overleed, is uiteraard de Hoofd Coach en Wim Geestman, Sr. is de Pitching Coach.
...Het Amsterdam Pirates-team dat in 1981 promoveerde naar de Hoofdklasse...
...Achter: Loek Loevendie (Equipment Manager), Ruud Koene (Hoofd Coach),...
...Jan van Wieringen, Peter van Erk, Alex Nansink, John Ludenhoff,...
...Leo Kalinowski, Marten Walma, Coen Stoovelaar (Team Manager),...
...Nico Meijers (Asst. Coach) en Marco Stoovelaar (Team Scorer)...
...Voor: Bas Rodermans, Mark Sullivan, Han Husken, Ronald Stoovelaar,...
...André Smit en Edsel Martis... |
Na afloop van het seizoen 1979 is Jan veertig jaar en stopt hij aanvankelijk.
Maar kort daarna volgt een nieuwe uitdaging, want hij wordt gevraagd terug te keren naar Amsterdam Pirates, met wie hij vervolgens in 1981 in de Eerste Klasse speelt.
Dat wordt een succesvol seizoen, want Pirates wordt kampioen en promoveert naar de Hoofdklasse.
Het toevoegen van een aantal 'veteraan'-spelers behoorde in die jaren min of meer tot het beleid van Pirates.
De ploeg beschikte over vele talentvolle, jonge spelers, maar met de toevoeging van een paar ervaren krachten ontstond meer diepte in het team.
In 1979 werd voormalig Hoofdklasse-coach (en Jan's voormalige teamgenoot bij Giants) Ruud Koene de nieuwe Hoofd Coach.
In 1980 speelden oud-Hoofdklassers Jan Dick Leurs en André Boddendijk voor Pirates, dat toen promoveerde vanuit de Tweede Klasse naar de Eerste Klasse, terwijl ook Amerikanen Leo Kalinowski en Mark Sullivan aan de ploeg werden toegevoegd.
In 1981 kreeg Van Wieringen gezelschap van voormalige Hoofdklassers John Ludenhoff en (oud Pirates-speler) Marten Walsma.
En in 1982 speelden oud-Hoofdklassers André van Beest en Franco Martis (beiden hadden ook al eerder voor de ploeg gespeeld) kort in het team, net zoals (opnieuw) André Boddendijk.
En zo debuteerde Amsterdam Pirates in 1982 in de hoogste afdeling.
Overigens speelden er dit seizoen vier teams uit de regio Amsterdam in de Hoofdklasse.
Naast Pirates waren dat Amstel Tijgers en De Spartaan uit Amsterdam en Giants Diemen uit het aangrenzende Diemen.
Aanvankelijk zou Jan van Wieringen in 1982 geen deel uitmaken van de ploeg.
Na de ploeg te hebben geholpen in 1981 besloot hij een stapje terug te doen en zou hij gaan spelen in het tweede team van de club.
Tijdens de voorbereidingen en het oefenseizoen voor aanvang van het seizoen 1982 dacht Hoofd Coach Ruud Koene te kunnen beschikken over vier spelers voor de eerste honk-positie.
Maar drie van hen, allemaal nieuwkomers, voldeden niet en werden weer van het roster gehaald.
Bovendien werd de Amerikaanse werper Bob Frishette kort voor het begin van de nieuwe competitie teruggestuurd.
Frishette was in de selectie de vervanger van Mark Sullivan, die in 1980 en 1981 voor de ploeg had gespeeld.
Koene belde Van Wieringen en vroeg hem terug te komen als eerste honkman.
Amerikaan Leo Kalinowski, die in de voorgaande twee seizoenen een solide werper was geweest, zou in 1982 alleen infielder zijn.
Maar na het vertrek van Frishette zou hij weer één van de werpers worden en die taak samen gaan vervullen met Peter van Erk (die ook als eerste en derde honkman speelde), Edsel Martis en Alex Nansink.
Martis was ook een back-up eerste honkman en outfielder, terwijl Nansink eveneens outfielder was.
Frishette werd vervangen door Amerikaan Paul Stockley, die één van de beste korte stops ooit was die in de hoogste afdeling heeft gespeeld.
En zo keerde Jan van Wieringen weer terug in de hoofdmacht van Amsterdam Pirates voor een nieuw seizoen in de Hoofdklasse, zijn eerste in de hoogste afdeling sinds 1973.
Voor Van Wieringen was dit ook het vierde verschillende decennium (na de jaren vijftig, zestig en zeventig), waarin hij in de hoogste afdeling speelde, waardoor hij 'lid' werd van een kleine groep spelers, die hetzelfde hadden gepresteerd.
Bovendien werd Van Wieringen tijdens het seizoen 43 jaar, waarmee hij op dat moment de oudste speler in de Hoofdklasse was.
Hoewel hij nu loopsnelheid miste, was Van Wieringen nog altijd een betrouwbare (en boomlange) eerste honkman.
Zijn compacte, korte swing zag er niet indrukwekkend uit, maar hij bleef desondanks een niet te onderschatten slagman.
Dat ondersteepte hij tijdens het seizoen, want hij leverde verschillende bijdragen op belangrijke momenten.
...Jan van Wieringen aan slag voor Amsterdam Pirates...
...in zijn laatste Hoofdklasse-seizoen 1982...
(© Foto: Peter Elenbaas/Inside Magazine) |
Net na het openen van een geheel nieuw kantinegebouw op het thuisveld op Sportpark Jan van Galen begon Amsterdam Pirates het seizoen 1982 uitstekend door de eerste twee wedstrijden te winnen van Amstel Tijgers, waarvan werd verwacht dat het tweemaal zou winnen.
Echter, voor Van Wieringen begon het seizoen pijnlijk.
In de openingswedstrijd op eigen veld op zaterdaf 24 april won Pirates met 3-2.
De debuterende, 16-jarige werper Tonny Cohen stond maar drie honkslagen toe aan de krachtige slagploeg van Amstel Tijgers, dat halverwege de zevende inning met 2-0 voorstond.
Cohen kreeg een homerun tegen van Jaap Land in de eerste inning, waarna hij het volgende punt moest toestaan in de zevende toen Paul Smit voor de vierde keer vier wijd kreeg en scoorde.
Een fout leverde het eerste Pirates-punt op in de 2e7.
Maar in de 2e9, met één uit, kreeg Tijgers-pitcher Charles Urbanus een honkslag tegen van Paul Stockley, die pas drie dagen eerder was gearriveerd.
Stockley kwam in scoringspositie via een wilde worp, waarna hij scoorde toen Leo Kalinowski op de volgende worp een walk-off homerun sloeg.
De volgende dag, op Sportpark Sloten, won Pirates met 6-1.
Dit keer gooide Kalinowski de hele wedstrijd en was de winnende werper.
Pirates kwam tot een rally van vier punten in de eerste inning op Jan Hijzelendoorn, ook een heuveltroef van Amstel Tijgers, die de hele wedstrijd gooide.
Met een 4-1 voorsprong voegde Pirates twee punten toe in de derde inning op een 2-run homerun van Ronald Stoovelaar, wat zijn eerste honkslag was in de Hoofdklasse.
Jan van Wieringen droeg in deze wedstrijd bij met twee honkslagen.
Halverwege de wedstrijd was Van Wieringen loper op het eerste honk.
Op een hiernavolgende grounder richting het midden van het infield rende hij naar het tweede honk, werd gedwongen uitgeschakeld, maar maakte geen sliding om het dubbelspel op te breken.
De aangooi voor het dubbelspel volgde, maar de bal raakte Van Wieringen vol op zijn helm en zijn voorhoofd.
De lange speler ging onderuit en had een aantal hechtingen in zijn wenkbrauw nodig, maar hoe dan ook, het dubbelspel was wel opgebroken.
Een week later speelde hij weer.
Voor Amstel Tijgers-speler Don Wedman eindigde het seizoen in het duel van zaterdag.
Terwijl hij in de 'on-deck circle' stond voor zijn eerste slagbeurt blesseerde de tweede honkman van de Nationale ploeg opnieuw zijn knie.
Wedman zou hierna niet meer in actie komen.
In zijn elfde Hoofdklasse-seizoen (en in zijn vierde decennium) speelde Jan van Wieringen in 28 van de 36 competitie-wedstrijden.
Hij sloeg .211 met drie tweehonkslagen, scoorde zes punten en sloeg er zeven binnen.
Met zijn slaggemiddelde van .211 was Van Wieringen de achtste beste slagman van het Pirates-team, achter Leo Kalinowski (.398), Paul Stockley (.337), Ronald Stoovelaar (.287), Marten Walsma (.257), Edsel Martis (.248), John Ludenhoff (.240) en Peter van Erk (.213).
Zoals gezegd wilde Van Wieringen aanvankelijk in het tweede team spelen in 1982, omdat hij het wat rustiger aan wilde gaan doen.
Maar aan de andere kant speelde hij tegelijkertijd ook nog voetbal bij het Amsterdamse KNSM en bij die vereniging speelde hij ook nog tafeltennis in de Tweede Klasse.
Oh, in het voetbalseizoen 1982-1983 zou Van Wieringen doelman worden van KNSM.
...Viering van het 50-jarig bestaan van Amsterdam Pirates...
...in 2009 op het thuiscomplex op Sportpark 'Ookmeer'...
...Achter: Jan van Wieringen, Maurice Cranston en...
...mede-oprichter 'Mr. Pirates' Loek Loevendie...
...Voor: Hans Jansen de Vries, José Faneyte,...
...Kurt Lourens en Mario Berkel...
(© Foto: Henk Seppen) |
Ondanks zijn leeftijd en gebrek aan loopsnelheid werd Jan van Wieringen in de seizoenen 1981 en 1982 zeer gerespecteerd door zijn teamgenoten, maar ook door de aanhang en leden van Amsterdam Pirates.
Hij bleef een populaire speler, ook omdat hij zijn honkbalkennis deelde met jongere spelers, maar hij 'adviseerde' soms ook Hoofd Coach Ruud Koene, wat wel eens tot discussies leidde.
Jan hield er gewoon van te honkballen en op een veld te staan.
In een artikel voor Inside Magazine, geschreven door Johan Carbo in juli 1982, wordt Van Wieringen geïnterviewd over zijn comeback.
Carbo schrijft dat er 'trouwens alle reden is een petje voor hem af te nemen' en voegt toe dat Jan van Wieringen 'dan weliswaar oud mag zijn, versleten is hij nog niet'.
Over de kansen van Pirates in het eerste Hoofdklasse-jaar zegt Van Wieringen in het artikel:
,,Juist vanwege de pitching gaat Pirates dit eerste Hoofdklasse-jaar overleven.
Om daarna voor jaren een gedegen hoofdklasser te worden.
Cohen en Loevendie zijn nog snotneuzen, maar je weet niet wat je ziet gooien.
Welke club zou niet blij zijn met deze knapen.
En dan hebben we natuurlijk in Stoovelaar een catcher die heel Nederland aan het verrassen is.
Met die bere-arm van hem geef ik Stoovelaar een goede kans in de basis van het Nederlands team team te komen.
Kijk verder naar Walsma en Ludenhoff.
Afgeschreven voor de hoofdklasse toen ze Giants verlieten?
Niemand die ontkennen kan dat ze beiden dit seizoen weer helemaal zijn opgebloeid.
Pirates moet hoofdklasse blijven.
De talenten moeten nu eens eindelijk behouden blijven.
Ik waardeer ook het bestuur om haar zakelijke inslag.
Soms hard, maar dat moet gewoon als je één van Nederlands grootste honkbalclubs runt''.
In zijn twee seizoenen bij Amsterdam Pirates stond de ploeg, zoals geschreven, onder leiding van Hoofd Coach Ruud Koene, die werd geassisteerd door Nico Meijers.
Onder Jan van Wieringen's teamgenoten in deze seizoenen waren André van Beest, André Boddendijk, Tonny Cohen, Peter van Erk, Han Husken, Marco Loevendie, John Ludenhoff, Edsel Martis, Franco Martis, Peter Meijers, Alex Nansink, Laurens van der Poel, Bas Rodermans, André Smit, Ronald Stoovelaar en en de Amerikanen Leo Kalinowski, Paul Stockley en Mark Sullivan.
Coen Stoovelaar was de Team Manager en Marco Stoovelaar was de Team Scorer en Media Officer.
Na het seizoen 1982 wordt Jan van Wieringen op het eerste honk opgevolgd door Peter van Erk.
Nieuwe Hoofd Coach Bart Seidel heeft geen ruimte meer voor de veteraan, die het dit keer echt rustiger aan gaat doen en verder gaat honkballen in het tweede team van Pirates.
Vanaf 1984 speelde Van Wieringen ook nog in een aantal seizoenen voor De Boekaniers, een schaduwclub van Amsterdam Pirates binnen de vereniging.
Door de jaren heen sprak Jan van Wieringen altijd heel rustig en kwam hij bescheiden over.
Echter, tijdens een wedstrijd, kon hij in verhitte discussies raken en zei op zo'n moment duidelijk hoe hij er over dacht.
Ook tegen een coach.
En ja, ook tegen een scheidsrechter.
Jan hield niet van verliezen en hij hield er ook niet van als spelers (of ze nou ervaren of jong waren) niet hun uiterste best deden tijdens een wedstrijd of onnodige fouten maakten als slagman, als loper of verdedigend.
En als hij dat nodig vond vertelde hij ze dat ook.
Het was een instelling die hem respect opleverde binnen het team, maar ook van de club.
Vooral omdat hij ook kwaad op zichzelf kon zijn als hij zelf een fout maakte.
Na zijn laatste Hoofdklasse-wedstrijd in 1982 bleef Jan van Wieringen een regelmatig bezoeker van wedstrijden van de Pirates-hoofdmacht.
In 2009 was hij aanwezig bij de viering van het 50-jarig bestaan van Amsterdam Pirates.
Zijn zoon Antoine (Toine) was één van de jonge talenten uit de Pirates-opleiding en zou eveneens in het eerste team gaan uitkomen.
Later speelde hij ook voor De Spartaan en Flying Petrels.
Jan van Wieringen was een geliefde persoonlijkheid en zal door velen worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Jan's partner Marijke, zoon Toine, kleinkinderen en overige familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(21 februari)
|
