(Tekst & Foto's: Marco Stoovelaar; Overige Foto's: United Photos/De Boer, Henk Seppen en privé-foto's)
IN MEMORIAM
...Gerard Stenzler...
(1932 - 2023) |
 Legendarisch langdurig honkbal-coach en De Spartaan-icoon Gerard Stenzler overleden
English
 HAARLEM -
Gerard Stenzler, die vele jaren één van de meest kleurrijke honkbal-coaches is geweest en een club-icoon was van het Amsterdamse De Spartaan, is op donderdag 26 januari op 90-jarige leeftijd overleden.
De heer Stenzler is ruim 65 jaar actief geweest in het honkbal als speler, coach, bestuurder, general manager en veel meer, maar is meer dan 75 jaar betrokken geweest bij de honkbalsport en heeft ook de leiding gehad over de Nationale Ploeg van Frankrijk.
Voor zijn bijdragen aan het honkbal door de jaren heen werd Gerard Stenzler tweemaal onderscheiden door de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB).
Gerardus Cornelis (Gerard) Stenzler werd geboren op 30 november 1932 in Amsterdam.
Al op jonge leeftijd was Gerard Stenzler geïnteresseerd in sport.
Ondanks de moeilijke periode net na afloop van de Tweede Wereldoorlog ging Gerard voetballen, maar ook honkballen.
In 1947, op veertienjarige leeftijd, meldde hij zich aan bij Quick Amsterdam en dat was het begin van een lange loopbaan in het honkbal, die meer dan 75 jaar zou duren.
Stenzler speelde in tien seizoenen voor Quick, dat werd opgericht in 1913 en in maart het 110-jarig jubileum zal vieren als de oudste honkbal/softbal-vereniging in Europa.
Vanaf 1957 honkbalde Stenzler ook nog voor THOR, Blauw-Wit, Arsenal, Schoten en De Volewijckers in de volgende elf seizoenen.
Met uitzondering van Schoten (Haarlem), allemaal Amsterdamse verenigingen.
Al tijdens zijn speeldagen ontwikkelde Stenzler een interesse in coaching.
Het was in 1960, toen hij speelde voor het Amsterdamse Arsenal, dat hij voor het eerst een team coachte.
Stenzler was de spelende coach van de ploeg, die toen uitkwam in de Vierde Klasse van het toenmalige Rayon Amsterdam.
Hij leidde de ploeg naar de tweede plaats.
Aanvankelijk keerde Gerard weer terug naar een rol als speler, maar zeven jaar later richtte hij zich weer op het coachen, nadat hij van Arsenal was overgegaan naar AMVJ, eveneens een vereniging uit Amsterdam.
In 1967 was Stenzler voor het eerst de Hoofd Coach van deze ploeg in wat toen zijn 21e en laatste seizoen was als reguliere speler.
Vanaf dat moment nam zijn lange coaching-loopbaan een aanvang.
Intussen, sinds eind jaren vijftig, was Gerard vader geworden van vier kinderen, Marianne, Ellen, Annemieke en Mike.
Zijn dochters gingen allemaal softballen.
Zoon Mike speelde vele jaren honkbal en de meeste daarvan speelde hij voor De Spartaan met zijn vader als Hoofd Coach.
Zijn eerste echte succes als coach komt in 1969, zijn derde en laatste seizoen bij AMVJ.
Stenzler loodst de ploeg naar de eerste plaats in de Eerste Klasse in het Rayon Amsterdam.
Hierdoor promoveert de ploeg naar de landelijke afdeling en speelt in het volgende jaar in wat toen de Derde Klasse was.
Echter, na afloop van het seizoen 1969, verhuist Gerard Stenzler naar De Spartaan waar hij Hoofd Coach wordt.
Vanaf 1970 wordt deze vereniging zijn passie en Gerard leidt de honkbal-hoofdmacht in 26 opeenvolgende seizoenen, waaronder zes in de Hoofdklasse.
In zijn eerste seizoen bij zijn nieuwe vereniging was er in 1970 gelijk succes.
De Spartaan veroverde de titel in de landelijke Derde Klasse en promoveerde.
Na twee lastige seizoenen in de Tweede Klasse eindigde De Spartaan in 1973 op de vierde plaats.
Het was ook in 1973 dat Gerard Stenzler zijn internationale debuut maakte.
Een jaar eerder, in april 1972, viert De Spartaan het 35-jarig bestaan en organiseert op eigen veld een internationaal toernooi.
Eén van de deelnemende ploegen komt uit Frankrijk.
Het is tijdens dit toernooi dat Stenzler wordt benaderd door vertegenwoordigers van de Franse Honkbal Bond die hem vragen Hoofd Coach te zijn van de Franse Nationale Honkbal Ploeg tijdens het Europees Kampioenschap van 1973, dat dan wordt georganiseerd in Haarlem.
Stenzler gaat akkoord en begint gelijk met een aantal acties om het Franse honkbal te ondersteunen, zoals een inzameling van materiaal.
Hij wordt daarbij gesteund door toenmalig scheidsrechter Henk Ronnenbergh, die destijds de eigenaar was van een winkel voor honkbal/softbal-artikelen en -materiaal in Amsterdam.
Ronnenbergh verkoopt voor een speciale, lage prijs materiaal aan Stenzler om de Franse spelers te helpen.
...Gerard Stenzler als Hoofd Coach van...
...Frankrijk in 1973 tijdens het Europees...
...Kampioenschap in Haarlem...
(© Foto: UnitedPhotos/De Boer) |
Honkbal wordt in Frankrijk al sinds de jaren twintig gespeeld, maar door een gebrek aan internationale contacten was het duidelijk dat de jonge ploeg die deelneemt aan het EK 1973 nog in een leerproces zat.
De jongste speler in de ploeg is de 14-jarige Jean-Louis Achille.
Gerard Stenzler, die dan 40 jaar is, doet alles om het niveau van de spelers te verbeteren, hij organiseert trainingen, oefenwedstrijden en regelt zelfs nieuwe pakken.
'Ome' Joop van Heuven, de masseur van de honkballers van De Spartaan, verzorgt de spelers tijdens het EK.
In 1973 zijn er ongeveer 350 honkballers in heel Frankrijk, de helft daarvan in hoofdstad Parijs, de rest in het zuiden van het land.
Frankrijk is één van de zes deelnemende landen, de anderen zijn België, Italië, Nederland, Spanje en Zweden.
Aanvankelijk zou ook het toenmalige West-Duitsland naar Haarlem komen, maar de ploeg moet zich om financiële redenen terugtrekken.
Het is Frankrijk dat de openingswedstrijd speelt van het EK op 30 juni 1977.
De ploeg van Gerard Stenzler ontmoet dan Zweden in een ochtendwedstrijd, die wordt gespeeld op het honkbalterrein aan het Badmintonpad, dat op dat moment het thuisveld is van Kinheim.
Tijdens het toernooi worden wedstrijden ook gespeeld in het Pim Mulier Stadion.
Dat wordt een memorabele wedstrijd, want Frankrijk wint met 8-7 van Zweden en boekt daarmee de eerste internationale overwinning in elf jaar.
Het is zelfs pas de tweede internationale winst voor Frankrijk na de Tweede Wereldoorlog.
Halverwege de eerste inning staat Frankrijk met 4-0 achter, maar komt daarna in de eerste eigen slagbeurt tot een 5-run rally.
In de tweede helft van de negende inning werkt Frankrijk een 7-5 achterstand weg en scoort driemaal om te winnen.
Jean-Philippe Kunetz gooit het hele duel voor Frankrijk.
In de jaren zeventig en tachtig heeft Kunetz zitting in het Bondsbestuur van de Franse Bond.
Nog twee andere toekomstige bondsbestuurders speelden toen ook voor de ploeg, namelijk Emmanuel Dubaut en Olivier Dubaut, die beiden ook deel hebben uitgemaakt van het bestuur van de Europese Honkbal Bond (CEB).
De volgende dag, met een 1-0 achterstand, slaagt Frankrijk er in om in de vijfde inning langszij te komen tegen Italië, maar verliest met 14-1.
Dat wordt op de derde dag gevolgd door een ruime 19-4 nederlaag tegen België.
Het is tijdens deze wedstrijd tegen de Belgen dat Gerard Stenzler aanvankelijk opstapt na onenigheid met de Amerikaanse Pitching Coach Bruce Irving.
Hoewel duidelijk is afgesproken dat Stenzler is aangesteld als Hoofd Coach gaat Irving in tegen zijn opdrachten en neemt tijdens het duel verschillende beslissingen.
In de tweede inning wordt de Franse starter te laat gewisseld na vijf opeenvolgende vrije lopen.
De reliever is niet de werper die Stenzler wilde inzetten.
Deze nieuwe werper gooit nog eens negenmaal vier wijd en België scoort in deze slagbeurt 13 punten, waarvan negen met twee uit.
Na afloop weten de vertegenwoordigers van de Franse Bond de zaak weer op te lossen en heeft Stenzler weer de leiding.
Op Dag 4 van het toernooi leidt Frankrijk een ruime 21-0 nederlaag tegen Nederland.
Hoewel er tijdens het evenement in verschillende wedstrijden vele ruime uitslagen zijn, raakt Stenzler geïrriteerd door het feit dat spelers van het Nederlands Team, maar ook toeschouwers, lachend reageren op acties van zijn spelers.
Er is één ding waar iedereen het over eens zal zijn en dat is dat Gerard Stenzler door de jaren heen altijd zijn mening heeft gegeven.
En dat is precies wat hij deed in een interview met Hans Doeleman in Het Parool tijdens het toernooi.
Stenzler: ,,Laten die Nederlanders die ons uitlachen liever wat voor ons doen.
Ze vergeten wat mijn Franse spelers er financiëel voor over hebben om hier te kunnen meedoen.
En ze weten kennelijk niet meer hoe er hier vroeger werd gespeeld.
Dat ergert me enorm, dat gelach.
Niet alleen van spelers, ook van het publiek.
Het Franse doel hier in Haarlem is niets meer dan redelijke resultaten.
Dat opent mogelijkheden voor meer Franse staatssteun.
Kijk, ze hadden in elf jaar in zo'n 35 wedstrijden verloren, nooit gewonnen.
En nou hebben we hier van Zweden gewonnen.
Daar moeten we niet om lachen.
Mijn Fransen doen gewellidig hun best om in eigen land hun sport van de grond te krijgen.
Ze trainen zich hier kapot en zijn bijzonder gewillig om wat te leren.
Ieder applausje voelen ze als blijk van waardering.
Ook de KNBSB zou aan ondersteuning kunnen doen.
Ik opperde het idee om de Franse jeugd deel te laten nemen aan de KNBSB-Jeugdkampen.
Als de Nederlandse Bond er niets aan wil doen, haal ik ze naar De Spartaan.
Het is een uitdaging voor mij, maar in mijn eentje kan ik er niets aan doen.''.
Deze reacties waren typerend voor Gerard Stenzler, niet alleen ter ondersteuning van zijn Franse spelers, maar ook tijdens zijn jaren bij De Spartaan.
Vol passie deed hij van alles voor de team(s) en spelers waar hij om gaf, om ze in staat te stellen niet alleen in een goed team te spelen, maar er ook voor te zorgen dat de zaken goed waren geregeld.
Frankrijk sluit de voorronde van het EK af met een kleine 4-1 nederlaag tegen Spanje en krijgt dan ook een goed optreden van werper Jean-Philippe Kunetz, die veertien keer drie slag gooit.
Hierna ontmoet Frankrijk Zweden in een best-of-three om de vijfde en zesde plaats, waarin het duel uit de voorronde telt als eerste wedstrijd.
Frankrijk speelt twee goede wedstrijden, maar komt uiteindelijk te kort en verliest met 10-7 en 6-5.
...Nijlpaard Hugo van Circus Toni...
...Boltini op het veld van De Spartaan in...
...Amsterdam voor het 'gooien' van de...
...eerste bal tijdens een internationaal...
...toernooi in 1977...
(Onbekende fotograaf) |
Voor Gerard Stenzler blijft dit zijn enige internationale coaching-jaar.
Maar hij gaat natuurlijk verder bij De Spartaan met wie hij op de ranglijst klimt.
Vanaf 1974 verovert de ploeg twee titels en promoveert naar de Hoofdklasse.
In 1974 eindigt de Amsterdamse ploeg op de eerste plaats in de Tweede Klasse en promoveert naar de Eerste Klasse.
Na in de volgende twee seizoenen in de middenmoot te eindigen is De Spartaan vanaf 1977 een serieuze tegenstander.
Stenzler zorgt er voor dat alles bij zijn club goed is geregeld.
Bovendien wordt hij een soort vader-figuur voor zijn buitenlandse spelers, of die nou afkomstig zijn uit Amerika of de Antillen.
Hij helpt ze zoveel mogelijk tijdens het seizoen, regelt een baan voor ze en Gerard's toenmalige vrouw Tilly maakt eigenhandig de pakken voor het honkbalteam.
In deze jaren zeventig is het overigens niet alleen de familie Stenzler die veel doet voor De Spartaan.
Ook Miel van Heuven en zijn vrouw Ria, Jaap van Nifterick en zijn vrouw Diny, Wim Geestman Sr., Freek en Jan Leijen zijn harde werkers binnen de vereniging.
Miel van Heuven en Diny van Nifterick zijn verschillende jaren secretaris van de vereniging.
Tegen het einde van de jaren zeventig wordt Gerard Stenzler ook voorzitter van De Spartaan, een functie die hij zo'n twintig jaar zou vervullen.
Oh, hij coachte ook nog verschillende jaren een softbalploeg van de vereniging.
Begin jaren tachtig is Wil Hofer een paar jaar wedstrijdsecretaris en vanaf halverwege de jaren tachtig verzorgt Bert Groot de publiciteit en is bovendien vele jaren de Public Address Announcer.
Gerard's dochter Marianne wordt in 1983 secretaris van de vereniging.
Andere langdurige vrijwilligers vanaf het einde van de jaren tachtig zijn onder meer John van den Berg en Chris Lubbe.
Zonder ook maar iemand te kort te doen kan toch wel worden gesteld dat Gerard Stenzler vele jaren lang de drijvende kracht binnen De Spartaan is geweest.
Het was ook in de jaren zeventig (en tachtig) dat geruchten circuleerden dat er een rivaliteit zou zijn tussen De Spartaan en Amsterdam Pirates.
Het leek er zelfs op dat beide clubs nauwelijks contact met elkaar hadden, maar de waarheid is verre van dat, want de rivaliteit bestaat alleen op sportief gebied.
De twee verenigingen hadden een prima band met elkaar, werkten samen en hielpen elkaar wanneer nodig.
Sinds 2000 is de thuishaven van Pirates gesitueerd op het voormalige complex van De Spartaan op Sportpark 'Ookmeer'.
Gerard Stenzler stond er ook om bekend soms dingen anders te doen en was altijd wel in voor iets leuks.
Zoals bijvoorbeeld in 1977 toen De Spartaan het 40-jarig jubileum vierde en voor aanvang van het seizoen een internationaal toernooi organiseerde met deelname van Mannheim Tornados (West-Duitsland), Navarro (Italië), Hoofdklasser Quick Amersfoort en gastheer De Spartaan.
Actrice Willeke van Ammelrooy en zangeres Ria Valk werden benaderd voor het gooien van de ceremoniële eerste bal van het toernooi op 10 april, maar beiden konden op de genoemde dag niet aanwezig zijn.
Om toch iets speciaals te doen wist toenmalig De Spartaan's publiciteitsverzorger Rob Jansen voor een grote stunt te zorgen.
Hij benaderde de bekende circus-directeur Toni Boltini van het circus met dezelfde naam.
Boltini toonde gelijk interesse en wilde onmiddellijk meewerken en zo, op Dag Eén van het toernooi, was het een nijlpaard, genaamd Hugo, die het honkbalveld betrad, compleet met een pet van de De Spartaan en hij 'gooide' de eerste bal om het evenement te openen.
Overigens won De Spartaan hun drie wedstrijden en werd toernooi-winnaar.
De prima seizoenen in de jaren zeventig zorgden ook voor meer sponsoring en overeenkomsten met een aantal grote bedrijven, die hoofdsponsor werden.
In 1979 was het bijvoorbeeld het Japanse foto-materiaal bedrijf Canon dat toen voor het eerst sponsor was van De Spartaan.
Doordat er nu meer financiële mogelijkheden waren kon ook een aantal nieuwe spelers aan de ploeg worden toegevoegd.
Eén van de nieuwe spelers voor het seizoen 1979 was de Canadese pitcher Bernie Beckman.
Hij had in 1978 in de Hoofdklasse gespeeld voor Giants Diemen, maar kon niet tot een overeenkomst komen voor een nieuw seizoen.
En zo verhuisde Beckman naar De Spartaan.
Dat was het begin van een lange en hechte vriendschap tussen Beckman en Stenzler.
Beckman werd geboren in Groningen, groeide op in Ter Apel, maar verhuisde met zijn familie op driejarige leeftijd naar Canada.
Later speelde hij professioneel, voordat hij weer terugkeerde naar Nederland.
Vlak voor het verstrijken van de transferperiode kwam ook catcher Ron van Zuilichem, die eveneens had gespeeld voor Giants, over naar De Spartaan.
Voor aanvang van het seizoen 1979 had het honkbalteam een trainingskamp in Arizona (USA) en De Spartaan eindigde opnieuw op de tweede plaats.
Daarna, in 1980, was er eindelijk het langverwachte succes.
De Spartaan veroverde de titel in de Eerste Klasse B en promoveerde naar de Hoofdklasse.
Winnaar van de Eerste Klasse A was Tex Town Tigers, dat hierdoor eveneens in de hoogste afdeling debuteerde in 1981.
...Het team van De Spartaan dat de Eerste Klasse-titel veroverde in 1980...
...en promoveerde naar de Hoofdklasse; Hoofd Coach Gerard Stenzler staat links...
...Pitching Coach Wim Geestman staat 5e van links, Bernie Beckman staat...
...6e van links; Gerard's zoon Mike Stenzler zit 2e van rechts...
(De Spartaan Teamfoto 1980) |
In 1980 speelt Bernie Beckman in zijn tweede en laatste seizoen voor De Spartaan.
Daarna keert hij terug naar Canada waar hij een Minor League Coach wordt in de Toronto Blue Jays-organisatie.
Later wordt hij Hoofd Coördinator van de Canadese Honkbal Bond.
Echter, na enige jaren keert Beckman weer terug naar Nederland en wordt weer herenigd met Stenzler.
Andere spelers naast Beckman in de kampioensploeg zijn Hennie Heijsteeg, Louis Hofer, Frank Koot, Totti Martina, Jan Prinsen, Erik Ronnenbergh, Anthony St. Aubyn, Fred Stakelborough, Mike Stenzler, Jack Zijlstra en de Amerikanen Brian Lewis en Eddy Packard.
Stenzler wordt geassisteerd door Toon van de Sande, terwijl de legendarische Wim Geestman, Sr. de Pitching Coach is.
Herman Koot, die vorig jaar overleed, is de Team Manager.
De Spartaan pakt de titel op 26 juli in een thuiswedstrijd met een 13-3 winst tegen stadgenoot OVVO.
Helaas hebben de festiviteiten rondom de titel 1980 een zwart randje.
Na afloop van het seizoen 1979 kwam de 26-jarige tweede honkman Brian Lewis naar De Spartaan na in de Hoofdklasse te hebben gespeeld voor UVV en hij had het duidelijk naar zijn zin in Amsterdam.
Maar in de vroege nacht van maandag 7 juli sloeg het noodlot toe.
Op zondagavond had Lewis een bijeenkomst bijgewoond van het Dutch American All Star Team, een team samengesteld uit in Nederland spelende Amerikanen die jaarlijks oefenwedstrijden speelde tegen het Nederlands Team ter voorbereiding op internationale toernooien van Oranje.
Na afloop gingen Lewis en landgenoot Gary Robson (speler van The Herons) het centrum van Amsterdam in om nog wat te eten.
Echter, zij kwamen in een ruzie terecht en een handgemeen volgde.
Bij een poging weg te komen werd Lewis neergestoken en overleed.
Drie weken later verovert De Spartaan de titel.
Gerard Stenzler gaat onmiddellijk in gesprek met de Gemeente Amsterdam met betrekking tot renovaties en uitbreiding van het thuiscomplex van De Spartaan op Sportpark 'Ookmeer', maar praat ook over de mogelijkheden tot de plaatsing van lichtmasten.
Stenzler kondigt ook aan dat er nieuwe spelers zullen worden toegevoegd voor het debuut-seizoen in 1981.
,,Ons verblijf in de Hoofdklasse zal niet beperkt mogen blijven tot maar één seizoen'', zegt Stenzler in een aantal interviews.
,,Daarvoor heeft het te veel tijd en energie gekost om zover te komen''.
...Hoofd Coach Gerard Stenzler als coach bij het 3e honk...
...voor De Spartaan terwijl Raymond Soerka scoort...
...tijdens het seizoen 1994 in de Overgangsklasse...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Na afloop van het seizoen 1980 trekt De Spartaan inderdaad een aantal nieuwe spelers aan.
De club krijgt wel kritiek dat het geld zou betalen om spelers van andere teams weg te halen.
Opmerkelijk genoeg, destijds en zeker in verschillende navolgende seizoenen hebben verschillende teams precies hetzelfde gedaan.
De Spartaan ziet Ritchie Daal (Kinheim) en Ron Steward (HCAW) overkomen.
Voor de laatste was er ook belangstelling van Neptunus, nadat de Rotterdamse ploeg ook al de Amerikanen Kevin McDonald en Steve Donovan had aangetrokken.
HCAW wilde aanvankelijk niet meewerken aan de transfer van Steward.
Ritchie Daal werd Stenzler's schoonzoon.
Ook naar De Spartaan kwamen pitchers Paul Mulder (UVV) en Fred Ernsting (The Herons).
Vanuit de USA trekt De Spartaan oud-profs George Jax en Jim Unmacht aan.
En vanuit de Antillen komen pitcher George Brown, catcher Gershwin Leuteria en outfielder Sidney Jakoba.
De laatste wordt uiteraard bekender als Jacky Jakoba en ontwikkelt zich tot één van de beste Nederlandse honkballers.
Helaas overleed Jacky Jakoba op 17 december op 61-jarige leeftijd.
Uiteindelijk komen zowel Brown als Jax niet naar Amsterdam, terwijl het verblijf van Unmacht van korte duur is.
Maar Stenzler maakt zijn belofte waar, De Spartaan weet zich te handhaven in de Hoofdklasse.
De ploeg doet het een stuk beter dan het eveneens debuterende Tex Town Tigers, dat in al hun 36 wedstrijden puntloos blijft in hun enige seizoen in de hoogste afdeling.
De Spartaan wint 17 van de 36 gespeelde wedstrijden, waarvan er één in een gelijkspel eindigt.
Voor aanvang van het seizoen bereidt het team zich weer voor in Florida (USA) en keert maar een paar uur voor aanvang van de eerste competitie-wedstrijd terug.
In dat duel speelt De Spartaan thuis tegen Neptunus en verliest met 10-1.
De volgende dag, in Rotterdam, toont De Spartaan zich echter een taaie tegenstander.
De ploeg maakt een 8-3 achterstand ongedaan en komt langszij.
Neptunus wint uiteindelijk met 11-9 in tien innings, dankzij een walk-off, 2-run homerun van Gerard Blacquiere.
In 1981 wordt Neptunus voor het eerst landskampioen.
Vier dagen later, op wat toen Koninginnedag was (30 april), speelt De Spartaan een prima wedstrijd tegen Haarlem Nicols.
Die ploeg scoort viermaal in de eerste inning en weet daarna nog maar één punt toe te voegen.
Echter, De Spartaan trekt met 5-3 aan het kortste einde, omdat de Amerikaanse werper Douglas Morton domineert en vijftien keer drie slag gooit.
In het daarnavolgende weekeinde ontmoet De Spartaan UVV.
Na verlies in Utrecht met 5-1 boekt De Spartaan de volgende dag de eerste overwinning op eigen veld met een overtuigende 17-7 zege.
In dat duel slaat De Spartaan zeven homeruns, waaronder drie van Jack Zijlstra.
De andere homeruns worden geslagen door Ritchie Daal, Jacky Jakoba, Gershwin Leuteria en Jim Unmacht.
Na een goed eerste seizoen speelt De Spartaan in 1982 zonder hoofdsponsor, heeft minder financiële mogelijkheden en voegt een aantal jongere spelers aan het team toe.
Echter, slechts acht van de 36 wedstrijden worden gewonnen en de ploeg degradeert.
Ondanks de degradatie blijft Gerard Stenzler, zoals altijd, optimistisch.
Hij wil verder blijven spelen met een jongere ploeg en voorziet dat De Spartaan zeker weer zal terugkeren naar de Hoofdklasse.
In 1982 verhuisde Stenzler van Amsterdam naar Almere en hij oppert zelfs de mogelijkheid om Hoofdklasse-honkbal naar die stad te brengen.
...Gerard Stenzler in gesprek met Umpire...
...Jos de Champs tijdens een duel in het seizoen...
...1994 in de Overgangsklasse...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
In de volgende seizoenen speelt De Spartaan aanvankelijk een ondergeschikte rol in de Eerste Klasse, maar in 1987 plaatst de ploeg zich voor de nieuwe Overgangsklasse, een afdeling tussen de Hoofdklasse en Eerste Klasse.
In 1988 bereikt De Spartaan de Promotie-Poule en promoveert terug naar de hoogste afdeling.
En zo keert de ploeg in 1989 terug in de Hoofdklasse, dit keer voor een verblijf van drie jaar.
Onder Stenzler's spelers zijn nog altijd zijn zoon Mike en schoonzoon Ritchie Daal, maar ook een andere langdurige speler, Tom Groot.
Onder de nieuwkomers zijn de sterke powerhitting catchers Rudsel Poulina en Raymond Soerka en effectieve pitchers Richard Mackay en Harold Pepin.
De Spartaan heeft tijdens de comeback in de hoogste afdeling drie zware seizoenen en wint slechts 36 van de 116 gespeelde wedstrijden.
In 1989 weet de ploeg zich te handhaven na winst van een beslissingswedstrijd.
In 1990 eindigt de ploeg op de achtste plaats, net boven de degradatie-plekken.
In 1991 heeft het team een nieuwe hoofdsponsor en keert ook oud-speler Judsel Baranco terug.
Echter, De Spartaan eindigt op de laatste plaats en degradeert weer.
Dat frustreert Stenzler, want hij doet alles voor zijn club, investeert, heeft goede spelers, maar elke keer lukt het niet.
In een interview in het Algemeen Dagblad in juni 1991 met Frank van de Gevel zegt Stenzler:
,,Ik denk dat ik moeilijke jongens best aankan.
Een coach moet geven en nemen.
Dat betekent ook dat je elkaar gerust de waarheid kunt zeggen en ik denk dat zoiets goed werkt''.
Intussen is Gerard Stenzler ook secretaris geworden van de Vereniging Tophonkbal Nederland (VTN), dat is opgezet om de belangen van de ploegen in de hoogste afdeling te behartigen.
Zeven van de tien Hoofdklasse-teams zijn lid.
De VTN wil ondermeer een garantie dat de Hoofdklasse in de toekomst uit tien teams zal blijven bestaan.
Maar er is soms ook kritiek op het beleid van het Bondsbestuur van de KNBSB, zoals de opzet van de competities of de toekomstvisie.
Dit keer komt de rentree naar de Hoofdklasse een stuk sneller.
Zoals gezegd wist Gerard Stenzler altijd voor financiële middelen te zorgen met het aantrekken van sponsors en in 1994 is Northwest Airlines de nieuwe hoofdsponsor.
Het wordt een succesvol seizoen.
De ploeg eindigt in de Overgangsklasse op een gedeelde eerste plaats met Sparta.
In Utrecht wint De Spartaan een beslissingswedstrijd tegen de Rotterdamse ploeg met 6-2 en promoveert.
Heuveltroef voor de Amsterdamse ploeg in het seizoen 1994 is de Amerikaanse rechtshander Jeffery Calderone.
...Gerard Stenzler in gesprek met pitcher Jeffery...
...Calderone tijdens een wedstrijd in het seizoen 1994...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Tijdens het seizoen 1994, in een interview met Jan van Ewijk in Het Parool, zegt Stenzler dat hij rustiger is geworden.
Hij wil ook niet meer terugkeren in het VTN-bestuur en wil zich niet meer bemoeien met het algemene honkbalbeleid.
Hij zegt dat hij ook geen zin meer heeft in 'overleg met bobo's met minder flexibiliteit dan een honkbalknuppel'.
,,Ik kan mijn tijd nuttiger besteden bij mijn club'', zegt Stenzler.
Hij zegt ook spelers niet meer te betalen en veel minder geld uit te geven.
Stenzler: ,,Dat was in het verleden wel eens uit de hand gelopen.
De Spartaan is op en top gezond.
Ik weet misschien als geen ander waartoe het rammelen met de geldbuidel kan leiden.
Spelers laten clubs tegen elkaar opbieden.
Zo is Nicols ook op de fles gegaan.''
Maar ondanks zijn kritiek blijft hij er van genieten om op een veld te staan.
En zo begint De Spartaan in 1995 aan het derde verblijf in de Hoofdklasse.
Er is echter één grote verandering dit seizoen, want Stenzler coacht zelf niet meer bij het derde honk.
Na het honkbalteam in de voorgaande 25 seizoenen te hebben geleid en ook coach bij het derde honk te zijn geweest is Gerard nu Manager en leidt de ploeg vanuit de dug-out.
De jonge Amerikaanse coach Pete Yarasavich wordt de nieuwe 3B Coach en hij zet samen met Stenzler ook de lijnen uit.
Er is wel nog één laatste conflict tijdens het seizoen 1995.
De Spartaan voegt een aantal jongere spelers toe en in die jaren moest de nieuwe vereniging een opleidingsvergoeding overmaken aan de oude club van de speler.
In een artikel van Peter Bruin in De Volkskrant in mei meent Stenzler dat de regel flauwekul is.
Hij zegt dat in de meeste gevallen die opleiding maar een farce is.
Stenzler: ,,En bovendien is een speler vrij om te gaan spelen voor wie hij wil''.
In 1995 degradeert De Spartaan na wat het laatste seizoen van de ploeg is op het hoogste niveau.
Het markeert tevens het laatste seizoen van de vereniging, dat het al een paar jaar moet doen zonder softbal- en jeugd-afdeling.
In het begin van 1996 fuseert De Spartaan met Almere '90, dat hierdoor de licentie overneemt om in de landelijke competitie uit te mogen komen.
Op het moment van de fusie speelt het honkbalteam van Almere in de hoogste afdeling van wat District Oost was.
Gesprekken over een mogelijke samenwerking en fusie waren een paar jaar eerder al begonnen.
Dankzij de fusie speelt Almere '90 in 1996 in de landelijke Eerste Klasse.
...In zijn beginjaren speelde...
...Gerard kort voor De Spartaan...
(© Foto: Privé-foto) |
Het is het einde van een tijdperk.
Door de jaren heen zijn er verschillende memorabele momenten geweest op het complex van De Spartaan.
Het 'gooien' van de ceremoniële eerste bal door een nijlpaard is al genoemd.
Maar het complex was ook de locatie van de snelste verwijdering in de historie en het toeval wil dat dat Gerard Stenzler was.
Tijdens een double-header, en dat moet in 1981 zijn geweest, kwamen de coaches en umpires bij elkaar voor de tweede wedstrijd.
Stenzler, als Hoofd Coach van De Spartaan, benaderde Home Plate Umpire Erick Barkhuis, zei iets en werd gelijk uit het veld gestuurd voordat de eerste bal van het tweede duel was gegooid.
Op een ander moment, terwijl hij was geschorst, had Stenzler een communicatie-apparaatje ontwikkeld.
Zo kon hij tijdens de wedstrijd, terwijl hij op de tribune zat, in contact blijven met zijn 3B Coach om bijvoorbeeld de tekens en tactiek door te nemen.
En op dinsdagavond 11 juli 1989 was Sportpark 'Ookmeer' het toneel van de allereerste Perfect Game in de Hoofdklasse.
Op die dag speelde De Spartaan voor eigen publiek tegen Haarlem Nicols in wat een inhaalwedstrijd was.
De Amerikaanse linkshander Craig McGinnis staat op de heuvel voor Nicols en schrijft geschiedenis, want hij schakelt alle 27 slagmensen op rij uit, waarvan tien met drie slag.
Nicols wint met 5-0.
Onder de spelers die voor De Spartaan uitkwamen in de zes Hoofdklasse-seizoenen waren onder meer Nico Adam, Eugene Arrindell, Judsel Baranco, Marcel Benningshof, Tony Benningshof, Gilbert van den Bergh, Pat Burke, Viktor Caldera, John Caton, Angelo Clemensia, Raymond le Cuivre, Ritchie Daal, Scott Donop, Aldric Dunlop, Gerald Dunlop, Lukas van den Ende, Fred Ernsting, Colin Franker, Bob Frishette, Tom Geestman, Elmore Gibbs, Winston Gibbs, Frank Groen, Tom Groot, Hennie Heijsteeg, Edward van Heyningen, Jacky Jakoba, Wilfred Jelsma, John Jay Keeler, François Koehler, Minquelito Koek, Gershwin Leuteria, Richard Mackay, Totti Martina, Dik Moraal, Paul Mulder, Harold Pepin, Rudsel Poulina, Jan Prinsen, Stephan Rayer, Sendley Reina, Robi Rizvic, Erik Ronnenbergh, Renfis Selassa, Anthony St. Aubyn, Hensley Sluis, Kenneth Soerka, Raymond Soerka, Fred Stakelborough, Mike Stenzler, Ron Steward, Jim Unmacht, Henk Vereschildt, Romano Wattimena, Antoine van Wieringen en Jack Zijlstra.
Na de fusie heeft Gerard Stenzler weliswaar afscheid genomen van zijn geliefde De Spartaan, maar zijn loopbaan in het honkbal is verre van over.
Het antwoord is simpel.
,,Je kent me, ik hou van honkbal en wil actief blijven en clubs blijven helpen'', aldus Stenzler in een interview destijds met Marco Stoovelaar, de webmaster van deze site voor Het Nieuws van den Dag.
Na de fusie blijft Stenzler het bestuur van Almere ondersteunen als adviseur.
Maar vier jaar na zijn laatste wedstrijd bij De Spartaan keert Stenzler toch weer terug in uniform.
Zoals eerder gezegd, voormalig De Spartaan-pitcher Bernie Beckman was teruggekeerd naar Canada waar hij coachte in de Minor Leagues voor Toronto Blue Jays, maar ook zeven jaar Manager was van de Canadese Nationale Ploeg.
Na te hebben gecoached in Taiwan en Australië keerde Beckman in 1998 terug als coach in Nederland.
In het volgende seizoen is Beckman de nieuwe Hoofd Coach van Hoofdklasser Kinheim en na afloop van dat seizoen wordt hij ook opgenomen in de coaching-staf van het Nederlands Honkbal Team.
In meer recente jaren was Beckman nog altijd actief voor Oranje als één van de scouts.
Toen Beckman de nieuwe Hoofd Coach werd van Kinheim keerde Gerard Stenzler op 66-jarige leeftijd ook weer terug in pak als zijn assistent.
Een andere Assistent Coach is Louis Hofer, die eveneens een lange coach-loopbaan heeft gehad.
Daarmee wordt het trio herenigd.
In 1980 speelden Beckman en Hofer beiden voor Stenzler bij De Spartaan.
Stenzler wordt ook herenigd met de Amerikaanse pitcher Jeffery Calderone, die één van de werpers van De Spartaan was in het succesvolle seizoen 1994.
In 1999 plaatst Kinheim zich voor de Play-Offs, maar wordt daarna uitgeschakeld voor de Holland Series.
|
|
|
...Links: Gerard als Kinheim-coach in het seizoen 1999...
...Rechts: Bernie Beckman als scout van het Nederlands...
...Team tijdens de World Baseball Classic 2017...
(© Foto's: Marco Stoovelaar (links), Henk Seppen (rechts)) |
Na het seizoen 1999 stopt Gerard Stenzler als coach, maar hij blijft wel General Manager van Kinheim tot en met 2005.
Bernie Beckman blijft Hoofd Coach tot en met 2002, waarna hij wordt opgevolgd door zijn Assistent Coach Louis Hofer.
Oud-speler Marcel Joost, die in 2002 in de coaching-staf was gekomen, is zijn assistent.
Dave Daniels wordt de Hoofd Coach in 2004, geassisteerd door Louis Hofer, die vervolgens tijdens het seizoen 2005 weer Hoofd Coach wordt.
In zijn zes seizoenen bij Kinheim plaatst de ploeg zich viermaal voor de Play-Offs.
In 2006 en 2006 is Gerard Stenzler de General Manager van Almere '90, dat op dat moment eveneens in de Hoofdklasse uitkomt.
Daarmee maakt hij een belofte waar om Hoofdklasse-honkbal naar Almere brengen, een uitspraak die hij deed in het begin van de jaren tachtig na zijn verhuizing naar Almere.
In 2006 is Carlos Arrindell de Hoofd Coach, maar hij wordt halverwege het seizoen opgevolgd door Ritchie Daal.
Daal wordt geassisteerd door Rob Keur, (voormalig De Spartaan-speler) Tom Groot en René Rijst.
Zij leiden het team ook in 2007.
Tijdens het seizoen 2006 wordt de conditie van de spelers onder handen genomen door Ben Spel, die helaas twee dagen voor Gerard Stenzler overleed, op 24 januari.
Fred van Leeuwen is de Team Manager en Gerard Kremer de Team Scorer.
In 2009 werkt Stenzler opnieuw samen met Bernie Beckman, die in dat jaar de Hoofd Coach is van RCH.
De Canadees wordt geassisteerd door Ab de Boer, Nick Heij en Peter van 't Klooster, een andere hechte vriend van Stenzler.
Van 't Klooster overleed in 2020.
In 2010 is Gerard Stenzler nog één seizoen actief als de Team Manager van RCH.
Na afloop neemt hij afscheid na 64 jaar actief te zijn geweest in het honkbal.
In 1996, toen hij vijftig jaar actief was, ontving Stenzler het Bondsonderscheidingsteken van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB).
In september 2007, dit keer ter gelegenheid van zijn 60-jarige actieve jubileum in het honkbal, ontvangt Stenzler de Zilveren Ere-Medaille van de KNBSB voor zijn vele bijdragen aan het honkbal.
Op het kantoor van de KNBSB in Nieuwegein is het KNBSB-voorzitter Ruud van Zetten die de onderscheiding uitreikt aan de langdurige honkbal-veteraan.
...In september 2007 ontvangt Gerard de Zilveren...
...Ere-Medaille van KNBSB-voorzitter Ruud van Zetten...
...omdat hij 60 jaar actief is in het honkbal...
(© Foto: Privé-foto) |
In februari 2000 trouwde Gerard Stenzler met voormalig Nederlands Team-softbalster Nel Goedhart, de moeder van voormalig Hoofdklasse- en Nederlands Team-pitcher Birgit Ferdinandus.
Door de jaren heen zijn Gerard en Nel trouwe bezoekers van honkbalwedstrijden, voornamelijk bij Kinheim.
Hij geniet ook van het kijken naar wedstrijden van zijn kleinzoons Rodney Daal, Randy Daal en Ricky Daal, de zoons van Ritchie Daal en Gerard's dochter Annemieke.
Alledrie spelen ze verschillende seizoenen in de Hoofdklasse en Rodney Daal speelt zelfs een aantal seizoenen professioneel in de Minors Leagues voor San Diego Padres en dat maakt van Gerard een trotse grootvader.
Rodney speelde ook in het Nederlands Honkbal Team en dit seizoen komt hij uit voor Quick Amersfoort.
Gerard en Nel zijn ook regelmatige bezoekers van de wedstrijden die worden gespeeld door kleinzoon Paris Aguilera Zayas, de zoon van Nel's dochter Birgit.
In 2021 speelt de outfielder voor Kinheim en in 2022 voor RCH-Pinguïns voor wie hij ook dit jaar zal uitkomen.
Gerard volgt ook Melany Aguilera Zayas, Birgit's dochter, die in 2022 één van de speelsters is van het Nederlands Under-15 Softbal Team en deelneemt aan het Europees Under-15 Softbal Kampioenschap in Enschede.
Boven alles houdt Gerard Stenzler van zijn familie, of ze nou wel of niet honkballen of softballen.
In de laatste jaren is Gerard een trotse grootvader en geniet van zijn leven samen met Nel.
Ondanks Gerard's verschillende gezondsproblemen in de laatste paar jaar, zijn de twee vrijwel wekelijks als toeschouwers aanwezig bij de thuiswedstrijden van Kinheim in het Pim Mulier Stadion.
Daar, zittend in zijn scoot-mobiel, geniet Gerard van de wedstrijden, praten met vrienden en kennissen en praat trots over de prestaties van zijn kleinkinderen.
En ja, zo nu en dan is er natuurlijk ook ruimte voor wat kritiek.
Maar bovenal is Gerard Stenzler meer dan trots op zijn familie.
Persoonlijk heb ik in de voorbije jaren regelmatig met Gerard gesproken, of dat nou was voor een kranten-artikel of gewoon voor een praatje, via de telefoon of ergens op een veld.
Die contacten zijn altijd heel plezierig geweest.
Ondanks zijn gezondheidsproblemen bleef hij lachen, was altijd goed gehumeurd en bleef altijd positief.
Zoals bijvoorbeeld ook in 1995 toen hij een oog-operatie moest ondergaan of in meer recente jaren toen hij verschillende keren in het ziekenhuis moest doorbrengen.
Gerard was ook altijd belangstellend hoe het met anderen ging.
Gerard was een bijzondere persoonlijkheid en zal zeker door velen van ons uit de Nederlandse honkbalfamilie worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Gerard's vrouw Nel, zijn ex-vrouw Tilly, dochters Marianne, Ellen en Mieke, zoon Mike, (stief)zoon Edwin en (stief)dochter Birgit, kleinkinderen, achterkleinkinderen en overige familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(31 januari)
|
