(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Archief SC Badhoevedorp, Archief Inside Magazine (Peter Elenbaas), Coen Stoovelaar; Archief Cees Herkemij)
IN MEMORIAM
...Cees Santifort...
(1943 - 2025)
(© Foto: Privéfoto) |
 Gerenommeerde en langdurige honkbal opleidings(jeugd)coach/instructeur Cees Santifort overleden
English
 HOOFDDORP -
Cees Santifort, die zich tientallen jaren heeft ingezet voor jeugdopleiding, 17 jaar lang Nederlandse Nationale Teams leidde, waaronder zes jaar Jong Oranje, en vele instructie- en coach-clinics verzorgde, is op donderdag 25 september op 82-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Hoofddorp.
Voor zijn vele bijdragen aan de spelersopleiding ontving Cees in 1985 het Bondsonderscheidingsteken van de KNBSB, in 1986 de Bronzen Eremedaille van de KNBSB en in 1994 de Leen Volkerijk Award.
De herdenkings- en afscheidsplechtigheid voor Cees Santifort vond in besloten kring plaats.
Cornelis Johan (Cees) Santifort werd geboren op 8 februari 1943 in Badhoevedorp.
In deze plaats raakte Cees betrokken bij de plaatselijke club Lijnden, waar zijn vader Joop al actief was en hijzelf later ging voetballen.
Eind 1957 richtten club-(en bestuurs)leden Joop Santifort, Cor Blokzijl en Jos Pastijn een honkbalafdeling op bij Lijnden, dat vervolgens van naam veranderde van voetbalclub naar sportclub.
Twee jaar later werd een softbalafdeling toegevoegd.
Vanaf het begin begeleidde en coachte Joop zowel honkbal- als softbalteams.
In 1960 werd hij benoemd tot Lid van Verdienste van Lijnden.
In 1962 werd Joop Santifort voorzitter van de vereniging (als opvolger van Blokzijl) en een paar jaar later werd de bekende oud-speler Jan Molleman coach van het honkbalteam.
In de periode 1963-1966 promoveerde het honkbalteam driemaal van de hoogste afdeling in het Rayon Amsterdam naar de landelijke Derde Klasse, de Tweede Klasse en de Eerste Klasse.
Cees moet zijn passie voor spelersontwikkeling/opleiding van zijn vader hebben geërfd.
Joop Santifort was 18 jaar (1969-1986) lang lid van de Commissie Opleidingen en Examens van de KNBSB.
In 1969-1976 stond de commissie onder leiding van voorzitter Dick Vonk en in de daaropvolgende jaren van Piet van Deenen.
In deze jaren fungeerden Theo Vleeshhouwer (1969-1971), Harry Schotte (1972-1975), Lex Rimini (1976), Hennie Oosterhof (1977-1980) en Feiko Drost (1981-1986) als secretaris.
Joop ontving in 1983 het Bondsonderscheidingsteken van de KNBSB.
Toen de honkbalafdeling van Lijnden op 31 december 1957 werd opgericht, begon Cees meteen met spelen.
Op 15-jarige leeftijd (in 1958) maakte hij zijn debuut in het tweede team.
Een jaar later promoveerde hij naar de hoofdmacht en ontwikkelde zich tot een solide eerste honkman, na aanvankelijk outfielder en catcher te zijn geweest.
In de jaren zestig werd Cees docent lichamelijke opvoeding in Hoofddorp, na een opleiding aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Amsterdam, die hij samen volgde met Boudewijn Maat, die destijds in de Nederlandse Hoofdklasse en het Nederlands Honkbal Team speelde.
Maat overleed in 2023 op 80-jarige leeftijd.
Onder de teamgenoten van Cees bij Lijnden in de eindjaren vijftig en daarna in de jaren zestig bevonden zich ook Rob Frie en Piet Gabes.
Net als Santifort werd Frie honkbalcoach, terwijl Gabes softbal-scheidsrechter werd.
In juni 1986 veranderde Lijnden de clubnaam in de huidige: Sport Club Badhoevedorp.
...Het honkbalteam van Lijnden in 1959...
...Cees Santifort staat 5e van links; Zijn vader Joop staat...
...2e van rechts; Ook op deze foto staan voorzitter Cor Blokzijl...
...(staand links), bestuurslid Jos Pastijn (staand rechts) en...
...spelers Rob Frie en Piet Gabes (resp. zittend 2e links en 2e rechts)...
(© Foto: Archief SC Badhoevedorp) |
Cees Santifort was niet alleen een getalenteerde speler, maar halverwege de jaren zestig toonde hij ook interesse in coachen en begon hij coachcursussen van de Bond te volgen.
Dat was het begin van een lange en succesvolle coaching-carrière, waarin hij zich vooral richtte op de ontwikkelende kant van het coachen.
Zijn didactische vaardigheden en heldere manier van instructies geven aan (jonge) spelers werden al snel opgemerkt.
En zo werd Cees ergens tegen het einde van de jaren zestig opgenomen in de groep coaches die de jaarlijkse jeugdhonkbalkampen in Eindhoven (bege)leidde.
Halverwege de jaren zestig was het Cees Herkemij die één van de initiatiefnemers was van de totstandkoming van deze jeugdtrainingskampen.
Deze kampen waren zeer succesvol en werden geleid door Herkemij, die de drijvende kracht was en werd bijgestaan door verschillende coaches en spelers.
De kampen, georganiseerd door de Nederlandse Honkbal Bond, werden halverwege de jaren zeventig na twaalf jaar om financiële redenen beëindigd.
Vanaf begin jaren tachtig keerde een nieuwe variant van deze kampen terug (Nationaal Jeugdkamp), gecoördineerd door Herkemij en Wim Hageman.
Nadat Cees Herkemij, coach Leen Volkerijk en KNBSB-bestuurslid Jules de Pierre het jaar ervoor voorbereidingen hadden getroffen en organisatorische gesprekken hadden gevoerd, opende de Nederlandse Honkbal School in januari 1977 officieel de deuren in Zwanenburg.
Herkemij leidde deze school als Manager en was tevens instructeur.
Op de Honkbal School werden talentvolle (jonge) pitchers en catchers geselecteerd en uitgenodigd om hun kwaliteiten te verbeteren.
Door de jaren heen namen veel toekomstige pitchers en catchers van de Hoofdklasse en het Nederlands Team deel.
Doordat de trainingen in januari en februari plaatsvonden, begonnen deze spelers goed voorbereid aan het oefenseizoen.
Andere instructeurs vanaf het begin waren Boudewijn Maat, Jan Dick Leurs en Santifort.
Herkemij, Leurs en Santifort zouden jarenlang de kern vormen.
Ook Huub Kohl zou in latere jaren ook een langdurige bijdrage leveren.
In de jaren tachtig voegden Charles Urbanus, Harry van der Vaart, Herman Beidschat, Henny Jenken en Paul Smit zich een jaar (of een paar jaar) bij de instructie-staf en in de jaren negentig waren dat Gijs Selderijk, Brian Farley, Floor Blaauw, Berry Eygendaal, Bart Seidel, Franco Martis en Wim van den Heuvel.
Vanaf 1981 kregen umpires ook de kans (en werden ze uitgenodigd) om zich voor te bereiden op het seizoen door live pitching te beoordelen en hun positie achter de catcher te 'vinden'.
De eerste die de leiding had bij de scheidsrechtersinstructies op de Honkbal School was André Schrijber.
In latere jaren deden Ton Hout en Cees Bouterse hetzelfde.
Santifort zou 20 jaar (1977-1996) instructeur zijn, met Cees Herkemij als manager tot 1989.
Roel Klaassen leidde de Honkbal School in 1990-1993 en vanaf 1994 was dat Wim Hageman.
Santifort keerde terug als instructeur voor nog eens twee jaar, in 2000 en 2001.
...Cees Santifort overziet de actie tijdens een...
...trainings-sessie op de Honkbal School in 1980...
(© Foto: Archief Inside Magazine (Peter Elenbaas)) |
Santifort en Herkemij zouden ook samenwerken in de Nederlandse Vereniging van Baseball Coaches (NVBC).
Van 1972 tot en met 1975 was Santifort bestuurslid, terwijl Herkemij van 1972 tot en met 1974 voorzitter was.
Jan Prins, die de voorgaande drie jaar lid was geweest, leidde de NVBC in Santifort's laatste jaar als bestuurslid (1975).
Andere leden in deze vier jaar waren Henk Kempen (secretaris) en Leen Volkerijk (penningmeester).
In 1975 voegden Max Rietbergen, Wim Ascherman en Joop Meevers Scholte zich bij Prins, Kempen, Volkerijk en Santifort.
De NVBC informeerde coaches via hun magazine van instructionele adviezen en tips en organiseerde ook clinics in Noordwijk, waaraan vaak werd deelgenomen door Amerikaanse (oud-)Major League-spelers en -coaches.
In de jaren dat Santifort bestuurslid was, reisden spelers Johnny Bench (1972), Bob Gibson (1972), Sal Bando (1973), Bob Oliver (1973) en Bert Blyleven (1974), Manager Red Schoendienst (1974), scheidsrechters Tom Gorman (1972), Chris Pelekoudas (1973) en Bob Engel (1974) en college-coaches Art Reichle (1972), Lee Eilbracht (1973) en Jerry Kindall (1974) naar Nederland.
Altijd leergierig, bezochten Santifort en Herkemij zelf ook verschillende coachconventies in de USA, georganiseerd door de American Baseball Coaches Association (ABCA).
Samen of apart.
Cees Santifort en Cees Herkemij kunnen zeker als gerennomeerd worden beschouwd op het gebied van spelersontwikkeling, -opleiding en -coaching, met name in het jeugdhonkbal.
Toevallig hadden deze twee honkbalprofessoren vrijwel dezelfde voornamen.
Santifort heette Cornelis Johan, Herkemij heette Cornelis Johannes.
Herkemij overleed op 29 december vorig jaar op 90-jarige leeftijd.
Daarmee verloor de Nederlandse honkbalgemeenschap in negen maanden tijd twee eminente, zeer deskundige en gerespecteerde coach-iconen.
Tijdens zo'n conventie, in 1976 in St. Louis, bezochten Santifort en Leen Volkerijk een clinic van de Amerikaanse college-coach Larry Carr.
Twee jaar later, in Atlanta, ontmoette Herkemij Carr, die een succesvolle visie en filosofie over slaan verkondigde.
Herkemij, Santifort en Volkerijk, die ook een iconische (ontwikkelings)coach was, drongen er bij de KNBSB op aan om Carr uit te nodigen naar Nederland te komen.
En zo kwam Carr inderdaad in februari 1982 over en gaf een reeks drukbezochte clinics.
Larry Carr, die Hoofd Coach was van het honkbalteam van Coastal Carolina College en de bijnaam 'The Hit Man' had, overleed in 2018 op 77-jarige leeftijd.
In 1973 raakte Cees Santifort betrokken bij het coachen van Nationale Teams.
In dat jaar was hij Assistent Coach van Manager Leen Volkerijk bij het Nederlands B-Team (onder 23 jaar).
Dick de Vries, de vader van pitcher Eric de Vries, was dat jaar de Team Manager.
Aad Peters nam die taak een jaar later over.
In 1976 wonnen Volkerijk en Santifort met het B-Team de Northern Cup in Zweden.
Santifort zou Volkerijk tot en met 1977 assisteren en volgde hem het jaar daarna op.
Cees leidde het team drie jaar als Manager, geassisteerd door Frank Maessen en met Bob van den Bergh als Team Manager.
Eveneens in 1977 namen Santifort en de Amerikaanse speler Gary Holland (Haarlem Nicols) waar als respectievelijk Coach en Manager van Jong Oranje, omdat vaste coaches Boudewijn Maat (Manager), Jan-Dick Leurs en Wim Hageman niet beschikbaar waren vanwege speelverplichtingen van de nationale ploeg.
Santifort verving Hageman ook in 1978.
In juli 1977 reisde de ploeg naar Italië voor een reeks van vijf wedstrijden.
Onder de spelers waren toekomstige Hoofdklassers Ron Giroldi, Sidney Hickinson, Marcel Joost, Frank Koks, Stephan Koops, Hans Lemmink, Jerry Remmerswaal, Harry Veldwijk, Thijs Vervaat, Haitze de Vries, Rob Walgien, Harm Wilms en Ron van Zuilichem.
...Het Jong Oranje Team tijdens het Europees Kampioenschap...
...Junioren 1980 in Antwerpen (België); Manager Cees Santifort staat 2e...
...van rechts naast Team Manager Evert Wobma; Coach Wim Hageman...
...staat links; Rechts zit Fysiotherapeut Albert Jansma...
(© Foto: Coen Stoovelaar (Archief Marco Stoovelaar)) |
Een jaar nadat hij het B-Team had overgenomen werd Santifort in 1979 ook Manager van het Nederlands Junioren Team (onder 19 jaar), eveneens als opvolger van Volkerijk.
Cees was tot en met 1984 Manager van Jong Oranje.
In deze zes jaar werd hij geassisteerd Wim Hageman, terwijl Herman Driessen de Team Manager was en Albert Jansma in enkele jaren fysiotherapeut.
Jan-Dick Leurs was ook coach tijdens verschillende toernooien.
In 1985 werd Santifort opgevolgd door Harry van der Vaart, die twee jaar eerder Assistent Coach was geworden.
In zijn eerste jaar (1979) als Manager van Jong Oranje nam het team voor het eerst deel aan de Koninkrijksspelen op Curaçao.
Door mechanische problemen met één van de motoren van het DC-10-vliegtuig werd de vlucht van de Nederlandse Delegatie omgeleid via Portugal en arriveerden de atleten 40 uur later dan gepland.
Het schema werd aangepast en zo werd de honkbalwedstrijd tussen Nederland en de Nederlandse Antillen de opening van het multi-sportevenement.
Jacques Veeris, die enkele uren eerder tot Minister van Sport van Curaçao was benoemd, gooide de ceremoniële eerste bal met Jong Oranje-speler Ronald Stoovelaar als catcher.
Andere Oranje-spelers waren Nico Adam, Frans de Bruijn, Bill Groot, Rob Hendriks, Roel Klaassen, Robert Knol, Stephan Koops, Ed Kruijs, Marcel Kruyt, Erwin van Rooij en Mike Stenzler.
Onder de spelers van het Antilliaanse team bevonden zich Renato Anasagasti, Jacky Jakoba, Gershwin Leuteria, Arthur Mari en Hensley Sluis.
Naast de bovengenoemde spelers werden in de daaropvolgende vijf jaar voor het Jong Oranje-team onder anderen ook geselecteerd: Bob van Aalen, Reinier Abrahamsen, Marcel Benningshof, Tony Benningshof, Ben van de Berg, Danny Bout, Bart Bruin, Tonny Cohen, Rick Corbeau, Peter van Dalen, Robert Eenhoorn, Sven van der Graaf, Tom Groot, Roland de Groot, Gerlach Halderman, Mark Hardiek, Marco van Hoften, René van Huffel, Alswinn Kieboom, Micha Klooswijk, Harry Koster, Geza Kovacs, Peter Kwakernaak, Jaap Land, Marco Loevendie, Fred Mäkel, Erik Otter, Franklin Richardson, René Rijst, Ruud Schnitker, Olav Starreveld en Pim Winkel.
Al deze spelers zouden vele seizoenen in de Nederlandse Hoofdklasse spelen en velen van hen zouden hun interland-carrière voortzetten in het Nederlands Team.
Uit deze groep zouden Eenhoorn, Groot, Halderman, Knol, Koster, Kruyt en Stoovelaar en uit het team van 1977 Giroldi, Joost en De Vries deelnemen aan de Olympische Spelen.
In deze zes Jong Oranje-jaren deed het team mee aan drie Koninkrijksspelen, drie Europese Kampioenschappen en twee World Friendship Games.
Door de jaren heen, en ook tijdens zijn loopbaan als coach van de Nederlandse teams, bleef Cees clinics geven en coaches en jeugdspelers instrueren.
...Cees Santifort, Wim Hageman, Cees Herkemij en...
...Jules de Pierre (links naar rechts) in bespreking...
...over jeugd-trainingskampen in de jaren tachtig...
(© Foto: Archief Cees Herkemij) |
Cees Santifort woonde sinds begin jaren zeventig in Hoofddorp, waar hij ook zeer actief werd voor Hoofddorp Pioniers.
Zijn zoon Bob speelde voor de club, waaronder enkele seizoenen in de hoofdmacht op het hoogste niveau.
Zijn andere zoon Cees Jr. basketbalde.
Op de website van Pioniers publiceerde het clubbestuur de volgende reactie:
,,Met verdriet hebben wij kennisgenomen van het overlijden van Cees Santifort.
Cees was jarenlang een vertrouwd gezicht binnen Hoofddorp Pioniers.
Hij vervulde onder meer de rol van technisch manager en stond bekend als de man van Peanutbal, waar hij generaties kinderen kennis liet maken met honkbal en softbal.
ok had hij de mooie traditie om ieder jaar de Coach van het Jaar Award uit te reiken - een moment waar velen naar uitkeken.
Wij zijn Cees dankbaar voor alles wat hij voor onze sport en vereniging heeft betekend.
Zijn nalatenschap leeft voort in de vele verhalen en herinneringen, en in de mensen die hij heeft geïnspireerd.
Wij wensen zijn familie, vrienden en bekenden veel sterkte en kracht in deze moeilijke tijd.''
In april 1989 reisden Santifort, KNBSB-bestuurslid Dick Bliek en scheidsrechter Erick Barkhuis naar Rusland.
Het jaar daarvoor was de (voormalige) Sovjet-Unie lid geworden van de International Baseball Association (IBA).
Omdat honkbal een officiële Olympische sport was geworden, was het land ambitieus en wilde het meer leren over honkbal en er beter in worden om op een hoger niveau te kunnen presteren.
Daarom vroeg de Russische Honkbal Bond om instructeurs.
Bekend om de reputatie op het gebied van spelersontwikkeling en -opleiding, nodigde de IBA Nederland uit.
Zo verbleven Santifort, Bliek en Barkhuis een week in Anapa, gelegen aan de noordkust van de Zwarte Zee, om clinics te geven aan coaches, spelers en scheidsrechters.
Bliek had al eerder al Oost-Europa (Polen, voormalig Tsjechoslowakije) bezocht met het Trail Blazers-team.
In 1990 vergezelde en begeleidde Cees drie jongens en een meisje naar Los Angeles (USA) voor de eerste editie van de World Children's Baseball Fair, opgericht door homerun-hitters Sadaharu Oh (Japan) en Hank Aaron (USA).
In 1992 stelde Cees Santifort een boek samen over peanutball met tips en instructies voor coaches.
Ook maakte hij een instructievideo vol tips voor coaches.
Het camerawerk en de montage van het materiaal voor deze instructievideo werden gedaan door Marco Stoovelaar, de auteur van dit In Memoriam.
...De cover van Cees Santifort's...
...boek 'Peanutbal' (1992)... |
Cees Santifort keerde in 1995 terug in uniform toen hij werd benoemd tot Manager van Jong Nederland, een team tussen het Nationale Team en Jong Oranje.
Cees was vijf jaar Hoofd Coach van deze ploeg en werd geassisteerd door Huub Kohl (1995-1996), Henny Jenken (1997-1999) en Harm Wilms (1999).
Naast zijn jarenlange actieve coachrol sinds eind jaren zestig, waaronder 17 jaar bij een Nationaal Team, en zijn betrokkenheid bij de Honkbal School gedurende bijna 25 jaar, deelde Cees Santifort zijn kennis ook in andere rollen.
Door de jaren heen fungeerde hij als adviseur en maakte hij deel uit van enkele werkgroepen.
En natuurlijk bleef hij ook docent en instructeur.
Van 1983 tot en met 1987 was Cees één van de drie adviseurs van het Sectiebestuur Recreatiesport van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB).
De andere adviseurs in deze vijf jaar waren Joop Köhler en Arend de Winter.
In deze periode fungeerden Egbert van der Sluis, Dick Bliek en Aad van der Elst als voorzitter, terwijl Elly Bos eerst secretaris was en vervolgens Ria Hogeslag.
Van 1991 tot en met 1996 bekleedde Cees ook een adviserende functie in de Commissie voor School- en Recreatiesport, sinds 1992 samen met Jacques Neutkens.
De commissie werd voorgezeten door Harry Meijers met Wil Soolsma als secretaris en Ruud Fokkenrood en Harold van Duinen als leden.
Van 1995 t/m 1999 maakte Cees Santifort deel uit van twee werkgroepen, één voor de Peanutbal-opleiding en één voor de Coach-opleiding (honkbal/softbal).
Naast het maken van planningen en het samenstellen van oefenmateriaal, was Cees ook één van de instructeurs tijdens de cursussen.
Andere peanutbal-instructeurs waren onder andere Gijs Selderijk, Harold van Duinen, Ria Hogeslag, Marian van Deursen, Roderick Balk en Margot Mels.
Onder de andere instructeurs tijdens de coachopleidingen in deze jaren waren Michel Aussems, Ingeborg Berk-Cleeren, Guus van Dee, Marian van Deursen, Rieke Dirks, Wim Hageman, Marco van Hoften, Fokke Jelsma, Hannie Joosten, Jos Kervers, Bob Krijnen, George Presburg, René Ras, Bart Seidel en Gijs Selderijk.
Sinds de jaren tachtig werd er jaarlijks een Europese Coach Clinic georganiseerd in Noordwijk.
Tijdens de meeste van deze edities stond Leen Volkerijk aan het hoofd van de organisatie.
Toen Volkerijk in 1993 overleed, volgde Santifort hem op en leidde de staf tot en met 1996.
Henk Leeflang nam deze functie vervolgens over, maar Cees bleef nog zo'n acht jaar adviseur.
Voor zijn ruim vijftien jaar ervaring als coach van Nationale Jeugdteams ontving Cees Santifort in februari 1985 het Bondsonderscheidingsteken van de KNBSB.
In maart 1986 bestond de Honkbal School tien jaar.
Tijdens die gelegenheid werden Cees Herkemij, Jan Dick Leurs en Santifort gehuldigd voor hun werk.
Herkemij ontving de Zilveren Eremedaille, terwijl Leurs en Santifort de Bronzen Eremedaille van de KNBSB ontvingen.
En in 1994 ontving Cees, vanwege zijn vele en succesvolle bijdragen aan de ontwikkeling en opleiding van spelers, als tweede persoon de Leen Volkerijk Award, die jaarlijks door de KNBSB wordt uitgereikt aan een persoon die een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de honkbalsport.
Cees Santifort heeft altijd genoten van het werken met jonge (getalenteerde) spelers.
Op het veld, staande voor spelers, coaches of toehoorders van clinics, was hij altijd zeer gepassioneerd en enthousiast in het delen van zijn kennis.
En hij was trots op zijn prestaties door de jaren heen.
Met een altijd aanwezige lach op zijn gezicht genoot Cees er ook van om met anderen te praten en verhalen en ervaringen te delen.
Cees zal zeker door velen van ons gemist worden.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Cees' partner Riet, zoons Cees Junior en Bob, schoondochters Tamara en Marjolein, kleinkinderen Kevin, Yufan en Lisanne, overige familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(6 okptober)
|
