(Tekst: Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Lou Brock...
(1939 - 2020) |
 Major League-legende, Gestolen Honken-leider en Hall of Famer Lou Brock overleden
English
 ST. LOUIS, Missouri (USA) -
Outfielder Lou Brock, die lang de all-time Major League-recordhouder Gestolen Honken was en in 1985 werd gekozen in de Hall of Fame, is op zondag (6 september) op 81-jarige leeftijd overleden.
Brock was een legendarische speler in de rijke historie van St. Louis Cardinals voor wie hij in zestien van zijn negentien seizoenen (1961-1979) speelde in de Major League.
In 2015 werd Brock's linkerbeen onder zijn knie geamputeerd vanwege een infectie gerelateerd aan diabetes.
In april 2017 maakte hij bekend dat bij hem multipel myeloom (Ziekte van Kahler) geconstateerd, een vorm van beenmergkanker, maar twee maanden later kon hij vertellen dat de kwaadaardige cellen waren verdwenen.
Het overlijden van Brock komt minder dan een week nadat een andere geliefde Major League-grootheid overleed.
Op maandag 31 augustus overleed heuvel-legende Tom Seaver op 75-jarige leeftijd.
Er is geen slagman die meer tegenover Seaver heeft gestaan dan Brock.
En er is geen werper die meer op Brock heeft gegooid dan Seaver.
Brock sloeg 38-uit-152 op Seaver, waaronder één homerun.
Seaver schakelde Brock 21 keer met drie slag uit.
De twee stonden ook tegenover elkaar in Seaver's enige No-Hitter op 16 juni 1978 toen hij gooide voor Cincinnati Reds tegen St. Louis Cardinals.
Louis Clark Brock werd geboren op 18 juni 1939 in El Dorado, Arkansas, maar op zeer jonge leeftijd verhuisde hij met zijn familie naar Collinston, Louisiana.
Brock luisterde naar radioverslagen van wedstrijden van St. Louis Cardinals en studeerde aan de Southern University in Baton Rouge.
Daar speelde hij in het honkbalteam en hij toonde onmiddellijk zijn kwaliteiten en snelheid op de honkpaden.
Als college-speler werd Brock geselecteerd voor de Nationale Ploeg van de USA voor de Pan American Games van 1959.
De derde editie van dit multi-sport evenement werd georganiseerd in Chicago waar de honkbalwedstrijden werden gespeeld in Comiskey Park en Wrigley Field, de stadions van Chicago White Sox en Chicago Cubs.
In het toernooi sloeg Brock 1-uit-10 voor Team USA, dat op de derde plaats eindigde.
Hoewel Brock altijd zal worden herinnerd voor zijn succesvolle seizoenen bij St. Louis Cardinals maakte hij zijn Major League-debuut als speler van Chicago Cubs.
Het toeval wil dat deze twee ploegen zondag tegen elkaar speelden.
Voor de wedstrijd werd een moment stilte in acht genomen ter nagedachtenis aan Brock.
In 1960 nam Lou Brock deel aan een try-out van Chicago Cubs, dat hem in augustus van dat jaar contracteerde.
In zijn eerste professionele seizoen (1961) speelde Brock voor St. Cloud Rox in de toenmalige C-Level (Minor League) en werd de Beste Slagman van de Northern League met een slaggemiddelde van .361.
Brock speelde in 128 wedstrijden voor St. Cloud en dat waren zijn enige Minor League-wedstrijden.
In september 1961 maakte Lou Brock zijn debuut in de Major League en speelde in vier wedstrijden voor Chicago.
Het volgende seizoen (1962) was Brock een basis-speler.
Hij sloeg .263 in zijn rookie-seizoen, sloeg negen homeruns en stal ook de eerste 16 honken in zijn loopbaan.
Een jaar later waren zijn statistieken vrijwel identiek, hij sloeg .258 met negen homeruns en stal 24 honken.
In 1964 startte Brock het seizoen weer bij Chicago Cubs.
Hoewel hij liet zien dat hij een uitstekende honkloper was en snelheid had vond men dat zijn slagkracht voor verbetering vatbaar was.
En dus maakte hij op 15 juni 1964 deel uit van een groep van zes spelers die betrokken waren bij een ruil tussen Chicago en St. Louis Cardinals op de laatste dag van de transferperiode.
St. Louis wilde de snelheid in de ploeg verbeteren.
En dat gebeurde.
In het restant van het seizoen 1964 sloeg Brock .348 en stal 33 honken.
In de hiernavolgende jaren verhuisde Brock van het rechtsveld naar het linksveld, ontwikkelde zichzelf in een gedreven leider op en buiten het veld en werd de all-time Stolen Base-leider.
In 1965, zijn eerste volle seizoen bij St. Louis, stal Brock 63 honken, maar toonde ook aan over de nodige slagkracht te beschikken.
De links slaande Brock sloeg 16 homeruns en had 69 binnengeslagen punten.
In acht van de volgende negen seizoenen voerde Lou Brock de National League aan met Gestolen Honken, waaronder een 'career-high' 118 in 1974.
In 1966 leidde hij met 74 gestolen honken en maakte daarmee een einde aan de 'regeerperiode' van Maury Wills (Los Angeles Dodgers), die in de voorgaande zes seizoenen de meeste honken had gestolen.
In 1974 werd Brock ook voor de vierde keer geselecteerd voor de All Star Game en eindigde op de tweede plaats in de stemming voor de prijs van Meest Waardevolle Speler.
Die prijs ging naar Steve Garvey (Los Angeles Dodgers).
Brock zou hierna in nog eens twee All Star Games uitkomen (1975, 1979).
Ook in 1974 zorgde de toen 35-jarige Lou Brock voor een seizoenrecord met zijn 118 gestolen honken.
Op 10 september evenaarde en verbeterde hij het record van 104, dat in 1962 was gerealiseerd door Maury Wills.
...Lou Brock's...
...Hall of Fame Plaquette... |
Op 29 augustus 1977, in een uitduel bij San Diego Padres, stal Lou Brock zijn 893e honk.
Hiermee werd hij de all-time leider en brak het record van de legendarische Ty Cobb, die 892 honken had gestolen in zijn 24 Major League-seizoenen (1905-1928), waarvan 22 bij Detroit Tigers.
Cobb's record bleef bijna 50 jaar overeind en was één van de records waarvan men dacht dat ze onbreekbaar waren.
Andere 'onbreekbare' record waren bijvoorbeeld de 714 homeruns van Babe Ruth en de 'consecutive game-streak' van 2.130 opeenvolgend gespeelde wedstrijden van Lou Gehrig.
In het begin van de jaren zestig, toen er nog geen video was, schafte Brock een filmcamera aan en filmde werpers van de tegenstander vanuit de dug-out om hun windups en de bewegingen tijdens pick-offs te bestuderen.
Dit zou tegenwoordig niet meer mogelijk zijn, omdat electronische opname-apparatuur in de dug-out verboden is.
Brock, die meestal de lead-off hitter was, stopte na het seizoen 1979, zijn zestiende in het pak van St. Louis.
In zijn laatste seizoen, op 40-jarige leeftijd, werd Brock de 14e speler in de historie die zijn 3.000e honkslag sloeg en dat deed hij tegen zijn oude ploeg, Chicago Cubs.
In zijn Major League-loopbaan van 19 jaar speelde Lou Brock in 2.616 wedstrijden en sloeg .293 met 3.023 honkslagen, waaronder 149 homeruns.
Brock scoorde 1.610 punten en sloeg er 900 binnen.
En hij stal 938 honken, een aantal dat toen goed was voor het all-time record in de Major League.
Hij stal 888 van deze honken als speler van St. Louis.
Op 1 mei 1991 werd Brock's Major League-record gebroken door Rickey Henderson (Oakland A's), die op deze dag zijn 939e honk stal.
Henderson is de huidige recordhouder met 1.406 gestolen honken.
Maar Lou Brock is nog altijd de all-time Gestolen Honken-leider in de National League met zijn 938 'steels'.
Henderson brack ook Brock's seizoenrecord van 118 gestolen honken in 1982.
Nu is het Henderson's record dat als 'onbreekbaar' wordt beschouwd, net als de 5.714 StrikeOuts van Nolan Ryan en de 'consecutive game-streak' van 2.632 gespeelde wedstrijden op rij door Cal Ripken, Jr..
Op zondag werd gevierd dat Ripken Gehrig's record 25 jaar geleden brak, een record dat 56 jaar overeind was gebleven.
In 1964, 1967 en 1968 speelde Lou Brock in de World Series met St. Louis.
De ploeg won de titel in 1964 en 1967 tegen respectievelijk New York Yankees (4-3) en Boston Red Sox (4-3).
In 21 World Series-wedstrijden sloeg Brock .391 en stal veertien honken.
Zijn .391 gemiddelde is nog altijd het hoogste voor speler die in 20 of meer World Series-wedstrijden hebben gespeeld en ook zijn 14 gestolen honken zijn een record.
In 1979, tegen het einde van zijn loopbaan, werd Lou Brock's rugnummer 20 'retired' door St. Louis Cardinals.
In 1985 werd Brock gekozen in de National Baseball Hall of Fame in het eerste jaar dat hij verkiesbaar was, samen met de legendarische knuckleball-pitcher Hoyt Wilhelm.
Brock werd ook opgenomen in de Missouri Sports Hall of Fame (1992), de St. Louis Walk of Fame (1994), de Arkansas Sports Hall of Fame (1995) en de St. Louis Cardinals Hall of Fame (2014).
|
...In Memoriam Lou Brock door Major League Baseball... |
Nadat hij was gestopt koos Lou Brock voor een hele andere loopbaan en werd een bijzonder succesvolle zakenman in de bloemenhandel in St. Louis.
Hij was ook werkzaam als televisie-analist voor ABC's Monday Night Baseball en Chicago White Sox in respectievelijk 1980 en 1981.
Maar hij bleef ook actief voor Cardinals, waar hij een special instructor coach was tijdens Spring Training.
Lou Brock was zeer gerespecteerd en geliefd in de hele Major League door spelers, coaches en officials.
William O. DeWitt, Jr., de Principal Owner van St. Louis Cardinals, gaf de volgende verklaring uit:
,,Lou Brock was één van de meest gerespecteerde leden van de St. Louis Cardinals-organisatie en één van de allerbeste die de Birds on the Bat ooit droeg.
Lou was een Hall of Fame-speler, een geweldige coach, een kundige commentator en een geweldige mentor voor talloze generaties Cardinals-spelers, coaches en leden van de front office.
Hij was een ambassadeur van onze sport in het hele land en een fan-favoriet die in contact kwam met miljoenen honkbalfans van meerdere generaties.
Hij zal zeer gemist worden en voor altijd herinnerd worden''.
Major League Baseball Commissioner Rob Manfred zei:
,,Namens Major League Baseball betuig ik mijn condoleances aan de familie en vrienden van Hall of Famer Lou Brock, evenals aan de trouwe fans van de St. Louis Cardinals.
Lou was één van de meest opwindende spelers van onze sport en werd de 14e speler in de geschiedenis die 3.000 hits sloeg en het vele jaren het all-time Honkbal record voor gestolen honken in een seizoen en carrière vasthield.
Hij stond bekend om zijn dominante prestaties in zijn drie World Series.
Lou was een uitstekende vertegenwoordiger van ons National Pastime en hij zal zeer gemist worden''.
Jane Forbes Clark, Voorzitter van de National Baseball Hall of Fame and Museum, reageerde als volgt:
,,Lou Brock perfectioneerde de kunst van het gestolen honk in een 19-jarige Hall of Fame-carrière en koesterde zijn lidmaatschap in de Hall.
Na zijn verkiezing in 1985 keerden hij en zijn geliefde vrouw Jackie decennia lang elke zomer terug naar Cooperstown en zijn glimlach zou Induction Weekend opvrolijken.
Namens de Raad van Bestuur en het voltallige personeel van de Hall of Fame betuigen we onze diepste condoleances aan Jackie en de familie Brock..
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert de familie van Lou Brock en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(7 september)
| 
