 Coach-legende Bram van der Werf overleden
English
IN MEMORIAM 
...Bram van der Werf...
(1930 - 2014)
|
 SANTPOORT -
De Nederlandse softbalwereld heeft één van haar pioniers verloren met het overlijden op 8 januari van Bram van der Werf op 83-jarige leeftijd.
De voormalige pitching coach van het Nederlands Softbal Team en Terrasvogels was al enige tijd ernstig ziek.
De afscheids- en crematieplechtigheid voor Bram van der Werf zal plaatsvinden op woensdag 15 januari in het Crematorium Westerveld aan de Duin en Kruidbergerweg 2-6 te Driehuis.
De plechtigheid begint om 14:30 uur.
Aan de aanwezigen wordt verzocht om één bloem voor Bram mee te brengen.
Op maandag 13 januari is er van 19:00 tot 19:30 uur gelegenheid tot afscheid nemen en condoleren in het uitvaartcentrum van Uitvaartverzorging IJmond aan de Waalstraat 101 te IJmuiden.
Wanneer je praat over pioniers en legendes dan behoort Bram van der Werf zeker tot die groep.
Hij instrueerde speelsters niet alleen, hij inspireerde ze ook.
Van der Werf, die voetbalde bij Terrasvogels, kwam al snel in aanraking met softbal, kort nadat de Santpoortse vereniging een softbal-afdeling had opgericht.
Zijn echtgenote Lenie is één van de oprichtsters en was de eerste werpster toen het team begon te spelen in 1958.
Ze coachte ook jeugdspeelsters en op een dag vroeg ze haar echtgenoot haar te assisteren bij één van de trainingen.
Dat deed hij en de rest is geschiedenis, want het was het begin van ruim 50 jaar coaching in het softbal.
,,En ik heb er elke minuut van genoten'', stelde Van der Werf regelmatig.
Voor Terrasvogels is het de derde keer in een korte periode dat het afscheid moet nemen van een gerenommeerd lid na het overlijden op 18 oktober van Secretaris/Team Manager Martin de Jonker en op 14 december van Announcer Henk Hoenderdos.
Bram van der Werf vond het fijn speelsters te trainen en te coachen en vooral jeugdspeelsters.
Toen hij voor het eerst met trainen begon ontwikkelde hij al snel een speciale interesse in pitching.
Hij reisde naar de Verenigde Staten om meer over pitching-technieken te leren van de bekende coach John Stratton van de fameuze Raybestos Brakettes en hij deed zelf veel kennis op met simpelweg kijken naar werpsters.
Van der Werf leerde ook bepaalde technieken van Ralph Raymond, eveneens een legendarisch coach, die was betrokken bij de Brakettes en de Amerikaanse nationale ploeg.
Bram van der Werf werd de eerste Nederlandse coach die zich specialiseerde in pitching en ontwikkelde zichzelf in de nummer één pitching coach van het Nederlandse softbal en wellicht zelfs Europa.
Van der Werf had oog voor detail.
Wanneer hij een speelster observeerde, en dan natuurlijk vooral een werpster, constateerde hij onmiddellijk als iets niet correct werd gedaan.
Zelfs in recente jaren, nadat hij was gestopt als team-coach, stond hij altijd achter de backstop om naar werpsters te kijken.
En hij pikte altijd snel details op.
Van der Werf ging dan altijd vaak naar de betreffende werpster toe, maakte een babbeltje en gaf advies.
En wie het ook was, Bram's adviezen werden altijd zeer gewaardeerd.
Van der Werf was altijd beschikbaar om te assisteren bij trainingen.
Hij woonde naast het veld van Terrasvogels en wanneer (jeugd)speelsters naar het veld kwamen, vroegen ze hem vaak om extra trainingen.
Van der Werf kon nooit 'nee' zeggen.
Bij Terrasvogels was Van der Werf ruim 40 jaar betrokken bij vrijwel elk team, van de jeugd tot de senioren.
Hij coachte teams, gaf trainingen, organiseerde sportdagen en sportactiviteiten en was altijd bezig met het verbeteren van de softbal-technieken van de Terrasvogels-speelsters.
Zijn teams veroverden regelmatig Haarlemse, regionale of landelijke kampioenstitels.
...Terrasvogels promoveert naar de Hoofdklasse in 1966... |
Het duurde niet lang voordat zijn speelsters, jong en oud, hem 'Ome Bram' begonnen te noemen, een bijnaam die hij tot het einde toe behield.
Hij bleef 'Ome Bram' voor veel van deze speelsters tijdens hun loopbaan en ook daarna.
Zijn coaching-kwaliteiten, gedetailleeerde adviezen en oog voor details maakten hem een perfecte keuze om speelsters en pitchers te begeleiden van Jong Oranje.
Meer dan 20 jaar was Van der Werf één van de coaches van de nationale jeugdploeg.
Aanvankelijk was hij de hoofdcoach van de ploeg in 1975 en 1976, maar daar stopte hij snel mee.
,,Ik ben niet de juiste persoon om hoofdcoach te zijn, ik wil gewoon kunnen werken met speelsters'', zei hij in een interview in 2000 met Dries de Zwaan in het Haarlems Dagblad.
Van der Werf vond het fijn kennis over te brengen via instructies of adviezen en vanaf 1977 was hij tot en met 1995 de pitching coach van de ploeg.
In 1983 werd hij door de Zweedse bond uitgenodigd om een pitching clinic te geven in Stockholm.
Van der Werf combineerde zijn taken als pitching coach van Jong Oranje met die als pitching coach van Terrasvogels en voegde daar enige tijd later dezelfde activiteiten aan toe bij het Nederlands Softbal Team.
In 1979 werd hij de pitching coach van de nationale ploeg en assisteerde toenmalig hoofdcoach Nol Houtkamp.
Van der Werf was in hiernavolgende jaren ook de pitching coach voor hoofdcoaches Teus Morren, Don Wedman en Diane Schumacher tot en met 1987.
Hij was ook vele jaren betrokken bij de zogenaamde Softbal School in Zwanenburg, waar in de wintermaanden wekelijkse trainingen werden gegeven aan talentvolle werpsters in de jaren tachtig en negentig.
Na het seizoen 1999 nam Bram van der Werf na 34 seizoenen afscheid als pitching coach van Terrasvogels.
Hij was de pitching coach van de ploeg toen die in 1966 promoveerde naar de Hoofdklasse als assistent van Teun van den Berg, die op 4 maart vorig jaar overleed op 88-jarige leeftijd.
Van den Berg en Van der Werf vormden jarenlang van 1966-1979 een succesvol duo en veroverden samen viermaal het landskampioenschap met Terrasvogels.
Nadat Van den Berg stopte (hij keerde nog één seizoen terug in 1986) bleef Van der Werf als pitching coach actief voor de hierna volgende hoofd coaches Hans Janssen, Don Wedman, Charles Urbanus, Gerjanne Treuren en Rob Walgien.
De laatste stond hij zeven seizoenen met raad en daad bij.
In zijn tijd als pitching coach werd Terrasvogels twaalf keer landskampioen, won negen Europa Cups en eenmaal een Cup Winners Cup.
Van der Werf's pitchers behoorden tot de top in de Hoofdklasse en in Europa.
Eén van de meest succesvolste was Els Koks, die zes keer werd uitgeroepen tot Beste Werpster van de Hoofdklasse en negen opeenvolgende jaren werd gekozen tot Beste Werpster tijdens een Europa Cup-toernooi als werpster van Terrasvogels onder leiding van Van der Werf.
Andere succesvolle werpsters in die seizoenen waren Christian Oudendijk, Marinka Stuvel en Jacqueline van der Vlugt
Zeven van zijn werpsters werden tussen 1975 en 1999 twaalf keer uitgeroepen tot Beste Werpster van de Hoofdklasse.
Naast Christian Oudendijk en Els Koks waren dat Fredy van Offeren, Annet van Opzeeland, Inez Hollander, Joyce Smit en Laura van den Berg.
Allen speelden ook in de nationale ploeg.
 |
 |
 |
...Links: Bram van der Werf en zijn succesvolle coachpartner Teun van den Berg vieren het landskampioenschap in 1979...
...Midden: Met coaches Charles Urbanus en Gerjanne Treuren tijdens het Europa Cup-toernooi in 1983...
...Rechts: Met het Nederlands Softbal Team tijdens de World Games in Londen in 1984... |
...Tijdens de eerste Haarlemse Softbal Week in 1980... |
Bram van der Werf werd zeer gerespecteerd en werd door iedereen plezierig gevonden.
Toen hij in 1999 na 40 jaar als teamcoach (ondermeer 34 bij het eerste team) stopte bij Terrasvogels woonden veel van zijn speelsters (voormalig en huidig) een receptie bij.
Het paadje achter de backstop werd toen omgedoopt in 'Bram van der Werf Pad' en voor zijn vele bijdragen kreeg hij een trip naar de Verenigde Staten.
Tijdens die speciale dag kreeg hij verschillende 'titels'.
Oud-speelsters Diana Verhoef, Marjan de Vries en Linda Landwehr noemden hem 'de motor van Terrasvogels'.
Anderen bestempelden hem als 'de stuwende kracht achter het softbal van Terrasvogels'.
Velen noemden hem toen en daarna 'een levende legende'.
Hoewel Bram van der Werf na het seizoen 1999 niet meer betrokken was bij het wedstrijdcoachen bleef hij wel actief als pitching coach.
Van der Werf woonde trainingen bij en bleef adviezen geven ,,aan iedereen die wilde luisteren'', zoals hij zelf zei.
Hij gaf instructies aan latere werpsters van Terrasvogels, die eveneens de nationale ploegen haalden, en begeleidde in latere jaren ook (jeugd)werpsters van Onze Gezellen.
Van der Werf woonde altijd de thuiswedstrijden van Terrasvogels bij en bleef zich altijd richten op pitching.
Wanneer iemand naast hem stond achter de backstop kon hij gelijk vertellen wat een werpster fout deed.
,,Ik zie die dingen nou eenmaal, daar kan ik niets aan doen en dat wil ik ze dan vertellen.
Een klein dingetje kan veel veranderen'', zei hij dan altijd.
Na afloop van de wedstrijd informeerde hij de betreffende werpster.
In zijn jaren als pitching coach nam Van der Werf deel aan vele internationale evenementen.
Met Jong Oranje bestonden deze evenementen aanvankelijk uit vriendschappelijke toernooien rond de Paasdagen in Italië of Tsjechië, maar later was er ook het allereerste Wereldkampioenschap Junioren in 1981 in het Canadese Edmonton.
Van der Werf was er daarna ook bij toen de ploeg deelnam aan het Wereldkampioenschap in volgende jaren in Fargo, Oklahoma City (beide USA), Adelaide (Australië) en Normal (USA), plus de eerste drie Europese Kampioenschappen sinds 1991.
Met het Nederlands Softbal Team was Van der Werf in Stratford tijdens het Wereldkampioenschap in 1974 en nam deel aan de eerste Haarlemse Softbal Week in 1980.
Hij was ook bij de ploeg tijdens het Wereldkampioenschap van 1982 in Taiwan en 1986 in Nieuw-Zeeland, plus de World Games in 1984 in Londen.
Met Oranje nam hij ook deel aan de eerste Europese Kampioenschappen in respectievelijk Rovereto (Italië), Haarlem (Nederland), Parma (Italië) en Antwerpen (België), waarop het Nederlands Team vier opeenvolgende Europese titels binnenhaalde.
Hij behoorde hierna ook tot de coachingstaf toen in 1986 het zilver werd gewonnen op het Europees Kampioenschap, dat toen eveneens in Antwerpen plaatsvond.
Met Terrasvogels nam hij deel aan 20 Europese beker-toernooien van 1978-1999 en reisde ook met het team een aantal keer naar Italië voor trainingskampen ter voorbereiding op een nieuw seizoen.
In hieropvolgende jaren woonde hij verschillende Europa Cup-toernooien bij als toeschouwer, zoals met zijn echtgenote in Moskou waar Terrasvogels toen deelnam aan het Cup Winners Cup Toernooi in 2004.
In 1998 werd Van der Werf benoemd tot Erelid van Terrasvogels.
Hij ontving ook het Bondsonderscheidingsteken van de KNBSB.
Bram van der Werf was met recht een Nederlandse softbal-legende.
'Ome Bram' zal door iedereen uit de Nederlandse softbal-famillie worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Bram's vrouw Lenie en verdere familie en wenst hen enorm veel sterkte met dit grote verlies.
(10 januari)
 |
 |
...Links: Jong Oranje tijdens het Wereldkampioenschap 1981 in Edmonton...
...Rechts: Bram feliciteert pitcher Els Koks tijdens het Europees Kampioenschap 1986... |
 |
 |
...Links: Met Jong Oranje in Parma (Italië) in 1977...
...Rechts: Met het Nederlands Team op Schiphol voor de vlucht naar Taiwan voor het WK 1982... |
(foto-credits: head shot © José Hardenbroek; foto's Haarlemse Softbal Week 1980 & World Games 1984 © Marco Stoovelaar; alle overige foto's zijn afkomstig uit het privé-archief van Bram van der Werf en zijn met toestemming gepubliceerd)
| 
