(Tekst & Foto's: Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Truus Ruiter...
(1946 - 2021)
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
 Voormalig Softbal-international, -coach en -bestuurder Truus Ruiter overleden
English
 HAARLEM -
Truus Ruiter, die in de jaren zeventig en tachtig in de Softbal Hoofdklasse en het Nederlands Softbal Team uitkwam, is op zondag 29 augustus op 74-jarige leeftijd overleden.
Ze is ook actief geweest als coach en heeft deel uitgemaakt van het Bondsbestuur van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB).
De afscheidsplechtigheid zal in besloten kring plaatsvinden.
Geertruida Hendrika (Truus) Ruiter-Rootlieb werd geboren op 10 oktober 1946 in Haarlem.
In haar thuisstad Haarlem werd softbal sinds het begin van de jaren vijftig een grote en populaire sport, want na afloop van de Tweede Wereldoorlog werden er verschillende verenigingen in deze regio opgericht.
Verschillende van deze clubs bestaan nog altijd.
Truus Ruiter ging softballen bij EDO.
En hoewel ze zeker genoeg talent had was ze een laatbloeier, want ze werd pas in 1973 op 25-jarige leeftijd een basisspeelster in het eerste team.
In het voorgaande seizoen promoveerde EDO terug naar de hoogste afdeling na in 1971 te zijn gedegradeerd.
In het seizoen 1973 speelde Truus in 20 wedstrijden en sloeg .219 voor EDO, dat toen onder leiding stond van Hoofd Coach Toon Verzijlberg, die overleed op 25 mei op 93-jarige leeftijd.
Het was een zwaar seizoen voor EDO, dat tegen het einde van de competitie weer degradeerde.
Truus Ruiter bleef ook spelen voor EDO in de Eerste Klasse in 1974.
Echter, na afloop van het seizoen 1974 verhuisde de infieldster naar Bloemendaal voor wie ze in de Hoofdklasse speelde in 1975 en 1976.
In deze seizoenen ontwikkelde ze zichzelf tot een solide derde honkvrouw/korte stop en speelde in beide seizoenen in alle competitie-wedstrijden voor Bloemendaal.
Intussen keerde EDO weer terug naar de hoogste afdeling.
Omdat deze vereniging haar grote liefde bleef keerde Truus Ruiter weer terug naar EDO met wie ze vervolgens in de volgende zeven seizoenen in de Hoofdklasse speelde.
In haar eerste twee seizoenen terug bij EDO was ze één van de betere slagvrouwen van de ploeg en sloeg .250 en .239 in respectievelijk 1977 en 1978.
Truus Ruiter stond bekend als een defensief sterke speelster bij het derde honk.
Hoewel ze niet echt een powerhitter was (ze sloeg twee homeruns in haar loopbaan) bereikte ze regelmatig de honken, ook via vier wijd.
Doordat ze vaak in de top van de slagvolgorde stond sloeg ze niet al te veel punten binnen.
Ze scoorde zelf meer punten dan dat ze die binnensloeg.
Helaas zijn niet alle statistieken uit het begin van de jaren zeventig bewaard gebleven.
Truus speelde in elk geval in tien Hoofdklasse-seizoenen.
In deze tien seizoenen sloeg ze 65 punten binnen en scoorde er 96, terwijl ze tot 149 honkslagen kwam in 262 wedstrijden.
Truus Ruiter liet ook zien dat ze een goede honkloopster was.
In een wedstrijd in mei 1973 scoorde ze het enige punt voor EDO in een 10-1 nederlaag tegen Pinguïns.
Pitcher Mary Boekhout domineert voor Pinguïns en schakelt elf slagvrouwen met drie slag uit.
Alleen Suze van Breukelen en Truus Ruiter weten succesvol de honken te bereiken.
Op een honkslag van Van Breukelen scoort Ruiter in de eerste inning.
Maar dat blijft het enige punt voor EDO.
In een wedstrijd in het seizoen 1983 tegen HCAW wint EDO met 2-0 als Sylvia Veenhof en Truus Ruiter beiden scoren op een squeeze-stootslag.
HCAW komt niet verder dan maar twee honkslagen op de ervaren pitcher Marianne van Ginhoven.
...Truus (2e van links) als speelster van het Nederlands Team...
...in gesprek met Pitching Coach Bram van der Werf tijdens de...
...eerste Haarlemse Softbal Week in 1980; De andere speelsters...
...zijn Marit Kreischer, Hilde Foks, Ludy van Mourik,...
...Ineke Akkerman, Betty Veenstra en Elly Zweers...
...Als toeschouwers boven de dug-out zijn zichtbaar...
...Umpire Bert Brebde (links) en Jong Oranje Softbal...
...coaches Wibo de Boer, Teus Morren en Ton Hendriks...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Na het seizoen 1983 nam Truus afscheid als speelster op 36-jarige leeftijd.
Het was opnieuw een zwaar seizoen, want EDO degradeerde weer naar de Eerste Klasse na verlies van een Promotie/Degradatie-reeks.
Onder haar teamgenoten bij EDO waren Betsy Berkhout, Jacqueline van Berloo, Coby van Breukelen, Suze van Breukelen, Marja van Dusschoten, Emma Fictoor, Nanda Fijen-Augustin, , Petra Goedkoop, Wil Kuypers, Anja Proost, Linda Schipper, Jet Sikkema-Jonker, Caroline Smit, Sylvia Verhoef en Yolande Vierhout.
Suze van Breukelen was EDO's Hoofd Coach in 1980 en 1981 met Marianne van Ginhoven als Assistent Coach.
Na het seizoen 1982 stopte een aantal speelsters of gingen elders spelen.
Hierdoor werden in 1983 verschillende jongere speelsters aan de ploeg toegevoegd, waaronder Andrea van der Berg, Marion van der Berg, Marijke Kossen en Ilse van Toorn.
Na te zijn gestopt bleef Truus trouw aan haar club en werd Hoofd Coach van het team voor het seizoen 1984 als opvolgster van Frans Fictoor.
Ze leidde het softbalteam van EDO in 1984 en 1985 toen werd gespeeld in de Eerste Klasse.
In 1979 debuteerde Truus Ruiter in het Nederlands Softbal Team.
Met Oranje, onder leiding van Hoofd Coach Nol Houtkamp, nam ze toen deel aan het allereerste Europees Kampioenschap, dat plaatsvond in het Italiaanse Rovereto en werd gewonnen door Nederland.
De overige speelsters in dat eerste Kampioensteam waren Saskia Aussen, Irene Brandsen, Marian van Deursen, Hilde Foks, Petra Goedkoop, Els Koks, Marit Kreischer, Ans Kroon, Ludy van Mourik, Elly Nijhuis, Fredy van Offeren, Marijke Sijtsma, Gerda Treuren, Betty Veenstra and Elly Zweers.
Houtkamp werd geassisteerd door Joop Schuitemaker, terwijl Bram van der Werf de Pitching Coach was.
Gerlach Halderman Sr. was de Fysiotherapeut van de ploeg.
In de Finale van het eerste Europees Kampioenschap speelt Nederland (uiteraard) tegen Italië.
Oranje opent de score in de eerste inning dankzij Betty Veenstra en Truus Ruiter.
De Italiaanse starter Carla Martignano begint met vier wijd voor lead-off hitter Veenstra, waarna Ruiter een harde grounder slaat richting Rita Ramieri, de normaal gesproken sterke derde honkvrouw.
Echter, dit keer maakt ze een fout.
Met één uit scoren Veenstra en Ruiter op honkslagen van Elly Zweers en Hilde Foks.
In de derde inning begint Ruiter als slagvrouw en komt opnieuw op het honk na een fout.
Als volgende slagvrouw Ludy van Mourik vier wijd krijgt neemt de jonge, maar talentvolle Donatella Cena de Italiaanse pitching over.
Zij krijgt de honken vol wanneer ook Elly Zweers vier wijd krijgt.
Hierna worden nog eens drie punten gescoord op slagwerk van Hilde Foks, Elly Nijhuis en Marit Kreischer.
Nederland wint met 5-0 en de winnende werpster is Els Koks, die het hele duel gooit en maar vier honkslagen toestaat.
In 1980 maakt Truus Ruiter ook deel uit van het Nederlands Team dat dan deelneemt aan de eerste Haarlemse Softbal Week op het Noordersportpark, het complex van HHC (nu Sparks Haarlem).
Met uitzondering van Ans Kroon nemen dezelfde speelsters van het Kampioensteam 1979 deel aan de Softbal Week.
In de ploeg spelen dit keer ook Ineke Akkerman en Loes Poort.
De Haarlemse Softbal Week was een idee en initiatief van KNBSB-bestuurder Theo Vleeshhouwer, die ook zitting had in de besturen van de European Softball Federation (ESF) en International Softball Federation (ISF).
De eerste editie komt gelijk met een sterk deelnemersveld, want het Nederlands Team moet het opnemen tegen de Nationale Ploeg van Italië, Ashland Ohio en Purple Power uit de USA en Harmony Centre uit Canada.
Met Oranje speelt Truus Ruiter tegen een Italiaanse ploeg met daarin bekende speelsters als Patrizia Caroti, Donatella Cena, Alessandra Cirelli, Monica Corvino, Paola Marfoglia en Rita Ramieri.
De meest favoriete speelster en publiekslieveling tijdens het evenement is de 15-jarige pitcher Lisa Martínez (Purple Power), die domineert.
In 1996 komt Martínez uit voor Puerto Rico tijdens de Olympische Spelen in Atlanta (USA).
...Truus (3e van links) met het Nederlands Softbal Team...
...tijdens de World Games 1985 in Londen, Engeland (VK)...
...Achter: Rob Gruppelaar (Fysiotherapeut), Bram van der Werf...
...(Pitching Coach), Truus Ruiter (Team Manager), Petra Sluyter,...
...Gerda Treuren, Els Koks, Monique Fris, Willy Rietman,...
...Jacqueline van Berloo, Marjan de Vries, Marinka Stüvel,...
...Helma Kuijper (Asst. Coach), Don Wedman (Hoofd Coach)...
...Voor: Jacqueline Bakker, Annemiek van Kappel, Renée van den Berg,...
...Ellen Volkers, Fredy van Offeren, Petra Goedkoop, Caroline Smit...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Ondanks veel regen wordt de eerste Softbal Week een groot succes.
In juli 1980 schrijft softbal-verslaggever Dries de Zwaan in het blad Inside dat ''een dergelijk evenement duidelijk heeft bewezen dat er niet alleen in Haarlem en omgeving, maar net als bij de Haarlemse Honkbal Week, belangstelling bestaat voor topsoftbal in de andere delen van het land.
Zelfs de slechte weersomstandigheden hebben niet kunnen verhinderen dat de toeschouwers bleven komen''.
De Zwaan concludeert ook dat ''er meer overleg en een nauwere samenwerking moet komen tussen verenigingen en de bond.
Zij moeten nauwer samenwerken om te komen tot enerzijds rekening houdend met de clubbelangen, maar anderzijds uitgebalanceerd topsoftbal tot de mogelijkheden doet behoren''.
De coaching-staf is ook dezelfde tijdens de Softbal Week in 1980, net zoals tijdens het Europees Kampioenschap 1981 in Haarlem en het Wereldkampioenschap 1982 in Taiwan wanneer Truus Ruiter ook weer uitkomt voor Oranje.
In deze jaren wordt een aantal nieuwe, jongere speelsters in de ploeg opgenomen, zoals Jacqueline Bakker, Caroline Fris, Monique Fris, Petra Sluyter en Marinka Stüvel, terwijl de ervaren Renée van den Berg een comeback maakt.
In zowel 1979 als 1981 verovert Nederland de Europese titel.
In 1982 plaatst de ploeg zich voor de Play-Off Ronde (top-8) op het Wereldkampioenschap, maar wordt uitgeschakeld na een overwachte 5-2 nederlaag tegen de Filippijnen, wat resulteert in de zevende plaats.
Niet alle statistieken zijn aanwezig, maar in haar jaren in het Nederlands Team speelt Truus in ongeveer 17 interlandwedstrijden.
Het seizoen 1984 heeft een tumultueus slot, want de toenmalige Nederlands Team-coaches Teus Morren, Wibo de Boer en Fred Remmers stappen op.
Zij zijn het niet eens met het beleid van de KNBSB en stellen dat softbal onvoldoende aandacht krijgt.
Ze stellen dat Secretaris Theo Vleeshhouwer één van de uitzonderingen is en veel voor het softbal doet.
De drie vinden dat een aantal andere bestuursleden meer met de eigen portefeuille bezig is met als gevolg dat softbal daar de dupe van is.
Vooral als het gaat om de mogelijkheden het Nederlands Team internationaal meer te laten ontwikkelen.
Ook het Sectiebestuur Softbal stapt op.
Truus Ruiter volgt Wil Soolsma op als Delegatie-leider oftewel Team Manager van de Nationale Ploeg.
En in maart 1985 wordt Truus gekozen in het Bestuur van de KNBSB om daarin de softbalzaken te behartigen.
Vanaf dat moment bestaat het Bondsbestuur uit Guus van der Heijden (voorztter), Theo Vleeshhouwer (secretaris), Dries de Zwaan (penningmeester), Nico van der Vlugt (vice-voorzitter), Dick Bliek, Aad van der Elst, Rob Hoogkamer, Jules de Pierre en Truus Ruiter (leden).
Tot en met 1989 zijn er maar twee wijzigingen binnen het bestuur.
Begin 1987 wordt Peter Laanen de nieuwe voorzitter na het onverwachte overlijden van Van der Heijden en volgt Wim Kerkhoven De Zwaan op als penningmeester.
Vanaf 1990 wordt een nieuwe structuur geïntroduceerd in het Bondsbestuur, dat wordt uitgebreid.
In 1990 en 1991 blijft het bestuur ongewijzigd en bestaat uit Ben de Brouwer (secretaris), Rolf Moll (penningmeester), Jules de Pierre (honkbalzaken), Dick Bliek (softbalzaken), Wil Koet (organisatie), Frans van Aalen (technische zaken honkbal), Truus Ruiter (technische zaken softbal), Jan Esselman (competities honkbal), Rob Kruijk (competities softbal) en Paul Bokern (scheidsrechterszaken).
Paul Moerman is de voorzitter in 1990.
Hij wordt in 1991 opgevolgd door Henk den Duijn.
In haar jaren als lid van het Bondsbestuur slaagt Truus Ruiter er in tot meer overleg en samenwerking te komen tussen de verenigingen en de KNBSB.
Als bestuurslid stelt ze drie Hoofd Coaches aan voor de Nationale Ploeg.
...Truus met speelsters van het Nederlands Softbal Team die...
...deelnamen aan het Wereldkampioenschap 1982 in Taiwan tijdens...
...een reünie van oud-internationals tijdens het...
...Wereldkampioenschap 2014 in Haarlem (Nederland)...
...Achter: Elly Nijhuis, Ludy van Mourik, Hoofd Coach Nol Houtkamp,...
...Els Koks, Truus en journalist Dries de Zwaan...
...Voor: Caroline Smit, Renée van den Berg, Elly Zweers,...
...Betty Veenstra en Fredy van Offeren...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Ze benoemd Don Wedman als nieuwe Hoofd Coach in 1985.
Hij leidt de ploeg ook in 1986 en wordt geassisteerd door Helma Kuijper (1985), Ruud Elfers (1986) en Pitching Coach Bram van der Werf met Rob Gruppelaar als Fysiotherapeut.
De volgend vier jaar (1987-1990) is de Amerikaanse coach Diane Schumacher de Hoofd Coach van Oranje.
Zij wordt geassisteerd door Craig Montvidas (1987), Ans Kroon (1989-1990) en Pitching Coaches Bram van der Werf (1987) en Ton Hendriks (1988-1990).
In deze jaren zijn Marlies de Vries en Nicole Lemmink de Fysiotherapeuten.
In 1991-1993 is George Presburg de Hoofd Coach van het Nederlands Softbal Team.
Hij wordt geassisteerd door Marian van Deursen en Linda Landwehr, terwijl Andrea Nelson (1991) en Petra Goedkoop (1992-1993) de Pitching Coaches zijn.
In deze seizoenen zijn Ingrid van Alten en Bert Kostense de Fysiotherapeuten en verzorgt Marco Stoovelaar de administratie, is de scorer en behartigt de mediazaken.
In 1991, onder leidng van Presburg, wint het Nederlands Team voor het eerst de Haarlemse Softbal Week.
In de meeste van deze jaren is Toon Verzijlberg de Equipment Manager van de ploeg.
In dezelfde periode, maart 1985 tot en met januari 1992, maakt Truus zelf ook deel uit van de begeleiding van de Nationale Ploeg, want ze is de Team/Business Manager van het Nederlands Team en regelt in die functie alles rondom het team, zoals de activiteiten met betrekking tot toernooi-deelname, reizen en internationale contacten.
Als zodanig overziet ze de activiteiten van de hierboven genoemde coaches en stafleden.
In januari wordt ze in deze functie opgevolgd door Jan Vermeer.
In haar jaren als bondbestuurder is Truus Ruiter gedreven om de best mogelijke omstandigheden te realiseren voor het softbal in ons land, waaronder de coaching voor de Nationale Teams.
Als gevolg daarvan kreeg ze soms kritiek dat ze zich teveel bemoeide met de technische zaken van de Nederlands Team-coaches met betrekking tot door hen genomen beslissingen tijdens wedstrijden of toernooien, in plaats van zich bezig te houden met het regelen van zaken rondom het team als Team/Business Manager of de zaken te overzien als bondsbestuurder.
Echter, het Nederlands Team heeft in deze periode wel een aantal succesvolle jaren, want Oranje verovert de Europese titel in 1988 en 1990.
De ploeg wint ook de Haarlemse Softbal Week in 1991.
En verder neemt het Nederlands Team in 1985 voor het eerst deel aan de World Games, die worden georganiseerd in Londen, Engeland.
De World Games zijn een multi-sportevenement met niet-Olympische sporten.
Al voordat ze deel ging uitmaken van het KNBSB-bestuur in 1985 toonde Truus Ruiter dat ze beschikte over organisatorische en bestuurlijke kwaliteiten, iets wat ze ontwikkelde toen ze zelf nog speelde.
In 1983 werd ze lid van het Organisatie-Comité dat de Haarlemse Softbal Week organiseerde.
Ze bleef tot en met 1987 lid van het Comité dat onder voorzitterschap stond van Theo Vleesshouwer.
Andere commissieleden zijn ondermeer Conny Broere, Ben de Brouwer, Jacques Kort, Siem Mol, Janke Nijdam, Rinus Paardekooper, Hanneke Rietman, Wil Soolsma, Jacqueline Vergnes, Frank Voskuilen en Dries de Zwaan.
Truus Ruiter keert in 1990 terug in het Organisatie-Comité als Guus van Dee de nieuwe voorzitter is en Kees Bol Jr. de nieuwe secretaris.
Dit keer maakt ze tot en met 1994 deel uit van het Comité.
Andere leden zijn onder anderen Jaco van Ekeris en Harry Meijers.
Tijdens het seizoen 1990 heeft Truus Ruiter als KNBSB-bestuurder een gesprek met softbal-coach Craig Montvidas.
Hij heeft een idee voor een indoor softbal-competitie om de kwaliteit van het softbal te verbeteren.
Truus Ruiter omarmt het idee en begint het één en ander uit te werken om het evenement te kunnen organiseren.
Dankzij haar inzet om het idee werkelijkheid te laten worden kan in november-december 1990 de eerste indoor softbal-competitie worden gespeeld in de Amsterdamse Sporthallen Zuid.
In deze twee maanden spelen zes teams wekelijks een wedstrijd, compleet met umpires en official scorers.
De wedstrijden worden goed bezocht en de competitie is een groot succes.
Desondanks volgt in de hiernavolgende jaren nog maar één indoor-competitie.
Voor haar activiteiten en het realiseren van de indoor-compeitie ontvangt Truus Ruiter de Slugger, de hoogste onderscheiding van de KNBSB voor personen op promotioneel gebied.
In 1992 ontvangt Truus Ruiter het Bondsonderscheidingsteken van de KNBSB voor haar jaren als bestuurslid en haar inzet voor het softbal in het algemeen.
Door de jaren heen is Truus Ruiter altijd gepassioneerd bezig geweest voor het softbal.
Als speelster, als coach, als bestuurslid, als Team Manager en als organisator.
Ze wilde altijd de best mogelijke en succesvolle sfeer creëren voor de Nationale Ploeg om de ontwikkeling en kwaliteit te verbeteren en zo te klimmen op de internationale ladder.
Truus zal door velen worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Truus' echtgenoot Hans, hun zonen Ton en André, kleinkinderen en verdere familie en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(3 september)
|
