(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: Alfred Cop, Henk Seppen & Marco Stoovelaar)
 Voormalig Hoofdklasse-speler en langdurig coach Maurice Cranston overleden
English
 NIEUWEGEIN -
Maurice Cranston, die drie seizoenen in de Hoofdklasse speelde voor VVGA en HCAW en ook in de hoogste afdeling coachte bij UVV en HCAW, is op maandag 8 november op 85-jarige leeftijd overleden.
De bijzonder geliefde Cranston, die een markante verschijning was op de velden, speelde en coachte ook bij een aantal andere verenigingen in een lagere afdeling en was een zeer regelmatige bezoeker van Hoofdklasse-wedstrijden.
Hij is meer dan veertig jaar actief geweest in het Nederlandse honkbal als speler en coach.
De afscheidsplechtigheid vond plaats op zaterdag 13 november in Amersfoort.
Een livestream van de plechtigheid kan nog worden bekeken tot en met 13 december.
De inlogcode om de livestream te kunnen bekijken is 6AXW2W.
Maurice Carlye Cranston werd geboren op 17 juni 1936 in Oranjestad, de hoofdstad van het Caribbische eiland Sint Eustatius.
Tot oktober 2010 was Sint Eustatius één van de eilanden die deel uitmaakten van de Nederlandse Antillen, samen met Aruba, Bonaire, Curaçao, Sint Maarten en Saba.
In 2010 werden Curaçao en Sint Maarten (in navolging van Aruba) landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden, terwijl de overige eilanden een Bijzondere Gemeente van Nederland werden.
Al vanaf jonge leeftijd heeft Maurice interesse gehad in sport en hij hield in het bijzonder van honkbal.
Toen hij later opgroeide op Aruba begon hij daar te honkballen in het team van Village-Zuid.
Hij speelde later voor verschillende teams in de Aruban Baseball League, waaronder twee seizoenen voor Santa Cruz Stars in 1956 en 1957.
Echter, vanwege werkverplichtingen nam Cranston hierna min-of-meer wat afstand van honkbal op een hoog niveau.
Hij bleef wel honkballen, maar vanaf 1959 speelde hij zeven seizoenen op een recreationeel niveau.
Hierna, halverwege de jaren zestig, verhuisde Maurice Cranston naar Nederland en is hier sindsdien altijd gebleven.
Hij woonde en werkte in ons land, trouwde met Annet (die helaas een paar jaar geleden overleed) en begon aan een lange loopbaan in honkbal.
En later was hij ook een aantal jaar actief in softbal.
Dit was ook de periode waarin zijn voornaam meer bekender werd als Morris.
Zijn voornaam Maurice werd uitgesproken als 'Morris' en dat werd ook de wijze waarop zijn naam werd geschreven toen hij in het Nederlandse honkbal en softbal betrokken raakte.
En niet alleen door teamgenoten, coaches, in club-documenten of in verslagen.
Zijn naam werd zelfs door zijn familie als Morris geschreven.
En dat bleef ruim vijftig jaar zo.
Het was in 1965 dat Morris Cranston zijn debuut maakte in de Hoofdklasse toen hij als één van de outfielders uitkwam voor het Amsterdamse VVGA.
Hiermee werd hij de eerste op Sint Eustatius geboren honkballer die uitkwam in de Hoofdklasse.
In het seizoen 1965 degradeerde VVGA, na dertig jaar in de hoogste afdeling te hebben gespeeld.
Na 1965 veranderde de club de naam in HVGA en speelde vervolgens in de tweede hoogste afdeling in 1966.
Cranston bleef voor de ploeg spelen, net zoals in 1967 toen er wederom een naamswijziging volgde, nadat de vereniging naar Diemen verhuisde en Giants Diemen werd.
...Het team van Giants Diemen in 1967...
...Achter: Gé Oosterbaan (Hoofd Coach), Martin Gaus,...
...Peter Broeshart, Jan van Wieringen, Piet Ferwerda,...
...Joop Schuurhuizen, Mink Ferwerda en Morris Cranston...
...Voor: Rob Tromp, Ruud Koene, Guus Faulstich (Asst. Coach),...
...Peter van der Berg en Julio Hazel... |
Toen hij voor het eerst uitkwam voor VVGA was de bekende (Oranje-)pitcher Nico Brands zowel speler als coach van de ploeg.
Andere teamgenoten in zijn eerste seizoen in Nederland waren ondermeer Wiet Berrevoets, Frank Bouman, Mink Ferwerda, Piet Ferwerda, Martin Gaus (die later een bekende TV-persoonlijkheid werd met zijn presentatie van programma's over honden), Julio Hazel, Hans Hellingman, Joop Schuurhuizen, Eef Treurniet en Jan van Wieringen.
In 1965 had VVGA een zwaar seizoen en won slechts twee van hun 21 competitie-wedstrijden.
Morris Cranston had een aandeel in de tweede winst in dat seizoen, een 8-3 overwinning tegen Ajax.
Met een 3-0 achterstand pakte VVGA een punt terug in de vierde inning, waarna een rally van vijf punten volgde in de vijfde slagbeurt.
De rally begon met een homerun van Martin Gaus, waarna honkslagen van Julio Hazel en Cranston voor het gelijkmakende en het leidende punt zorgden.
In de zesde sloeg Eef Treurniet een 2-run homerun om de voorsprong op te voeren voor VVGA.
In 1967 eindigde Giants Diemen op de eerste plaats in hun afdeling van de Eerste Klasse, waarna een best-of-three Promotie-reeks volgde tegen HCK (Kinheim).
Giants won de openingswedstrijd, maar verloor het tweede duel met 6-3.
In die wedstrijd keek Giants tegen een 6-1 achterstand aan, waarna twee punten toegevoegd werden in de negende, gescoord door Cranston en Reggie Smith, maar de ploeg kwam te kort.
HCK won daarna ook de derde wedstrijd en zodoende promoveerde de Haarlemse ploeg naar de Hoofdklasse.
In het seizoen 1967 stond Giants Diemen onder leiding van Hoofd Coach Gé Oosterbaan.
Naast de al hierboven genoemde spelers waren andere teamgenoten toen ondermeer ook Peter van der Berg, Peter Broeshart, Reggie Smith, Rob Tromp en Ruud Koene, die later langdurig actief zou zijn als Hoofdklasse-coach.
Na afloop van het seizoen 1967 besloten (outfielder) Cranston en (korte stop) Hazel te gaan spelen voor HCAW.
Het was daar dat het duo een comeback maakte in de hoogste afdeling toen zij voor de Bussumse ploeg speelden in 1968 en 1969.
In die jaren speelden de teams slechts 21 wedstrijden in de competitie en Cranston speelde toen in respectievelijk 17 en 21 wedstrijden.
Dat Cranston een snelle honkloper was bewees hij ondermeer in een 'close game' tegen OVVO tijdens het seizoen 1968.
HCAW verloor het duel met 2-1, maar het enige Bussumse punt werd gescoord door Cranston.
Het punt zette HCAW zelfs op voorsprong.
In de vierde inning was Cranston de loper op het derde honk toen Julio Hazel een squeeze-bunt plaatste.
Cranston vertrok en door zijn snelheid reageerde de OVVO-verdediging te gehaast.
OVVO-pitcher Jan Adriaansz fielde de bal goed, maar gooide te snel naar catcher Wim Crouwel, die de bal miste en Cranston scoorde.
De voorsprong was van korte duur, want OVVO antwoordde met twee punten met twee uit in de eigen vierde slagbeurt op de legendarische HCAW-pitcher Rob Hoffmann.
Jelle Postma bereikte het honk na een fout, waarna José Faneyte volgde met een tweehonkslag.
Postma en Faneyte scoorden daarna beiden toen Wil Meijer volgde met een honkslag.
Twee jaar later zouden Cranston en Faneyte teamgenoot worden.
...Tijdens het 50-jarig bestaan van Amsterdam Pirates in 2009...
...poseert Morris met oud-teamgenoten Jan van Wieringen...
...(achter, links), Hans Jansen de Vries, José Faneyte,...
...Kurt Lourens en Mario Berkel (voorste rij)...
...Rechts staat 'Mr. Pirates' Loek Loevendie,...
...die in februari dit jaar overleed...
(© Foto: Henk Seppen) |
In 1969 won HCAW de openingswedstrijd van het seizoen, nadat de oorspronkelijke eerste wedstrijd een week eerder was verregend.
HCAW speelde tegen Feyenoord, dat het seizoen was begonnen met een verrassende overwinning tegen OVVO.
HCAW won met 8-2, ondermeer dankzij homeruns van Cranston en Jan van Ewijk.
In de jaren zestig speelde HCAW op hun voormalige thuisveld (De Kuil) en hun thuiswedstrijden werden altijd zeer goed bezocht, met aantallen van 1.000 tot 2.000 toeschouwers.
Zij genoten van Cranston, want hij was één van de weinige spelers die in vrijwel alle wedstrijden op de honken kwam en zeer regelmatig honkslagen sloeg.
Onder Cranston's teamgenoten bij HCAW waren Piet Back, Jim Bell, Rob Bus, Jan van Ewijk, Rob Filipiak, Ade Fijth, Rob van der Gaast, Peter de Graeve, Wim Hageman, Julio Hazel, Rob Hoffmann, Frans Mäkel, die op 15 mei overleed, Leo Nagtegaal, Fred Remmers, Rob Rijnders, Jan Schriek, Wim van der Ster en Hans Vos.
De bekende HCAW-fotograaf Alfred Cop was in deze jaren in veel van de wedstrijden de bat-boy van de ploeg.
Na het seizoen 1969 besloot Cranston te gaan spelen voor het Amsterdamse Rap, dat in 1974 de naam wijzigde in Amsterdam Pirates.
Rap stond bekend om een sterke jeugd-afdeling, die werd geleid door Loek Loevendie ('Mr. Pirates'), die in februari van dit jaar overleed.
Maar in deze begin jaren zeventig beschikte Rap voor het eerst ook over een sterke spelersgroep in de honkbal-hoofdmacht.
Vanaf 1970 speelde Cranston vijf seizoenen (1970-1974) voor Rap.
Andere spelers in die beginjaren zeventig waren Chester Berkel, Mario Berkel, Albert Driessen, José Faneyte (die in de Hoofklasse had gespeeld voor Sparta en OVVO), Wim Geestman Jr., Tom Helmers, Harold Leslie, Kurt Lourens, Canadees Terry McIntosh Louis van der Putten, Jan Visser en Herman Wijnands en rookies Albert Husken, Hans Jansen de Vries (die in recente jaren de PA Announcer was bij Amsterdam Pirates en Almere '90) en Marten Walsma.
Vanaf 1972 kreeg de ploeg gezelschap van André van Beest, Jan van Beest, Michael Davidson, Tom Geestman en Frank Ricao, de meeste daarvan afkomstig uit de jeugd-afdeling van de club.
In 1973 maakte Martin Ronnenbergh zijn debuut en ook Rob Filipiak, Cranston's voormalige teamgenoot bij HCAW, kwam naar Amsterdam.
En in 1974 speelden jonge spelers als Laurens van der Poel, Kees van Vegten en Sjaak Verbij in hun eerste wedstrijden in de hoofdmacht, die ook werd uitgebreid met veteraan en voormalig Hoofdklasse-speler Franco Martis.
Toen Cranston voor Rap uitkwam stond de ploeg onder leiding van de ervaren coach (en Faneyte's schoonvader) Max Rietbergen, die eerder in de Hoofdklasse coach was geweest bij Storks.
In 1969, samen met Aart Kruijs, leidde Rietbergen het team van HCAW en was Cranston ook één van zijn spelers.
Bij Rap werd Rietbergen geassisteerd door Wim Joost en Herman Koot (die op 15 juni overleed).
Voormalig heuvel-grootheid Wim Geestman Sr. was al sinds eind jaren zestig de Pitching Coach bij Rap.
Vanaf 1971 was Coen Stoovelaar de Team Manager en een paar jaar later werd Wim Kwekkeboom de Team Scorer.
In deze begin jaren zeventig-seizoenen waren de webmaster van deze website (Marco Stoovelaar) en zijn broer Ronald Stoovelaar de vaste bat-boys van Rap.
Hoewel Rap jaarlijks in de top van de ranglijst eindigde lukte het niet te promoveren naar de hoogste afdeling.
Dat werd uiteindelijk gerealiseerd in 1981.
...Morris en zijn vrouw Annet luisteren naar een speech...
...tijdens het 50-jarig bestaan van Pirates in 2009...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Tijdens het seizoen 1970 werd ook een aantal wedstrijden gespeeld tussen teams die de verschillende Rayons vertegenwoordigden.
Morris Cranston kwam uit voor Amsterdam in een 7-0 shutout-winst tegen 't Gooi-Utrecht in een wedstrijd die werd gespeeld op het complex van HCAW in Bussum.
Amsterdam opende de score met drie punten in de derde inning.
In die slagbeurt bereikte Cranston het honk via een honkslag op Ade Fijth.
Even later scoorden Cranston en Marco Nagelkerken beiden op een tweehonkslag van Wim Crouwel, die daarna zelf scoorde op een honkslag van Hans Onverwagt.
Cranston was met 3-uit-5 de beste slagman van de wedstrijd.
Als speler van Rap toonde Morris regelmatig zijn aanvallende kracht.
Dat onderstreepte hij bijvoorbeeld in een wedstrijd op 18 augustus 1973.
Op die dag speelde Rap tegen Thamen en de 16-jarige (toekomstige prof) Martin Ronnenbergh maakte zijn debuut als pitcher in de Amsterdamse ploeg.
Rap won met 4-0 en de rechtshander werd gesteund met drie homeruns, twee solo-klappen van Cranston en een 2-run klap van José Faneyte.
Terwijl Morris uitkwam in de hoofdmacht van Rap begon zijn zoon Jeffrey ook te honkballen, terwijl dochter Anouk een paar jaar softbalde.
Jeffrey speelde later 18 seizoenen (1987-2004) in de Hoofdklasse en kwam ook vele jaren uit voor het Nederlands Team.
Anouk werd later gekozen tot Miss Teenage Nederland en had een loopbaan in modellenwerk, zingen, acteren en presenteren.
Morris en zijn vrouw Annet waren zodoende beiden vaak aanwezig op het oude thuiscomplex van Rap/Pirates aan de Jan van Galenstraat in Amsterdam om naar wedstrijden van Jeffrey en Anouk te kijken.
Morris en Annet reisden ook regelmatig naar het buitenland om internationale toernooien bij te wonen, waaraan Jeffrey met het Nederlands Team deelnam, zoals de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta (USA).
Na het seizoen 1974 ging Cranston voor een andere Amsterdamse club spelen, De Volewijckers.
Daar, in 1975, speelde de outfielder samen met ondermeer Hans Möhrs en Adrie Grommé, maar ook met voormalig Rap-teamgenoot Chester Berkel in een ploeg die onder leiding stond van Bertus Grommé.
Vervolgens speelde Cranston voor De Spartaan, eveneens in Amsterdam.
In het seizoen 1976 was hij teamgenoot van de latere langdurige Hoofdklasse-coach Louis Hofer in een team, waarvan Gerard Stenzler de Hoofd Coach was.
Andere teamgenoten waren ondermeer Hennie Heijsteeg, Dick Moraal en Jan Prinsen.
Hierna speelde Cranston voor De Meteoor in 1977 en 1978, waar hij toen ook coach was.
De Volewijckers en De Meteoor speelden beide in Amsterdam-Noord.
Na een fusie tussen de twee verenigingen in 2013 ontstond Amsterdam North Stars.
...Morris Cranston met voormalige teamgenoten en vrienden...
...tijdens het 50-jarig jubielum van Amsterdam Pirates in 2009...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
In zijn spelersdagen is Morris Cranston altijd een goede contact-hitter geweest, die goed presteerde met lopers op de honken.
Maar hij had ook power, want hij sloeg regelmatig een homerun als speler van VVGA, Giants Diemen, HCAW en Rap.
Cranston was eveneens een snelle honkloper en een solide verdedigende speler.
Vaak stond hij in het midden van alle actie, aanwijzingen schreeuwend naar zijn teamgenoten in de verschillende situaties.
Na het seizoen 1978, hij was nu 42 jaar, stopte Morris Cranston als speler.
Maar hij bleef nog vele jaren actief in het honkbal als coach.
Morris had veel honkbal-kennis en hij maakte daarna zijn coach-debuut in 1979 bij Thamen.
Daar coachte hij het honkbalteam van de Uithoornse club in drie seizoenen.
In zijn eerste seizoen (1979) leidde Cranston de ploeg naar de eerste plaats in de Tweede Klasse en dat resulteerde in promotie.
Cranston hield ook van het coachen van jeugdteams, wat hij eveneens verschillende seizoenen heeft gedaan.
In 1982 leidde hij het interregionale jeugdteam van Amsterdam Pirates, dat toen op de tweede plaats eindigde.
In de hiernavolgende jaren coachte hij jeugdteams bij zowel Pirates als UVV.
In deze jaren was het gezin Cranston verhuisd van Amsterdam naar Nieuwegein.
Echter, halverwege de jaren tachtig, keerde Cranston toch nog even terug als speler.
In deze jaren speelde een Antillian Oldtimers Team verschillende wedstrijden.
De ploeg, onder leiding van coach Max Rietbergen, was samengesteld uit voormalige (Hoofdklasse-)spelers, waaronder Simon Arrindell, Chester Berkel, Mario Berkel, José Faneyte, Julio Hazel, Jessy de Lanoi, Hudson John, Franco Martis en Herbert Ramlal.
In 1988 was Cranston één van de coaches van het eerste honkbalteam van UVV, dat toen in de Hoofdklasse speelde, maar degradeerde.
In dat seizoen assisteerde Cranston voormalig teamgenoot, maar ook zijn goede vriend Julio Hazel, die de nieuwe Hoofd Coach was geworden van UVV.
Onder de spelers was toen ook Cranston's zoon Jefrrey, die toen in zijn tweede Hoofdklasse-seizoen uitkwam voor UVV.
Na het seizoen 1988 verhuisde Jeffrey Cranston naar HCAW, waar hij zestien seizoenen zou spelen.
Doordat Cranston altijd zeer trouw was tegenover de clubs waaraan hij was verbonden bleef hij ook het volgende seizoen bij UVV toen de ploeg uitkwam in de tweede hoogste afdeling.
Na twee seizoenen coach te zijn geweest van de hoofdmacht keerde Morris Cranston terug naar het coachen van jeugdteams, wat hij in de volgende twee jaar deed bij UVV.
Doordat zoon Jeffrey nu speelde voor HCAW werden Morris en zijn vrouw Annet regelmatige en bijna altijd aanwezige toeschouwers van de Bussumse ploeg.
Zijn liefde voor het coachen van jeugdteams bleef en dus nam HCAW een slimme beslissing om gebruik te maken van zijn honkbalkennis en was Morris vanaf 1992 zeven seizoenen jeugdcoach bij HCAW.
In 1997 maakte Cranston zijn comeback als coach in de Hoofdklasse toen hij deel uitmaakte van de coaching-staf van de hoofdmacht van HCAW, die toen onder leiding stond van Hoofd Coach Craig McGinnis.
In dat jaar bereikte HCAW de Holland Series, maar verloor de best-of-five tegen Hoofddorp Pioniers.
Het volgende seizoen bleef Cranston ook Assistent Coach toen Brian Farley de opvolger werd van McGinnis, die terugkeerde naar de USA.
Het seizoen 1998 was zeer succesvol, want HCAW eindigde op de eerste plaats in de reguliere competitie.
Tijdens het seizoen maakte Cranston ook zijn debuut als Hoofd Coach in de Hoofdklasse als invalleer voor Farley in twee wedstrijden, waarvan er één werd gewonnen.
In de Play-Offs kwam HCAW in drie wedstrijden tot een 'sweep' tegen Kinheim om zich te plaatsen voor de Holland Series.
In wat toen een best-of-five was won HCAW met 3-1 tegen Neptunus om landskampioen te worden.
Cranston coachte hierna het interregionale jeugdteam van HCAW in 1999, maar keerde ook weer terug bij de hoofdmacht van de Bussumse club.
Toen Farley een schorsing van drie wedstrijden moest uitzitten leidde zijn assistent Edward Kreuning de ploeg en viel Cranston in als tijdelijke assistent.
In het hiernavolgende seizoen (2000) was Cranston weer de fulltime Assistent Coach van Farley.
HCAW plaatste zich weer voor de Play-Offs, maar werd daarin uitgeschakeld door Neptunus.
Cranston was vervolgens niet actief in coaching in 2001-2003, maar keerde toch weer terug in de coaching-staf van HCAW in 2004 toen hij de Bench Coach was van Bill Froberg, die op 19 december vorig jaar overleed.
In het seizoen 2004 was Maurice de Conge de Pitching Coach.
In dit seizoen speelde HCAW wederom in de Holland Series en stond weer tegenover Neptunus, maar verloor de best-of-five dit keer met 3-1.
In alle seizoenen dat Morris één van de coaches was bij HCAW was de Team Scorer Adrie Berrevoets, de broer van Wiet Berrevoets, die een teamgenoot was geweest van Cranston toen hij speelde voor VVGA.
Na het seizoen 2004, hij was nu 68 jaar, nam Morris Cranston afscheid als coach, maar hij bleef daarna tot en met dit seizoen een regelmatig bezoeker van wedstrijden van HCAW.
Eind jaren negentig was Morris Cranston ook enige tijd actief in het mannensoftbal, want hij was één van de coaches van het succesvolle Domstad Dodgers, dat toen in de hoogste afdeling uitkwam.
In 2000 was Cranston bovendien één van de coaches van de Nederlandse Mannen Softbal Teams.
Hij was de Hoofd Coach van het Nederlands B-Team en assisteerde toenmalig Hoofd Coach Willem Tuyn bij de Nationale A-ploeg.
Sinds zijn verhuizing naar Nieuwegein coachte Morris Cranston niet alleen bij UVV en HCAW in de jaren negentig, hij raakte ook nauw betrokken bij de lokale vereniging.
In zijn woonplaats Nieuwegein werd in 1982 de honkbal- en softbalvereniging Geinoord opgericht.
Deze club werd in 2003 Nieuwegein Diamonds.
Bij Diamonds is Morris zo'n dertig jaar actief geweest.
Hij coachte er teams, trainde teams, gaf veel adviezen en tips aan club-coaches en spelers/sters, hielp mee aan de verzorging van de speelvelden en het materiaal en deed nog veel meer.
Vanaf 2009 gebruikte de Nederlandse Vrouwen Softbal Teams het complex van Nieuwegein Diamonds zo'n vijf jaar om er te trainen en oefenwedstrijden te spelen.
In die jaren was de webmaster van deze site de Media Officer en Team Scorer van zowel het Nederlands Team als Jong Oranje.
Tijdens de trainingen en de wedstrijden van deze teams in Nieuwegein was Morris vrijwel altijd aanwezig om even te kijken.
En wanneer je Morris ontmoette en met hem in gesprek raakte, waren dat altijd plezierige momenten.
Vooral doordat Morris en ik uiteraard een lange historie hadden sinds onze jaren samen bij Rap/Amsterdam Pirates.
Over zijn activiteiten bij Nieuwegein Diamonds zei hij altijd: ,,Ik woon in de buurt, ik vind het geweldig hier en het is fijn om hier op het complex te zijn en te helpen waar en wanneer nodig, dit is echt een hele leuke club.
Zo blijf ik lekker bezig''.
Morris was iemand die van plezier hield.
Hij hield van plezier in zowel de dug-out als buiten het veld.
Maar wanneer nodig kon hij ook zeer serieus zijn, of in discussie gaan of boos zijn als iets niet goed ging.
Maar heel snel daarna keerden die brede lach en pret-oogjes weer terug.
Morris (Maurice) had een fantastische persoonlijkheid, was zeer geliefd en was altijd vriendelijk, lachte altijd en had altijd tijd voor een praatje.
En hij had altijd plezier.
Morris zal door velen worden gemist, net zoals zijn aanwezigheid op de velden.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Maurice's zoon Jeffey, dochter Anouk, kleinkinderen en verdere familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(16 november)
|
