(Tekst: Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Marcel de Bruijn...
(1945 - 2022) |
 Voormalig Hoofdklasse-pitcher en Feyenoord-icoon Marcel de Bruijn overleden
English
 ROTTERDAM -
Voormalig linkshandige werper Marcel de Bruijn, die bijna veertig jaar speelde en/of coachte voor Feyenoord, is op vrijdag (11 maart) op 76-jarige leeftijd overleden.
Vanwege zijn lange band met Feyenoord, met wie hij in acht Hoofdklasse-seizoenen speelde, werd De Bruijn een club-icoon.
Tesamen met zijn voetbal-activiteiten was De Bruijn ruim zestig jaar aan de club verbonden.
Marcel de Bruijn werd geboren op 14 juli 1945 in Dordrecht.
Op tienjarige leeftijd ging hij honkballen bij het Rotterdamse Feyenoord, dat uiteraard ook bekend stond om de succesvolle (professionele) voetbalploeg in de Eredivisie.
Gelijk vanaf het begin toonde Marcel dat hij talent had.
Hij ontwikkelde zichzelf in een betrouwbare en gerespecteerde pitcher en bovendien een zeer effectieve linkshander.
Marcel's vrouw Peggy softbalde bij Feyenoord.
Hun dochter Mae en zoon Robert speelden eveneens voor de club.
Mae softbalde voor Feyenoord (1981-1997) en daarna Sparta/Feyenoord (1998-2000), waarna ze in 2001 ging spelen voor Euro Stars.
Met dit laatste team speelde Mae in 2004 en 2008 in de Hoofdklasse.
Na te zijn gestopt als speelster was Mae vier seizoenen (2005-2008) de Team Manager van het softbalteam van Euro Stars.
Vervolgens was ze Team Manager van één van de Jong Oranje Teams in 2012 en 2013 (Jong Oranje Wit).
Sinds 1995 was Mae ook atief in verschillende functies voor het World Port Tournament Baseball in Rotterdam.
Robert honkbalde ook voor Sparta/Feyenoord en speelt momenteel op een lager niveau bij Euro Stars.
Het was ergens rond 1964, 1965 (misschien zelfs eerder) dat De Bruijn debuteerde in het eerste team van Feyenoord in wat een succesvolle periode werd.
De Bruijn werd één van de heuveltroeven en onder leiding van langdurige Hoofd Coach Wim Onderstal werd Feyenoord één van de topploegen in de Eerste Klasse.
In september 1968 stond Feyenoord tegenover Giants Diemen in een Promotie-reeks.
Vanwege regen werd de eerste ontmoeting gestaakt in de achtste inning door de ervaren Home Plate Umpire Co Hetem met een puntloze stand.
Een week later ontmoetten de teams elkaar opnieuw in Rotterdam en toen speelde Marcel de Bruijn een hoofdrol.
De zesde inning zorgde voor een cruciaal moment in de wedstrijd.
Op dat moment keek Feyenoord tegen een 2-0 achterstand aan en Giants-pitcher Piet Ferwerda wilde nog wat extra ballen ingooien.
Echter, Home Plate Umpire Lou Meijer stond dat niet toe en gaf Ferwerda opdracht te gooien.
Ferwerda ging in discussie, gooide alsnog een extra bal en kreeg een waarschuwing.
Zijn broer Mink Ferwerda (die de eerste honkman was) nam vervolgens de pitching over.
Dat zorgde voor de ommekeer.
Ton Steenbruggen en Ton van Uitert bereikten de honken, waarna Huub Kohl de bal over de omheining dreunde voor een homerun en Feyenoord op een 3-2 voorsprong zette.
In de volgende inning, met Jan van Gent als honkloper, sloeg Irving Simmons een 2-run homerun en verhoogde de stand naar 5-2.
De Bruijn gooide het hele duel, stond geen punten meer toe en Feyenoord promoveerde naar de hoogste afdeling.
En zo debuteerde Feyenoord in 1969 in de Hoofdklasse.
Nu actief in de hoogste klasse onderstreepte Marcel de Bruijn wederom zijn talent als linkshandige werper.
Eén van zijn beste wedstrijden in het seizoen 1969 gooide hij tegen Sparta, dat in die jaren de meest succesvolle Rotterdamse honkbalploeg was.
De Bruijn toonde zijn effectiviteit op de heuvel en Feyenoord won met 4-2.
Andere spelers in de Feyenoord-ploeg dat seizoen, maar ook in eerdere vroegere seizoenen, waren ondermeer Harrie Blijden, Piet Burg, Wim Corpeleijn, Herbert Ramlal, Fred Rietdijk, Irving Simmons, Ton Steenbruggen, Aad Verheul, Ton Verheul en Wil de Waard.
Een andere speler met veel Feyenoord-seizoenen was Huub Kohl, die De Bruijn's catcher was in vele wedstrijden tijdens zijn loopbaan.
Kohl overleed in 2019.
|
...Marcel de Bruijn toont zijn gooi-arm... |
Met Feyenoord speelde De Bruijn in acht Hoofdklasse-seizoenen (1969-1975, 1980).
In deze seizoenen eindigde de ploeg tweemaal op de vierde plaats.
In 1972 en 1973, toen de Hoofdklasse uit twee poules bestond, werd Feyenoord beide keren tweede achter Sparta, dat landskampioen werd.
Na te zijn geëindigd op de vijfde plaats in 1974, degradeerde de ploeg in 1975.
Tijdens deze seizoenen boekte Feyenoord verschillende indrukwekkende overwinningen tegen soms sterkere teams.
In 1970 diende Feyenoord koploper Haarlem Nicols de eerste nederlaag van het seizoen toe.
Nicols zette de eerste veertien wedstrijden in winst om, maar verloor toen met 9-6 van Feyenoord in wat een spannend duel was.
In het historische Pim Mulier Stadion (de thuishaven van de Haarlemse Honkbal Week) stond Haarlem Nicols op 4 juli met lege handen in de eerste ontmoeting met Feyenoord, voor wie Marcel de Bruijn een solide partij gooide.
Feyenoord nam een snelle 3-0 voorsprong, dankzij Ricky Placidus.
Nadat hij het eerste punt had gescoord in de eerste inning voegde Placidus een 2-run homerun toe in de tweede slagbeurt.
Echter, Nicols kwam terug en nam een 4-3 voorsprong toen Jan Dick Leurs en Fokke Jelsma beiden een 2-run homerun sloegen.
Kort daarna scoorde Harrie Blijden het gelijkmakende punt, maar Nicols hernam de leiding via een opofferingsslag van Boudewijn Maat in de vijfde inning.
Maar hierna sloeg Feyenoord wederom toe en dit keer hield de ploeg de voorsprong in het restant van de wedstrijd vast.
Eerst sloeg Ricky Placidus zijn tweede 2-run homerun, waarna Feyenoord nog meer afstand nam toen ook Henk Kruik een 2-run homerun sloeg op Jan Dick Leurs, die vervolgens werd vervangen door veteraan Herman Beidschat.
Feyenoord had een beslissende voorsprong genomen en voegde nog een 'insurance run' toe na een fout.
Ondanks een aantal cruciale situaties hield Hoofd Coach Wim Onderstal De Bruijn op de heuvel en die beschaamde zijn vertrouwen niet.
Met een 9-5 voorsprong volgden weer spannende momenten in de tweede helft van de negende inning.
Eerst scoorde Nicols toen Kees Kuijer homerde.
Hierna kreeg de thuisploeg lopers op het tweede en derde honk met twee uit.
De slagvaardige Dassy Rasmijn was de volgende slagman voor Nicols en ook nu hield Onderstal De Bruijn in de wedstrijd.
Die hield zijn hoofd koel en even later callde Home Plate Umpire Henk Ronnenbergh Rasmijn uit op drie slag en maakte Feyenoord een einde aan de 'winning streak' van Nicols.
In 1971 kwam Feyenoord wederom tot een aantal prima resultaten.
En er was ook een historisch moment tijdens dit seizoen.
In voetbal worden de wedstrijden tussen Ajax (Amsterdam) en Feyenoord (Rotterdam) al vele jaren bestempeld als 'klassieker'.
Dit jaar, voor het eerst in de Hoofdklasse-historie, stonden de honkbalteams van deze verenigingen tegenover elkaar.
Het was Feyenoord dat het veld als overwinnaar verliet door met 8-1 en 9-6 te winnen.
Naast Harrie Blijden, Piet Burg, Huub Kohl en Ton Steenbruggen waren andere teamgenoten van De Bruijn dit seizoen ondermeer André Boddendijk, Joop van Herp, Arie Hulsebos, Paul Koster, Henk Kruik, Frank Luyando, Paul van den Oever, Ton Pols en Aad Verheul.
Net als de Bruijn, Blijden, Burg, Kohl en Steenbruggen speelden ook hun teamgenoten Koster, Kruik, Van den Oever en Verheul vele seizoenen voor de Rotterdamse club.
In 1971 had Marcel de Bruijn een prima seizoen en maakte deel uit van de voorselectie van het Nederlands Honkbal Team voor de Haarlemse Honkbal Week van dat jaar.
Echter, in juni maakte de Technische Commissie van de KNBSB de definitieve selectie bekend voor het evenement, wat gebeurde voor aankomst van de nieuwe Amerikaanse bondscoach Hal Smeltzly.
De Bruijn was één van de laatste drie spelers die afviel voor de ploeg, samen met Berry Eijgendaal (ADO) en Ed van den Berg (Sparta).
Aan de andere kant werd pitcher Rob Hoffmann (HCAW) na lange afwezigheid weer in de ploeg opgenomen.
De Bruijn speelde nooit voor het Nederlands Team.
...Marcel de Bruijn tijdens voorbereidingen...
...op het nieuwe seizoen 1978... |
In 1972 won Feyenoord opnieuw tweemaal van Ajax.
In dit seizoen was powerhitter Hudson John de eerste honkman van Feyenoord na vijf seizoenen te hebben gespeeld voor Sparta, gevolgd door één seizoen bij Storks.
John had in het infield gezelschap van Eric Schouten (tweede honk), Aad Verheul (korte stop), Ton Steenbruggen (derde honk) en Huub Kohl (catcher).
Hoewel De Bruijn een zeer effectieve en betrouwbare werper was, liet hij zichzelf soms beïnvloeden door scheidsrechterlijke beslissingen.
In de eerste wedstrijd tegen Ajax op 21 mei stond Feyenoord met 6-2 voor.
Na een discutabele beslissing was De Bruijn wat aangedaan en kwam Ajax terug tot 6-5.
Paul Koster nam het over en stelde de winst veilig.
De volgende dag gooide Koster een complete game, 4-0 shutout op het thuisveld van Feyenoord op het bekende Sportpark 'Varkenoord', dat achter het voetbalstadion van de club ligt.
In dat duel opende Feyenoord de score in de zesde inning na vier wijd met volle honken.
In de zevende inning zette Ajax Hoofd Coach Reggie Smith veteraan Ruben Leysner in als nieuwe werper.
Leysner, die op 16 januari overleed, kon het tij niet meer keren en moest nog eens drie punten toestaan.
Een andere wedstrijd waarin De Bruijn zijn pitching wat liet beïnvloeden kwam twee weken later in Amsterdam tegen OVVO.
En de linkshander gaf dat na afloop zelf toe.
Feyenoord keek snel tegen een 3-0 achterstand aan, maar kwam langszij.
In de derde inning sloeg De Bruijn een grounder, die eindigde in een fout van tweede honkman (!) Paul Smit (die later bekender werd als catcher).
Hierna sloeg Frank Luyando wat een homerun leek te zijn.
Echter, de umpire stelde dat de bal niet over het hek was gegaan, maar er onderdoor was gegaan en gaf een ground-rule double, waardoor De Bruijn wel kon scoren.
Even later, met twee uit, stond een jonge Charles Urbanus als werper tegenover powerhitter Hudson John, die een 2-run homerun over de omheining dreunde.
In de vierde inning brak OVVO de 3-3 stand toen Urbanus scoorde na een fout.
De Bruijn gooide in dit duel voor Feyenoord, maar was minder effectief.
Terugkijkend op het duel zei hij in Het Vrije Volk:
,,Het lukte gewoon niet.
Ik weet niet waar het in zit, maar ik kon het juiste maatgevoel niet te pakken krijgen.
De beslissingen van hoofdscheidsrechter De Wolf maakte mij hypernerveus''.
Maar Marcel de Bruijn bleef een betrouwbare werper.
Bovendien was hij ook een solide slagman met homerun-power.
En hij kon lopers in scoringspositie brengen.
Zoals op 26 augustus van het seizoen 1972 tegen Sparta in een wedstrijd die een pitching-duel was tussen Paul Koster (Feyenoord) en Ade Fijth (Sparta).
In de 1e9, op Sparta's thuisveld op Sportpark 'Nieuw Vreelust', stond Feyenoord met 2-1 achter.
Met Aad Verheul als loper op het eerste honk, bracht De Bruijn hem (als pinch-hitter) naar het tweede honk via een opofferingsstootslag.
Verheul scoorde vervolgens de gelijkmaker toen een klap van Paul Koster in een fout eindigde.
Hierna scoorde Koster het leidende punt op een pinch-hit single van Joop van Herp.
Feyenoord won met 3-2 in wat een belangrijke wedstrijd was wat betreft de poule-indelingen voor het volgende seizoen.
Vanaf 1972 bestond de Hoofdklasse een paar seizoenen uit een A- en een B-poule die werd samengesteld op basis van de eindstand in het voorgaande seizoen.
De teams op de eerste, derde, vijfde en zevende plaats vormden Poule A, de overige speelden in Poule B.
Daarna speelden de winnaars van deze Poules tegen elkaar in een best-of-five Kampioensreeks.
In de seizoenen 1973 en 1974 kende Feyenoord weinig problemen en handhaafde zich met gemak in de hoogste afdeling.
Nieuwkomers in 1973 waren Fred Beckers (ex-Sparta), Jan Collins (ex-Euro Stars) en Jimmy Bell.
In 1974, met Wim Onderstal nog altijd als Hoofd Coach, was Henk van 't Klooster een nieuwkomer in het Feyenoord-team.
Echter, de ploeg moest het wel enige tijd doen zonder Ton Steenbruggen en Aad Verheul, die beiden herstellende waren van blessures.
En Hudson John had het team verlaten.
Zodoende was Marcel de Bruijn niet alleen de heuveltroef voor Feyenoord, hij was ook de eerste honkman als hij niet gooide, want hij nam die positie van John over en deelde die met Frank Luyando.
...Het team van Feyenoord in 1973....
...Marcel de Bruijn staat in het midden met # 30 (vijfde van rechts)...
...Ook op de achterste rij staan Paul Koster (3e van links), Huub Kohl (4e van links),...
...Fred Beckers (4e van rechts), Harrie Blijden (3e van rechts) en...
...Coach Wim Onderstal (2e van rechts; Zittend zijn Hudson John, Jan Collins,...
...Paul van den Oever, Jimmy Bell, Ton Steenbruggen, Aad Verheul en Ricky Placidus... |
Het seizoen 1975 eindigde met wat problemen voor Feyenoord, hoewel de ploeg ook nu weer een aantal prima resultaten boekte.
Op Opening Day (26 april) won Feyenoord met 3-1 van landskampioen Sparta met De Bruijn als dominerende werper.
Het enige punt dat hij toestond werd laat in de wedstrijd gescoord door Jan Venema na een honkslag van Gerard Blacquiere, wat pas de derde (en laatste) honkslag was die De Bruijn in deze wedstrijd moest incasseren.
Een maand later gooide De Bruijn een 6-0, 3-hit shutout tegen het powerteam van Haarlem Nicols en homerde zelf op Jan Dick Leurs.
In juni 1975 won Feyenoord tweemaal van Sparta.
Wederom gooide De Bruijn een prima wedstrijd, pakte zijn vijfde winst en leek een kandidaat te zijn voor het Nederlands Team voor het komende Europees Kampioenschap.
Echter, De Bruijn kreeg opnieuw geen kans om voor Oranje te gooien.
Naast De Bruijn ontwikkelde Ronald Janse zichzelf dit seizoen in een getalenteerde werper en werd ook Jan Lodder regelmatig als pitcher ingezet.
Het team werd in 1975 gecoached door Huub Kohl, die zelf ook speelde als catcher en werd geassisteerd door Jan Kramer.
Maar de ploeg degradeerde uit de Hoofdklasse en veel spelers vetrokken na het seizoen.
Met uitzondering van Marcel de Bruijn en Paul Koster, die loyaal bleven.
De Bruijn ging niet in op een aanbod van Sparta.
Op dat moment vroeg Feyenoord zelfs om in de Tweede Klasse te mogen spelen in plaats van de Eerste Klasse.
Maar uiteindelijk werd besloten toch in de Eerste Klasse uit te komen.
Echter, na het seizoen waren er geluiden dat Sportclub Feyenoord de honkbal-afdeling mogelijk wilde ontbinden nu er niet in de Hoofdklasse werd gespeeld en veel spelers waren vertrokken.
De Bruijn, die in goede en slechte tijden altijd loyaal is gebleven aan Feyenoord, was een gedreven voorvechter om de honkbal-afdeling te handhaven en een groot deel van de leden was het met hem eens.
In deze (en volgende) jaren coachten De Bruijn en Koster ook jeugdteams en leidden trainingen van jeugdspelers van de vereniging.
En zo speelde Feyenoord in 1976 in de Eerste Klasse onder leiding van de Amerikaanse coach Jeff Westphalen, die de opvolger was van Huub Kohl.
Een aantal spelers van het tweede team en uit de junioren werd toegevoegd aan de hoofdmacht om de vacante plaatsen op te vullen, zoals Kees Herwig, Peter Lodder, Tom Prooij en René Ras (die later Hoofdklasse-umpire werd).
In dit seizoen bereikte De Bruijn een mijlpaal, want hij speelde in zijn 400e wedstrijd voor Feyenoord, dat op de zesde plaats eindigde.
Na in 1977 tweede te zijn geworden keerde Wim Onderstal in 1978 terug als Hoofd Coach.
In dat seizoen eindigde Feyenoord opnieuw op de tweede plaats in de Eerste Klasse achter stadgenoot Neptunus, dat zodoende promoveerde naar de Hoofdklasse.
In 1979 was het Feyenoord dat de titel pakte in de Eerste Klasse en promoveerde naar de hoogste afdeling, waarin het de plek overnam van het gedegradeerde Sparta.
En dus maakte Feyenoord in 1980 een rentree in de Hoofdklasse, maar de ploeg eindigde op de tiende en laatste plaats en degradeerde gelijk weer.
Tegen het einde van het seizoen won het team een regionaal toernooi via een 9-8 zege in twaalf innings tegen Sparta na Neptunus te hebben uitgeschakeld (11-5, winnende werper De Bruijn) in de Halve Finale.
Maar dat was het enige succes voor Feyenoord en opnieuw vertrokken veel spelers.
Coach Wim Onderstal ging naar Neptunus, dat ook Henk van 't Klooster, Henk Kruik en Amerikaan Kevin McDonald van Feyenoord aantrok.
Ton Steenbruggen en Willem Bekker kozen voor Zwijndrecht en Harm Wilms keerde terug naar PSV.
Daarnaast werd Paul van den Oever's naam genoemd bij Euro Stars, was Eric Schouten gestopt, dacht Paul Koster aan stoppen en wist De Bruijn nog niet wat hij ging doen.
Ook dit keer volgden discussies over het voortzetten van de honkbal-afdeling.
Wederom vervulde De Bruijn een belangrijke rol en bleef de honkbal-afdeling in stand.
En zo, in 1981, keerden Van den Oever, Schouten, Koster en De Bruijn allemaal weer terug in uniform en maakte Huub Kohl zijn rentree als Hoofd Coach.
Amerikaan Alex Masel werd toegevoegd en Rick Corbeau en Paul Roodenburg werden basisspelers, terwijl Geoffry Kohl en Dave Kohl zich ontwikkelden tot talentvolle spelers.
Het was ook in deze periode dat de spelers shirts droegen die gelijk waren aan de karakteristieke rood-wit gestreepte shirts die de profvoetballers van Feyenoord droegen.
Hoewel het team regelmatig in de top van de Eerste Klasse eindigde en deelnam aan een Promotie/Degradatie-poule keerde Feyenoord niet meer terug naar de Hoofdklasse.
Maar, zoals gezegd, wat er ook gebeurde, Marcel de Bruijn bleef Feyenoord trouw en bleef voor de ploeg spelen tot en met 1989 toen hij 44 jaar was.
...Marcel de Bruijn was een effectieve linkshandige pitcher...
...Op de foto gooit hij voor Feyenoord in 1972...
(Foto gepubliceerd in Het Vrije Volk; Onbekende fotograaf) |
In 1988 kreeg Feyenoord (weer gecoached door Onderstal) wederom te maken met een leegloop van spelers.
Dit keer verlieten Sigmund Francisca (Blue Birds), Adonis Kemp, Nelson Solognier Haime Wiersma (allen Sparta), Amerikaan Parris Mitchell (Twins Oosterhout), René Nieveld en Elton Wilson (beiden ADO) allemaal de ploeg.
In het seizoen 1989 is Ton Steenbruggen de coach van Feyenoord, dat dan uitkomt in de Overgangsklasse.
Op 43-jarige leeftijd wordt Marcel de Bruijn toegevoegd aan het team en wordt weer één van de reguliere werpers.
In de voorgaande paar seizoenen speelde hij voor het tweede team, maar uiteraard wilde hij zijn club en zijn team weer helpen en dus beklom hij weer de heuvel.
Ook een aantal andere oudere spelers maakte hun rentree in de hoofdmacht, zoals Henk van 't Klooster en Aad Lodder.
Zij kregen gezelschap van nieuwkomers Ruurd van Drongelen, Martijn Kant en Gianni Meriën.
Pas daarna speelde De Bruijn nog een paar seizoenen (als werper) op een lager niveau bij Zwijndrecht.
En nadat hij was gestopt als speler bleef Marcel de Bruijn actief voor Feyenoord als één van de coaches.
Hij bleef zelfs actief toen Feyenoord na afloop van het seizoen 1997 fuseerde met 'rivaal' Sparta.
In het seizoen 1998 was De Bruijn de Assistent Coach van Rob Hendriks bij het Hoofdklasse-team van Sparta/Feyenoord.
Spelers in dat team waren ondermeer Maikel Benner, Tony Benningshof, Erwin van den Berg, Melfried Comenencia, Marlon Fluonia, Michael Martha, Marco Meuwese, Jerry van den Oever, Berti Richardson, Sherton Saturnino, Orlando Stewart, Maurice Verdaasdonk en Leo Voogd.
Marcel de Bruijn kwam ook enige tijd uit voor het veteranenteam van The Hawks.
Met die ploeg reisde hij een paar keer naar Cuba om daar een aantal wedstrijden te spelen.
In zijn acht Hoofdklasse-seizoenen (1969-1975, 1980) toonde Marcel de Bruijn regelmatig hoe betrouwbaar en effectief hij was als werper en makkelijk in meerdere wedstrijden kon gooien.
In zijn eerste seizoen (1969) voerde De Bruijn de Hoofdklasse aan in Gegooide Wedstrijden (16), Meeste Innings (108 2/3) en Meeste Overwinningen (9, samen met Jan Dick Leurs van Haarlem Nicols).
In het seizoen 1972 had de linkshander de Meeste Gestarte Wedstrijden (15, samen met Marco Nagelkerken van Ajax) en gooide wederom de Meeste Innings (125 2/3).
En in 1975 had hij de Meeste Starts (14) en de Meeste Complete Wedstrijden (13).
Aanvallend liet hij meer dan 100 honkslagen noteren.
Helaas zijn niet alle statistieken uit deze seizoenen beschikbaar, maar De Bruijn sloeg minimaal 14 homeruns.
Naast zijn vele activiteiten voor de honkbal-afdeling van Feyenoord bleef Marcel ook nauw betrokken bij de voetbal-afdeling van de Rotterdamse club.
Zo voetbalde hij met vele honkbal-teamgenoten in de wintermaanden.
Later, tot een paar jaar geleden, beheerde Marcel de kantine van de amateur-afdeling voetbal van Feyenoord op Sportpark 'Varkenoord'.
Ook maakte hij deel uit van de Raad van Commissarissen van de amateur-afdeling.
In recentere jaren speelde Marcel ook regelmatig nog golf.
Marcel de Bruijn, die altijd met rugnummer 30 speelde, was vele jaren een gerespecteerde speler (en werper).
Hij werd gerespecteerd door zijn teamgenoten, coaches, tegenstanders en umpires.
Door de jaren heen bleef De Bruijn Feyenoord altijd trouw en was een gedreven speler.
In welke afdeling de ploeg ook speelde, De Bruijn was er altijd om te spelen, te coachen of te helpen.
En hij toonde altijd zijn interesse voor zijn vereniging.
Een clubliefde die we tegenwoordig nog maar zelden zien.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Marcel's vrouw Peggy, dochter Mae, zoon Robert, kleinkinderen, verdere familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(17 maart)
(alle foto's gepubliceerd met toestemming van de familie De Bruijn)
|
