(Tekst: Marco Stoovelaar; Foto's: onbekende fotografen)
IN MEMORIAM
...Ruben Leysner...
(1934 - 2022) |
  Voormalig international en Hoofdklasse-speler Ruben Leysner overleden
English
 SAN NICOLAS (Aruba / Nederland) -
Ruben Leysner, die in negen seizoenen uitkwam in de Hoofdklasse voor UVV en Ajax, verschillende jaren deel uitmaakte van het Nederlands Honkbal Team en ook coach is geweest, is op zondag 16 januari op 87-jarige leeftijd overleden.
Ruben Leysner was een kleurrijke en gedreven speler.
Hij was een zeer gerespecteerde en succesvolle pitcher en infielder in honkbal, maar hij heeft in de jaren vijftig en zestig ook een loopbaan gehad als profbokser.
En hij speelde basketbal en voetbal op het hoogste niveau op Aruba en de Nederlandse Antillen.
Vorige maand overleed Ruben's neef en voormalig teamgenoot Roly Wout negen dagen voor zijn tachtigste verjaardag.
Lochay Ruben Leysner werd in 1934 geboren in San Nicolas op Aruba.
Hij kwam uit een grote familie, want hij had zes broers en vier zussen.
Al vanaf jonge leeftijd was hij geïnteresseerd in allerlei sporten en werd in verschillende daarvan zeer succesvol.
In de jaren veertig en vijftig ontwikkelde Leysner zichzelf tot een allround atleet.
Intussen volgde hij een studie voor electriciën.
In deze jaren werd Leysner de startende korte stop van de Nationale Honkbalploeg van de Nederlandse Antillen en was hij ook de doelman van de Nationale voetbalploeg van de Antillen.
Bovendien was Leysner een goede basketballer (speelde in de top) en was hij één van de beste tafeltennissers van de Antillen.
En hij begon een loopbaan in boksen.
In een interview in 1965 vertelde Leysner dat zijn moeder zijn loopbaan in honkbal stimuleerde, maar niet wilde dat hij ging boksen.
Maar Leysner hield ook enorm van deze sport en dus nam hij een schuilnaam aan en noemde zichzelf Curley Kayo.
Echter, toen hij op 17-jarige leeftijd in 1951 een profcontract tekende werd zijn foto gepubliceerd in kranten en dus kon hij zijn identiteit niet langer geheimhouden voor zijn familie.
En zo begon Leysner's loopbaan als profbokser.
In de jaren vijftgi bleef Ruben Leysner succesvol in een aantal van de hierboven genoemde sporten en in 1955 werd hij uitgeroepen tot beste allround sport-atleet van de Nederlandse Antillen.
Ondanks al deze aandacht bleef hij bescheiden, vervolgde hij ook zijn studie en werd radio-technicus.
Leysner maakte zijn debuut als profbokser op 19 april 1952 in Willemstad (Curaçao) in een gevecht dat eindigde in een overwinning op punten.
Hij maakte zijn debuut op Aruba op 26 juni 1954 in San Nicolaas in een gevecht dat onbeslist eindigde.
Minder dan een maand later, eveneens in San Nicolas, won hij zijn eerste gevecht (eveneens op punten).
Sinds 1953 nam Ruben Leysner, die een lichtgewicht was, deel aan twaalf gevechten die plaatsvonden op Aruba of Curaçao, waarvan de laatste in juli 1957.
In een kranten-artikel uit 1960 wordt gezegd dat Leysner in 1957 een ontmoeting had met de Nederlandse zwaargewicht-kampioen Wim Snoek, die op dat moment op Aruba was tijdens een toernee door een aantal Zuid-Amerikaanse landen.
Het was Snoek die Leysner adviseerde om naar Nederland te gaan.
|
...Ruben Leysner als bokser Curley Kayo... |
Ergens in 1959 besloot Ruben Leysner inderdaad richting Nederland te gaan.
Hij ging wonen in Hilversum, waar hij ging werken voor Philips en ook zijn studie vervolgde.
En uiteraard ging hij weer verschillende sporten beoefenen.
Leysner werd doelman bij voetbalclub 's Graveland en ging honkballen bij het Hilversumse Donar in de Vierde Klasse.
Hij zette ook zijn loopbaan als bokser voort, terwijl hij trainde en aan zijn technieken werkte in Amsterdam op de bekende school van boks-instructeur Piet ter Meulen, die voor de meeste bekend stond als 'Ome Piet'.
In maart 1960 had Leysner zijn eerste Europese gevecht in het Belgische Gent.
Na een gevecht in 1961 in Wenen (Oostenrijk) had hij zijn eerste bokspartij in Nederland op 9 februari 1962 in Hotel Krasnapolsky in Amsterdam.
Daar stond hij tegenover de Fransman Emile Denaes in een duel dat eindigde in een nederlaag op punten.
Sinds 1960 bleef Leysner boksen in partijen in heel Europa tot en met 1965.
Hierna stond hij nog in één laatste bokspartij op 1 november 1968 in Izegem (België), waar hij via een knockout verloor van de Belg Jean Vantorre.
In 27 profgevechten won Leysner er zelf vijf via een knockout.
Zoals gezegd, toen Leysner aan zijn profloopbaan begon noemde hij zichzelf Curley Kayo.
Hiermee vernoemde hij zichzelf naar Curly Kayoe, een bokspersonage in een Amerikaanse stripreeks, die in deze jaren ook zeer populair was in de Nederlandse Antillen.
De stripreeks 'Curly Kayoe' werd gemaakt door Sam Leff en zijn broer Mo Leff en werd gepubliceerd in kranten en stripboekjes van 1946 tot en met 1961.
Toen Leysner naar Nederland verhuisde werd zijn boksnaam gewijzigd in Curley KO.
Na het honkbalseizoen 1959 besloot Leysner te gaan spelen voor het Utrechtse UVV, dat was gepromoveerd en in 1960 debuteerde in de Hoofdklasse.
Dat was het begin van een succesvolle honkbal-loopbaan, zowel op clubniveau als in het Nederlands Honkbal Team.
Bij UVV speelde Ruben samen met zijn broer Vincent, die eveneens een talentvolle sportman was in verschillende sporten, zoals honkbal, basketbal, voetbal en tennis.
In de jaren zestig werd de achternaam van de broers zeer regelmatig verkeerd gespeld als Leyssner, in plaats van Leysner met één 's'.
...Omslag van een...
...Curly Kayoe-strip... |
Toen hij in 1960 voor het eerst uitkwam voor UVV en debuteerde in de hoogste afdeling toonde Ruben Leysner onmiddellijk zijn kwaliteiten.
Hij toonde zijn slagkracht, zijn snelheid op de honken en ook zijn snelle verdedigende reacties.
Daarmee trok hij gelijk de aandacht van Ron Fraser, die toen de Manager was van het Nederlands Honkbal Team.
De Amerikaan nodigde Leysner meteen uit voor Oranje.
In zijn eerste seizoen bij UVV was Leysner voornamelijk derde honkman, maar hij was ook werper, net als zijn broer Vincent.
Ruben toonde waartoe hij in staat was op 16 juli 1960 in een wedstrijd tegen Sparta.
Eerder in het seizoen had Sparta overtuigend met 11-1 gewonnen in een uitduel in Rotterdam.
Dit keer speelde UVV op eigen veld en won met 11-10.
In dit duel sloeg Leysner een homerun, net als Ike Eigen, die één van de vele Amerikanen was die in de jaren zestig uitkwam voor UVV.
In de 2e9 won UVV dankzij een walk-off homerun van Tom Campbell op Sparta's heuveltroef Jaap de Koning.
UVV maakte gelijk een goede indruk in het Hoofdklasse-debuut en eindigde op de vijfde plaats.
En Ruben Leysner was de beste slagman van de ploeg met een .262 slaggemiddelde.
Hiermee was hij de zevende beste slagman in de afdeling achter Simon Heemskerk (.407), Herman van der Brugge (.311), Nol Houtkamp (.293), Hugo Walker (.291) (Walker werd later een bekende honkbal- en voetbalcommentator op TV), Henk Keulemans (.289) en Wim Vrenegoor (.265).
In 1961 beleefde UVV een lastiger seizoen.
De ploeg verloor de eerste negen wedstrijden op rij.
Destijds speelden de teams slechts veertien wedstrijden in de reguliere competitie.
Op 5 augustus brak het op de laatste plaats staande UVV de losing streak en kwam tot een verrassende 3-2 overwinning tegen OVVO, dat op dat moment de tweede plaats innam achter koploper Schoten.
Ruben Leysner zorgde voor twee punten, waaronder het punt dat uiteindelijk beslissend zou zijn.
In dit duel moest UVV het opnemen tegen heuveltroef Han Urbanus, die twaalf slagmensen met drie slag uitschakelde en slechts vier honkslagen toestond.
Op eigen veld scoorde UVV een punt in de eerste en tweede inning via drie fouten en een tweehonkslag van Leysner.
OVVO scoorde het eerste punt in de 1e7 toen startende werper Matthew Campbell driemaal vier wijd gooide, waarna hij de volgende slagman met een worp raakte.
Hierna nam Tom Campbell de pitching over en stelde de voorsprong veilig.
UVV voegde een 'insurance run' toe in de 2e7 toen Leysner een honkslag sloeg en later scoorde om er een 3-1 stand van te maken.
In de eerste helft van de achtste inning homerde Han Urbanus, wat UVV's voorsprong verkleinde naar 3-2, maar dat werd ook de eindstand.
Echter, een paar weken later werd deze wedstijd ongeldig verklaard, omdat Matthew Campbell op de dag van spelen niet gerechtigd was deel te nemen aan de wedstrijd.
Enkele weken later doet Ruben Leysner iets bijzonders.
Eerst, eind augustus, ontmoet UVV koploper Schoten in Haarlem.
In de eerste helft van de eerste inning opent Ruben Leysner als slagman en slaat een homerun op de eerste worp gegooid door Ruud Zijlstra, die het hele duel gooit voor Schoten.
Na negen innings is de stand 4-4.
In de 1e10 neemt UVV een 7-4 voorsprong als Gerald de Vries een 3-run homerun slaat.
Maar in de 2e10 herstelt Schoten en komt tot een rally van vier punten op reliever Tom Campbell, dankzij een aantal honkslagen en fouten.
Schoten wint met 8-7.
Twee weken na dit duel, begin september, wint UVV met 2-1 van VVGA.
Opnieuw slaat Leysner een homerun op de allereerste worp in de wedstrijd, dit keer gegooid door Nico Brands.
Daarmee is Leysner wellicht de enige speler die tweemaal een lead-off homerun heeft geslagen op de eerste worp van een wedstrijd.
Na Leysner's homerun zorgen honkslagen van Jan Kars en Cees Hiele voor het tweede punt.
Ondanks een aantal goede wedstrijden laat in het seizoen degradeert UVV naar de Eerste Klasse.
Een opmerkelijk feit is dat de ploeg wel de beste slagman van de afdeling heeft in Amerikaan Tom Campbell, die tot een slaggemiddelde van .382 komt.
Echter, daar krijgt hij geen prijs voor.
Toen de Nederlandse Amerikaan Albert Balink in 1953 een aantal gouden en zilveren medaillles aan de Bond schonk ter onderscheiding van de Beste Slagman, Beste Pitcher en Meest Waardevolle Speler stelde hij dat deze alleen mochten worden uitgereikt aan Nederlandse spelers en niet aan buitenlandse.
Dit ter stimulatie van Nederlandse spelers en hun prestaties te eren.
Zodoende ging de gouden medaille voor beste slagman niet naar Campbell, maar naar Nol Houtkamp, die tweede was en .305 sloeg.
In latere jaren kwamen ook buitenlandse spelers in aanmerking voor de prijzen.
In het seizoen 1961 sloeg Ruben Leysner .286, waarmee hij op de twaalfde plek eindigde, maar hij was tweede met 16 gescoorde punten achter Henk Keulemans, die 17 keer tot scoren kwam.
...Het honkbalteam van UVV in 1962 - Ruben Leysner staat tweede van links...
...Staand: Rickey Kersout, Ruben Leysner, Don Campbell,...
...Vincent Leysner, Matthew Campbell en Gerald de Vries...
...Zittend: Les Myers (Assistent Coach), Cees Hiele (playing Hoofd Coach),...
...Jan van Ewijk, Arie Hagen en Wim van der Ster... |
In 1962 speelde UVV in de Eerste Klasse, veroverde de titel en promoveerde terug naar de Hoofdklasse.
In de beslissende wedstrijd tegen HCK (Kinheim) won UVV met 7-0 en sloeg Ruben Leysner een 3-run homerun op Bert Paalman.
Maar in 1963 degradeerde UVV wederom, want de ploeg eindigde op de laatste plaats.
Ruben Leysner, die nu voornamelijk korte stop was, droeg bij aan drie hoogtepunten in dit seizoen tegen hoger geplaatste ploegen.
Begin mei stond UVV met 2-0 achter tegen Sparta halverwege de eerste inning.
Even later sloegen Vincent Leysner, Aldreck Victoria en Ruben Leysner drie opeenvolgende homeruns op zeven pitches van werper Jaap de Koning.
Het duel eindigde met een 3-3 stand.
Een week later domineerde EHS-heuveltroef Herman Beidschat tegen UVV in een 6-1 overwinning.
Echter, hij verloor wel zowel zijn shutout als No-Hitter.
Ruben Leysner scoorde het enige punt nadat hij was geraakt door een worp, waarna hij scoorde op een opofferingsslag van Jan van Ewijk.
Aldreck Victoria tekende voor de enige honkslag.
Later in het seizoen stond UVV op voorsprong tegen VVGA, dankzij twee homeruns van Leysner.
Maar ook nu stond de ploeg uiteindelijk met lege handen.
Terwijl hij in deze jaren uitkwam voor UVV speelde hij samen met zijn broer Vincent, maar onder Ruben Leysner's teamgenoten waren ondermeer ook Matthew Campbell, Tom Campbell, Jim Duncan, Ike Eigen, Jan van Ewijk, Arie Hagen, Steve Harriman, Cees Hiele, Jan Kars, Ricky Kersout, Hayward Meredith, Tom Stamer, Wim van der Ster, Aldreck Victoria en Gerald de Vries.
Hiele was in deze seizoenen ook één van de coaches.
Na het seizoen 1963 besloten Ruben en Vincent Leysner beiden te gaan spelen voor het Amsterdamse Ajax, dat de Eerste Klasse-titel had gepakt en in 1964 een rentree maakte in de hoogste afdeling.
Catcher Ricky Kersout, teamgenoot van de Leysner's bij UVV, verhuisde eveneens naar Ajax.
Maar hij kwam niet in actie voor de ploeg.
Kersout werkte in het toenmalige West-Duitsland en besloot daar ook te gaan honkballen.
Bij Ajax speelden de Leysner-broers tot en met 1972.
In hun eerste vier seizoenen (1964-1967) speelde Ajax in de Hoofdklasse.
De ploeg degradeerde daarna, maar keerde in 1971 weer terug in de top.
In de openingswedstrijd van het seizoen 1964 maakt Ajax indruk door met 5-1 te winnen van Schoten en de Leysner-broers tonen gelijk weer hun inbreng.
Ajax opent de score in de derde inning op een 2-run double van Theo van Ham.
In de zesde voegt Ajax een punt toe als Hubert Naar scoort na een tweehonkslag van Ruben Leysner.
Na weer te hebben gescoord in de zevende op een klap van Herre Kok, verhoogt Ajax de voorsprong naar 5-0 in de achtste slagbeurt.
Ruben Leysner en Rob Tromp leveren beiden een honkslag af en Vincent Leysner volgt met een puntscorende honkslag.
Schoten scoort het enige punt in de 2e9 na een hit van Henk Keulemans.
Later in het seizoen 1964 slaat Ruben Leysner vier honkslagen in een wedstrijd tegen HHC.
In een reeks van twee wedstrijden tegen Haarlem Nicols slaat Leysner zowel op zaterdag als op zondag een homerun op heuvel-internationals Herman Beidschat en Ton ter Neuzen.
In het eerste seizoen terug in de hoogste afdeling staat Ajax aanvankelijk in de onderste regionen met VVGA, HHC en Schoten.
Maar in juli boekt Ajax twee kleine en cruciale 2-1 overwinningen tegen Schoten om het verblijf in de hoogste afdeling veilig te stellen.
In de tweede wedstrijd was Ruben Leysner de winnende werper.
Leysner heeft wederom een prima aanvallend seizoen, want hij eindigt op de vierde plek met een .338 slaggemiddelde, achter Hamilton Richardson (.438), Herre Kok (.371) en Boudewijn Maat (.350).
Leysner deelt de tweede plaats met 23 honkslagen, samen met teamgenoten Herre Kok en Hubert Naar.
Richardson heeft de meeste honkslagen met 28.
In de volgende drie seizoenen speelde Ajax opnieuw in de hoogste afdeling.
Nadat de ploeg werd gecoached door Joop Nusse in 1964 en 1965 is het Ruben Leysner die in 1966 de 'playing coach' is van Ajax.
Hij wordt in 1967 opgevolgd door Aart Kruijs.
In dat jaar heeft de ploeg een teleurstellend seizoen en degradeert.
Desondanks blijven de Leysner-broers voor de Amsterdamse ploeg spelen in de Eerste Klasse.
In 1969 komt Ajax dicht bij de titel in de Eerste Klasse en dus promotie terug naar de Hoofdklasse.
Echter, op 30 augustus van dat jaar staat de ploeg met lege handen in het beslissende duel tegen Terrasvogels.
Dankzij homeruns van Ben Richardson en Boy Balinge en een tweehonkslag van Dick van der Berg staat Ajax met 4-0 voor.
Als werper is Richardson bezig met een No-Hitter als de 2e9 begint.
Maar daarna draait het duel plotseling om.
Richardson gooit tweemaal vier wijd, waarna de honken vol komen te staan als Harry van Berkel de eerste honkslag slaat voor de Santpoortse ploeg.
Een infield-hit zorgt daarna voor het eerste punt.
Met de honken nog altijd vol lijkt een comeback-grounder in een gedwongen nul op de plaat te eindigen.
Maar er volgt een harde botsing tussen honkloper Gerrie Krooder en catcher Dick van der Berg.
De bal is niet onder controle, Krooder scoort en er volgt een opstootje, waarbij de dug-outs leeglopen.
Ruben Leysner, die bij Ajax de derde honkman is, wordt uit het veld gestuurd.
Als het duel wordt vervolgd slaat Jersey van Doornspeek een 'baseclearing 3-run double' en wint Terrasvogels met 5-4.
Een week later boekt Terrasvogels onder leiding van coach Jules de Pierre een comfortabele 12-3 winst tegen Ajax en promoveert naar de Hoofdklasse.
...Het honkbalteam van Ajax in 1972 - Ruben Leysner zit uiterst rechts...
...Staand: Reggie Smith (Coach), Leo van Wijk, Marco Nagelkerken, Jacques Cousin,...
...Bram Vermeer, Ben Richardson, Jan van Wieringen, Hennie van de Bovenkamp...
...en Ed Klokkers; Zittend: John Ludenhoff, Peter Hendriks, Herman Vegter,...
...Hans Walraven, Dick van der Berg, Jessie de Lanoy en Ruben Leysner... |
In 1970 is Ajax succesvoller, verovert de titel en promoveert, terwijl Terrasvogels uit de Hoofdklasse degradeert.
Maar in het eerste seizoen terug aan de top in 1971 eindigt Ajax op de laatste plaats en moet een beslissingsreeks spelen tegen Eerste Klasse-kampioen Giants Diemen.
In het eerste duel is Ben Richardson de winnende werper en slaat 4-uit-4 met een grand slam homerun.
In de 2e7 levert Marco Nagelkerken een walk-off honkslag af en wint Ajax met 11-1.
De volgende dag wint Ajax met 6-1 om zich te handhaven in de Hoofdklasse.
In zowel 1971 als 1972 blijft Ruben Leysner een productieve slagman voor Ajax, dat in die jaren onder leiding staat van respectievelijk Herre Kok en Reggie Smith.
Bovendien wordt hij nog steeds regelmatig ingezet als werper wanneer dat nodig is.
1972 is het laatste seizoen van Ajax, want de ploeg fuseert hierna met Giants Diemen.
Na dit seizoen, zijn negende in de Hoofdklasse, besluit Ruben, die nu 38 jaar is, te stoppen als speler.
Bij Ajax speelt Ruben wederom samen met zijn broer Vincent.
Onder zijn andere teamgenoten in Amsterdam zijn ondermeer Boy Balinge, Dick van der Berg, Hennie van de Bovenkamp, Theo van Ham, Peter Hendriks, Herre Kok, André Kraan, Jessie de Lanoy, Franklin Lindesey, John Ludenhoff, Gerrie Mossing Holstein, Hubert Naar, Marco Nagelkerken, Douwe Offringa, Herman van Os, Ben Richardson, Irwin Richinsin, Ruud Schitker, Ab Slaman, Cas Tromp, Rob Tromp, Herman Vegter, Bram Vermeer, Hans Walraven, Jan van Wieringen en Leo van Wijk (de latere President van de KLM).
Een andere teamgenoot van de Leysner's is hun neef Roly Wout, die in 1964 naar Nederland kwam en een jaar later bij Ajax ging honkballen.
Kort daarna kwam ook Roly's jongere broer Harold naar Nederland.
Roly Wout speelde voor Ajax in 1965 en 1966, waarna hij verhuisde naar UVV.
Na het seizoen 1972 keert Ruben Leysner terug naar UVV.
Daar is hij de Hoofd Coach in het seizoen 1973 als de ploeg uitkomt in de tweede hoogste afdeling.
Eén van Leysner's spelers in het UVV-team is Roly Wout, die net weer was teruggekeerd na te hebben gespeeld voor HCAW.
In 1973 leidt Leysner UVV naar de kampioenstitel in de B-poule van de Eerste Klasse.
Echter, in de hiernavolgende strijd om het Eerste Klasse-kampioenschap tegen Schoten (winnaar Poule A) wordt UVV 'gesweept' in twee wedstrijden, zodat de Haarlemse ploeg promoveert.
Hierna krijgt UVV een tweede kans in een promotie/degradatiereeks tegen HCAW, maar staat opnieuw met lege handen.
Hierdoor blijft HCAW in de Hoofdklasse en UVV in de Eerste Klasse.
Zoals gezegd maakte Ruben Leysner een indrukwekkend debuut in de Hoofdklasse toen hij in 1960 uitkwam voor UVV.
Halverwege het seizoen nodigt Ron Fraser, die als eerste Amerikaanse coach was aangesteld als Manager van het Nederlands Honkbal Team, Leysner uit om deel te nemen aan de trainingen van Oranje.
Op dat moment bereidt de ploeg zich voor op het Europees Kampioenschap, dat zal plaatsvinden in Barcelona (Spanje).
Leysner komt in de ploeg als back-up infielder en tijdens het evenement is hij één van de eerste twee Antilliaanse spelers die debuteren in de Nationale Ploeg, de andere is Simon Arrindell.
Ook geselecteerd voor dit EK wordt Leysner's teamgenoot bij UVV, catcher Cees Hiele.
Naast Leysner en Hiele selecteren Manager Fraser en zijn Assistent Coach Charles Urbanus, Sr. ook pitchers Herman Beidschat, Flip le Cuivre, Rob Hoffmann Sr., Jan Smidt en Ruud Zijlstra, catchers Joop Geurts en Nico Tromp, infielders Simon Heemskerk, Henk Keulemans, Leo Kops, Piet de Nieuwe, Henny Regeling en Han Urbanus en outfielders Simon Arrindell, Ton Fabrie, Nol Houtkamp, Ben Tromp en Wim Vrenegoor.
In Barcelona speelt Nederland tegen Italië, West-Duitsland en Spanje, staat slechts één punt toe en verovert de Europese titel.
In 1961 is Ruben Leysner één van de spelers die door Ron Fraser wordt uitgenodigd voor een reis naar Grand Rapids, Michigan in de USA.
Daar speelt Oranje een reeks wedstrijden tegen het semi-prof team van Sullivans, dat vanaf 1963 een zeer regelmatige deelnemer wordt tijdens de Haarlemse Honkbal Week.
Hoewel hij in 1962 met UVV in de tweede hoogste afdeling speelt heeft Ruben Leysner een prima jaar als speler van het Nederlands Team en toont wederom zijn slagkracht.
Zo slaat hij een 3-run homerun in een oefenduel tegen de Amerikaanse militaire ploeg van Spangdahlem Pioneers.
Twee weken later slaat hij 3-uit-3 met een 2-run homerun tegen Wiesbaden Flyers, eveneens een Amerikaanse militaire ploeg uit wat toen West-Duitsland was.
De homerun tegen Wiesbaden is belangrijk, want het is het verschil in de uitslag, een 5-4 winst.
|
...Ruben Leysner in actie in 1960... |
In 1962 neemt Leysner met Oranje ook weer deel aan een Europees Kampioenschap, dat dit keer wordt gehouden in Amsterdam.
Leysner's teamgenoten in Amsterdam zijn pitchers Herman Beidschat, Flip le Cuivre, Rudi Dom, Ruud Geestman, Rob Hoffmann, Ton ter Neuzen, Jan Smidt en Ruud Zijlstra, catchers Wim Crouwel, Martin Gaus en Ricky Kersout, infielders Roel Hopman, Henk Keulemans, Leo Kops, Boudewijn Maat, Doby Peters, Henny Regeling en Han Urbanus en outfielders Simon Arrindell, Teun de Groot, Nol Houtkamp, Henk Talens, Ben Tromp en Hugo Walker.
In de openingswedstrijd in Amsterdam wint Nederland met 20-1 van Frankijk.
Oranje komt tot een rally van elf punten in de eerste inning met als hoogtepunt een grand slam homerun van Leysner, die daarna een 3-run homerun slaat in de derde slagbeurt.
De ploeg sluit het evenement (round-robin) af met de beslissende wedstrijd tegen Italië.
Nederland wint met 9-4 en kan opnieuw de Europese titel vieren.
Echter, na zeven innings is de stand 4-4, nadat Italië met 4-2 had voorgestaan.
Hoewel hij nog herstellende was van een griep-aanval met koorts, start Herman Beidschat het duel als werper en gooit de eerste vijf innings.
Rob Hoffmann maakt het duel af.
De Italiaanse legende en heuveltroef Giulio Glorioso gooit de hele wedstrijd voor Italië.
Met een 1-0 achterstand scoort Nederland tweemaal in de tweede inning.
Met Simon Arrindell en Leo Kops op de honken mist slagman Herman Beidschat een squeeze.
Hierdoor komt Arrindell in een rundown, maar er volgt een foute aangooi en beide lopers scoren.
In de vijfde inning slaat Giulio Glorioso een homerun en dankzij nog twee honkslagen neemt Italië een 4-2 voorsprong.
Nederland voegt een punt toe in de vijfde via een homerun van Wim Crouwel en komt in de zevende langszij na een fout.
Hoewel Glorioso scherpte gaat missen wordt er geen wissel toegepast en dat kost de Italianen de wedstrijd.
Oranje slaat daarna toe met een 5-run rally in de achtste inning, terwijl verzorger Otto Sterman de duizenden toeschouwers opzweept.
Met twee lopers op de honken slaat Boudewijn Maat een line drive, maar outfielder Giampiero Faraone maakt een schitterende vangbal.
Met de honken vol en twee uit is Ruben Leysner de volgende slagman voor Nederland.
Met een 2-slag-stand slaat hij een 2-run double die de ploeg op een 6-4 voorsprong zet en daarmeer is het verzet van Italië gebroken.
Even later dreunt Simon Arrindell de bal over de omheining voor een 3-run homerun die de stand opvoert naar 9-4.
Naast het afleveren van de beslissende honkslag speelt Leysner ook een sterke wedstrijd als derde honkman.
Korte stop Leo Kops toont eveneens zijn verdedigende kwaliteiten en maakt een aantal fraaie plays.
Leysner is de beste Nederlandse slagman met een .467 slaggemiddelde.
In 1963, nu met Bill Arce als nieuwe Manager, behoort Ruben Leysner tot de groep spelers die deelneemt aan de tweede editie van de Haarlemse Honkbal Week, die voor het eerst wordt georganiseerd in het nieuwe Pim Mulier Stadion in Haarlem.
Tijdens de eerste editie in 1961 is Leysner er niet bij.
Dit keer toont Leysner ook zijn loopsnelheid.
In de wedstrijd tegen Sullivans (USA) bereikt Leysner het honk via hinderen-catcher en steelt het tweede honk.
Volgende slagman Wim Crouwel slaat de bal diep het outfield in, maar wordt uitgevangen.
Echter, Leysner weet vanaf het tweede honk te scoren en zet Oranje op een 1-0 voorsprong.
Sullivans wint uiteindelijk met 3-2.
Later in het toernooi wint Nederland met 14-0 van England Spartans, een Amerikaanse militaire ploeg uit Engeland.
Leysner zorgt voor het aanvallende hoogtepunt met een grand slam homerun.
Zoals gewoon was in deze jaren losten de Amerikaanse bondscoaches van het Nederlands Team elkaar half augustus af.
Nadat Archie Allen Bill Arce had opgevolgd speelt Nederland in september 1963 een wedstrijd tegen Italië in Grosseto en wint met 6-3.
In deze Italiaanse stad breekt Nederland een 3-3 stand als Leysner een 2-run double slaat in de zevende inning.
Hierna scoort hij zelf een 'insurance run' in de negende na een honkslag van Boudewijn Maat.
In 1964 wint Ruben Leysner voor de derde keer de Europese titel met het Nederlands Team, dit keer onder leiding van Allen.
In Milaan (Italië) domineert de ploeg in het eerste duel tegen Spanje en wint met 10-0.
Rob Hoffmann (4 inn.) en Herman Beidchat (5) gooien samen een Perfect Game!
Nederland opent de score in de tweede inning als Boudewijn Maat begint met een honkslag, het tweede honk steelt en scoort na een honkslag van Leysner.
Schitterende vangballen van Hudson John (line drive, 4e inning) en Hamilton Richardson (5e inning) en een sterke aangooi van derde honkman Simon Arrindell (9e inning) zijn de verdedigende hoogtepunten en stellen de Perfect Game veilig.
In 1966 neemt Leysner deel aan zijn tweede Haarlemse Honkbal Week.
Ter voorbereiding op het evenement speelt Nederland (nu onder leiding van Howard Fetz) een oefenduel tegen Bitburg Barons, een andere Amerikaanse ploeg uit West-Duitsland.
Oranje wint met slechts 1-0.
Ook nu speelt Ruben Leysner een belangrijke rol.
In de eerste inning begint hij met vier wijd, schuift op na een wilde worp en scoort op een infield-hit van Peter van 't Klooster.
De werpers voor Nederland in dit duel zijn Ben de Brouwer, Marco Nagelkerken en Harry van der Vaart.
De wedstrijden in 1966 zijn de laatste die hij speelt voor het Nederlands Team.
In totaal nam Ruben Leysner deel aan 21 officiële interlandwedstrijden.
In alle seizoenen die hij honkbalde voor UVV, Ajax en het Nederlands Team toonde Ruben Leysner dat hij een zeer gedreven en gepassioneerde speler was.
Hij was een sterke en gevreesde slagman, snelle loper en solide verdedigende speler.
En ja, soms kon hij het niet eens zijn met de umpires en toonde hij zijn temperament in discussies.
Maar Leysner bleef altijd sportief en bleef altijd een gerespecteerde sportman.
Door zijn passie voor de sporten die hij uitoefende werd Ruben Leysner een kleurrijke speler en leverde vele bijdragen aan de successen van de teams voor wie hij uitkwam.
Ruben zal dan ook door velen worden gemist.
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert Ruben's familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(22 januari)
|
