(Tekst: Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Don Sutton...
(1945 - 2021) |
 Dodgers heuvelgrootheid en Hall of Famer Don Sutton overleden
English
 RANCHO MIRAGE, California (USA) -
Don Sutton, die in zestien seizoenen gooide voor Los Angeles Dodgers, is op de vroege dinsdagochtend (19 januari) overleden op 75-jarige leeftijd.
Sutton was een heuvelgrootheid van de Californische ploeg en een aantal club-records staat nog altijd op zijn naam.
Sutton speelde in 23 seizoenen (1966-1988) in de Major League en was daarna bijna 30 seizoenen de televisie/radio-commentator bij Atlanta Braves.
De pitcher, bij wie in 2002 kanker werd geconstateerd, werd in 1998 opgenomen in de National Baseball Hall of Fame.
Voor de tweede keer in korte tijd moet zowel de Dodgers- als de Braves-organisatie afscheid nemen van een geliefd lid.
Langdurig Dodger Manager en Hall of Famer Tommy Lasorda overleed op 93-jarige leeftijd op 7 januari.
Atlanta's knuckleball-legende en eveneens Hall of Famer Phil Niekro overleed op 26 december op 81-jarige leeftijd.
Lasorda was Sutton's Manager in zes van zijn seizoenen bij Dodgers.
Het overlijden van Tommy Lasorda volgde op een toch al zwaar en triest jaar voor Major League Baseball en honkbalfans wereldwijd.
In 2020 moesten we afscheid nemen van verschillende geliefde en legendarische spelers en iconen voor velen.
Daaronder zeven Hall of Famers, namelijk Al Kaline (85 jaar, 6 april, 22 Major League-seasons), pitcher Tom Seaver (75 jaar, 31 augustus, 20 seizoenen), outfielder Lou Brock (81 jaar, 6 september 19 seizoenen), pitcher Bob Gibson (84 jaar, 2 oktober, 17 seizoenen), pitcher Whitey Ford (91 jaar, 8 oktober, 16 seizoenen), tweede honkman Joe Morgan (77 jaar, 11 oktober, 22 seizoenen) en pitcher Phil Niekro (81 jaar, 26 december, 24 seizoenen).
Donald Howard Sutton werd geboren op 2 april 1945 in Clio, Alabama, waar zijn zeer jonge ouders landarbeiders waren op een gepacht stuk land.
Toen hij werd geboren was zijn vader 18 en zijn moeder 15 jaar.
Van zijn vader leerde Don Sutton zijn sterke werk-instelling.
Rond 1950 verhuisde het gezin naar Florida waar de toekomstige pitcher opgroeide en studeerde op de J.M. Tate High School en Gulf Coast Community College, Panama City
Hierna studeerde hij nog op Whittier College in California.
Op al deze scholen speelde Sutton honkbal.
Hij speelde ook basketbal en American football tijdens zijn High School-tijd.
In zijn 'junior' en 'senior' jaren (3e en 4e jaars) op High School werd Sutton gekozen tot All-Conference en All-State.
Na één jaar op Gulf Coast CC speelde hij voor Sioux Falls Packers in een Summer League in 1963.
Hij studeerde hierna ook één jaar op Whittier.
Sutton tekende zijn eerste profcontract bij Los Angeles Dodgers in september 1964.
Vervolgens speelde hij slechts één seizoen in de Minor League, waarna hij debuteerde in de Major League en 23 seizoenen op het hoogste niveau zou blijven spelen.
Terwijl hij opgroeide was één van zijn pitching-idolen Whitey Ford, die in oktober overleed.
In 1965 speelde Sutton voor Santa Barbara Dodgers (Single-A) en Albuquerque Dodgers (Double-A) en was 23-7 in 31 wedstrijden (allemaal starts) met een 2.35 ERA en 239 strikeouts.
Na in zijn enige Minor League-seizoen te hebben gespeeld maakte Sutton zijn Major League-debuut in het team van Los Angeles Dodgers op 14 april 1966, twaalf dagen na zijn 21e verjaardag.
Nadat hij zijn Major League-debuut had gemaakt ging Sutton deel uitmaken van de startende rotatie, waartoe ook de legendarische werpers Sandy Koufax, Don Drysdale en Claude Osteen behoorden.
Koufax en Drysdale zijn eveneens opgenomen in de Hall of Fame.
In zijn eerste Major League-seizoen gooide Sutton in 37 wedstrijden (35 starts) en was 12-12 met een 2.99 ERA en 209 strikeouts in 225 2/3 inning.
Vanwege een blessure kon hij niet in actie komen voor Los Angeles in de World Series, die de ploeg verloor van Baltimore Orioles.
Sutton ontwikkelde zichzelf tot een zeer betrouwbare werper.
In de volgende zestien seizoenen won hij jaarlijks tien of meer wedstrijden.
In totaal won hij tien of meer wedstrijden in 21 van zijn 23 seizoenen.
In 20 van zijn eerste 21 seizoenen gooide Sutton minimaal 200 innings.
Het enige met minder dan 200 was 1981 toen het seizoen werd onderbroken vanwege een staking.
Zijn meest succesvolle seizoenen waren 1969 tot en met 1978.
In de periode 1969-1976 won hij elk seizoen 15 of meer wedstrijden, waaronder 17 in 1969 en 1971, 18 in 1973, 19 in 1972 en 1974.
In 1976 won Sutton 21 wedstrijden in wat zijn enige seizoen was met 20 (of meer) overwinningen.
In dat jaar verloor hij tien wedstrijden en eindigde op de derde plaats in de stemming voor de Cy Young Award.
In 1974 leidde Sutton de National League met 40 starts en in 1980 voerde hij de Major League aan met het beste ERA (2.20).
Met Los Angeles Dodgers speelde Don Sutton in drie World Series (1974, 1977, 1978).
De ploeg verloor elke keer tegen respectievelijk Oakland Athletics end New York Yankees (tweemaal).
In zijn zestien seizoenen bij Los Angeles Dodgers speelde Don Sutton voor slechts twee Managers.
Toen hij debuteerde in 1966 was Walter Alston de Manager.
Tegen het einde van het seizoen 1976 nam Tommy Lasorda het over.
Als speler had Sutton uiteraard veel teamgenoten terwijl hij het 'Dodger Blue' droeg.
Onder de spelers met wie hij de meeste seizoenen speelde zijn Dusty Baker, Bill Buckner, Ron Cey, Willie Crawford, Willie Davis, Joe Ferguson, Steve Garvey, Von Joshua, Lee Lacy, Jim Lefebvre, Davey Lopes, Manny Mota, Tom Paciorek, Wes Parker, Bill Russell, Reggie Smith, Maury Wills, Steve Yeager en pitchers Jim Brewer, Al Downing, Burt Hooton, Charlie Hough, Tommy John, Claude Osteen, Doug Rau, Rick Rhoden en Bill Singer.
In zijn jaren bij Los Angeles waren ook nog andere bekende spelers Sutton's teamgenoot, zoals Ron Fairly, Jim Gilliam, Pedro Guerrero, Tom Haller, Mickey Hatcher, Lou Johnson, Jay Johnstone, Rick Monday, Johnny Oates, John Roseboro, Mike Scioscia, Derrel Thomas, Jeff Torborg, Bobby Valentine en pitchers Don Drysdale, Terry Forster, Steve Howe, Sandy Koufax, Andy Messersmith, Ron Perranoski, Phil Regan, Jerry Reuss, Elias Sosa, Rick Sutcliffe, Fernando Valenzuela, Bob Welch en Hoyt Wilhelm.
In het seizoen 1972 was hij teamgenoot van de latere Hall of Famer Frank Robinson.
In de jaren die volgden op zijn vijftien seizoenen bij Los Angeles werd Sutton herenigd met een aantal van zijn teamgenoten bij andere clubs, zoals Dusty Baker, Bill Buckner, Terry Forster, Tommy John en Jerry Reuss.
...Don Sutton praat met een fan in...
...Candlestick Park in San Francisco voor...
...een duel vs. San Francisco Giants in 1977...
(© Foto: Marco Stoovelaar) |
Na het seizoen 1980, zijn vijftiende bij de Dodgers, was Sutton een Free Agent en tekende bij Houston Astros voor wie hij uitkwam in 1981 (elf wins) en het seizoen begon in 1982.
Houston eindigde op de eerste plaats in de tweede helft van de National League West Division in 1981 toen het seizoen in twee helften was gesplitst vanwege een staking.
In de hiernavolgende National League Division Series werd Houston uitgeschakeld door Sutton's oude ploeg, Los Angeles Dodgers, dat ook de World Series zou winnen.
In 1982 eindigde Houston op een teleurstellende vijfde plaats.
Onder zijn teamgenoten bij Houston waren Alan Ashby, Cesar Cedeño, José Cruz, Phil Garner, Art Howe, Terry Puhl, Luis Pujols, Craig Reynolds, Denny Walling en pitchers Bob Knepper, Joe Niekro, Vern Ruhle en Nolan Ryan.
In augustus 1982 werd hij door Houston geruild naar Milwaukee Brewers voor wie hij 4-1 was in het restant van het seizoen.
Milwaukee werd de kampioen in de American League East Division en versloeg daarna California Angels met 3-2 in de American League Championship Series om zich te plaatsen voor de World Series.
Zodoende gooide Sutton in zijn vierde World Series, maar Milwaukee verloor van St. Louis Cardinals (4-3).
Sutton was de verliezende werper in Game 6, waarna St. Louis ook de volgende dag won en de titel pakte.
Bij Milwaukee speelde hij samen met een aantal van de beste spelers in de clubhistorie, waaronder Cecil Cooper, Jim Gantner, Rick Manning, Paul Molitor, Don Money, Ben Oglivie, Ted Simmons, Gorman Thomas, Robin Yount en pitchers Jamie Easterly, Rollie Fingers en Bob McClure.
In december 2019 werd catcher Ted Simmons gekozen in de Hall of Fame.
In 1983 startte Sutton 31 wedstrijden en was 8-13 met een 4.08 ERA.
In het volgende seizoen was hij 14-12, maar in december 1984 werd Sutton door Milwaukee geruild naar Oakland Athletics.
In 1985 was hij 13-8 voor Oakland, dat hem in september weer ruilde naar California Angels.
Bij Oakland speelde Sutton weer samen met Dusty Baker en Tommy John, maar ook met spelers als Bruce Bochte, José Canseco, Alfredo Griffin, Dave Kingman en Carney Lansford.
|
...Don Sutton wint zijn 300e wedstrijd in 1986... |
Na het seizoen 1985 was Sutton een Free Agent, maar tekende weer bij California voor wie hij in de volgende twee seizoenen gooide.
Sutton was 15-11 in 1986 en daarna 11-11 in 1987.
Hij werd 'released' in oktober 1987.
Op 18 juni 1986 won Sutton zijn 300e Major League-wedstrijd toen hij een compleet duel gooide voor California tegen Texas Rangers en slechts drie honkslagen toestond.
Hij sloot de wedstrijd af met drie slag voor Gary Ward.
Onder zijn teamgenoten bij California waren Bob Boone, Bill Buckner, Rod Carew, Doug DeCinces, Brian Downing, Wally Joyner, Gary Pettis en pitchers John Candelaria, Terry Forster, Tommy John, Jerry Reuss, Vern Ruhle en Mike Witt.
In januari 1988 keerde Sutton terug naar Los Angeles Dodgers waar hij werd herenigd met Manager Tommy Lasorda, maar ook met een aantal spelers met wie hij al samenspeelde in het seizoen 1980, waaronder Pedro Guerrero, Mickey Hatcher, Mike Scioscia en Fernando Valenzuela.
Andere spelers in dat seizoen waren ondermeer Rick Dempsey, Kirk Gibson, Alfredo Griffin, Steve Sax en pitchers Orel Hershiser en John Tudor.
In het seizoen 1988 gooide de toen 43-jariger rechtshander in 16 wedstrijden (allemaal starts) en was 3-6 met een 3.92 ERA en 44 strikeouts.
In begin augustus 1988 kwam er een bericht dat Sutton zou hebben gesproken met iemand van Houston Astros over de vacante positie bij die club van Assistant General Manager.
Los Angeles Dodgers stelde daarop dat Sutton de league-regels had geschonden door over deze positie te informeren terwijl hij onder contract stond bij een team.
Sutton zei dat hij simpelweg de General Manager van Houston was tegen gekomen bij een wedstrijd en had gezegd dat hij op een later tijdstip hierover zou willen praten.
Sutton werd 'released' op 10 augustus, waarna hij een punt achter zijn loopbaan zette.
Later dat seizoen won Los Angeles de World Series.
Don Sutton was één van die werpers die niet alleen zeer betrouwbaar was, maar ook een werkpaard werd.
In zijn eerste vijftien seizoenen gooide Sutton elk jaar 200 of meer innings en hij werd de 'iron man' van Los Angeles Dodgers.
Als werper van Los Angeles won Sutton 233 wedstrijden en dat is nog altijd een club-record, net zoals zijn 2.696 strikeouts.
In zijn lange loopbaan won Don Sutton 324 wedstrijden, gooide 58 shutouts en sloot zijn loopbaan af met een 3.26 ERA.
In vijf wedstrijden stond hij slechts één honkslag toe.
De rechtshander gooide 5.282 1/3 innings, goed voor een zevende plaats op de all-time lijst.
Met 3.574 strikeouts neemt Sutton ook de zevende plek in op de all-time lijst in deze categorie.
Er zijn slechts 18 pitchers in de historie die 3.000 of meer slagmensen met drie slag uitschakelden.
De lijst wordt aangevoerd door Nolan Ryan, die 5.714 keer drie slag liet noteren.
|
...In Memoriam Don Sutton door Major League Baseball... |
Sutton gooide in 774 wedstrijden, startte er 756 en gooide er 178 compleet uit.
Zijn 756 starts zijn goed voor een derde plaats op de all-time lijst achter mede-Hall of Famers Cy Young (815) en Nolan Ryan (773).
In zijn lange loopbaan speelde Don Sutton in vier All Star Games (1972, 1973, 1975 en 1977).
Als slagman sloeg Sutton .144 en is hij de Major League-recordhouder met de Meeste Slagbeurten zonder het slaan van een homerun (1.354).
Een jaar nadat hij zijn spelersloopbaan had afgesloten werd Don Sutton televisie-commentator.
In 1989 verzorgde hij het commentaar bij wedstrijden van zowel Los Angeles Dodgers als Atlanta Braves.
Sutton, die altijd wordt omschreven als bescheiden, werd de full-time commentator voor Atlanta Braves in 1990 en dat bleef hij bijna drie decennia.
Hij maakte eerst deel uit van het 'television broadcast team' van de ploeg in 1990-2006.
In 2007 en 2008 was Sutton de 'color commentator' op TV voor Washington Nationals.
Het volgende jaar keerde hij terug naar Atlanta om het commentaar te doen op radio wat hij deed tot en met 2018.
Sutton werd als commentator een favoriet bij de fans en in al deze jaren deelde hij altijd zijn (eerlijke) meningen, maar toonde ook zijn humor terwijl anecdotes en verhalen vertelde.
Hij vertelde ook regelmatig over zijn hobby als wijn-enthousiasteling en het spelen van golf.
In 2002 werd bij Don Sutton nierkanker geconstateerd en verloor hij zijn linkernier.
Een jaar later werd een deel van een long verwijderd.
Ondanks zijn ziekte en zijn medische behandelingen bleef Sutton altijd opgewekt en bleef actief als commentator.
Hij zou ook in 2019 zijn plaats weer innemen achter de microfoon, maar kort voor het begin van het seizoen brak hij zijn linker dijbeen en was daarna niet in staat terug te keren.
In januari 1998, toen hij voor de vijfde keer verkiesbaar was, werd Don Sutton als enige speler gekozen in de National Baseball Hall of Fame.
Hij werd officiëel opgenomen in de Eregalerij in juli van dat jaar, samen met korte stop George Davis (die in de 19e eeuw speelde), outfielder Larry Doby (uit de jaren vijftig), Negro League pitching-grootheid Bullet Rogan en bestuurder Lee MacPhail, die allen waren gekozen door de Veterans Committee.
Op 14 augustus 1998 werd Don Sutton's uniform-nummer 20 'retired' door Los Angeles Dodgers.
In 2015 werd Don Sutton gekozen in de Hall of Fame van het Ivan Allen, Jr. Braves Museum and Hall of Fame voor zijn jarenlange bijdragen als commentator van Atlanta Braves.
...Don Sutton's...
...Hall of Fame Plaquette... |
Terwijl hij nog volop actief was als werper nam Don Sutton regelmatig als panel-lid deel aan een aantal spel-shows op televisie.
Zo verscheen hij in 20 afleveringen (1976-1978) van Match Game 73, driemaal (1977, 1979, 1981) in Match Game PM en eenmaal in Just Men!.
In deze laatste show was hij panel-lid met ondermeer acteur Dirk Benedict, die bekend is van zijn rollen in Battlestar Galactica (als Lieutenant Starbuck) en The A-Team (als Templeton 'Faceman' Peck).
De gastvrouw van Just Men! was actrice Betty White (die op 17 januari 99 jaar werd), die ondermeer bekend is van haar rol als Rose Nylund in The Golden Girls, maar ook in vele andere TV-series en films speelde.
Sutton had ook een cameo-optreden als zichzelf in een aflevering van de TV-shows The Carol Burnett Show (1976) en Wonderbug (1977).
In 1982 speelde Don Sutton het kleine rolletje van Hud in een aflevering van de bekende serie Fantasy Island, waarin de hoofdrollen werden gespeeld door Ricardo Montalban als Mr. Roarke en Hervé Villechaize als zijn assistent Tattoo.
Stan Kasten, President van Los Angeles Dodgers, reageerde:
,,Vandaag hebben we een geweldige speler verloren, een geweldige commentator en vooral een geweldig persoon.
Don heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de Dodger-franchise tijdens zijn 16 seizoenen in Los Angeles en veel van zijn records bestaan nog tot op de dag van vandaag.
Ik had het voorrecht met Don te hebben gewerkt in zowel Atlanta als Washington, en ik zal onze tijd die we samen hebben doorgebracht altijd koesteren.
Namens de Dodger-organisatie betuigen we onze condoleances aan de hele Sutton-familie, inclusief Don's vrouw Mary, zijn zoon Daron en zijn dochters Staci en Jacquie.''
Atlanta Braves kwam met de volgende verklaring:
,,We zijn diep bedroefd door het overlijden van onze dierbare vriend, Don Sutton.
Een generatie Braves-fans leerde zijn stem kennen, want Don bracht 28 seizoenen door met het verslaan van Braves-wedstrijden na een 23-jarige Hall-of-Fame Major League-carrière bij de Dodgers, Astros, Brewers en Angels.
Don was net zo gevreesd op de heuvel als hij geliefd was in de commentator-box.
Don, een winnaar van 300 wedstrijden en viervoudig All-Star, bracht een ongeëvenaarde kennis van het spel en zijn scherpe humor in zijn commentaar.
Maar ondanks al het succes verloor Don nooit zijn genereuze karakter of bescheiden persoonlijkheid.
Met een bezwaard hart betuigen we onze condoleances en medeleven aan de hele familie van Don, inclusief zijn vrouw Mary, zijn zoon Daron en zijn dochters Staci en Jacquie.''
Major League Baseball Commissioner Rob Manfred gaf de volgende verklaring uit:
,,Don Sutton was één van de meest consistente winnende werpers van onze sport in zijn 23-jarige carrière.
De langdurige Dodger was een viervoudig All-Star, een top-vijf finalist in de Cy Young Award-stemming vijf jaar op rij, vier keer een World Series-deelnemer in een periode van negen seizoenen, en een model van duurzaamheid op de heuvel.
Hij bracht ook honkbal in de huizen van miljoenen fans te brengen als Braves-commentaror.
Gedurende zijn carrière vertegenwoordigde Don onze sport met grote klasse, en velen zullen zich zijn opwinding herinneren tijdens zijn reizen naar Cooperstown.
Namens Major League Baseball betuig ik mijn diepste condoleances aan Don's familie, vrienden en de vele fans die hij heeft verdiend tijdens een gedenkwaardig leven in onze National Pastime.''
Jane Forbes Clark, Voorzitter van de National Baseball Hall of Fame and Museum, zei:
,,Don Sutton's genialiteit op het veld en zijn blijvende toewijding aan de sport waar hij zo van hield, werden doorgezet in zijn tijd als lid van de Hall of Fame.
Ik weet hoeveel hij zijn momenten in Cooperstown koesterde, net zoals wij onze speciale momenten met hem koesterden.
We delen onze diepste condoleances met zijn vrouw, Mary, en zijn gezin.''
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert de familie van Don Sutton en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(20 januari)
|
