(Tekst: Marco Stoovelaar)
IN MEMORIAM
...Hank Aaron...
(1934 - 2021) |
 Legendarische Braves-slagman, -icoon en Hall of Famer Hank Aaron overleden
English
 ATLANTA, Georgia (USA) -
De legendarische slagman Hank Aaron, die in 1974 het all-time Homerun-record brak en in 21 seizoenen uitkwam voor Milwaukee/Atlanta Braves, is op vrijdag (22 januari) op 86-jarige leeftijd overleden.
Hij zou over twee weken 87 zijn geworden.
In totaal speelde Hank Aaron in de Major League in 23 seizoenen (1954-1976), waarin hij 755 homeruns sloeg.
Hij wordt algemeen beschouwd als één van de beste spelers aller tijden.
De outfielder werd in 1982 gekozen in de National Baseball Hall of Fame.
Het zijn trieste tijden voor de honkbalfans wereldwijd die de Major League volgen.
Vorig jaar moesten we afscheid nemen van verschillende geliefde en legendarische spelers en iconen voor velen.
Daaronder zeven Hall of Famers, namelijk Al Kaline (85 jaar, 6 april, 22 Major League-seasons), pitcher Tom Seaver (75 jaar, 31 augustus, 20 seizoenen), outfielder Lou Brock (81 jaar, 6 september 19 seizoenen), pitcher Bob Gibson (84 jaar, 2 oktober, 17 seizoenen), pitcher Whitey Ford (91 jaar, 8 oktober, 16 seizoenen), tweede honkman Joe Morgan (77 jaar, 11 oktober, 22 seizoenen) en pitcher Phil Niekro (81 jaar, 26 december, 24 seizoenen).
In de eerste drie weken van het nieuwe jaar overleden helaas nog eens drie legendes.
Op 7 januari overleed langdurig Los Angeles Dodgers Manager Tommy Lasorda op 93-jarige leeftijd.
Afgelopen dinsdag (19 januari), overleed Don Sutton, die in zestien seizoenen gooide voor Los Angeles Dodgers, op 75-jarige leeftijd.
En nu moeten we afscheid nemen van Hank Aaron.
Henry Louis Aaron werd geboren op 5 februari 1934 in Mobile, Alabama.
In deze stad groeide hij in een arm gezin op in de wijk Toulminville.
Aaron hield al vanaf jonge leeftijd van honkbal en omdat zijn ouders geen materiaal konden kopen maakte hij het zelf.
De jonge Aaron studeerde op Central High School en doordat deze school geen honkbalteam had ging hij spelen voor Prichard Athletics en daarna Mobile Black Bears.
Dit waren semi-professionele teams in Negro Leagues, waarin alleen gekleurde spelers uitkwamen.
Doordat Aaron nog studeerde mocht hij alleen uitkomen in thuiswedstrijden en op zondag spelen.
In deze jaren mochten gekleurde spelers niet in de Major League spelen en hadden hun eigen competities.
Deze kleur-barrière eindigde op 15 april 1947 toen Jackie Robinson als eerste Afro-Amerikaanse speler in de Major League speelde voor Brooklyn Dodgers.
Dat maakte een einde aan de rassenscheiding in het professionele honkbal.
Aaron, die Robinson als zijn idool had, toonde onmiddelijk dat hij talent had en kreeg op 15-jarige leeftijd al een try-out van Major League-club Brooklyn Dodgers in 1949.
Hij keerde daarna terug naar school en studeerde op het Josephine Allen Institute.
In november 1951 tekende Aaron een contract bij Indianapolis Clowns, eveneens een team dat uitkwam in de Negro American League.
Deze league werd opgeheven na het seizoen 1962 en werd gedomineerd door Kansas City Monarchs voor wie de legendarische Satchel Paige één van de werpers was en Willard Brown één van de outfielders.
Door de jaren heen had deze ploeg verschillende bekende spelers, waaronder Ernie Banks, Cool Papa Bell, Jackie Robinson, Bullet Rogan, Hilton Smith en Turkey Stearnes.
Aaron speelde drie maanden voor Indianapolis, waarna zijn contract werd overgenomen door Major League-club Boston Braves.
Aaron tekende in juni 1952 en werd ingedeeld bij Eau Claire Bears, dat speelde in de toenmalige Class-C minor league.
Hij was aanvankelijk een infielder (meestal korte stop) en wijzigde dit jaar ook zijn slaggewoonte naar de juiste manier.
Tot dat moment had hij als rechtshandige slagman zijn handen altijd verkeerd om gehad (links boven in plaats van rechts).
Aaron had een prima eerste seizoen (.336, negen homeruns, 61 RBI's) en werd gekozen tot Rookie of the Year van de Northern League.
Maar tijdens het seizoen kreeg hij ook regelmatig te maken racisme en had ook vaak last van heimwee naar huis.
Aaron gaf echter niet op en vervolgde zijn loopbaan in 1953 toen hij promoveerde naar Jacksonville Braves (Class-A) met wie hij kampioen werd.
Aaron was de beste slagman van de South Atlantic League (.362) en leidde ook in honkslagen (208), gescoorde punten (115) en RBI's (125) en werd gekozen tot Meest Waardevolle Speler.
Echter, het racisme duurde in deze jaren ook voort (voornamelijk in het zuiden) en vanwege een aantal speciale (staats- of lokale) wetten was Aaron vaak niet in de gelegenheid om samen met zijn blanke teamgenoten te zijn in hotels of om samen te eten.
In 1954 nam Hank Aaron deel aan Spring Training met het Braves-team, dat na het seizoen 1952 was verhuisd van Boston naar Milwaukee.
In maart 1954 brak Braves-linksvelder Bobby Thomson zijn enkel en Aaron verving hem.
Op 13 april maakt Aaron zijn Major League-debuut en dat was het begin van een legendarische en indrukwekkende loopbaan.
Tien dagen later sloeg hij zijn eerste homerun op Vic Raschi (St. Louis Cardinals).
Aaron speelde voornamelijk in het rechtsveld en zijn slagkracht leverde hem de bijnamen 'Hammer' en 'Hammerin' Hank' op.
In zijn eerste Major League-seizoen speelde Aaron in 122 wedstrijden en sloeg .280 met 13 homeruns en 69 binnengeslagen punten.
Vanaf het volgende seizoen (1955) sloeg hij jaarlijks 24 of meer homeruns tot en met 1973 (19 opeenvolgende seizoenen).
Hij is één van de slechts twee spelers die vijftien keer 30 of meer homeruns sloeg in één seizoen.
De andere is Alex Rodriguez, die dit eveneens in vijftien seizoenen presteerde.
Albert Pujols (Los Angeles Angels) kan de derde worden, want hij deed het in veertien seizoenen, maar voor het laatst in 2016.
In 1955, zijn tweede seizoen in de Major League, werd Aaron gekozen voor het National League All Star Team en speelde in zijn eerste All Star Game.
In zijn lange en succesvolle loopbaan van 23 seizoen werd Hank Aaron in een record-aantal van 25 All Star Games gekozen.
Er waren jaarlijks twee All Star Games in 1959-1962.
Hij speelde in 24 van deze wedstrijd, een record dat hij deelt met Willie Mays en Stan Musial.
In 1955 en 1956 voerde Hank Aaron de National League aan in doubles (37 en 34).
In 1956 leidde hij de hele Major League in honkslagen (200) en was hij de beste slagman in de National League (.328).
Vanaf dit moment bleef Aaron de National League of the Major League regelmatig aanvoeren in aanvallende categoriën.
In 1957 scoorde hij de meeste punten (118) en leidde de Majors in homeruns (44) en runs batted in (132).
Na het seizoen 1957, waarin hij .322 sloeg, werd Aaron gekozen tot Meest Waardevolle Speler.
Hij miste toen maar net de Triple Crown, want met zijn .322 gemiddelde eindigde hij op de derde plaats.
Op 23 september 1957 sloeg Aaron een 2-run walk-off homerun voor Milwaukee tegen St. Louis Cardinals, waardoor de ploeg kampioen werd van de National League.
Hierna won hij de World Series met Milwaukee Braves, dat in zeven wedstrijden te sterk was voor New York Yankees.
Een jaar later waren de rollen omgedraaid, want toen won New York in zeven wedstrijden van Milwaukee.
|
...Hank Aaron's record-evenarende homerun in Cincinnati... |
Hank Aaron won ook bijna de Triple Crown in het seizoen 1963.
Hij voerde de National League toen aan in homeruns (44) en RBI's (130), maar werd weer derde met zijn slaggemiddelde (.319).
Hank Aaron's slagkracht bleef domineren in de jaren zestig en hij leidde de National League in homeruns in 1963 (44), 1966 (44) en 1967 (39).
Na het seizoen 1965 verhuisde de club naar Atlanta en Aaron verhuisde mee en meer mijlpalen volgden.
In 1968 werd Aaron de achtste speler in de historie met 500 homeruns.
Op 31 juli 1969 sloeg Aaron zijn 537e homerun om bezit te nemen van de derde plaats op de all-time lijst, die werd aangevoerd door Babe Ruth (714).
Willie Mays, die toen ook nog actief was, nam de tweede plek in.
In 1969 speelde Aaron in de National League Championship Series met Atlanta Braves, maar de ploeg verloor van New York Mets.
In 1970 sloeg Aaron zijn 3.000e honkslag.
In 1972 klom Aaron naar de tweede plaats op de homerun-lijst en passeerde Mays, die na het seizoen 1973 stopte.
Hierdoor kwam het legendarische 'onbreekbare' van de net zo legendarische Babe Ruth in zicht.
In het seizoen 1973 sloeg de toen 39-jarige Hank Aaron 40 homeruns wat zijn totaal op 713 bracht, één klap verwijderd van evenaring van Ruth's record.
Hoewel hij veel positieve reacties kreeg ontving hij ook veel racistische haatpost, waaronder zelfs doodsbedreigingen van mensen die niet wilden dat Ruth's record werd gebroken.
Echter, er was ook veel steun van het publiek, ondermeer van Babe Ruth's weduwe Claire Hodgson.
In 1974 opende Atlanta Braves het seizoen met drie wedstrijden bij Cincinncati Reds.
De clubleiding wilde dat Aaron het record voor eigen publiek zou breken en stelden voor hem niet op te stellen in Cincinnati.
Maar toenmalig Major League Commissioner Bowie Kuhn stelde dat hij in minstens twee wedstrijden moest spelen.
Op 4 april 1974 homerde Aaron op werper Jack Billingham om Ruth's record te evenaren.
Vier dagen later, op 8 april, vulden een record-aantal van 53.775 toeschouwers de tribunes van Atlanta-Fulton County Stadium voor de thuiswedstrijd tegen Los Angeles Dodgers.
Zij zagen Hank Aaron in de vierde inning een homerun slaan op Al Downing en dat was zijn 715e waarmee hij Babe Ruth's record brak.
Terwijl hij over de honken liep renden twee jonge studenten het veld op en vergezelden Aaron richting derde honk.
Aaron sloot het seizoen af met 20 homeruns en dat gaf hem een totaal van 733 in zijn loopbaan.
|
...Hank Aaron breekt Babe Ruth's HR-record in 1974... |
In zijn 21 seizoenen bij Milwaukee/Atlanta Braves had Hank Aaron veel teamgenoten.
Daaronder zijn broer Tommie Aaron met wie hij samen speelde in zeven seizoenen (1962-1963, 1965, 1968-1971).
Onder zijn langdurige teamgenoten waren Joe Adcock, Felipe Alou, Dusty Baker, Clete Boyer, Rico Carty, Del Crandall, Darrell Evans, Ralph Garr, Sonny Jackson, Mike Lum, Felix Mantilla, Felix Millan, Eddie Mathews, Denis Menke, Joe Torre en pitchers Bob Buhl, Lew Burdette, Tony Cloninger, Phil Niekro, Ron Reed, Warren Spahn en Cecil Upshaw.
Andere bekende spelers met wie hij in deze jaren korter speelde waren ondermeer Sandy Alomar, Gus Bell, Ray Boone, Orlando Cepeda, Bob Didier, Tito Francona, Davey Johnson, Tony LaRussa, Billy Martin, Roy McMillan, Joe Morgan, Gene Oliver, Andy Pafko, Red Schoendienst, Enos Slaughter, Chuck Tanner, Frank Thomas, Bobby Thomson, Frank Torre, Bob Uecker, Woody Woodward en pitchers Clay Carroll, Tom House, Ernie Johnson, Denny Lemaster, Joe Niekro, Milt Pappas en Hoyt Wilhelm.
Tijdens het seizoen 1972 nam Aaron's langdurige teamgenoot Eddie Mathews de positie van Manager over en leidde de ploeg tot in 1974.
Een maand na afloop van het seizoen 1974, op 2 november, werd Hank Aaron door Atlanta geruild naar Milwaukee Brewers.
Hij speelde voor deze ploeg in de volgende twee seizoenen, voornamelijk als designated hitter.
In 1975 speelde Aaron in 137 wedstrijden en sloeg .234 met twaalf homeruns.
In dit seizoen brak hij Babe Ruth's all-time RBI-record (dat op 2.213 stond).
Het volgende seizoen speelde in 85 wedstrijden en sloeg nog eens tien homeruns.
Zijn laatste sloeg hij op 20 juli en dat verhoogde zijn totaal naar 755.
Aaron's homerun-record bleef 33 jaar overeind en werd in 2007 gebroken door Barry Bonds, de huidige recordhouder met 762.
Toen hij ging spelen bij Milwaukee Brewerrs werd hij herenigd met Del Crandall, die zijn teamgenoot was in zijn eerste tien Major League-seizoen en nu de Manager van Milwaukee was.
In zijn twee Brewers-seizoenen waren zijn teamgenoten ondermeer Kurt Bevacqua, Bernie Carbo, Jim Gantner, Von Joshua, Sixto Lezcano, Don Money, Darrell Porter, George Scott, Gorman Thomas, Robin Yount en pitchers Jerry Augustine, Bill Castro, Jim Colborn, Eduardo Rodríguez Jim Slaton en Bill Travers.
Voor zijn Major League-debuut nam Jim Colborn deel aan de internationale Haarlemse Honkbal Week in 1966 als speler van California Stags.
Een paar jaar geleden keerde Colborn terug als deelnemer aan dit tweejaarlijkse evenement als Pitching Coach van de Nationale Ploeg van Australië.
...Hank Aaron's...
...Hall of Fame Plaquette... |
In zijn lange loopbaan van 23 seizoenen speelde Hank Aaron in 3.298 wedstrijden en sloeg 3.771 honkslagen in 12.364 slagbeurten.
Behalve de 755 homerun sloeg hij ook 624 doubles en 98 triples.
Aaron scoorde 2.174 punten en sloeg er 2. 297 binnen.
Zijn slaggemiddelde in zijn loopbaan is .305.
Hij heeft nog altijd een aantal Major League-records op zijn naam, zoals zijn 2.297 binnengeslagen punten, 6,856 totaal honken en 1.477 extra-basehits.
In zijn loopbaan won de outfielder drie Gold Gloves.
Na afloop van zijn spelersloopbaan in 1976 vervulde Hank Aaron verschillende bestuurslijke rollen bij Atlanta Braves.
Hij was de Senior Vice-President van de club, was Assistant to the club's President en Director of Player Development.
Aaron was ook de Vice-President of Community Relations van televisie-bedrijf TBS, dat het hoofdkantoor heeft in Atlanta en in 1980 de oprichter was van CNN.
TBS werd opgericht door Ted Turner, die in 1976 mede-eigenaar was geworden van Atlanta Braves.
Tijdens het seizoen 1977, na teleurstellende resultaten, benoemde Turner zichzelf toe interim Manager en leidde de ploeg in één wedstrijd.
Hij werd hierna opgedragen daarmee te stoppen, omdat de Major League-regels verbieden dat managers en spelers actief mogen deelnemen terwijl ze aandeelhouder van hun club zijn.
Op 3 oktober 1976 werd Aaron's uniform-nummer 44 'retired' door Milwaukee Brewers.
Op 15 april 1977 haalde ook Atlanta Braves nummer 44 uit de roulatie.
In zijn eerste verkiesbare jaar werd Hank Aaron in 1982 gekozen in de National Baseball Hall of Fame samen met Frank Robinson.
Aaron kreeg 97.8 procent van het aantal stemmen, op dat moment het tweede hoogste aantal ooit.
Alleen de legendarische Ty Cobb had meer gekregen (98.2 in 1936).
Aaron en Robinson werd later in het jaar officiëel in de Hall opgenomen samen met korte stop Travis Jackson (die in de jaren '20 en '30 speelde) en voormalig MLB Commissioner Happy Chandler, die waren gekozen door de Veterans Committee.
In 1980 werd Aaron gekozen in de Alabama Sports Hall of Fame.
In 1988 werd hij gekozen in de Wisconsin Athletic Hall of Fame.
In 1999 werd de Hank Aaron geïntroduceerd door Major League Baseball ter viering het 25-jarig jubileum van het breken van Ruth's record.
Sindsdien wordt deze prijs jaarlijks uitgereikt aan de beste aanvallende spelers in beide leagues.
Ook in 1999 werd Aaron gekozen in het Major League Baseball All-Century Team.
In 1996 werden de wedstrijden van het honkbaltoernooi van de Olympische Spelen gespeeld in het stadion van Atlanta Braves.
Na de Spelen werd het Centennial Olympic Stadium, waar de Olympische Vlam brandde en was gelegen naast het stadion, omgebouwd tot het nieuwe onderkomen van de ploeg.
Het stadion werd Turner Field genoemd en een weg naast het stadion werd omgedoopt in Hank Aaron Drive.
Ook stond er een beeld van Aaron voor het stadion.
Het nieuwe stadion van het Double-A team van de club in Mobile kreeg de naam Hank Aaron Stadium.
Op 8 januari 2001 ontving Hank Aaron de Presidential Citizens Medal uit handen van President Bill Clinton.
In juni 2002 ontving hij de hoogste Amerikaanse burger-onderscheiding toen hij uit handen van President George W. Bush de Presidential Medal of Freedom kreeg.
President Bush was mede-eigenaar van Texas Rangers in 1989 tot en met 1994.
In januari 2016 kreeg Aaron de Orde van de Rijzende Zon met Gouden Stralen en Rozet uit handen van de Japanse Keizer Akihito.
Voormalige Presidenten Clinton, Bush, Jimmy Carter en Barack Obama, maar ook nieuwe President Joe Biden deelden eveneens hun gevoelens over hun vriendschap met of de erfernis van Hank Aaron.
In 1999 was Hank Aaron één van de eerste vier spelers die werd opgenomen in de Hall of Fame van Atlanta Braves.
Ook gekozen in de Ivan Allen, Jr. Braves Museum and Hall of Fame werden toen oud-spelers Eddie Mathews, Phil Niekro en Warren Spahn.
In 2001 behoorde Aaron tot de inaugurele groep die werd gekozen voor de American Family Field Walk of Fame ter ere van spelers, coaches en anderen die een belangrijke rol hebben gespeeld in het Major League-honkbal in Milwaukee.
De Walk of Fame ligt in American Family Field, het thuis-stadion van Milwaukee Brewers.
Samen met Aaron werden in 2001 ook oud-spelers Rollie Fingers, Paul Molitor en Robin Yount gekozen.
...In 2004 keek RTV Noord-Holland terug naar...
...Hank Aaron's bezoek aan Haarlem in 1977... |
Nadat Hank Aaron in 1976 was gestopt bezocht de beroemde slagman een jaar later Nederland.
Rob Muller, die toen directeur was van uitzendbureau Aktie '68 en sponsor van Hoofdklasser Kinheim, nam het initiatief om Aaron uit te nodigen en deel te nemen aan een demonstratie-wedstrijd en een homerun-contest.
De all-time homerun-leider accepteerde de uitnodiging en reisde in juni 1977 naar Nederland.
Op zondag 26 juni 1977 was Aaron in Bussum om de Hoofdklasse-wedstrijd bij te wonen tussen HCAW en Haarlem Nicols, maar het duel verregende.
Het was toen in Bussum dat de auteur van dit In Memoriam, die toen een jonge honkbalfan was die aan een journalistieke loopbaan begon, Hank Aaron ontmoette en de hand van deze legende kon schudden.
De volgende dinsdagavond nam Aaron deel aan een training van Kinheim op hun oude veld aan het Badmintonpad in Haarlem.
Tijdens zijn verblijf in Nederland werd Aaron begeleid door Karel Crouwel, die toen Assistent Coach was van Kinheim.
Crouwel deed met Aaron sightseeing met ondermeer een bezoek aan Volendam.
Op woensdagmiddag 29 juni 1977 woonde Aaron een peanutbal-happeningf bij op het veld van Amsterdam Pirates in Amsterdam.
's Avonds vulden ruim 10.000 toeschouwers het Pim Mulier Stadion in Haarlem.
Hank Aaron nam eerst deel aan een homerun-contest, waarna hij gastspeler was in het Nederlands Team.
In de homerun-contest deelde Aaron na de eerste ronde de eerste plaats met de Nederlandse honkbal-legende Hamilton Richardson.
Beiden hadden vijf homeruns geslagen in 15 slagbeurten.
Aan de homerun-contest werd ook deelgenomen door Kevin Keith, Hudson John (beiden Kinheim) en King Zschuschen (ADO).
In de finaleronde kregen Aaron en Richardson elk nog eens drie slagbeurten.
Aaron sloeg toen zijn zesde homerun op Bill Thurston, die toen de Hoofd Coach was van Sparta en de pitcher was in de contest.
Hierna speelde het Nederlands Team een oefenduel tegen het Dutch American All Star Team, dat was samengesteld uit Amerikaanse spelers die uitkwamen in de Nederlandse competitie plus spelers van het bezoekende California Stags.
Het Nederlands Team stond onder leiding van Manager Ernie Myers, terwijl Kinheim's Hoofd Coach Bob Brommage de leiding had bij de All Stars, die met 8-3 wonnen.
Alle punten in de wedstrijd werden gescoord op homeruns.
Bill Kelly (Haarlem Nicols), Craig Montvidas, Steve Matthew (beiden Giants Diemen), Kevin Keith (Kinheim) en Marc Scott (Stags) homerden voor de All Stars op pitchers Bart Volkerijk, Bertil Haage en Martin Ronnenbergh.
Boudewijn Maat sloeg een solo-homerun voor Nederland in de tweede inning op zijn Haarlem Nicols-teamgenoot Douglas Morton.
In de zevende inning sloeg Harm Horeman een 2-run homerun, waarop ook werd gescoord door Ben Richardson.
Hank Aaron was de designated hitter voor Nederland en sloeg 1-uit-3.
Toen hij werd vervangen kreeg hij een staande ovatie van de toeschouwers.
En inderdaad, daaronder ook de schrijver van dit verhaal samen met zijn broer en vader.
Na de wedstrijd sprak Joop Köhler, eindredacteur van het toenmalige honkbal/softbal-magazine Inside, met Aaron en schreef hierover in het juli-nummer.
Over het racisme in de jaren vijftig zei Aaron:
,,Sinds Jackie Robinson is er veel veranderd in veel sporten.
In honkbal moet je presteren als individueel, maar ook als teamspeler.
Dat gaf ons een gelijke plaats binnen de honkbal-gemeenschap''.
Terugkijkend op zijn loopbaan zei Aaron:
,,Ik heb 23 jaar mee mogen lopen en dan kun je een hoop doen als je een beetje talent hebt.
Ik heb nooit in een slump gezeten.
Ik had geduld en vooral vertrouwen in eigen kunnen aan slag''.
Wat de wedstrijd van het Nederlands Team betreft meende Aaron:
,,In de Nederlandse ploeg heb ik echt wel spelers gezien die Double-A of Triple-A kunnen spelen en er zijn er ook wel een paar bij die de big leagues kunnen halen''.
|
...In Memoriam Hank Aaron door Major League Baseball... |
In augustus 1992 richtten Hank Aaron en de Japanse homerun-king Sadaharu Oh samen de World Children's Baseball Fair (WCBF) op.
Sindsdien wordt dit internationale jeugd-evenement (voor jongens en meisjes) jaarlijks georganiseerd om het honkbal wereldwijd te verspreiden en kinderen les te geven in de sport.
Sadaharu Oh sloeg 868 homeruns in zijn lange loopbaan als speler van Tokyo Yomiuri Giants (1959-1980) en is de wereld-recordhouder.
Hank Aaron was een levende legende die altijd een brede lach op zijn gezicht had.
Hij werd en wordt omschreven als bescheiden en een echte gentleman, die zich door de jaren heen ook veel inzette voor mensenrechten.
Ondanks gezondheidsproblemen en moeite met lopen bleef Aaron een regelmatig bezoeker van wedstrijden van Atlanta Braves.
Zo'n twee weken geleden, op 5 januari, kreeg Aaron een COVID-19 vaccinatie op de Morehouse School of Medicine.
Hij was toen in gezelschap van voormalig United Nations Ambassador Andrew Young en voormalig Minister van Health and Human Services Louis Sullivan.
Terry McGuirk, Voorzitter van Atlanta Braves, reageerde:
,,We zijn absoluut kapot van het overlijden van onze geliefde Hank.
Hij was een baken voor onze organisatie, eerst als speler, daarna met de ontwikkeling van spelers en altijd met onze gemeenschapsinspanningen.
Zijn ongelooflijke talent en vastberadenheid hielpen hem de hoogste prestaties te bereiken, maar hij verloor nooit zijn nederige karakter.
Henry Louis Aaron was niet alleen ons icoon, maar in de hele Major League Baseball en over de hele wereld.
Zijn succes op de 'diamond' werd alleen geëvenaard door zijn zakelijke prestaties buiten het veld en afgedekt door zijn buitengewone filantropische inspanningen.
We zijn diepbedroefd en denken aan zijn vrouw Billye en hun kinderen Gaile, Hank, Jr., Lary, Dorinda en Ceci en zijn kleinkinderen.''
Rob Manfred, Commissioner van Major League Baseball, zei in een verklaring:
,,Hank Aaron staat bovenaan ieders lijst van beste spelers aller tijden.
Zijn monumentale prestaties als speler werden alleen overtroffen door zijn waardigheid en integriteit als persoon.
Hank symboliseerde het allerbeste van onze sport en zijn algehele uitmuntendheid gaf Amerikanen en fans over de hele wereld een voorbeeld om naar te streven.
Zijn carrière laat zien dat iemand die elke dag met nederigheid naar zijn werk gaat, zich een weg kan banen in de geschiedenis - en een manier kan vinden om als geen ander te schitteren.
Hank steunde gretig onze inspanningen om het beste van onze sport te vieren en de volgende generatie te vinden van sterspelers, onder meer via de Hank Aaron Award, die de aanvallende excellentie van Major League-spelers erkent, en de Hank Aaron Invitational, die een veld biedt aan jonge elite-spelers.
Hij werd de afgelopen jaren een goede vriend van mij als gevolg van zijn jaarlijkse bezoeken aan de World Series.
Die vriendschap is één van de grootste eren van mijn leven.
Ik ben Hank voor altijd dankbaar voor zijn impact op onze sport en de samenleving die het vertegenwoordigt, en hij zal altijd een speciale plaats innemen in de geschiedenis van onze sport.
Namens Major League Baseball betuig ik mijn diepste condoleances aan de vrouw van Hank, Billye, hun familie, de fans van Atlanta en Milwaukee, en de miljoenen bewonderaars die één van de pijlers van onze sport verdiende.''
Jane Forbes Clark, Voorzitter van de National Baseball Hall of Fame and Museum, stelde:
,,Het ongelooflijke talent van Hank Aaron op het honkbalveld werd alleen geëvenaard door zijn waardigheid en karakter, die niet alleen hier in Cooperstown helder blonken, maar bij elke stap die hij zette.
Zijn moed bij het nastreven van het all-time home run record van onze sport diende als voorbeeld voor miljoenen mensen binnen en buiten de sportwereld, die ook hun grootste dromen wilden verwezenlijken.
Zijn vrijgevigheid van geest en legendarische prestaties zullen voor altijd in Cooperstown leven.
Namens de Raad van Bestuur en het voltallige personeel van de Hall of Fame betuigen we onze diepste medeleven met zijn vrouw Billye en zijn hele gezin.''
De webmaster van Grand Slam * Stats & News condoleert de familie van Hank Aaron en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
(22 januari)
|
